Het menselijk bestaan is absurd. Hoe meer je dat aanneemt, hoe makkelijker het te slikken valt. Ik ben zelf wel fan van een bepaalde ‘soort’ absurd, het type ‘Je moet wel lachen of je zou huilen.’ dan vooral. Of waar de human condition wordt uitvergroot tot halve waanzin. Want human condition is toch echt wel een feit: mens zijn is een ziekte en ze is terminaal. Nu hoor ik jullie zeggen ‘Amai, Squidward, beetje morbide vandaag?’. Maar het ligt niet aan mij, beste lezer! Soms bekijk je iets en dat duwt op bepaalde knopjes waardoor je even blijft hangen. Een soort fugue door fictie, als ik even wat hoogdravend mag zijn. BEEF was een verrassende ervaring.
Vanaf 6 april kan je alle tien afleveringen van BEEF op Netflix bekijken. Aan net langer dan een halfuur per stuk, makkelijk om tussendoor mee te pikken, maar nog steeds een stuk beter om gewoon in één keer uit te kijken. Je zal er geen spijt van hebben.
Steven Yeun kennen we allemaal (en als u hem niet kent, waar was u de afgelopen tien jaar?) als Glenn in The Walking Dead. Net als Ali Wong is zijn opleiding een heel andere richting (hij Psychologie, zij Asian-American Studies) en is hij door de universiteit en het studentenleven in de performing arts gerold. Na TWD ging Yeun aan de slag in onder andere Burning en sleepte hij zowel een Oscarnominatie als een SAG-nominatie (als eerste Aziatisch-Amerikaanse acteur). Zowel Ali Wong als Steven Yeun staan vooraan in de recente - langverwachte en welverdiende - forse opkomst voor Aziatische film- en televisiemakers.
Danny Cho, ondertussen, lijkt geboren om steeds de verliezer te zijn. Zijn traditioneel Koreaanse ouders hadden een tijd een motel, maar geraakten dit kwijt door toedoen van een neef met ‘criminele neigingen’. Danny’s zaak als klusjesman draait voor geen meter. Zijn inwonende jongere broer Paul heeft geen greintje respect voor hem. Danny voelt de verpletterende verplichting wegen om - volgens Koreaanse gebruiken - de zorg voor zijn ouders op zich te nemen. Telkens hij wat geld kan binnenbrengen, gaat vijf keer die som weer buiten. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat Danny zich laat op sleeptouw nemen door de - vers vrijgelaten - neef met neus voor minder frisse zaakjes.
BEEF zet een enorme microscoop op het moderne leven en het resulterende beeld is confronterend: wie stelt zich niet de vraag of ‘dit’ ‘het’ is en of ‘dit’ is wie jij ‘bent’? Het is ook al lang niet meer ongewoon dat mensen inderdaad hun leven een ommezwaai geven, en waarom ook niet? Maar dat blijft wel een luxe die lang niet voor iedereen is. En dat kan vreemde dingen doen met een mens, als blijkt dat wat je dacht te willen misschien toch niet is wat je nodig hebt. Het schrijfteam achter BEEF (onder andere Lee Sung Jin, Jean Kyoung Frazier en Kevin Rosen) heeft ervaring over een breed veld met de meer originele output van de laatste jaren (zoals Preacher, Tuca & Bertie, Lucky Hank …). De supporting cast met Joseph Lee (Star Trek: Picard, Searching), Young Mazino (Prodigal Son, New Amsterdam), David Choe (The Choe Show, The Mandalorian), Ashley Park (Emily in Paris, Only Murders in the Building) en Maria Bello (The 5th Wave, NCIS) helpen om de omstandigheden van Amy en Danny echt driedimensionaal maken. Het zijn geen slechte mensen, hier zijn geen echt ‘slechte’ mensen, hier is gewoon het leven en hoe het soms helemaal anders loopt dan gehoopt.
Vanaf 6 april kan je alle tien afleveringen van BEEF op Netflix bekijken. Aan net langer dan een halfuur per stuk, makkelijk om tussendoor mee te pikken, maar nog steeds een stuk beter om gewoon in één keer uit te kijken. Je zal er geen spijt van hebben.
The rapture of being alive
Ali Wong kan je op Netflix terugvinden met drie - straks vier - comedy specials (waarvan twee heel erg zwanger). Haar stijl hierin is behoorlijk specifiek, bitsig en scherp, soms een beetje grof maar het meest van al hilarisch en touché. Ik had dus een bepaalde Ali in gedachten toen in 2019 Always Be My Maybe uitkwam. En ik zat fout! Always Be bleek een aangename romantische komedie te zijn, een stukje subtieler dan Wong’s on stage-personage en een van de betere releases van dat jaar. Verder schreef de comédienne ook mee aan Fresh Off the Boat en deed ze werk voor Inside Amy Schumer. Ik begon dus aan BEEF met een veel opener geest dan een paar jaar terug en - ik zeg het nu al - ik ben ongelofelijk blij dat ik de kans gehad heb om dit te zien.Steven Yeun kennen we allemaal (en als u hem niet kent, waar was u de afgelopen tien jaar?) als Glenn in The Walking Dead. Net als Ali Wong is zijn opleiding een heel andere richting (hij Psychologie, zij Asian-American Studies) en is hij door de universiteit en het studentenleven in de performing arts gerold. Na TWD ging Yeun aan de slag in onder andere Burning en sleepte hij zowel een Oscarnominatie als een SAG-nominatie (als eerste Aziatisch-Amerikaanse acteur). Zowel Ali Wong als Steven Yeun staan vooraan in de recente - langverwachte en welverdiende - forse opkomst voor Aziatische film- en televisiemakers.
The drama of original choice
Soms zijn mensen gebroken. Daar is niet altijd een directe oorzaak voor te merken, het kan al decennia goed weggemoffeld zijn. Bij anderen merk je het makkelijker, begrijp je het misschien ook wel wat. In BEEF maken we kennis met Amy Lau en Danny Cho. Amy is gehuwd met George en moeder van Junie. Ze werkt zich te pletter in haar design bloemenzaak, maar mét resultaat want ze staat op het punt een deal te sluiten waardoor haar business voor miljoenen verkocht zal worden. Amy droomt al van het thuisblijven met Junie. Ook al voelt ze zich al een lange tijd onbegrepen door George, een kunstenaar van gegoede thuis met een tomeloos - maar echt tomeloos - goed humeur en positieve insteek. Ook al voelt ze dat ze de échte Amy nooit kan loslaten.Soms zijn mensen gebroken. Daar is niet altijd een directe oorzaak voor te merken.
Danny Cho, ondertussen, lijkt geboren om steeds de verliezer te zijn. Zijn traditioneel Koreaanse ouders hadden een tijd een motel, maar geraakten dit kwijt door toedoen van een neef met ‘criminele neigingen’. Danny’s zaak als klusjesman draait voor geen meter. Zijn inwonende jongere broer Paul heeft geen greintje respect voor hem. Danny voelt de verpletterende verplichting wegen om - volgens Koreaanse gebruiken - de zorg voor zijn ouders op zich te nemen. Telkens hij wat geld kan binnenbrengen, gaat vijf keer die som weer buiten. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat Danny zich laat op sleeptouw nemen door de - vers vrijgelaten - neef met neus voor minder frisse zaakjes.
I am a cage
Op een doodgewone middag - op het eerste gezicht toch - komen Amy en Danny door een initieel banaal voorval met elkaar in contact. Wat volgt is een steeds absurder wordende escalatie van voorvallen waarin beiden elkaar de duvel aandoen en doorgaan tot het draait om de ander kapot te maken. Vandaar ook de naam van de reeks: deze mensen hebben BEEF, ze hebben boel. Wat we te zien krijgen, is echter veel meer dan gewoon een situatie die volkomen ontspoort. We zien twee mensen die op hun tandvlees zitten, die geen uitweg zien en zich laten meeslepen in hun meest donkere gedachten en impulsen. De dialogen zijn bij momenten natuurlijk grappig en onderhoudend, maar meer dan dat zijn ze vaak emotioneel *boenk* on point. Wanneer de protagonisten inzicht geven aan wat er in hen omgaat, in wat hun gemaakte keuzes met hen doen, voel je mee de malaise. Veel is er niet goed te praten, maar is het ergens (een beetje?) te begrijpen?We zien twee mensen die op hun tandvlees zitten en zich laten meeslepen in hun meest donkere gedachten en impulsen.
BEEF zet een enorme microscoop op het moderne leven en het resulterende beeld is confronterend: wie stelt zich niet de vraag of ‘dit’ ‘het’ is en of ‘dit’ is wie jij ‘bent’? Het is ook al lang niet meer ongewoon dat mensen inderdaad hun leven een ommezwaai geven, en waarom ook niet? Maar dat blijft wel een luxe die lang niet voor iedereen is. En dat kan vreemde dingen doen met een mens, als blijkt dat wat je dacht te willen misschien toch niet is wat je nodig hebt. Het schrijfteam achter BEEF (onder andere Lee Sung Jin, Jean Kyoung Frazier en Kevin Rosen) heeft ervaring over een breed veld met de meer originele output van de laatste jaren (zoals Preacher, Tuca & Bertie, Lucky Hank …). De supporting cast met Joseph Lee (Star Trek: Picard, Searching), Young Mazino (Prodigal Son, New Amsterdam), David Choe (The Choe Show, The Mandalorian), Ashley Park (Emily in Paris, Only Murders in the Building) en Maria Bello (The 5th Wave, NCIS) helpen om de omstandigheden van Amy en Danny echt driedimensionaal maken. Het zijn geen slechte mensen, hier zijn geen echt ‘slechte’ mensen, hier is gewoon het leven en hoe het soms helemaal anders loopt dan gehoopt.
Conclusie
Ik vond dit super. Echt heel, heel goed. Ali Wong en Steven Yeun hebben een intense chemie, zowel met elkaar als met de rest van de cast. De kijker is direct mee met Amy en Danny, er zijn geen ‘acterende acteurs’ maar gewoon twee personages en hun achterban die je volgt, toevallig op tv. BEEF geeft zowel komische als tragische - en daarmee bedoel ik die kleine tragedies die het dagelijks leven kunnen vullen, die droefenis of frustratie brengen waar de rest van de wereld los overkijkt - momenten. Het vergroot dingen zoals we ze allemaal in ons hoofd wel eens hebben laten groeien tot we er wat gaga van werden. Ondertussen maakt het ook een paar goede punten en stelt het een paar prima vragen. Uitstekend geschreven, uitstekend gespeeld, deze BEEF moet op je bord.
Pro
- Chemie tussen alle acteurs
- Sterk basisidee
- Uitstekend geschreven
Con
- Niet iedereen zal de soms doorgedreven absurditeit kunnen smaken
9
Over deze serie
Beschikbaar vanaf
6 april 2023
Genre
- Drama
- Komedie
Speelduur
30 minuten
Regie
Hikari, Jake Schreier, Lee Sung Jin
Cast
Ali Wong, Steven Yeun, Young Mazino, Maria Bello, Joseph Lee …
Uitgever
Netflix
