Digital Eclipse noteerde het al zelf met één van hun omschrijvingen: sinds Alexey Pajitnov de mainstream markt doorbrak met Tetris, was de wereld der videogames nooit meer hetzelfde. Toen hij leven in z’n verslavend puzzelspelletje blies, hadden noch Alexey noch z’n eventuele partners een flauw benul dat z’n digitale uitvinding zodanig zou groeien. Wat na diens schepping volgde, hoor of zie je enkel in iemands wildste dromen: de verkoop van honderden miljoenen exemplaren (verspreid over tientallen games) bijvoorbeeld, of dat het na veertig jaar nog steeds populair zou zijn! Normaliter zou een franchise van zo’n ouderdom slechts een ‘fossiel’ zijn die tevens in musea belandt, maar de betrokken partijen bedenken regelmatig een nieuw idee dat Tetris moderniseert of in zekere mate heruitvindt. Kijk maar eens naar het succes van Tetris Effect: Connected, of hoe Tetris 99 vijf jaar na diens release nog steeds thematische updates ontvangt. Hoe we het draaien of keren, Tetris is here to stay.
Desalniettemin heeft dat ene perspectief dat wel iets; de gedachte van gearchiveerde inzichten omtrent Tetris. Digital Eclipse besefte dit eveneens, want de firma zette sinds kort de volgende editie van hun wijder Gold Master Series-initiatief op poten, waarmee ze in het verleden al succes oogstten. Op zich beschikt Tetris Forever meteen over veel potentieel, omdat er reeds een interessante achtergrond schuilt in de relevante reeks. Destijds moest men de restricties voor internationale handel (die bepaald werden door de Russische regering) omzeilen, terwijl men ook op verschillende tijdstippen een legale tango betreffende afzonderlijke rechten moest dansen. Zonder Dungeons & Dragons kwam Henk Rogers allicht niet in de Japanse games-industrie terecht, en de band die hij uiteindelijk met Hiroshi Yamauchi (oftewel Nintendo’s voormalige hoge omes) kon vormen, heeft hij deels te danken aan het bordspel Go. De “onwaarschijnlijke vriendschap” tussen Alexey (een introverte wiskundige) en Henk (een extraverte Nederlander die in Hawaii opgroeide) was ook maar iets dat min of meer wegens een willekeurig toeval gebeurde.
Diezelfde tijdlijn propte men overigens vol met allerlei randmateriaal en behind-the-scenes footage. Zeventien speelbare titels en virtuele weergaves van de verpakking / kartonnen dozen waarin ze oorspronkelijk werden verkocht. Scans (van nota bene puike kwaliteit) van persberichten, advertenties, handleidingen enzovoort. Diverse foto’s van vervlogen periodes of beurzen, evenals video’s die Henk zelf met z’n camera opnam toen hij stiekem de Kremlin ‘infiltreerde’ met louter een toeristenvisa. In mijn opinie een formaat waar Digital Eclipse amper aan moet sleutelen, en ik moest ten minste lachen toen ik plotseling een pagina zag waar Mario – ja, Nintendo’s loodgieter – de hand van een hyperrealistisch geschilderde generaal Winters schudde.
Als laatste betreurde ik het gebrek van vertalingen voor eender welke Japanse tekst, aangezien een respectabele portie van het materiaal dat ik in de vorige alinea’s opsomde van oosterse afkomst is. Hierdoor kon ik soms niets met m’n situationele nieuwsgierigheid aanvangen. Meestal is die laatste tekortkoming geen immense stoornis, maar het zou toch welkom geweest zijn bij een game zoals Tetris Battle Gaiden. Deze werd nooit voor de Verenigde Staten of voor onze streken gelokaliseerd, en inmiddels namen fans zelf het heft in handen door officieuze romhacks te maken. Een gemiste kans om diens meer unieke features, zoals de nadruk op de cartoony personages, beter naar voren te duwen …
Over het assortiment van aanwezige spellen heb ik vervolgens ook gemengde gevoelens. Wat Digital Eclipse kon presenteren, werd in ieder geval goed geëmuleerd en het team rustte sommige instanties uit met extra opties, zoals kleurenfilters voor de Game Boy-titels, save states of knoppenconfiguratie, waarvoor ze deze week toevallig een hotfix leverden. Het is eerder de variëteit dat me ontgoochelde, want Tetris als een franchise verdient wat mij betreft een meer uitgebreide verzameling. Een aantal games welke de tijdlijn naderbij bekeek zijn helaas spoorloos, zoals Alexey’s poging tot een 3D Tetris (al dan niet in de vorm van een nauwkeurige replica) of het enge Faces…Tris III. Gelicenseerde exemplaren die op de vroegste 3D-consoles verschenen, zijn ook nergens te bespeuren.
Tetris Time Warp is ten slotte ook het vermelden waard. Dit is in feite een volkomen nieuw spel dat Digital Eclipse speciaal voor deze collectie maakte, met uiteraard een originele twist. Aanvankelijk speel je een standaard (volgens de normen van vandaag) potje Tetris, maar na tien Line Clears krijg je een opportuniteit om een Time Warp te activeren. Zo’n Time Warp-conditie stuurt je voor een aantal seconden terug naar een Tetris-verleden en gedurende zo’n ogenblik kun je meer punten in de wacht slepen als je een opgegeven opdracht voltooit. Een schattig idee, zij het in single player of tijdens (offline) multiplayer-bijeenkomsten! Toch had ik al gauw de indruk dat ik er niet lang mee bezig zal zijn, omdat het verloop van deze gimmick een tikkeltje te statisch is. Het roteert slechts drie verledens in een vaste orde en de objectieven die het prompt voorschotelt, zijn per verleden telkens hetzelfde. Tetris Time Warp wordt dus vlug eentonig met andere woorden, maar dit probleem kunnen de ontwikkelaars nog verhelpen door die twee karakteristieken op een meer dynamische manier te integreren. Duimen maar dat het team zo’n maatregel zal voorzien via een toekomstige patch …
Desalniettemin heeft dat ene perspectief dat wel iets; de gedachte van gearchiveerde inzichten omtrent Tetris. Digital Eclipse besefte dit eveneens, want de firma zette sinds kort de volgende editie van hun wijder Gold Master Series-initiatief op poten, waarmee ze in het verleden al succes oogstten. Op zich beschikt Tetris Forever meteen over veel potentieel, omdat er reeds een interessante achtergrond schuilt in de relevante reeks. Destijds moest men de restricties voor internationale handel (die bepaald werden door de Russische regering) omzeilen, terwijl men ook op verschillende tijdstippen een legale tango betreffende afzonderlijke rechten moest dansen. Zonder Dungeons & Dragons kwam Henk Rogers allicht niet in de Japanse games-industrie terecht, en de band die hij uiteindelijk met Hiroshi Yamauchi (oftewel Nintendo’s voormalige hoge omes) kon vormen, heeft hij deels te danken aan het bordspel Go. De “onwaarschijnlijke vriendschap” tussen Alexey (een introverte wiskundige) en Henk (een extraverte Nederlander die in Hawaii opgroeide) was ook maar iets dat min of meer wegens een willekeurig toeval gebeurde.
From Russia with Love
Er zijn meer van zulke factoren die op lange termijn het lot van zowel Tetris als de aangrenzende personen beïnvloedde, wat voor een goede reden de voornaamste focus is van Tetris Forevers interactieve tijdlijn. Net als hun vorige Gold Master Series-projecten werd deze opnieuw verdeeld in verscheidene hoofdstukken, waarin dergelijke gebeurtenissen (en meer) chronologisch werden georganiseerd. Hierin luister je onder meer naar rechtstreekse getuigenissen aan de hand van nieuwe opgenomen video’s, welke Digital Eclipse quasi als een documentaire samenstelde. Toegegeven, intussen romantiseren de uitgenodigde ‘hoofdrolspelers’ de vertolking van Tetris’ verhaal een beetje en de interviews herbergen weinig verrassende informatie als je het langdurige traject van Tetris reeds kent. Maar het is nog altijd een boeiende samenvatting die je daarenboven (dankzij de structuur van de tijdlijn) makkelijk kunt begrijpen.Diezelfde tijdlijn propte men overigens vol met allerlei randmateriaal en behind-the-scenes footage. Zeventien speelbare titels en virtuele weergaves van de verpakking / kartonnen dozen waarin ze oorspronkelijk werden verkocht. Scans (van nota bene puike kwaliteit) van persberichten, advertenties, handleidingen enzovoort. Diverse foto’s van vervlogen periodes of beurzen, evenals video’s die Henk zelf met z’n camera opnam toen hij stiekem de Kremlin ‘infiltreerde’ met louter een toeristenvisa. In mijn opinie een formaat waar Digital Eclipse amper aan moet sleutelen, en ik moest ten minste lachen toen ik plotseling een pagina zag waar Mario – ja, Nintendo’s loodgieter – de hand van een hyperrealistisch geschilderde generaal Winters schudde.
"People say that my game is like drinking vodka."
Ongeacht dat de gekozen hoogtepunten me fascineerden, wenste ik tegelijkertijd dat Digital Eclipse specifieke onderwerpen iets meer in de belangstelling plaatste. In het laatste hoofdstuk vermeldde men bijvoorbeeld de Classic Tetris World Championships, maar de inclusie hiervan beperkte men jammer genoeg tot slechts twee korte opmerkingen waar je nauwelijks wijzer van wordt. Men kon praten over pakweg de oprichting van het toernooi, dat een zestienjarige deelnemer (Joseph Saelee) semi-recent kampioen werd nadat hij een stel gevestigde namen klopte, of waarom James Chen (een veteraan in de fighting game-scène) zich als commentator geroepen voelde. Daarnaast besprak men amper de concrete natuur van de Tetris-richtlijnen, ondanks dat dit reglement praktisch een design-bijbel voor de creatie van een kersverse, hedendaagse Tetris-titel.Als laatste betreurde ik het gebrek van vertalingen voor eender welke Japanse tekst, aangezien een respectabele portie van het materiaal dat ik in de vorige alinea’s opsomde van oosterse afkomst is. Hierdoor kon ik soms niets met m’n situationele nieuwsgierigheid aanvangen. Meestal is die laatste tekortkoming geen immense stoornis, maar het zou toch welkom geweest zijn bij een game zoals Tetris Battle Gaiden. Deze werd nooit voor de Verenigde Staten of voor onze streken gelokaliseerd, en inmiddels namen fans zelf het heft in handen door officieuze romhacks te maken. Een gemiste kans om diens meer unieke features, zoals de nadruk op de cartoony personages, beter naar voren te duwen …
Over het assortiment van aanwezige spellen heb ik vervolgens ook gemengde gevoelens. Wat Digital Eclipse kon presenteren, werd in ieder geval goed geëmuleerd en het team rustte sommige instanties uit met extra opties, zoals kleurenfilters voor de Game Boy-titels, save states of knoppenconfiguratie, waarvoor ze deze week toevallig een hotfix leverden. Het is eerder de variëteit dat me ontgoochelde, want Tetris als een franchise verdient wat mij betreft een meer uitgebreide verzameling. Een aantal games welke de tijdlijn naderbij bekeek zijn helaas spoorloos, zoals Alexey’s poging tot een 3D Tetris (al dan niet in de vorm van een nauwkeurige replica) of het enge Faces…Tris III. Gelicenseerde exemplaren die op de vroegste 3D-consoles verschenen, zijn ook nergens te bespeuren.
Put a Spin On It
Natuurlijk versta ik dat Digital Eclipse hier geen volledige controle over heeft en dat vooral de zakelijke realiteit een torenhoog obstakel vormt. Tetris DS zouden ze nooit te pakken krijgen voor een multiplatform collectie – indien ze ooit overwogen om bij Nintendo’s deur te kloppen – en ARIKA heeft mogelijk zelf plannen met Tetris: The Grand Master, wat à propos een hit was bij de hardcore liefhebbers. Andere obscuriteiten (zie onder meer Tetrisphere of The New Tetris) konden daarentegen misschien haalbare keuzes zijn, op basis van niet-bestaande activiteit na hun oorspronkelijke releases eind jaren ‘90. Dit zeg ik echter als een compleet ongegronde theorie, want ik heb eerlijk gezegd geen idee wat voor een wettelijke warboel ze hiervoor zouden moeten opruimen.Tetris Time Warp is ten slotte ook het vermelden waard. Dit is in feite een volkomen nieuw spel dat Digital Eclipse speciaal voor deze collectie maakte, met uiteraard een originele twist. Aanvankelijk speel je een standaard (volgens de normen van vandaag) potje Tetris, maar na tien Line Clears krijg je een opportuniteit om een Time Warp te activeren. Zo’n Time Warp-conditie stuurt je voor een aantal seconden terug naar een Tetris-verleden en gedurende zo’n ogenblik kun je meer punten in de wacht slepen als je een opgegeven opdracht voltooit. Een schattig idee, zij het in single player of tijdens (offline) multiplayer-bijeenkomsten! Toch had ik al gauw de indruk dat ik er niet lang mee bezig zal zijn, omdat het verloop van deze gimmick een tikkeltje te statisch is. Het roteert slechts drie verledens in een vaste orde en de objectieven die het prompt voorschotelt, zijn per verleden telkens hetzelfde. Tetris Time Warp wordt dus vlug eentonig met andere woorden, maar dit probleem kunnen de ontwikkelaars nog verhelpen door die twee karakteristieken op een meer dynamische manier te integreren. Duimen maar dat het team zo’n maatregel zal voorzien via een toekomstige patch …
Conclusie
De uitwerking van deze nieuwste Gold Master Series bevindt zich langs de ene kant op hetzelfde niveau als de vorige iteraties, dus ik kan nogmaals weinig negativiteit over de kwaliteit ervan aanmerken. Langs de andere kant kon men (op papier) meer uit de franchise persen, door middel van meer diversiteit in de aangeboden games en gediscussieerde onderwerpen. Tetris Forever is alles behalve een povere hulde van Alexey Pajitnovs monumentale puzzelgame en het is overduidelijk dat Digital Eclipse er eveneens massa’s respect voor koesterde. Desondanks beschouw ik dit pakket niet als ontegensprekelijke schot in de roos, want in een perfecte wereld kon dit een indrukwekkende Tetris-bibliotheek zijn, van hetzelfde kaliber als Atari 50: The Anniversary Celebration of Llamasoft: The Jeff Minter Story.
Pro
- Tetris blijft nog altijd leuk
- Interessant verhaal van hoe Tetris tot stand kwam
- Goede emulatie van de aanwezige spellen
- Een nieuwe Gold Master Series is altijd mooi meegenomen
Con
- Het gamma van games
- Soms haperingen in de video's, totdat je terugspoelt
- Japanse teksten werden niet vertaald
- Bepaalde onderwerpen komen niet voldoende aan bod
7
Over
Beschikbaar vanaf
12 november 2024
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Puzzle
- Retro
Ontwikkelaar
- Digital Eclipse
Uitgever
- Digital Eclipse