Google Stadia zag enkele jaren geleden het levenslicht, maar tot op heden heb ik nooit enige aandacht geschonken aan deze cloudgamingdienst. Blijkbaar slaagt Google erin om games exclusief op zijn platform beschikbaar te stellen, al dan niet tijdelijk. Dit laatste geldt voor Submerged: Hidden Depths, die in het najaar van 2020 werd gelanceerd, maar nu ook speelbaar is op consoles en pc. Dit vervolg op Submerged zal voor fans van het origineel heel vertrouwd aanvoelen en voor nieuwkomers als ideaal startpunt dienen om de post-apocalyptische wereld van deze franchise te ontdekken. Mijn ervaringen heb ik neergepend in deze review.
De protagonisten uit Submerged staan ook in dit nieuwe deel centraal. Taku en Miku, broer en zus, zoeken een plek waar ze zich kunnen settelen. Dit is echter niet zomaar te vinden in een post-apocalyptische wereld waarin land schaars is geworden door de stijging van de zeespiegel. De mensheid moest zich niet alleen aan deze omstandigheden aanpassen, maar ook rekening houden met The Mass. Dit zwart goedje klampt zich met zijn tentakels niet alleen vast aan de weinige gebouwen die nog rechtstaan, maar slokt de mensen eveneens op die niet tijdig naar veilige oorden vluchten. Je vraagt je vast af hoe Taku en Miku in dit verhaal passen? Miku bezit namelijk de helende kracht om de zwarte massa om te zetten naar onschadelijke planten en bloemen. Ze wil de wereld bevrijden van dit kwaad en nieuw leven inblazen, ook al gaat dit ten koste van haar gezondheid. Haar broer ziet dit met lede ogen aan en probeert haar enthousiasme enigszins te temperen. Hij wil het enige, dat hem nog dierbaar is, niet verliezen en zo alleen achterblijven.
Bootje varen was nog nooit zo plezant
De makers spreken zelf over relaxploration wanneer men vraagt achter een accurate beschrijving voor hun game. Geen enerverende toestanden met frustrerende eindbazen die je geduld aardig op de proef stellen, maar op je eigen tempo de wereld verkennen in al zijn facetten. Starten doe je steeds op het centraal gelegen eiland dat dienst doet als uitvalsbasis. Vervolgens bepaal je zelf in welke volgorde je de negen gebouwen ontdoet van de zwarte massa. Om de vele afstanden in de spelwereld te overbruggen, maak je gebruik van een bootje. De besturing voelde bij momenten niet al te soepel aan, maar niet in die mate dat het me weerhield van een goede koers te varen. De verhaallijn voltooien vergt niet veel tijd, maar je zal toch een vijftal uur in de weer zijn mits je de tijd neemt om alle objecten in de spelwereld te verzamelen. Het verhaal wordt verteld aan de hand van cutscenes waarin niet wordt gesproken, maar muziek wordt gebruikt om de emoties van Miku en Taku over te brengen.
Naast het bevrijden van de negen imposante bouwwerken, die essentieel zijn voor het bereiken van de climax in het verhaal, voorziet de game heel wat verzamelobjecten. Zo liggen er boosts voor je boot verspreid in de spelwereld die je meer vaart laten maken voor een bepaalde tijd. Deze komen zeker van pas vermits je boot slechts op een slakkentempo vooruit vaart zonder dit hulpmiddel. Schattenjagers komen ook aan hun trekken door de vele relikwieën die op de bodem van de oceaan liggen te wachten om te worden opgehaald. Verscheidene ruïnes herbergen dagboeken die het verhaal en de wereld van Submerged verder uitdiepen. Monumenten, majestueus in lang vervlogen tijden maar nu onderhevig aan verval als gevolg van de apocalypse, roepen herinneringen op van een eens zo bloeiende beschaving. Als hulp bij het lokaliseren van al deze elementen in de spelwereld, kan je uitkijkposten beklimmen. Althans dat was mijn verwachting, maar enkel de ruïnes met dagboeken en de negen hoofddoelen worden als resultaat weergegeven op de kaart. Gelukkig heb je ook een verrekijker ter beschikking waarmee je alsnog zelf de relikwieën en bootboosts kan spotten.
Platformer met een gebrek aan uitdaging
Het zuiveren van gebouwen volgt steeds hetzelfde stramien: je gaat op zoek naar een lichtgevende energiebol om deze vervolgens te schenken aan de zwarte massa zodat de transformatie kan starten. De ontwikkelaar tracht een beetje uitdaging toe te voegen door er geregeld een klein beetje puzzelwerk in te steken, maar veel stelt dit uiteindelijk nooit echt voor. Gebouwen die zich half onder de zeespiegel bevinden of zelfs helemaal scheef staan, kan je niet erg toegankelijk noemen. Je zal dus een beetje moeten platformen om deze gebouwen te beklimmen. Dit voelt allemaal heel intuïtief aan vermits enkel de linker joystick dient te worden gebruikt om te kunnen voortbewegen. Je hoeft niet te vrezen voor het maken van een fout, want je kan namelijk nergens afvallen of sterven. Deze complexloze besturing past perfect binnen het hele relaxploration-verhaal dat de ontwikkelaar wenst te creëren. Hoe rustgevend de game ook wist te werken op mijn gemoed, de herhaling loerde redelijk snel om de hoek. Het weerhield me er eveneens van om echt betrokken te raken bij het verhaal. De korte speelduur is in dit geval eerder een pluspunt, langer hoefde het niet aan te slepen.
Het leveldesign valt meteen op in positieve zin door de verschillende routes die op een relatief kleine ruimte worden geïntegreerd door in de hoogte te werken. Hierdoor word je regelmatig een prachtig zicht gegund over de spelwereld. Ook tijdens het beklimmen van de bouwwerken valt weer heel wat te verzamelen: met een volledige set schelpen speel je een nieuwe haar-, lichaam- of bootstijl vrij waardoor je in staat bent je uiterlijke verschijning te pimpen. Elk gebouw herbergt een bijzondere bloem en een diersoort die je kan vangen om aan je collectie toe te voegen, maar eveneens overblijfselen van mensen die aanwezig waren wanneer de zwarte massa het gebouw in zijn greep nam. Luguber als je er bij stilstaat, maar door ze af te beelden als kleurrijke figuren blijft het geheel toch luchtig aanvoelen. Dit moet zowat de rode draad door de ganse game zijn: het verhaal kent meerdere lagen van betekenis en doet je nadenken over de vluchtigheid van ons bestaan, maar de luchtige gameplay en kleurrijke presentatie doen deze boodschap een beetje naar de achtergrond verdwijnen.
De protagonisten uit Submerged staan ook in dit nieuwe deel centraal. Taku en Miku, broer en zus, zoeken een plek waar ze zich kunnen settelen. Dit is echter niet zomaar te vinden in een post-apocalyptische wereld waarin land schaars is geworden door de stijging van de zeespiegel. De mensheid moest zich niet alleen aan deze omstandigheden aanpassen, maar ook rekening houden met The Mass. Dit zwart goedje klampt zich met zijn tentakels niet alleen vast aan de weinige gebouwen die nog rechtstaan, maar slokt de mensen eveneens op die niet tijdig naar veilige oorden vluchten. Je vraagt je vast af hoe Taku en Miku in dit verhaal passen? Miku bezit namelijk de helende kracht om de zwarte massa om te zetten naar onschadelijke planten en bloemen. Ze wil de wereld bevrijden van dit kwaad en nieuw leven inblazen, ook al gaat dit ten koste van haar gezondheid. Haar broer ziet dit met lede ogen aan en probeert haar enthousiasme enigszins te temperen. Hij wil het enige, dat hem nog dierbaar is, niet verliezen en zo alleen achterblijven.
Bootje varen was nog nooit zo plezant
De makers spreken zelf over relaxploration wanneer men vraagt achter een accurate beschrijving voor hun game. Geen enerverende toestanden met frustrerende eindbazen die je geduld aardig op de proef stellen, maar op je eigen tempo de wereld verkennen in al zijn facetten. Starten doe je steeds op het centraal gelegen eiland dat dienst doet als uitvalsbasis. Vervolgens bepaal je zelf in welke volgorde je de negen gebouwen ontdoet van de zwarte massa. Om de vele afstanden in de spelwereld te overbruggen, maak je gebruik van een bootje. De besturing voelde bij momenten niet al te soepel aan, maar niet in die mate dat het me weerhield van een goede koers te varen. De verhaallijn voltooien vergt niet veel tijd, maar je zal toch een vijftal uur in de weer zijn mits je de tijd neemt om alle objecten in de spelwereld te verzamelen. Het verhaal wordt verteld aan de hand van cutscenes waarin niet wordt gesproken, maar muziek wordt gebruikt om de emoties van Miku en Taku over te brengen.
Relaxploration kan de tegenhanger worden genoemd van het soulslike genre.
Naast het bevrijden van de negen imposante bouwwerken, die essentieel zijn voor het bereiken van de climax in het verhaal, voorziet de game heel wat verzamelobjecten. Zo liggen er boosts voor je boot verspreid in de spelwereld die je meer vaart laten maken voor een bepaalde tijd. Deze komen zeker van pas vermits je boot slechts op een slakkentempo vooruit vaart zonder dit hulpmiddel. Schattenjagers komen ook aan hun trekken door de vele relikwieën die op de bodem van de oceaan liggen te wachten om te worden opgehaald. Verscheidene ruïnes herbergen dagboeken die het verhaal en de wereld van Submerged verder uitdiepen. Monumenten, majestueus in lang vervlogen tijden maar nu onderhevig aan verval als gevolg van de apocalypse, roepen herinneringen op van een eens zo bloeiende beschaving. Als hulp bij het lokaliseren van al deze elementen in de spelwereld, kan je uitkijkposten beklimmen. Althans dat was mijn verwachting, maar enkel de ruïnes met dagboeken en de negen hoofddoelen worden als resultaat weergegeven op de kaart. Gelukkig heb je ook een verrekijker ter beschikking waarmee je alsnog zelf de relikwieën en bootboosts kan spotten.
Platformer met een gebrek aan uitdaging
Het zuiveren van gebouwen volgt steeds hetzelfde stramien: je gaat op zoek naar een lichtgevende energiebol om deze vervolgens te schenken aan de zwarte massa zodat de transformatie kan starten. De ontwikkelaar tracht een beetje uitdaging toe te voegen door er geregeld een klein beetje puzzelwerk in te steken, maar veel stelt dit uiteindelijk nooit echt voor. Gebouwen die zich half onder de zeespiegel bevinden of zelfs helemaal scheef staan, kan je niet erg toegankelijk noemen. Je zal dus een beetje moeten platformen om deze gebouwen te beklimmen. Dit voelt allemaal heel intuïtief aan vermits enkel de linker joystick dient te worden gebruikt om te kunnen voortbewegen. Je hoeft niet te vrezen voor het maken van een fout, want je kan namelijk nergens afvallen of sterven. Deze complexloze besturing past perfect binnen het hele relaxploration-verhaal dat de ontwikkelaar wenst te creëren. Hoe rustgevend de game ook wist te werken op mijn gemoed, de herhaling loerde redelijk snel om de hoek. Het weerhield me er eveneens van om echt betrokken te raken bij het verhaal. De korte speelduur is in dit geval eerder een pluspunt, langer hoefde het niet aan te slepen.
Het leveldesign valt meteen op in positieve zin door de verschillende routes die op een relatief kleine ruimte worden geïntegreerd door in de hoogte te werken. Hierdoor word je regelmatig een prachtig zicht gegund over de spelwereld. Ook tijdens het beklimmen van de bouwwerken valt weer heel wat te verzamelen: met een volledige set schelpen speel je een nieuwe haar-, lichaam- of bootstijl vrij waardoor je in staat bent je uiterlijke verschijning te pimpen. Elk gebouw herbergt een bijzondere bloem en een diersoort die je kan vangen om aan je collectie toe te voegen, maar eveneens overblijfselen van mensen die aanwezig waren wanneer de zwarte massa het gebouw in zijn greep nam. Luguber als je er bij stilstaat, maar door ze af te beelden als kleurrijke figuren blijft het geheel toch luchtig aanvoelen. Dit moet zowat de rode draad door de ganse game zijn: het verhaal kent meerdere lagen van betekenis en doet je nadenken over de vluchtigheid van ons bestaan, maar de luchtige gameplay en kleurrijke presentatie doen deze boodschap een beetje naar de achtergrond verdwijnen.
Conclusie
Submerged: Hidden Depths bouwt verder op de fundamenten van de eerste game en slaagt met verve in de opzet van het relaxploration-verhaal. Het platformen gaat als een fluitje van een cent, de ingetogen soundtrack sluit mooi aan bij het verhaal dat men tracht te vertellen en de kleurrijke wereld is leuk om naar te kijken en in te vertoeven door de vele verzamelobjecten die je aansporen om op verkenning te gaan. De game dient echter te worden gespeeld met de juiste mindset, anders zal het gebrek aan uitdaging en de beperkte, eenzijdige gameplay je snel tegen de borst stoten. Desalniettemin kan Submerged: Hidden Depths worden gezien als een aangename indie om even tot rust te komen tussen al dat AAA-geweld door.
Pro
- Kleurrijke spelwereld
- Leveldesign
- Soundtrack
Con
- Gebrek aan uitdaging niet voor iedereen weggelegd
- Valt in herhaling door eenzijdige gameplay
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
3 december 2020
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Stadia
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Platformer
Ontwikkelaar
- Uppercut Games
Uitgever
- Uppercut Games
Website
Laatst bewerkt:
