Seriereview: Wednesday

Televisie en film nemen ons al meer dan honderd jaar mee in alles wat we ons kunnen inbeelden en nog veel meer waar we zelfs nooit aan gedacht hadden. Één van de meest voorkomende en meest besproken zaken is en blijft ‘familie’ en de ‘familiedynamiek’. Helemaal in het begin en veel te lang daarna kregen we de immer perfecte combo van vader plus moeder plus twee kinderen. Dat zoiets éigenlijk meer uitzondering dan regel is, legde tv naast zich neer want aspiraties voor meer en beter waren goed voor kijkcijfers. Tot de jaren zestig kwamen kloppen en het stilaan oké werd om een tikkeltje anders dan de norm te zijn. 1964 bracht zowel The Munsters als The Addams Family naar het kleine scherm.

Wednesday is vanaf nu te bekijken op Netflix en bestaat uit acht delen. Jammer genoeg staan noch de instant klassieke films uit de nineties, noch de recentere tekenfilms ook in de catalogus.

I do like stabbing

Op het internet kan je persoonlijkheidstests doen en zo kan je gaan uitvissen of je zielsverwant bent met een konijn of eerder Chris Evans. Of hoe je zelf, als persoon, bent. Oh, die test doen we allemaal graag. Meer weten over je karakter en dan nog liefst vlijende dingen (u bent de innerlijke tweeling van Genghis Kahn, leuk toch!). Eigenlijk moet ik er zo geen doen, ik weet wie ik ben of wie ik ambieer te zijn: Wednesday Addams. Oké, ik ben misschien meer leeftijd ‘Morticia’ (of Grandmama Addams, ik spreek mij niet uit) maar mijn innerlijke kind blijft Wednesday til I die en daarna ook nog.

Wednesday Friday Addams, geboren op vrijdag de dertiende, is het oudste kind en de enige dochter van Gomez Addams en Morticia Frump. Het personage verscheen voor het eerst in 1938, in een reeks cartoons voor The New Yorker, al hadden de familieleden toen nog geen namen. Haar eerste televisieoptreden was nog als mini-Wednesday, amper zes jaar oud en veruit de normaalste van het gezin (spinnenhobby niet meegerekend) maar tegen 1993 kon en mocht een stuk meer op camera en toen kregen we de Wednesday zoals wij haar nu best kennen. Een kind met een morbide karakter, een uniek uiterlijk (black is such a happy colour) en een voorkeur voor eerder duistere hobbies. Geheel eigen aan The Addams Family was hoe werd omgegaan met al wat morbide en donker was, een geheel eigen grappige stijl die de familie toegankelijk hield voor iedereen.

Wednesday’s child is full of woe

Dit is Netflix’ tweede poging om een donkerdere invulling te geven aan een concept dat eerder voor alle leeftijden was. The Chilling Adventures of Sabrina begonnen veelbelovend, maar eindigden in farce. Met Wednesday hebben ze een personage in huis dat een stuk meer fans na aan het hart ligt, hier moet dus een stuk voorzichtiger getreden worden. Deze reeks komt uit de koker van de meester van het gotische: Tim Burton (ik heb alles scherp bekeken, er zit geen Johnny Depp in) en dat merk je. Burton weet hoe hij sfeer schept en voor Wednesday worden we een stapje volwassener. De Addams dochter (Jenna Ortega, Scream, X) heeft het niet onder de markt in typisch Amerikaanse middelbare scholen. Altijd en zonder compromis zichzelf, valt ze buiten elke mogelijke kliek en wordt ze scheef bekeken. Nadat Wednesday haar jongere broertje Pugsley wreekt tegenover pestkoppen, ligt haar laatste schoolkans bij Nevermore Academy. Nevermore is de alma mater van Gomez en Morticia. Een groot verschil hier met voorgaande Addams-verhalen, is dat er wel degelijk spanning is tussen ouder en kind. Gomez en Morticia zijn even gek op elkaar als ooit (Catherine Zeta-Jones en Luis Guzmán zijn, trouwens, het meest trouw aan het originele beeld dat Charles Addams in 1938 van hen had), maar puber Wednesday is vast van plan nooit, never, jamais het pad van haar ouders op te gaan. Voor haar voelt het naar Nevermore Academy gaan, de voetstappen van ma en pa, als een nederlaag.

Altijd en zonder compromis zichzelf, valt ze buiten elke mogelijke kliek.

Nevermore Academy is een school als geen andere. Onder de leiding van Larissa Weems (Gwendoline Christie, GoT, Star Wars) biedt de school een schoolomgeving aan buitenbeentjes. Er zijn weerwolven, zeemeerminnen (en mannen), vampieren en gorgons. De school bestaat al sinds 1791 en heeft als bekendste leerling Edgar Allen Poe, maar ook Neef Itt was er bijvoorbeeld alumnus. De school grenst aan het stadje Jericho, een stadje dat toeristen trekt met traditionele Amerikaanse pioniersattracties. Dat er tussen stad en school niet echt liefde afspat, mag niet verwonderlijk zijn. In de bossen rond Jericho vonden de laatste maanden een aantal uitermate gruwelijke moorden plaats. De sheriff van de stad is er vrij zeker van dat de dader onder de bevolking van Nevermore moet gezocht worden. Wanneer Wednesday op school aankomt, heeft zij initieel maar één doel: ontsnappen. Dat ze de kleurrijke weerwolf Enid als kamergenote heeft, maakt haar enkel vastberadener.

Please excuse Wednesday, she’s allergic to color

Zelfs in een bastion van vreemde eendjes, is Wednesday Addams een geval apart. Ze ergert zich blauw (zwart?) aan kamergenote Enid (Emma Myers, Girl in the Basement, A Taste of Christmas) maar haar instant-rivaliteit met queen bee / zeemeermin Bianca Barclay (Joy Sunday, Dog, Dear White People) brengt pas echt Wednesdays innerlijke … tja, ‘Wednesday’ naar boven. En Enid blijkt eigenlijk nog wel praktisch te zijn. Terwijl Juffrouw Addams haar uiterste best doet om weg te geraken uit Nevermore, moet ze een aantal obstakels overwinnen. Er is de verplichte therapie bij Dr. Kinbott, het constant wakende oog van Mevrouw Weems en het kiezen van een *slik* hobby. Er zijn echter ook de angstaanjagende visioenen die vaker beginnen voorkomen, waarin Wednesday schijnbaar ziet wat het lot van anderen zou zijn maar ook naar een andere wereld lijkt te transporteren. Schijnbaar want fragmentarisch en dus moeilijk te interpreteren. Moeilijk om onder controle krijgen ook. Bepaalde tekenen lijken te voorspellen dat Wednesday wel eens de ondergang van Nevermore zou kunnen betekenen. Als de sherif laat vallen dat hij ooit Gomez Addams aangehouden had op verdenking van moord en Wednesday daarna in de bossen een echt monster voor haar neus krijgt, beslist ze om toch ter plaatse te blijven. Er zijn teveel vragen waar ze een antwoord wil op vinden … en zowel de sheriff zijn zoon Tyler als schoolgenoot Xavier zijn misschien ook interessanter dan Wednesday zou willen toegeven.

Mysterious, spooky & kooky

Tim Burton op zijn best. Het is vijf minuten wennen, eerlijk gezegd. Het koppel Anjelica Huston en Raul Julia is ons allemaal bijzonder lief en Catherine Z-J en Luis G zijn zo ‘anders’. Deze twee gaan nooit de plaats van het oerkoppel Anjelica en Raul kunnen innemen, Zeta-Jones mist iets van het koele dat Huston groots maakte. However, ze voldoen. Jenna Ortega is lumineus als hoofdpersonage Wednesday, ze komt als een volstrekt geloofwaardig persoon over. ‘Je overdrijft, Squidward!’ hoor ik zo zeggen, maar nee, ik denk het niet. De wereld rondom Wednesday is hier misschien magisch en bizar, maar de meid zelf? Vlees en bloed! Wie de films al zag, weet dat de wetten van de natuur (en van de logica) niet echt van tel zijn in de Addams wereld. Je hebt de familie en hún wereldje en dan ‘andere’ mensen (klassiekere types). Hetzelfde principe gaat op voor deze serie. Buiten- en bovennatuurlijke zaken bestaan gelijk met de normale wereld. Nevermore Academy heeft een enorm potentieel voor verdere verhalen, de personages zijn fleshed out en dit eerste avontuur smaakt honderd procent naar meer. Het is ook leuk om te volgen dat Wednesday als persoon groeit. Oude vriend Thing en een bijzondere fijne gastrol van Fred Armissen als Oom Fester, Christina Ricci in de wereld die voor haar gemaakt lijkt te zijn en een spinnenweb (wat anders) aan uitgekiende details … Mysterious, spooky & kooky.

Conclusie

Wanneer je een project als Wednesday gaat aankondigen, mag je zeker zijn dat mensen heel goed gaan opletten. Ik ben ongelofelijk blij (en opgelucht) om dit als een absoluut succes voor Netflix te kunnen benoemen. Men heeft Burton zijn ding laten doen en alles klopt hier. Onze Wednesday is een paar jaar ouder, het is de eerste keer dat we haar écht zien in interactie met een grotere buitenwereld en die is uitermate mooi uitgewerkt. Boordevol fijne, grappige, griezelige en slimme details worden een paar verhaallijnen verweven (de visioenen van Wednesday, de moorden in het bos, Gomez’ arrestatie vijfentwintig jaar eerder) tot een intrigerend mysterie. Zoals ik al zei, hier is voldoende potentieel om nog wel een paar verhalen uit te spinnen (al moeten ze een Sabrina-debacle vermijden) maar voorlopig stellen we het met acht afleveringen van Netflix op zijn allerbest.