A long time ago in a galaxy far, far away, ergens tussen episode V en VI, speelt mijn meest geanticipeerde spel van 2024 zich af. Na de preview die ik vorige maand mocht schrijven, op basis van een hands-on van een kleine vier uur, kreeg ik nu the full experience in handen. Ik raapte al mijn Star Wars-memorabilia bijeen, sloeg genoeg blauwe melk en space flakes in en sloot mezelf drie dagen op.
Star Wars Outlaws
is de eerste Star Wars-game die wordt uitgegeven door Ubisoft sinds de overname van Disney. Studio Massive Entertainment, bekend van The Division-reeks en het recente Avatar: Frontiers of Pandora, stond in voor de ontwikkeling.
Met Star Wars Outlaws beweren ze de eerste Star Wars open-world third-person action/adventure game in handen te hebben, al valt daarover te discussiëren in mijn ogen. Met je schip, de Trailblazer, je speeder bike en gewapend met enkel een blaster trek je door verschillende planeten. Dit gezegd zijnde zijn Toshara, Tatooine en Akiva de enige planeten die je volledig kunt verkennen. In Kijimi ben je enkel in de stad toegelaten en vooral Cantonica blijft zeer beperkt tot maar een aantal sequenties in het spel. Het ontdekken van de werelden voelt wel zeer natuurlijk. Plaatsen en activiteiten waar iets te doen valt komen pas op je radar nadat je er zelf passeert, een tip krijgt van een persoon of tijdens het stiekeme afluisteren van conversaties. Elke planeet heeft zijn bijhorende gedeelte in de ruimte waar er treasures en ruimtestations te ontdekken zijn, maar verder wordt er niet veel mee gedaan.
In mijn ogen is er een vloek in het open wereld-genre waarin de speler alsmaar opdrachten voor anderen moet uitvoeren en geen eigen wil lijkt te hebben. Ook hier is dat niet anders. Je hebt een doel dat je wilt bereiken en personen die jou daarbij kunnen helpen. Maar, eerst moet je iets voor die persoon doen eer hij/zij je wil helpen. Je loopt van hier naar daar als een slaaf voor iedereen die je tegenkomt. Bij iets als Contracts is dit natuurlijk de normale gang van zaken. Ik had wel nooit het gevoel vast te zitten in de typische Ubisoft-formule, waarin je torens moet beklimmen om de kaart vrij te spelen. Na alle hoofdmissies op Toshara is het mogelijk om naar de overige drie planeten te reizen en kun je zelf de volgorde bepalen hoe je het verhaal wilt vorderen, maar verwacht niet dat de afloop anders zal zijn.
De planeten zien er geweldig uit, maar dat geldt helaas niet voor de character models en hun animaties. De houterige personages zien er soms uit alsof ze in de vorige generatie consoles zijn blijven hangen, en de lipsync stelt toch ook behoorlijk teleur. Star Wars Outlaws neemt veel gameplay-aspecten over van andere games, maar doet het zelden of nooit beter dan de games waarvan het afkijkt. Heel vaak (lees: te vaak) krijg je te maken met missies waarin je moet sluipen en ervoor moet zorgen dat je vijanden geen alarm slaan. Echter zijn je opties, zelfs na het vrijspelen van upgrades, redelijk beperkt en is de AI van de NPC’s teleurstellend. Ook het vele klimmen, de shootouts en het wanted-systeem zagen we vlotter en vloeiender in andere spellen. Bij deze laatste heb je de optie een Imperial Agent om te kopen om je wanted-status te doen verdwijnen, maar die persoon staat in de steden, waar je je wapens niet kunt gebruiken, dus word je meteen gearresteerd wanneer je die agent probeert te bereiken. Het zit allemaal niet zo goed in elkaar. Veel afkooksels waar het nergens in uitblinkt.
Wat wel van hoog niveau is, is de soundtrack, de ruimtegevechten en Sabacc! Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik met de Trailblazer in hyperspace schoot en mijn surroundsysteem mij naar alle kanten blies. Ruimtegevechten kunnen behoorlijk pittig zijn, gelukkig valt er veel te upgraden en te unlocken. Naast het hoofdverhaal en de Contracts zul je hier je meeste tijd mee verspillen. Elke upgrade heeft een bepaald type item nodig dat te vinden is tijdens een treasure hunt of bij sommige black markets. Je zult dus vaak op ontdekkingstocht moeten gaan om je uitrusting, speeder bike en schip te verbeteren. Vaardigheden van Kay en Nix speel je vrij door specifieke opdrachten uit te voeren, zoals vijf sneak attacks uitvoeren of vijanden uitschakelen met een bepaald type modus van je blaster. Aan het begin van het spel kan Kay niet al te veel verdragen, maar eenmaal je wat gear ontdekt en vaardigheden vrijspeelt, speelt het spel een pak vlotter. Toch is de combat, zoals zowat alles in het spel, redelijk basic. Je kunt wel grotere wapens oprapen die een beperkt aantal munitie hebben, en Nix de vijanden laten afleiden waardoor je ze een goed gemikte mep kunt verkopen, maar verder is er niet al te veel inhoud. Storm- en Death Troopers horen trouwens bij de sterkste vijanden die het spel te bieden heeft. Een van de eerste keren dat je Kenobi’s quote uit A New Hope letterlijk mag geloven.
Op de PlayStation 5 zijn er drie verschillende grafische opties waarop je het spel kunt spelen. Bij het opstarten stond het bij mij op Performance, wat probeert een stabiele zestig frames per seconde te behouden. Enkel bij het racen op de speeder bike doorheen de talrijke flora en fauna merkte ik af en toe een dip. Verder heb je de Quality-modus die het spel overduidelijk een pak mooier maakt, maar dit loopt op een vaste dertig frames per seconde. Als laatste heb je een Favor Quality-modus die er wat tussenin hangt met veertig frames per seconde. Na alle drie de modi geprobeerd te hebben, merk je overduidelijk de verschillen, maar eenmaal het er wat wild aan toegaat, prefereerde ik meteen de vloeiende Performance-modus die ik nu niet meer los kan laten.
Nog een laatste puntje: de pre-order bonussen hebben geen stats om Kay te upgraden en zijn dus puur cosmetisch. Deze zal je al snel vervangen wanneer je betere gear ontdekt. Ook de bonusmissie, Jabba’s Gambit, heeft een leuke backstory, maar is een die je in vijftien tot twintig minuten kunt voltooien. Aan jullie om zelf te bepalen of dit jullie geld waard is.
Star Wars Outlaws
One last score
Kay Vess is een jonge scoundrel die samen met haar trouwe merqaal-companion moet zien te overleven in het onvergeeflijke sterrenstelsel. Na een fout gelopen heist, waardoor er een prijs op haar hoofd staat, strandt Kay op Toshara, een maan in het Toshaal-systeem met landschappen geïnspireerd op de Afrikaanse savanne. Daar komt ze al snel in het web van de onderwereld terecht waarin verschillende facties continu om macht vechten. Wanneer Jaylen Vrax en diens droid ND-5 aan Kay voorstellen om Sliro, het hoofd van het nieuwe en machtige syndicaat Zerek Besh, te bestelen, gaat Kay op zoek naar een crew die deze heist of a lifetime aankan.Met Star Wars Outlaws beweren ze de eerste Star Wars open-world third-person action/adventure game in handen te hebben, al valt daarover te discussiëren in mijn ogen. Met je schip, de Trailblazer, je speeder bike en gewapend met enkel een blaster trek je door verschillende planeten. Dit gezegd zijnde zijn Toshara, Tatooine en Akiva de enige planeten die je volledig kunt verkennen. In Kijimi ben je enkel in de stad toegelaten en vooral Cantonica blijft zeer beperkt tot maar een aantal sequenties in het spel. Het ontdekken van de werelden voelt wel zeer natuurlijk. Plaatsen en activiteiten waar iets te doen valt komen pas op je radar nadat je er zelf passeert, een tip krijgt van een persoon of tijdens het stiekeme afluisteren van conversaties. Elke planeet heeft zijn bijhorende gedeelte in de ruimte waar er treasures en ruimtestations te ontdekken zijn, maar verder wordt er niet veel mee gedaan.
Het ontdekken van de werelden voelt zeer natuurlijk.
In mijn ogen is er een vloek in het open wereld-genre waarin de speler alsmaar opdrachten voor anderen moet uitvoeren en geen eigen wil lijkt te hebben. Ook hier is dat niet anders. Je hebt een doel dat je wilt bereiken en personen die jou daarbij kunnen helpen. Maar, eerst moet je iets voor die persoon doen eer hij/zij je wil helpen. Je loopt van hier naar daar als een slaaf voor iedereen die je tegenkomt. Bij iets als Contracts is dit natuurlijk de normale gang van zaken. Ik had wel nooit het gevoel vast te zitten in de typische Ubisoft-formule, waarin je torens moet beklimmen om de kaart vrij te spelen. Na alle hoofdmissies op Toshara is het mogelijk om naar de overige drie planeten te reizen en kun je zelf de volgorde bepalen hoe je het verhaal wilt vorderen, maar verwacht niet dat de afloop anders zal zijn.
I have altered the deal
Doorheen de werelden zijn er verschillende Syndicates (criminele organisaties) die via Contracts een beroep doen op jouw very particular set of skills. Dit kan variëren van een afluisterapparaat of bom plaatsen in de basis van een andere organisatie, tot het hacken van computers om gevoelige informatie vrij te spelen, cargo stelen, … noem maar op. Breng je deze opdrachten tot een goed eind, dan stijgt je reputatie bij deze factie. Echter, de criminele onderwereld zou niet crimineel genoeg zijn zonder overal een graantje van mee te willen pikken. Tijdens het merendeel van deze contracten krijg je een aanbieding om je opdrachtgever te bedriegen, en voor het dubbele van je loon een andere factie te helpen. Het is maar net wie je op dat moment aan je kant wilt hebben. Sta je op een goed blaadje bij een factie, dan word je toegelaten tot hun territorium waar handelaars exclusieve items verkopen of hun waren met korting aanbieden. Het idee hiervan heeft veel potentieel, vooral als ze er iets als het Nemesis-systeem van Shadow of Mordor/War van hadden gemaakt. Echter blijft het zeer basic en doe je het enkel om geld en reputatie bij een bepaalde factie te verdienen.De planeten zien er geweldig uit, maar dat geldt helaas niet voor de character models en hun animaties. De houterige personages zien er soms uit alsof ze in de vorige generatie consoles zijn blijven hangen, en de lipsync stelt toch ook behoorlijk teleur. Star Wars Outlaws neemt veel gameplay-aspecten over van andere games, maar doet het zelden of nooit beter dan de games waarvan het afkijkt. Heel vaak (lees: te vaak) krijg je te maken met missies waarin je moet sluipen en ervoor moet zorgen dat je vijanden geen alarm slaan. Echter zijn je opties, zelfs na het vrijspelen van upgrades, redelijk beperkt en is de AI van de NPC’s teleurstellend. Ook het vele klimmen, de shootouts en het wanted-systeem zagen we vlotter en vloeiender in andere spellen. Bij deze laatste heb je de optie een Imperial Agent om te kopen om je wanted-status te doen verdwijnen, maar die persoon staat in de steden, waar je je wapens niet kunt gebruiken, dus word je meteen gearresteerd wanneer je die agent probeert te bereiken. Het zit allemaal niet zo goed in elkaar. Veel afkooksels waar het nergens in uitblinkt.
De planeten zien er geweldig uit, maar dat geldt helaas niet voor de character models en hun animaties.
Wat wel van hoog niveau is, is de soundtrack, de ruimtegevechten en Sabacc! Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik met de Trailblazer in hyperspace schoot en mijn surroundsysteem mij naar alle kanten blies. Ruimtegevechten kunnen behoorlijk pittig zijn, gelukkig valt er veel te upgraden en te unlocken. Naast het hoofdverhaal en de Contracts zul je hier je meeste tijd mee verspillen. Elke upgrade heeft een bepaald type item nodig dat te vinden is tijdens een treasure hunt of bij sommige black markets. Je zult dus vaak op ontdekkingstocht moeten gaan om je uitrusting, speeder bike en schip te verbeteren. Vaardigheden van Kay en Nix speel je vrij door specifieke opdrachten uit te voeren, zoals vijf sneak attacks uitvoeren of vijanden uitschakelen met een bepaald type modus van je blaster. Aan het begin van het spel kan Kay niet al te veel verdragen, maar eenmaal je wat gear ontdekt en vaardigheden vrijspeelt, speelt het spel een pak vlotter. Toch is de combat, zoals zowat alles in het spel, redelijk basic. Je kunt wel grotere wapens oprapen die een beperkt aantal munitie hebben, en Nix de vijanden laten afleiden waardoor je ze een goed gemikte mep kunt verkopen, maar verder is er niet al te veel inhoud. Storm- en Death Troopers horen trouwens bij de sterkste vijanden die het spel te bieden heeft. Een van de eerste keren dat je Kenobi’s quote uit A New Hope letterlijk mag geloven.
Sabacc is not a fight, sabacc is life.
Star Wars Outlaws zit tjokvol minigames. Van deuren slicen en computers hacken tot arcadegames en Sabacc. Gelukkig zijn er quality of life-opties in het menu waarin je het automatisch hacken en slicen kunt aanzetten. Na de honderdste deur te slicen en te spiken had ik het wel wat gehad en was ik blij dat de optie bestond, want al het hacken, wat wel zeer thematisch is, haalt soms de flow uit het spel. In de 24 uur die ik nodig had om de credits over het scherm te laten rollen, heb ik zeker een aantal daarvan besteed aan Sabacc. Focus je alleen op het hoofdverhaal, dan ben je redelijk snel door het spel heen. Sabacc is waarschijnlijk het oudste en bekendste kaartspel in het universum van Star Wars. Genummerde kaarten gaan van één tot zes en het is de bedoeling om in drie beurten een paar te vormen dat het dichtst bij nul komt. Simpel, doch verslavend, al is er zeker wel wat geluk mee gemoeid. Soms verplicht het spel je met welke Shift Tokens je moet spelen, wat voor een oneerlijke achterstand zorgt, zeker als de tegenspelers over betere Tokens beschikken. Elk spel heb je drie Shift Tokens die dienen als modifiers waarvan je er elke beurt een mag activeren. Shift Tokens kun je verdienen bij het winnen van Sabacc of zijn te koop bij bepaalde merchants.Star Wars Outlaws is verre van perfect, maar ik ben blij dat het bestaat.
Op de PlayStation 5 zijn er drie verschillende grafische opties waarop je het spel kunt spelen. Bij het opstarten stond het bij mij op Performance, wat probeert een stabiele zestig frames per seconde te behouden. Enkel bij het racen op de speeder bike doorheen de talrijke flora en fauna merkte ik af en toe een dip. Verder heb je de Quality-modus die het spel overduidelijk een pak mooier maakt, maar dit loopt op een vaste dertig frames per seconde. Als laatste heb je een Favor Quality-modus die er wat tussenin hangt met veertig frames per seconde. Na alle drie de modi geprobeerd te hebben, merk je overduidelijk de verschillen, maar eenmaal het er wat wild aan toegaat, prefereerde ik meteen de vloeiende Performance-modus die ik nu niet meer los kan laten.
Nog een laatste puntje: de pre-order bonussen hebben geen stats om Kay te upgraden en zijn dus puur cosmetisch. Deze zal je al snel vervangen wanneer je betere gear ontdekt. Ook de bonusmissie, Jabba’s Gambit, heeft een leuke backstory, maar is een die je in vijftien tot twintig minuten kunt voltooien. Aan jullie om zelf te bepalen of dit jullie geld waard is.
Conclusie
Star Wars Outlaws bevat veel aspecten uit verschillende games, maar doet het zelden zo goed als de games waarvan het leent. En terwijl het spel behoorlijk basic is, heb ik mij er wel rijkelijk mee geamuseerd. Enkel de verplichte stealth-sequenties kwamen naar het einde toe mijn strot uit, maar voor het eerst kunnen we ons als een echte scoundrel voortbewegen in de prachtige wereld van Star Wars, en missies uitvoeren voor de grootste scum & villainy die de onderwereld te bieden heeft. Er is veel ruimte voor verbetering als er ooit een tweede deel komt, maar wees maar zeker dat ik er als de kippen bij zal zijn. Star Wars Outlaws is verre van perfect, maar ik ben blij dat het bestaat.
Pro
- Star Wars in hart en nieren
- Soundtrack
- Verschillende goede aspecten van andere games ...
- Ziet er fantastisch uit ...
Con
- Bevat nooit voldoende diepgang
- Verplichte stealth-missies
- ... maar blinkt er nooit in uit
- ... behalve de character models en animations
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
30 augustus 2024
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
- Adventure
Ontwikkelaar
- Massive Entertainment
Uitgever
- Ubisoft
Website
Forumlink
Partnerlink
Partnerlink
Laatst bewerkt:
