Na het ontdekken van de ooit megapopulaire serie X-Files op Disney+ wou ik eigenlijk weten wat David Duchovny nog meer op zijn palmares had staan. Naast onder andere het hilarische Californication had de man ook zijn stem verleend aan het hoofdpersonage van de game XIII uit 2003. Het verhaal daarvan is gebaseerd op een Belgische stripreeks, meer bepaald op de eerste vijf strips, en was vroeger vooral bekend door zijn unieke cell shaded graphics. Ik probeerde de originele game, maar vond die al snel verouderd aanvoelen. Het verhaal was wel heel intrigerend, dus bleef wat op mijn honger zitten. Vorige maand kwam er een geüpdatete remaster uit en ik stond te popelen om die uit te testen!
Als je meteen de eigenlijke review wil lezen, kan je deze alinea skippen en direct naar de volgende scrollen. Het is eerst tijd voor een duidelijke situatieschets. De originele game had een grootse cult following opgebouwd en in 2019 bracht Microids een welkome remaster op de markt, ontwikkeld door Playmagic. Die versie stootte helaas op bakken unanieme kritiek en werd volledig de grond in geboord. De unieke grafische stijl was verdwenen, de AI liet te wensen over, tientallen audiovisuele bugs staken de kop op … Volgens Metacritic was het de op één na slechtst beoordeelde game van 2020. Het was zelfs zo erg dat Microids hun excuses aanbood en een remaster van de remaster aankondigde. Remasterception. Dit keer ontwikkeld door de Franse studio Tower Five. Alle spelers die de eerste remaster kochten, kregen deze gratis op Steam. What’s in the past, stays in the past. Vorige maand verscheen dus de “definitive edition” van de remaster, en die gaan we in deze review dan ook bespreken.
Je speelt als ‘XIII’, een naamloos hoofdpersonage die met geheugenverlies wakker wordt op een strand. Het enige wat hij nog heeft is een tatoeage met de tekst XIII, een schotwonde en heel wat mensen die hem willen vermoorden. Waarom? Hij wordt ervan beschuldigd de president van de Verenigde Staten te hebben vermoord. XIII komt in een woelig complot terecht en moet de plannen van verschillende criminelen stoppen, om zo de val van de Amerikaanse regering te voorkomen. De game legt zijn focus heel erg zwaar op het verhaal, en dat kan soms wat veel zijn en tegelijk moeilijk te volgen als je niet bekend bent met de originele strips. Het openingsfilmpje is hetzelfde als dat van het eerste spel, maar nu wordt het geprojecteerd op een scherm terwijl er een FBI-agent naar kijkt. Vreemde keuze, want deze sequentie kan je niet doorspoelen.
Wat is er verbeterd?
Tower Five heeft wel degelijk hun best gedaan om de mislukte remaster een succesvolle versie te geven, maar perfect is de game zeker (nog) niet. De game is bijna identiek aan die uit 2003. En niet alleen qua verhaal, maar ook de doorgebelde voice-over van een verveelde Duchovny is niet opgepoetst of hernomen. Gelukkig ben ik fan van de acteur, maar ik kan me voorstellen dat sommigen gehoopt hadden op nieuw stemwerk. Al is dat moeilijk te regelen met wijlen Adam West, die General Carrington insprak. Vrijwel elke bug die PlayMagic gecreëerd heeft, is onbestaande in deze versie. De bekende grafische comicbookstijl is terug van ooit weggeweest. De strippaneeltjes die op het scherm duiken om iets belangrijk te tonen, werken deze keer gelukkig wel zoals het moet. Het is fijn om te zien dat elementen zoals de strip-geluidseffecten en de "ooh's" en "aah's" volop benut werden, en het ook daadwerkelijk voelt alsof je in 'een stripboek speelt'. Daarnaast zijn de AI en stealthlevels fel verbeterd, net als de HUD. De remaster kreeg ook currentgenversies met een framerate van 60 fps.
De game speelt dus vlot en voelt effectief aan als een moderne shooter met de gekende klassieke elementen. Toch is het nog steeds niet de remaster waar fans op hoopten. De graphics en animaties zijn gelukkig een pak beter, maar het had er toch allemaal net iets beter kunnen uitzien. Vooral de gezichtsuitdrukkingen, loopanimaties, het schieten en vreemde grafische glitches konden wel wat verbetering gebruiken. Tower Five heeft de game duidelijk niet van nul af aan opnieuw opgebouwd, maar wel voortgeborduurd op de engine en graphics van de 2020 remaster. Daarom zien de cutscenes er erg vreemd uit in dit nieuw geheel. De sound design is ook niet fantastisch, want je kan de fantastische soundtrack amper horen boven dialogen en schoten. Misschien kunnen een update of twee nog wat dingen verbeteren, maar een derde remake zou de game misschien wel goed doen. Maar onze portemonnee en de reputatie van de XIII-reeks? Die komen er veel minder goed vanaf …
Als je meteen de eigenlijke review wil lezen, kan je deze alinea skippen en direct naar de volgende scrollen. Het is eerst tijd voor een duidelijke situatieschets. De originele game had een grootse cult following opgebouwd en in 2019 bracht Microids een welkome remaster op de markt, ontwikkeld door Playmagic. Die versie stootte helaas op bakken unanieme kritiek en werd volledig de grond in geboord. De unieke grafische stijl was verdwenen, de AI liet te wensen over, tientallen audiovisuele bugs staken de kop op … Volgens Metacritic was het de op één na slechtst beoordeelde game van 2020. Het was zelfs zo erg dat Microids hun excuses aanbood en een remaster van de remaster aankondigde. Remasterception. Dit keer ontwikkeld door de Franse studio Tower Five. Alle spelers die de eerste remaster kochten, kregen deze gratis op Steam. What’s in the past, stays in the past. Vorige maand verscheen dus de “definitive edition” van de remaster, en die gaan we in deze review dan ook bespreken.
Je speelt als ‘XIII’, een naamloos hoofdpersonage die met geheugenverlies wakker wordt op een strand. Het enige wat hij nog heeft is een tatoeage met de tekst XIII, een schotwonde en heel wat mensen die hem willen vermoorden. Waarom? Hij wordt ervan beschuldigd de president van de Verenigde Staten te hebben vermoord. XIII komt in een woelig complot terecht en moet de plannen van verschillende criminelen stoppen, om zo de val van de Amerikaanse regering te voorkomen. De game legt zijn focus heel erg zwaar op het verhaal, en dat kan soms wat veel zijn en tegelijk moeilijk te volgen als je niet bekend bent met de originele strips. Het openingsfilmpje is hetzelfde als dat van het eerste spel, maar nu wordt het geprojecteerd op een scherm terwijl er een FBI-agent naar kijkt. Vreemde keuze, want deze sequentie kan je niet doorspoelen.
Wat is er verbeterd?
Tower Five heeft wel degelijk hun best gedaan om de mislukte remaster een succesvolle versie te geven, maar perfect is de game zeker (nog) niet. De game is bijna identiek aan die uit 2003. En niet alleen qua verhaal, maar ook de doorgebelde voice-over van een verveelde Duchovny is niet opgepoetst of hernomen. Gelukkig ben ik fan van de acteur, maar ik kan me voorstellen dat sommigen gehoopt hadden op nieuw stemwerk. Al is dat moeilijk te regelen met wijlen Adam West, die General Carrington insprak. Vrijwel elke bug die PlayMagic gecreëerd heeft, is onbestaande in deze versie. De bekende grafische comicbookstijl is terug van ooit weggeweest. De strippaneeltjes die op het scherm duiken om iets belangrijk te tonen, werken deze keer gelukkig wel zoals het moet. Het is fijn om te zien dat elementen zoals de strip-geluidseffecten en de "ooh's" en "aah's" volop benut werden, en het ook daadwerkelijk voelt alsof je in 'een stripboek speelt'. Daarnaast zijn de AI en stealthlevels fel verbeterd, net als de HUD. De remaster kreeg ook currentgenversies met een framerate van 60 fps.
Deze remaster is een pak minder vreselijk dan zijn voorganger maar nog steeds verre van perfect.
De game speelt dus vlot en voelt effectief aan als een moderne shooter met de gekende klassieke elementen. Toch is het nog steeds niet de remaster waar fans op hoopten. De graphics en animaties zijn gelukkig een pak beter, maar het had er toch allemaal net iets beter kunnen uitzien. Vooral de gezichtsuitdrukkingen, loopanimaties, het schieten en vreemde grafische glitches konden wel wat verbetering gebruiken. Tower Five heeft de game duidelijk niet van nul af aan opnieuw opgebouwd, maar wel voortgeborduurd op de engine en graphics van de 2020 remaster. Daarom zien de cutscenes er erg vreemd uit in dit nieuw geheel. De sound design is ook niet fantastisch, want je kan de fantastische soundtrack amper horen boven dialogen en schoten. Misschien kunnen een update of twee nog wat dingen verbeteren, maar een derde remake zou de game misschien wel goed doen. Maar onze portemonnee en de reputatie van de XIII-reeks? Die komen er veel minder goed vanaf …
Conclusie
Het is ergens wel spijtig dat een tweede remaster nog steeds deze fouten bevat, maar gelukkig zijn er ook veel verbeterde zaken op te merken. Het spel is zeker het spelen waard. Misschien wachten nieuwkomers best tot ze het met een fikse korting kunnen kopen, want het houdt met zijn rare besturing niet echt stand in onze moderne gamewereld. Deze remaster is een pak minder vreselijk dan zijn voorganger maar nog steeds verre van perfect. Dan kan je volgens mij beter de 2003-versie kopen op Steam en het spel spelen zoals het hoort.
Pro
- Cell shaded graphics met comicbookelementen zijn terug
- Nostalgiefactor
- Werkt veel fouten weg ...
Con
- Remaster van een remaster
- Sound design
- ... maar lang niet allemaal
6
Over
Beschikbaar vanaf
13 september 2022
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
- Shooter
- Stealth
Ontwikkelaar
- Tower Five
Uitgever
- Microids
