Review: Shadow Tactics: Blades of the Shogun - Aiko's Choice

Het Duitse publiek durft wel eens genres te omarmen waarvan hun glorieperiode al een eeuwigheid geleden vervlogen is; kijk maar eens naar point ‘n click adventures of real-time strategy in z’n geheel, om twee voorbeelden op te noemen. Die mentaliteit overleeft her en der ook bij lokale ontwikkelingsbedrijven, want Mimimi Games wist - ondanks het feit dat ze sinds 2011 al bestonden - beroemder te worden dankzij Shadow Tactics: Blades of the Shogun. Deze gelijkt meer op Commandos (weliswaar met een Japans thema) dan pakweg Command & Conquer, maar globaal gesproken viel het zodanig in de smaak, dat ze kort daarna ook Desperados III van THQ Nordic mochten overnemen. Beide titels zijn op hun eigen termen best lofwaardig, dus nu luidt echter de vraag: kunnen ze dit niveau van kwaliteit ook volhouden voor een kleinschalige, standalone DLC-campagne?

Geen paniek als je het oorspronkelijke spel nog niet hebt gespeeld, want bij aanvang van de campaign zorgt Aiko’s Choice voor een beknopte samenvatting, zodat je enig besef hebt over de tijdlijn. Bovendien vertolkt de DLC ook haar eigen verhaal dat voornamelijk voor aanvullingen zorgt: bekende personages duiken natuurlijk opnieuw op, maar informatie tussen het hoofdspel en deze mini-uitbreiding is niet essentieel om de gebeurtenissen voldoende te begrijpen. Het komt erop neer dat, net vóór een cruciale missie, Aiko en haar vier bondgenoten verraden worden door iemand uit haar verleden, namelijk haar sensei Lady Chiyo. Twee leden uit de bovenstaande groep worden ontvoerd, terwijl Lady Chiyo het bevel aan haar soldaten gaf om de andere drie te executeren. Dit verloopt uiteraard niet volgens plan, waardoor Aiko (samen met haar resterende kompanen) kort daarna Lady Chiyo beginnen te achtervolgen.

STBotS_Aiko_R_03.jpg


Mark of the Ninja

Waarom dit alles juist plaatsvond, kom je gedurende (in totaal) zes nieuwe missies te weten, welke verdeeld zijn in twee categorieën. Drie hiervan zijn qua omvang volwaardige levels die makkelijk anderhalf à twee uur kunnen uitlopen indien je op je gemak experimenteert, vergelijkbaar met het formaat dat je in de standaard Shadow Tactics tegenkwam. De overige drie daarentegen zijn beduidend compacter, telkens na afloop van de eerder vermelde langere missies. Deze zijn meer bedoeld als korte onderbrekingen waar je even op adem komt, al dan niet om meer expositie (zoals dialogen tussen de speelbare personages) weer te geven of een gameplay-gerelateerde introductie met een mechanische gimmick. Hiermee wou Mimimi Games klaarblijkelijk een minder tijdrovende structuur bezorgen om vordering binnenin de campagne te boeken, hoewel ik zelf niet zou klagen indien de langere missies gemiddeld wat korter waren …

Wist je jezelf te amuseren met Shadow Tactics: Blades of the Shogun, dan zal Aiko’s Choice je hoogstwaarschijnlijk ook bekoren.


Ondanks de zogenaamde tijdinvestering, wil ik hiermee echter niet beweren dat de missies op zich automatisch slecht zijn! Ze weten namelijk voldoende uitdaging te presenteren, zelfs op de Normal-moeilijkheidsgraad, en belangrijker is dat het stealth-aspect (net als het hoofdspel) regelmatig een vleugje voorzichtigheid vereist. Ieder personage beschikt over plus- en minpunten wegens de manier waarop hun vaardigheden (waarover later meer) werden ontworpen, en vervolgens moet je een weg banen door georganiseerde, alerte vijanden. Doordat je trouwens de zichtlijnen of patrouilles van de oppositie mag bestuderen, kun je tevens geïnformeerde beslissingen bedenken om ze via teamwork te omzeilen, mogelijk met behulp van agressieve methoden. Je bestuurt dan wel een kleine groep, maar een formatie zoals deze beperkt de aanwezige strategische opties alleszins niet.

STBotS_Aiko_R_02.jpg


Assassin’s Creed

Beschouw het infiltreren van een locatie of het benaderen van een doelwit als een delicate puzzel. Omgevingen zijn uitgerust met onder andere verticale routes en diverse verbergplaatsen, en je tegenstanders voeren individueel verschillende taken uit. Hierdoor hoor je ze af te leiden of koelbloedig te elimineren met de verscheidene specialiseringen van je personages, een proces dat potentieel meerdere stappen moet opvolgen. Bijvoorbeeld: de kunoichi Aiko kan zichzelf vermommen om daarna (als afleiding) met een bewaker te praten, waardoor de ninja Hayato misschien onopgemerkt ergens naar toe kan zwemmen om een ander obstakel met een minimum van verzet te vermoorden. Anderzijds kun je de wasbeer van de bejaarde Takuma gebruiken om meerdere soldaten tegelijkertijd dichterbij te lokken; ideaal voor de gepantserde samurai Mugen om ze vliegensvlug met een Area of Effect-aanval af te slachten! Simplistische voorbeelden om een concreet idee uit te beelden, maar je mag natuurlijk meer ingewikkelde strategieën uitvoeren.

Helaas zijn specifieke innovaties uit Desperados III spoorloos ...


Cruciaal voor dit genre is trouwens hoe de speler wordt verwittigd wanneer iemand je op heterdaad betrapt, om zo spontaan (of na het herladen van een save file) je tactieken te corrigeren. Zeker in een game zoals Shadow Tactics waar onder meer het geluid of een zichtbaar lijk je aanwezigheid kan verraden. Details zoals de eerder vermelde elementen visualiseerden de ontwikkelaars voldoende en aan de User Interface ontbreekt er amper iets op functioneel vlak. Ettelijke hotkeys voor bepaalde acties - die je uiteraard naar harte mag configureren - zijn hier aanwezig, evenals features zoals gunstige quick-saves / quick-loads. Helaas zijn specifieke innovaties uit Desperados III spoorloos: Aiko’s Choice hanteert dezelfde fundering (engine, codebase, enzovoort) als die van de standaard Shadow Tactics, dus spelers moeten het zonder een handvol verbeteringen stellen. De pauze, welke handig is om simultane manoeuvres met meerdere personages te synchroniseren, is niet even flexibel als die van in Desperados III. Daarenboven wenste ik dat diens Overview Replay, welke elke zet van de speler bewaarde, retroactief in Aiko’s Choice werd geïmplementeerd.

Conclusie

Wist je jezelf te amuseren met Shadow Tactics: Blades of the Shogun, dan zal Aiko’s Choice je hoogstwaarschijnlijk ook bekoren. “Meer van hetzelfde” luidt diens motto, wat voor mij alles behalve een nadeel is. Het prijskaartje mocht een tikkeltje lager liggen gezien de hoeveelheid nieuwe missies en ik betreur het ontbreken van enkele wijzigingen die Desperados III teweeg bracht, maar het blijft niettemin een leuk spel dat niet twijfelt om lastige situaties te arrangeren. Qua replay value doet Aiko's Choice het ook niet slecht, want zowel de achievements als de verzameling van afhankelijke, optionele criteria (zoals “Vervolledig deze level binnen 30 minuten”) nodigen herhaling en persoonlijke verfijning uit! Console-eigenaars sluit men echter raar genoeg echter uit, want deze standalone DLC is op dit moment enkel exclusief op PC te verkrijgen. Hopelijk maar een tijdelijk probleem …

Pro

  • Leuke strategie met robuuste stealth ideeën
  • Amper onduidelijkheid qua gameplay
  • Eerlijke uitdaging
  • Oorspronkelijke game niet vereist

Con

  • Bepaalde opties uit Desperados III ontbreken, zoals replays
  • Voorlopig (?) niet op consoles te verkrijgen
  • Meer missies gewenst
8

Over

Beschikbaar vanaf

6 december 2021

Gespeeld op

  1. PC

Beschikbaar op

  1. PC

Genre

  1. Stealth
  2. Strategy

Ontwikkelaar

  1. Mimimi Games

Uitgever

  1. Daedalic Entertainment
 
Redactie
Ik heb de base game al een hele tijd op Steam staan maar het komt er maar niet van om te spelen... Desperados III nog gebetatest zelf!
 
Terug
Bovenaan