Slechts drie maanden nadat we voor het eerst mochten genieten van de komst van Marvel’s Spider-Man Remastered naar het pc-platform, valt deze eer al te beurt aan de volgende game: Marvel’s Spider-Man: Miles Morales. Zoals de naam doet vermoeden, is het deze keer niet Peter Parker, maar wel zijn grootste fan en tevens zijn eigen leergierige pupil Miles die de hoofdrol wegkaapt in dit spannende vervolgverhaal. Benieuwd of ook deze game het in zich heeft om een even groot succes te worden zoals het geval was op de PlayStation? Je verneemt het in deze review!
Geen paniek voor wie zich nog steeds niet waagde aan de eerste game, want ik zal proberen om niets van het verhaal van de prequel prijs te geven. Het speelt natuurlijk in mijn kaart dat Marvel’s Spider-Man: Miles Morales een iets korter spel blijkt, waarmee je perfect aan de slag kan gaan zonder enige voorkennis. Tijdens het initiële opstarten krijg je daarnaast netjes een samenvatting voorgeschoteld van wat zich voorafgaand afspeelde, iets wat we hier dus bewust overslaan. Laten we maar meteen duiken, of beter gezegd slingeren, naar het plotgedeelte dat vertelt hoe het nu verdergaat!
Miles als stand-in superheld
Het verhaal van Marvel’s Spider-Man: Miles Morales gaat verder met Spider-Man, in het dagelijkse leven Peter Parker, nadat deze zich opwierp als een mentor voor Miles. Ondertussen heeft Peter alle kneepjes van het vak geleerd aan Miles, waardoor ze nu geregeld samen te vinden zijn op de flatgebouwen en daken in New York, op zoek naar boeven om deze een pak rammel te verkopen. Op een gegeven moment kondigt Spider-Man echter aan dat hij samen met zijn liefje voor een aantal weken op vakantie gaat naar Europa. Miles heeft hier natuurlijk alle begrip voor. Hij wenst zijn boezemvriend, die maar liefst acht jaar onafgebroken voor superheld speelde, een welverdiend verlof toe en belooft hem plechtig dat hij ondertussen over de stad zal waken, tot aan zijn terugkomst.
Eerder was Miles al verhuisd van Brooklyn naar Harlem, waar hij nu samenwoont met zijn moeder Rio en zijn beste vriend Ganke. De mama van Miles blijkt met groeiend succes actief in de lokale politiek en Ganke moet, als een soort genie, zijn gelijke in het programmeren en hacken nog tegenkomen. Het is bijna Kerstmis in New York, de sneeuw begint te vallen, dus het kan haast niet romantischer wanneer Phin, de beste vriendin van Miles, eveneens op de proppen komt met haar mooie verschijning. Tot - helemaal niet onverwacht - allerhande malafide figuren óók beginnen op te duiken in de stad. Simon Krieger, CEO van de dubieuze firma Roxxon verbergt zijn snode plannen met de experimentele energiebron Nuform in ieder geval niet langer. En dan is er nog die mysterieuze beweging, The Underground, die er steeds nadrukkelijker mee dreigt om overal bomaanslagen te plegen, aangestuurd door die geheimzinnige Tinkerer. Door al deze vervaarlijke ontplooiingen roept de stad natuurlijk al snel de hulp in van een nieuwe superheld, niemand minder dan Miles Morales zelf.
Nog meer keuzevrijheid dan bij zijn mentor
Met Miles in Spider-Man-pak navigeren (springen, klimmen, slingeren, duiken, …) doorheen de stad voelt terug als vanouds en de combat mechanics blijken er zelfs nog op vooruitgegaan. Natuurlijk komt een belangrijk aspect van het vechten er terug op neer om een aantal combo’s op te bouwen tot je de zogenaamde finisher move beschikbaar krijgt. Idealiter begin je daar pas aan na eerst al de vijanden te ontwapenen die jou in het vizier van hun geweer hebben. Je tegenstanders kunnen nu gelukkig getagd worden en daarnaast beschikt Miles over een aantal enorm krachtige bio-elektrische aanvallen. Ook is hij in staat om combat drones in te schakelen én kan hij zichzelf tijdelijk onzichtbaar maken. Door al deze nieuwe functionaliteiten verkrijg je nog meer vrijheid in hoe je de gevechten concreet wil aanpakken. Doe je dat met brute kracht via een rechtstreekse confrontatie, vanop afstand door middel van allerhande hulpmiddelen, of door toch zelf naar de vijanden toe te sluipen? De keuze is telkens aan jou, iets wat de combat nóg beter maakt dan deze al was in de vorige game. Stelselmatig worden er ook nieuwe moves toegevoegd aan je reeds uitgebreide basisarsenaal. Na het afwerken van de missies kun je overigens speciale vaardigheden vrijspelen die het vertoeven en knokken op de toppen van die wolkenkrabbers nog nét dat beetje gevarieerder en aldus aangenamer maken. Evenals in de eerste game is er ook hier terug ondersteuning voor de DualSense van de PlayStation-controller voorzien.
Het puzzelen vertelt echter een ander verhaal, want ik vond dit met voorsprong het meest vervelende element van de gameplay. Dat begint vooral op te vallen vanaf een treinpuzzel die makkelijk blijkt maar allesbehalve duidelijk uitgelegd wordt. De frustratie manifesteert zich pas helemaal wanneer je een identieke geluidsgolf moet detecteren op basis van een bestaande sample. Het eindresultaat van deze puzzels worden je steeds bekendgemaakt, maar de HUD vertelt je helemaal niet waar je eraan dient te beginnen, of hoe. De verschillende puzzels voelen ook niet aan als noodzakelijk, zijn erg kort en brengen eigenlijk zelden voldoening. Het lijkt vooral alsof deze aanwezig zijn om voldoende afwisseling te voorzien tussen de repetitieve scènes door waarin er steevast gevochten moet worden.
Een interactieve film, met een paar schoonheidsfoutjes
Gelukkig vergeet je dat minpunt snel wanneer je je terug mag vergapen aan één van de vele prachtige cutscenes. De stemacteurs zijn top, Miles komt over als de ideale schoonzoon en zijn personage is erg realistisch neergepoot. Onder meer Phin, Rio en Simon Krieger voelen ook zo overtuigend aan, als mensen van vlees en bloed, waardoor je betrokkenheid met het verdere verloop van het verhaal nooit vanzelf afneemt.
Marvel’s Spider-Man: Miles Morales is geen bijster lange game, want wanneer je je focust op het hoofdverhaal heb je hem binnen de tien uur uit. Er zijn echter enorm veel zijmissies en zogenaamde Activities te ontdekken voor extra XP en upgrades, er zijn Bonus Challenges en Achievements te behalen tijdens het slingeren doorheen de stad, je kunt op zoek gaan naar de schuilplaatsen van The Underground, elk van de vreemde Time Capsules verzamelen, via een bepaalde radiofrequentie kun je technologie vinden die je extra combat gadgets kan doen vrijspelen of upgraden, … Hierdoor is de totale speelduur van de game met gemak te verdubbelen.
Tot slot ben ik het mezelf verplicht om nog iets te vermelden over de performantie en stabiliteit van het spel. Wat het eerste betreft, kan ik enkel beide duimen opsteken: Nixxes did it again! Marvel’s Spider-Man: Miles Morales draait soepel, bevat moderne snufjes zoals Ray Tracing én maakt zelfs gebruik van de nieuwste DLSS 3 Frame Generation-feature, een extra boost voor de performantie welke enkel werkt bij de meest recente grafische kaarten van Nvidia. Tijdens het testen botste ik echter tegen enkele problemen aan, zelfs met de meest recente stuurprogramma’s en updates. Zo merkte ik hier en daar een aantal grafisch vreemd ogende zaken op, zeker naar het einde van het hoofdverhaal toe, én het spel durfde wel eens crashen. Gelukkig werd er meteen op het moment van de release een Day One patch voorzien, waardoor deze opmerking mogelijks én hopelijk niet meer relevant is.
Geen paniek voor wie zich nog steeds niet waagde aan de eerste game, want ik zal proberen om niets van het verhaal van de prequel prijs te geven. Het speelt natuurlijk in mijn kaart dat Marvel’s Spider-Man: Miles Morales een iets korter spel blijkt, waarmee je perfect aan de slag kan gaan zonder enige voorkennis. Tijdens het initiële opstarten krijg je daarnaast netjes een samenvatting voorgeschoteld van wat zich voorafgaand afspeelde, iets wat we hier dus bewust overslaan. Laten we maar meteen duiken, of beter gezegd slingeren, naar het plotgedeelte dat vertelt hoe het nu verdergaat!
Miles als stand-in superheld
Het verhaal van Marvel’s Spider-Man: Miles Morales gaat verder met Spider-Man, in het dagelijkse leven Peter Parker, nadat deze zich opwierp als een mentor voor Miles. Ondertussen heeft Peter alle kneepjes van het vak geleerd aan Miles, waardoor ze nu geregeld samen te vinden zijn op de flatgebouwen en daken in New York, op zoek naar boeven om deze een pak rammel te verkopen. Op een gegeven moment kondigt Spider-Man echter aan dat hij samen met zijn liefje voor een aantal weken op vakantie gaat naar Europa. Miles heeft hier natuurlijk alle begrip voor. Hij wenst zijn boezemvriend, die maar liefst acht jaar onafgebroken voor superheld speelde, een welverdiend verlof toe en belooft hem plechtig dat hij ondertussen over de stad zal waken, tot aan zijn terugkomst.
Eerder was Miles al verhuisd van Brooklyn naar Harlem, waar hij nu samenwoont met zijn moeder Rio en zijn beste vriend Ganke. De mama van Miles blijkt met groeiend succes actief in de lokale politiek en Ganke moet, als een soort genie, zijn gelijke in het programmeren en hacken nog tegenkomen. Het is bijna Kerstmis in New York, de sneeuw begint te vallen, dus het kan haast niet romantischer wanneer Phin, de beste vriendin van Miles, eveneens op de proppen komt met haar mooie verschijning. Tot - helemaal niet onverwacht - allerhande malafide figuren óók beginnen op te duiken in de stad. Simon Krieger, CEO van de dubieuze firma Roxxon verbergt zijn snode plannen met de experimentele energiebron Nuform in ieder geval niet langer. En dan is er nog die mysterieuze beweging, The Underground, die er steeds nadrukkelijker mee dreigt om overal bomaanslagen te plegen, aangestuurd door die geheimzinnige Tinkerer. Door al deze vervaarlijke ontplooiingen roept de stad natuurlijk al snel de hulp in van een nieuwe superheld, niemand minder dan Miles Morales zelf.
Nog meer keuzevrijheid dan bij zijn mentor
Met Miles in Spider-Man-pak navigeren (springen, klimmen, slingeren, duiken, …) doorheen de stad voelt terug als vanouds en de combat mechanics blijken er zelfs nog op vooruitgegaan. Natuurlijk komt een belangrijk aspect van het vechten er terug op neer om een aantal combo’s op te bouwen tot je de zogenaamde finisher move beschikbaar krijgt. Idealiter begin je daar pas aan na eerst al de vijanden te ontwapenen die jou in het vizier van hun geweer hebben. Je tegenstanders kunnen nu gelukkig getagd worden en daarnaast beschikt Miles over een aantal enorm krachtige bio-elektrische aanvallen. Ook is hij in staat om combat drones in te schakelen én kan hij zichzelf tijdelijk onzichtbaar maken. Door al deze nieuwe functionaliteiten verkrijg je nog meer vrijheid in hoe je de gevechten concreet wil aanpakken. Doe je dat met brute kracht via een rechtstreekse confrontatie, vanop afstand door middel van allerhande hulpmiddelen, of door toch zelf naar de vijanden toe te sluipen? De keuze is telkens aan jou, iets wat de combat nóg beter maakt dan deze al was in de vorige game. Stelselmatig worden er ook nieuwe moves toegevoegd aan je reeds uitgebreide basisarsenaal. Na het afwerken van de missies kun je overigens speciale vaardigheden vrijspelen die het vertoeven en knokken op de toppen van die wolkenkrabbers nog nét dat beetje gevarieerder en aldus aangenamer maken. Evenals in de eerste game is er ook hier terug ondersteuning voor de DualSense van de PlayStation-controller voorzien.
De combat is nóg beter geworden, door de enorme keuzevrijheid.
Het puzzelen vertelt echter een ander verhaal, want ik vond dit met voorsprong het meest vervelende element van de gameplay. Dat begint vooral op te vallen vanaf een treinpuzzel die makkelijk blijkt maar allesbehalve duidelijk uitgelegd wordt. De frustratie manifesteert zich pas helemaal wanneer je een identieke geluidsgolf moet detecteren op basis van een bestaande sample. Het eindresultaat van deze puzzels worden je steeds bekendgemaakt, maar de HUD vertelt je helemaal niet waar je eraan dient te beginnen, of hoe. De verschillende puzzels voelen ook niet aan als noodzakelijk, zijn erg kort en brengen eigenlijk zelden voldoening. Het lijkt vooral alsof deze aanwezig zijn om voldoende afwisseling te voorzien tussen de repetitieve scènes door waarin er steevast gevochten moet worden.
Een interactieve film, met een paar schoonheidsfoutjes
Gelukkig vergeet je dat minpunt snel wanneer je je terug mag vergapen aan één van de vele prachtige cutscenes. De stemacteurs zijn top, Miles komt over als de ideale schoonzoon en zijn personage is erg realistisch neergepoot. Onder meer Phin, Rio en Simon Krieger voelen ook zo overtuigend aan, als mensen van vlees en bloed, waardoor je betrokkenheid met het verdere verloop van het verhaal nooit vanzelf afneemt.
Marvel’s Spider-Man: Miles Morales is geen bijster lange game, want wanneer je je focust op het hoofdverhaal heb je hem binnen de tien uur uit. Er zijn echter enorm veel zijmissies en zogenaamde Activities te ontdekken voor extra XP en upgrades, er zijn Bonus Challenges en Achievements te behalen tijdens het slingeren doorheen de stad, je kunt op zoek gaan naar de schuilplaatsen van The Underground, elk van de vreemde Time Capsules verzamelen, via een bepaalde radiofrequentie kun je technologie vinden die je extra combat gadgets kan doen vrijspelen of upgraden, … Hierdoor is de totale speelduur van de game met gemak te verdubbelen.
Elk personage is erg realistisch en overtuigend neergepoot.
Tot slot ben ik het mezelf verplicht om nog iets te vermelden over de performantie en stabiliteit van het spel. Wat het eerste betreft, kan ik enkel beide duimen opsteken: Nixxes did it again! Marvel’s Spider-Man: Miles Morales draait soepel, bevat moderne snufjes zoals Ray Tracing én maakt zelfs gebruik van de nieuwste DLSS 3 Frame Generation-feature, een extra boost voor de performantie welke enkel werkt bij de meest recente grafische kaarten van Nvidia. Tijdens het testen botste ik echter tegen enkele problemen aan, zelfs met de meest recente stuurprogramma’s en updates. Zo merkte ik hier en daar een aantal grafisch vreemd ogende zaken op, zeker naar het einde van het hoofdverhaal toe, én het spel durfde wel eens crashen. Gelukkig werd er meteen op het moment van de release een Day One patch voorzien, waardoor deze opmerking mogelijks én hopelijk niet meer relevant is.
Conclusie
Marvel’s Spider-Man: Miles Morales is ook op het pc-platform een waardige opvolger gebleken voor Marvel’s Spider-Man Remastered. Ook al is het spel een pak korter dan zijn voorganger, toch ga je automatisch weer op de tip van je stoel zitten wat het verhaal betreft en blijven de personages - naast levensecht - erg interessant. Eigenlijk voelt de combat zelfs nog beter aan dan in de vorige game, met name door de enorme keuzevrijheid. Alleen lijken bepaalde puzzels wat overbodig en is het daarnaast mogelijk dat er post-release nog wat plooien gladgestreken moeten worden wat de stabiliteit van deze pc-port betreft. Wanneer dit echter gebeurd is, dan moét je als pc-gamer ook deze gewoon in huis halen!
Pro
- Spannend verhaal alweer
- Interessante personages
- Keuzevrijheid tijdens combat
Con
- Bepaalde puzzels vervelen wat
- Af en toe een grafische glitch of crash
8
Over
Beschikbaar vanaf
18 november 2022
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Genre
- Action
Ontwikkelaar
- Insomniac Games
- Nixxes Software
Uitgever
- PlayStation PC LLC
Website
Forumlink
Laatst bewerkt:
