Cyberpunk 2077, Cloudpunk, Ghostrunner, Observer: System Redux, Glitchpunk, Foreclosed en binnenkort Gamedec en Stray. Cyberpunk lijkt weer helemaal in te zijn. Ook The Ascent, het debuut van de Zweedse ontwikkelaar Neon Giant probeert een graantje mee te pikken van het succes. Het spel liet vooral van zich horen doordat Microsoft het in de kijker zette als één van zijn grote exclusieve Game Pass-releases waarmee het zijn Xbox Series X en S wou promoten. Ik denk dat heel wat Xbox-eigenaars intussen ook al lang verlangen naar goede exclusives, dus de interesse in The Ascent was zeer groot.
Het spel als "cyberpunk" omschrijven zegt niet zo heel veel natuurlijk, want er bestaat een grote diversiteit aan spellen die deze setting gebruiken als achtergrond voor hun verhaal. The Ascent lijkt de mosterd vooral te halen bij hack and slash-rollenspellen zoals Diablo III en Torchlight, alsook twin-stick shooters zoals Helldivers en Alienation. Op het eerste zicht zou je denken dat The Ascent de grote broer is van RUINER, maar het RPG-sausje dat over het spel werd gegoten zorgt ervoor dat The Ascent toch net iets meer is dan een simpel loot and shoot-spel.
Vechten voor je vrijheid
Waar de meeste cyberpunkverhalen zich afspelen op aarde, verplaatst The Ascent de actie naar de fictieve planeet Veles. Het geeft ons een idee hoe het eraan toe zou kunnen gaan in de Off-world Colonies van Blade Runner als het ware. Alleen, de reis naar Veles is zo duur dat het voetvolk dat deze reis maakt, hun hele leven hun schulden mogen afbetalen aan de megabedrijven die deze wereld controleren. Tenzij je hogerop de ladder weet te klimmen natuurlijk. Initieel kom je terecht in een megalopolis die wordt gerund door zo’n megabedrijf genaamd The Ascent Group en wanneer je tijdens een routineklus ontdekt dat het bedrijf bankroet is en de stad heeft verlaten, breekt er een ware oorlog uit om controle te krijgen over de stad. Terwijl jij je probeert te navigeren doorheen dit mijnenveld en nieuwe allianties sluit, reist de vraag natuurlijk wat er precies gebeurd is met The Ascent Group.
De rivaliteit tussen de verschillende facties en de andere megabedrijven die de stad proberen over te nemen, zorgt er natuurlijk voor dat je haast nergens veilig bent. Gelukkig heb je een heel arsenaal aan wapens en gadgets om de strijd te beslechten. De wapens variëren van pistolen tot machinegeweren en raketwerpers, waarbij je bij grotere vijanden tactisch gebruik zal moeten maken van je wapens. Een reusachtige mech ga je immers beter te lijf met een energiewapen of een raketwerper dan een shotgun bijvoorbeeld. Deze wapen kunnen, net als je uitrusting, worden geüpgraded, iets dat zeker geen overbodige luxe is. The Ascent is niet het makkelijkste spel, zeker als je alleen speelt, en ik heb vaak het loodje moeten leggen tegen groepjes vijanden of bazen die ik moeilijk de baas kon. Hier komt ook het eerste minpunt van het spel naar boven. De checkpoints zijn niet altijd even goed geplaatst, waardoor je tot vervelens toe bepaalde delen zal moeten herspelen. Het spel biedt de mogelijkheid om met drie andere spelers te spelen, zowel online als lokaal, maar dit heb ik helaas niet kunnen testen omdat de online multiplayer enkel met uitnodigingen lijkt te werken. Het spel mist voor mij toch wel een simpele drop-in-drop-out online multiplayerfunctie.
Gezien dit een cyberpunkspel is, beschik je naast je wapens ook over een hele hoop implantaten en cybernetische modificaties die je helpen om te overleven in de wereld van The Ascent. Concreet kan je twee augments en twee modules dragen, waarbij de eerste je unieke aanvallen geeft en de tweede passieve bonussen. De augments die je ter beschikking hebt, laten je bijvoorbeeld toe om de hulp in te roepen van Spider Bots of een Neutron Beam, een allesverslindende straal van energie. Deze Neutron Beam was een van mijn favoriete augments, samen met de Life Transfer, waarbij je kan healen door vijanden aan te vallen. Iets wat broodnodig lijkt te zijn, vooral tijdens baasgevechten, want je hebt geen andere healing items op zak. Hierdoor ben je afhankelijk van de health packs die vijanden laten vallen en de machines die ze verkopen. Dit bleek in veel gevallen best lastig te zijn en het was nog zo’n reden waarom ik vaak het loodje legde.
Wonderlijk schouwspel
Gelukkig weet het spel je wel te motiveren dankzij de leuke gameplay en de prachtige taferelen die het op je scherm tovert. Het schieten voelt goed aan en er is voldoende variatie in de wapens, waarbij elk type wapen verschillend aanvoelt. Een leuke toevoeging is dat de linker schouderknop niet zozeer wordt gebruikt om te mikken, maar ook om hoger te schieten, zoals op vijanden die enkele treden hoger staan of om vanuit cover te schieten, iets dat je niet vaak ziet bij dit soort spellen. Dankzij de goede besturing speelt het spel zeer vlot, zeker met een controller in de handen. Ik heb de PC- en Xbox-versie afwisselend gespeeld, en op PC voelde het lopen met een toetsenbord wel wat onwennig. Hierdoor schakelde ik op PC ook al snel over op een controller. Wat ik wel miste, was een knop om sneller te lopen, want ondanks dat er fast-travel aanwezig is in de vorm van een metrosysteem en taxi's, zal je in The Ascent héél wat afwandelen.
De spelwereld is vrij uitgebreid en je zal vaak van het ene stadsdeel naar het andere wandelen om een missie te voltooien. Hierbij komt er ook nog vrij veel backtracking aan te pas waarbij je gebieden opnieuw doorloopt terwijl je wordt lastiggevallen door zwakkere vijanden. Dit wordt naar het einde toe wel wat eentonig, zeker als er bovendien ook vrij weinig variatie zit in de missies, die meestal bestaan uit het activeren van een terminal of een bepaalde vijand doden. Gelukkig is al dit gewandel niet al te storend omdat de spelwereld die The Ascent je voorschotelt adembenemend is. Niet alleen krijg je vaak ronduit adembenemende landschappen te zien, de wereld voelt ook enorm levendig en ingeleefd aan. Het spel belichaamt perfect het high tech, low life gegeven en de klassenstrijd van het cyberpunkgenre en voegt hier een leuke twist aan toe door dit alles te verplaatsen naar een andere planeet, met buitenaardse wezens die hun eigen taal hebben. De sfeer is ook fantastisch, waarbij zowat elk cliché van het genre wordt aangewend, van de neon belichting tot de Aziatische invloeden en de zware regenval. Onlangs verscheen er een filmpje waarin een modder in eerstepersoonsperspectief doorheen het spel wandelt en het resultaat is gewoon verbluffend. Je ziet pas op dit moment hoeveel detail de makers in dit spel hebben gestoken. Wat een klein team van twaalf man hier heeft klaargestoomd is werkelijk ongelofelijk. Zet hier nog eens een fantastische synthwave soundtrack onder en je wordt zowaar helemaal opgezogen in de wereld van The Ascent.
Het spel als "cyberpunk" omschrijven zegt niet zo heel veel natuurlijk, want er bestaat een grote diversiteit aan spellen die deze setting gebruiken als achtergrond voor hun verhaal. The Ascent lijkt de mosterd vooral te halen bij hack and slash-rollenspellen zoals Diablo III en Torchlight, alsook twin-stick shooters zoals Helldivers en Alienation. Op het eerste zicht zou je denken dat The Ascent de grote broer is van RUINER, maar het RPG-sausje dat over het spel werd gegoten zorgt ervoor dat The Ascent toch net iets meer is dan een simpel loot and shoot-spel.
Vechten voor je vrijheid
Waar de meeste cyberpunkverhalen zich afspelen op aarde, verplaatst The Ascent de actie naar de fictieve planeet Veles. Het geeft ons een idee hoe het eraan toe zou kunnen gaan in de Off-world Colonies van Blade Runner als het ware. Alleen, de reis naar Veles is zo duur dat het voetvolk dat deze reis maakt, hun hele leven hun schulden mogen afbetalen aan de megabedrijven die deze wereld controleren. Tenzij je hogerop de ladder weet te klimmen natuurlijk. Initieel kom je terecht in een megalopolis die wordt gerund door zo’n megabedrijf genaamd The Ascent Group en wanneer je tijdens een routineklus ontdekt dat het bedrijf bankroet is en de stad heeft verlaten, breekt er een ware oorlog uit om controle te krijgen over de stad. Terwijl jij je probeert te navigeren doorheen dit mijnenveld en nieuwe allianties sluit, reist de vraag natuurlijk wat er precies gebeurd is met The Ascent Group.
De rivaliteit tussen de verschillende facties en de andere megabedrijven die de stad proberen over te nemen, zorgt er natuurlijk voor dat je haast nergens veilig bent. Gelukkig heb je een heel arsenaal aan wapens en gadgets om de strijd te beslechten. De wapens variëren van pistolen tot machinegeweren en raketwerpers, waarbij je bij grotere vijanden tactisch gebruik zal moeten maken van je wapens. Een reusachtige mech ga je immers beter te lijf met een energiewapen of een raketwerper dan een shotgun bijvoorbeeld. Deze wapen kunnen, net als je uitrusting, worden geüpgraded, iets dat zeker geen overbodige luxe is. The Ascent is niet het makkelijkste spel, zeker als je alleen speelt, en ik heb vaak het loodje moeten leggen tegen groepjes vijanden of bazen die ik moeilijk de baas kon. Hier komt ook het eerste minpunt van het spel naar boven. De checkpoints zijn niet altijd even goed geplaatst, waardoor je tot vervelens toe bepaalde delen zal moeten herspelen. Het spel biedt de mogelijkheid om met drie andere spelers te spelen, zowel online als lokaal, maar dit heb ik helaas niet kunnen testen omdat de online multiplayer enkel met uitnodigingen lijkt te werken. Het spel mist voor mij toch wel een simpele drop-in-drop-out online multiplayerfunctie.
The Ascent is niet het makkelijkste spel, zeker als je alleen speelt.
Gezien dit een cyberpunkspel is, beschik je naast je wapens ook over een hele hoop implantaten en cybernetische modificaties die je helpen om te overleven in de wereld van The Ascent. Concreet kan je twee augments en twee modules dragen, waarbij de eerste je unieke aanvallen geeft en de tweede passieve bonussen. De augments die je ter beschikking hebt, laten je bijvoorbeeld toe om de hulp in te roepen van Spider Bots of een Neutron Beam, een allesverslindende straal van energie. Deze Neutron Beam was een van mijn favoriete augments, samen met de Life Transfer, waarbij je kan healen door vijanden aan te vallen. Iets wat broodnodig lijkt te zijn, vooral tijdens baasgevechten, want je hebt geen andere healing items op zak. Hierdoor ben je afhankelijk van de health packs die vijanden laten vallen en de machines die ze verkopen. Dit bleek in veel gevallen best lastig te zijn en het was nog zo’n reden waarom ik vaak het loodje legde.
Wonderlijk schouwspel
Gelukkig weet het spel je wel te motiveren dankzij de leuke gameplay en de prachtige taferelen die het op je scherm tovert. Het schieten voelt goed aan en er is voldoende variatie in de wapens, waarbij elk type wapen verschillend aanvoelt. Een leuke toevoeging is dat de linker schouderknop niet zozeer wordt gebruikt om te mikken, maar ook om hoger te schieten, zoals op vijanden die enkele treden hoger staan of om vanuit cover te schieten, iets dat je niet vaak ziet bij dit soort spellen. Dankzij de goede besturing speelt het spel zeer vlot, zeker met een controller in de handen. Ik heb de PC- en Xbox-versie afwisselend gespeeld, en op PC voelde het lopen met een toetsenbord wel wat onwennig. Hierdoor schakelde ik op PC ook al snel over op een controller. Wat ik wel miste, was een knop om sneller te lopen, want ondanks dat er fast-travel aanwezig is in de vorm van een metrosysteem en taxi's, zal je in The Ascent héél wat afwandelen.
De spelwereld is vrij uitgebreid en je zal vaak van het ene stadsdeel naar het andere wandelen om een missie te voltooien. Hierbij komt er ook nog vrij veel backtracking aan te pas waarbij je gebieden opnieuw doorloopt terwijl je wordt lastiggevallen door zwakkere vijanden. Dit wordt naar het einde toe wel wat eentonig, zeker als er bovendien ook vrij weinig variatie zit in de missies, die meestal bestaan uit het activeren van een terminal of een bepaalde vijand doden. Gelukkig is al dit gewandel niet al te storend omdat de spelwereld die The Ascent je voorschotelt adembenemend is. Niet alleen krijg je vaak ronduit adembenemende landschappen te zien, de wereld voelt ook enorm levendig en ingeleefd aan. Het spel belichaamt perfect het high tech, low life gegeven en de klassenstrijd van het cyberpunkgenre en voegt hier een leuke twist aan toe door dit alles te verplaatsen naar een andere planeet, met buitenaardse wezens die hun eigen taal hebben. De sfeer is ook fantastisch, waarbij zowat elk cliché van het genre wordt aangewend, van de neon belichting tot de Aziatische invloeden en de zware regenval. Onlangs verscheen er een filmpje waarin een modder in eerstepersoonsperspectief doorheen het spel wandelt en het resultaat is gewoon verbluffend. Je ziet pas op dit moment hoeveel detail de makers in dit spel hebben gestoken. Wat een klein team van twaalf man hier heeft klaargestoomd is werkelijk ongelofelijk. Zet hier nog eens een fantastische synthwave soundtrack onder en je wordt zowaar helemaal opgezogen in de wereld van The Ascent.
Conclusie
Ondanks enkele vreemde, toch wel storende ontwerpkeuzes, is The Ascent een interessante combinatie van Diablo-achtige gameplay met twin-stick schietwerk. Het spel laat zich vooral opmerken door de indrukwekkende wereld en uitstekende sfeerschepping. Voor liefhebbers van rollenspellen, plunderwerk en snelle actie, is The Ascent de moeite om van naderbij te bekijken, zeker gezien je het gewoon kan spelen via Game Pass, zowel op PC als op Xbox.
Pro
- Adembenemende en levendige wereld
- Visueel verbluffend
- Verslavende gameplay
- Heerlijke muziek
Con
- Veel backtracking en nodeloos wandelen
- Slecht geplaatste checkpoints
- Eentonig na een tijdje
- Je hebt geen healing items op zak
- Geen drop-in-drop-out multiplayer
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
29 juli 2021
Gespeeld op
- PC
- Xbox Series X|S
Beschikbaar op
- PC
- Xbox Series X|S
Ontwikkelaar
- Neon Giant
Uitgever
- Curve Digital
