The Fabled Woods, ik heb het eerst maar eens vertaald. Het kan zowel de legendarische als de verzonnen bossen betekenen. Mogen we hier dan echt eens een legendarische indie-puzzelgame verwachten, of kunnen we beter iets anders verzinnen? Ik zocht het voor jullie uit in deze review!
In eerste instantie wil The Fabled Woods een donker en mysterieus kortverhaal vertellen. Zoals de titel aangeeft, speelt de ganse game zich af in de bossen die, desondanks hun pracht, ook een vreselijk geheim herbergen. Het is aan jou om uit te zoeken wat er zich precies afspeelde in deze schijnbaar rustgevende omgeving.
Goede beginsfeer
Het speurwerk in de game gebeurt aan de hand van drie protagonisten. Het eerste personage in wiens huid je kruipt, is Larry. Op basis van zijn stem vermoed je dat hij een wat oudere persoon is. In zijn monoloog vertelt hij dat zijn zoon William tijdens het kamperen in deze bossen omgekomen is. Larry komt overdag terug naar het bos om de herinnering aan zijn overleden zoon te herbeleven. Hij betuigt er zijn spijt voor diens dood, wat je doet vermoeden dat hij er op een zekere manier ook schuld aan heeft. Is hij er vermoord? Misschien was zijn dood een ongeval? Of is er iets paranormaals gebeurd in dit bos, met een wel bijzonder slechte afloop? Ik was meteen geboeid.
Met zijn vele rivieren en bruggen ziet het bos er best prachtig uit. Deze schoonheid komt nog het meest tot zijn recht wanneer je beschikt over een grafische kaart met ray tracing, want deze feature kun je activeren in het spel. Ook al start je het verhaal dan wel bij daglicht, het is er zo goed als muisstil en er hangt een dunne mist in het bos waardoor je dat tikkeltje onderliggende mysterie echt voelt. De raadselachtige inhoud van hetgeen Larry vertelt, de lugubere ondertoon, de rustige omgeving, alles tezamen maakt je eigenlijk wel nieuwsgierig. Er klinkt bij momenten ook een intrigerend gitaardeuntje dat me wat deed terugdenken aan de theme song uit de game Kona. Knap begonnen, half gewonnen?
Vervelende mechanics
Het moment van admiratie en fascinatie blijkt echter van korte duur, want al heel snel stel je vast dat je in cirkels loopt wanneer je het pad doorheen het bos volgt. Mysterieus is het in ieder geval wel. Puzzelen dan maar. Je ontdekt dat je pas verder geraakt in het verhaal wanneer je terugkeert op je stappen. Een symbolische referentie aan het chronologisch terugkeren in de protagonist zijn gedachten? Niet zo slecht gevonden vond ik. Zit je bij een bepaalde puzzel vast, keer zeker eerst eens terug. Plots verandert de omgeving of wordt een nieuwe monoloog uitgelokt, en je kan weer verder.
Helaas wordt dit eerste puzzelmechanisme compleet overschaduwd door een tweede, welke ik veel minder handig vond. Tijdens je zoektocht moet je namelijk ook scannen naar clues. Op dat moment wordt de omgeving voor een tiental seconden in infrarood weergegeven, waarbij je fel verlichte vlekken op de grond moet volgen om op het goede spoor te geraken. Er is echter geen manier om uit deze scanmodus te geraken, behalve dan door te wachten. Daarbovenop komt dat je op dit moment enkel nog in slow motion kan voortbewegen. Tegelijkertijd speelt er dan herhaaldelijk een akelig geluid af, dat al enorm snel op de zenuwen begint te werken. Dit maakt het scannen een erg frustrerende ervaring.
Nog meer gebreken
Mijn klaagzang kabbelt helaas in deze sectie wat verder, een beetje zoals de nochtans wondermooie rivieren die stromen doorheen het bos. Hoe betoverend de omgeving ook is, wanneer je deze echt grondig wilt gaan verkennen, vallen nog een aantal mindere zaken je op. De bewegingsvrijheid is ferm beperkt en zelfs gewoon rondlopen is geregeld een omslachtige activiteit. Zo zijn er bijvoorbeeld overal in het bos onzichtbare muren. Stappen doorheen water is niet toegelaten. Soms haak je vast aan een steen die in de werkelijkheid slechts enkele centimeters boven het grondoppervlak zou uitsteken. Je kunt in deze game niet sprinten en niet springen, dus moet je er traagjes omheen wandelen. De toetsen om voort te bewegen zijn overigens hardcoded wat de besturing via een toetsenbord betreft, dus ik raad aan om meteen een controller te gebruiken.
Interactie met voorwerpen verloopt nogal stroef, want je cursor wijzigt niet wanneer een bepaald object vastgenomen kan worden. Maar al te vaak heb je het gevoel dat je muisklikken niet geregistreerd worden. Soms stopt het geluid van de ganse game ook automatisch. De ondertitels zijn af en toe niet synchroon met wat de stemacteurs vertellen. In het begin van het spel kan de tekst van een document of een boek niet groter op je scherm weergegeven, maar later lukt dit plots wel. Al deze zaken bij elkaar opgeteld, doet vermoeden dat de game nog niet volledig afgewerkt is. Na vier uur, dat is eigenlijk terwijl de game al uitgespeeld had moeten zijn, vond ik totaal geen plezier meer in het spelen ervan...
In eerste instantie wil The Fabled Woods een donker en mysterieus kortverhaal vertellen. Zoals de titel aangeeft, speelt de ganse game zich af in de bossen die, desondanks hun pracht, ook een vreselijk geheim herbergen. Het is aan jou om uit te zoeken wat er zich precies afspeelde in deze schijnbaar rustgevende omgeving.
Goede beginsfeer
Het speurwerk in de game gebeurt aan de hand van drie protagonisten. Het eerste personage in wiens huid je kruipt, is Larry. Op basis van zijn stem vermoed je dat hij een wat oudere persoon is. In zijn monoloog vertelt hij dat zijn zoon William tijdens het kamperen in deze bossen omgekomen is. Larry komt overdag terug naar het bos om de herinnering aan zijn overleden zoon te herbeleven. Hij betuigt er zijn spijt voor diens dood, wat je doet vermoeden dat hij er op een zekere manier ook schuld aan heeft. Is hij er vermoord? Misschien was zijn dood een ongeval? Of is er iets paranormaals gebeurd in dit bos, met een wel bijzonder slechte afloop? Ik was meteen geboeid.
Het bos is wondermooi bij daglicht, en het is er quasi muisstil.
Met zijn vele rivieren en bruggen ziet het bos er best prachtig uit. Deze schoonheid komt nog het meest tot zijn recht wanneer je beschikt over een grafische kaart met ray tracing, want deze feature kun je activeren in het spel. Ook al start je het verhaal dan wel bij daglicht, het is er zo goed als muisstil en er hangt een dunne mist in het bos waardoor je dat tikkeltje onderliggende mysterie echt voelt. De raadselachtige inhoud van hetgeen Larry vertelt, de lugubere ondertoon, de rustige omgeving, alles tezamen maakt je eigenlijk wel nieuwsgierig. Er klinkt bij momenten ook een intrigerend gitaardeuntje dat me wat deed terugdenken aan de theme song uit de game Kona. Knap begonnen, half gewonnen?
Vervelende mechanics
Het moment van admiratie en fascinatie blijkt echter van korte duur, want al heel snel stel je vast dat je in cirkels loopt wanneer je het pad doorheen het bos volgt. Mysterieus is het in ieder geval wel. Puzzelen dan maar. Je ontdekt dat je pas verder geraakt in het verhaal wanneer je terugkeert op je stappen. Een symbolische referentie aan het chronologisch terugkeren in de protagonist zijn gedachten? Niet zo slecht gevonden vond ik. Zit je bij een bepaalde puzzel vast, keer zeker eerst eens terug. Plots verandert de omgeving of wordt een nieuwe monoloog uitgelokt, en je kan weer verder.
Het scannen naar clues is een erg frustrerende ervaring.
Helaas wordt dit eerste puzzelmechanisme compleet overschaduwd door een tweede, welke ik veel minder handig vond. Tijdens je zoektocht moet je namelijk ook scannen naar clues. Op dat moment wordt de omgeving voor een tiental seconden in infrarood weergegeven, waarbij je fel verlichte vlekken op de grond moet volgen om op het goede spoor te geraken. Er is echter geen manier om uit deze scanmodus te geraken, behalve dan door te wachten. Daarbovenop komt dat je op dit moment enkel nog in slow motion kan voortbewegen. Tegelijkertijd speelt er dan herhaaldelijk een akelig geluid af, dat al enorm snel op de zenuwen begint te werken. Dit maakt het scannen een erg frustrerende ervaring.
Nog meer gebreken
Mijn klaagzang kabbelt helaas in deze sectie wat verder, een beetje zoals de nochtans wondermooie rivieren die stromen doorheen het bos. Hoe betoverend de omgeving ook is, wanneer je deze echt grondig wilt gaan verkennen, vallen nog een aantal mindere zaken je op. De bewegingsvrijheid is ferm beperkt en zelfs gewoon rondlopen is geregeld een omslachtige activiteit. Zo zijn er bijvoorbeeld overal in het bos onzichtbare muren. Stappen doorheen water is niet toegelaten. Soms haak je vast aan een steen die in de werkelijkheid slechts enkele centimeters boven het grondoppervlak zou uitsteken. Je kunt in deze game niet sprinten en niet springen, dus moet je er traagjes omheen wandelen. De toetsen om voort te bewegen zijn overigens hardcoded wat de besturing via een toetsenbord betreft, dus ik raad aan om meteen een controller te gebruiken.
Interactie met voorwerpen verloopt nogal stroef, want je cursor wijzigt niet wanneer een bepaald object vastgenomen kan worden. Maar al te vaak heb je het gevoel dat je muisklikken niet geregistreerd worden. Soms stopt het geluid van de ganse game ook automatisch. De ondertitels zijn af en toe niet synchroon met wat de stemacteurs vertellen. In het begin van het spel kan de tekst van een document of een boek niet groter op je scherm weergegeven, maar later lukt dit plots wel. Al deze zaken bij elkaar opgeteld, doet vermoeden dat de game nog niet volledig afgewerkt is. Na vier uur, dat is eigenlijk terwijl de game al uitgespeeld had moeten zijn, vond ik totaal geen plezier meer in het spelen ervan...
Conclusie
De sfeer in The Fabled Woods zit zeker goed. Het beeld kon me echt bekoren en de muziek ook. Zelfs het verhaal boeide me. Alleen zijn de besturing en de puzzelmechanismen op een zodanig slome en onhandige wijze geïmplementeerd, dat de fascinatie al snel omslaat naar frustratie. Dit zorgt ervoor dat alle positieve punten compleet overschaduwd worden, en dat is echt jammer!
Pro
- Prachtig beeld
- Intrigerend begin
Con
- Sloom
- Frustrerende mechanics
4.5
Over
Beschikbaar vanaf
25 maart 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Ontwikkelaar
- CyberPunch Studios
Uitgever
- Headup Games
