Wat als Hades een triple A-titel was die zich niet afspeelde in de contouren van de onderwereld, maar in de oneindig uitgestrekte ruimte? Dan heette het spel ongetwijfeld Returnal. Toen laatstgenoemde in de lente van 2021 klaar was om de PlayStation 5 te veroveren, had deze roguelike alles in zich om een absolute topper en aldus een enorme verrijking voor de gloednieuwe console te worden. Een mysterieus verhaal, een ontiegelijk intrigerende setting op een exoplaneet, prima graphics en supervette actie: ontwikkelaar Housemarque leek een pure goudklomp vast te hebben. Helaas kan zelfs de waarde van goud fluctueren, en gaven veel spelers na even proberen toch snel de brui aan het veel te moeilijke spel. Het duurde ook maar liefst een half jaar vooraleer de suspend-optie toegevoegd werd aan het menu om het spel te verlaten, waardoor de huidige run eindelijk opgeslagen kon worden. Die broodnodige update maakte het - helaas heel laattijdig - mogelijk om eenmalig de bereikte progressie op een ander tijdstip in te laden, zonder maar weer eens volledig van voren af aan te moeten herbeginnen.
Bijna twee jaar later is Returnal
eindelijk klaar om het pc-platform te bestormen via een port naar Unreal Engine 4, uitgevoerd door Climax Studios. In december van vorig jaar werd nog aangekondigd dat de pc-versie van de game minstens 32 GB aan werkgeheugen zou vereisen. Die veeleisendheid was uiterst opmerkelijk. Kortom, voldoende redenen voor mij om via deze review uit te zoeken hoe het spel draait op de pc én waarom deze titel naderhand door veel gamers als nichemateriaal bestempeld werd!
Flinterdun verhaal, gecompenseerd door de spanning
In Returnal ben jij de ruimtepilote Selene, een scout in dienst van firma Astra. Blijkbaar heeft de vrouw al redelijk wat watertjes doorzwommen, zonder dat het spel daaromtrent verdere toelichting geeft, toch niet in het begin. Wanneer ze echter een mystiek kosmisch signaal achtervolgt met haar ruimtetuig Helios, loopt het helaas wat mis en crasht ze op de planeet Atropos, waardoor de space shuttle vernietigd raakt. Hierdoor rest haar maar één optie meer, namelijk uitzoeken vanwaar die vreemde puls komt.
Zoals de vorige paragraaf al wat insinueerde, is er verder niet zoveel diepte te ontdekken in het verhaal van Returnal. Veel imposanter zijn de intense sfeer waarin mysterie en survival centraal staan, iets wat zich ook uit in elk detail. Wanneer Selene strandt op Atropos, belandt ze in een regio vol overwoekerde ruïnes. Het is er donker, mistachtig, het regent, dondert en bliksemt. Middenin de levenloze ruïnes zorgen vuurvliegjes voor een sprookjesachtige sfeer, en deinen varens op en neer op het ritme van een nakende dreiging. Plots verschijnen er drie boosaardige wezens die lijken op een kruising van de Xenomorph uit Aliens en een reuzeninktvis. Kerberons. Inderdaad, net niet die driekoppige hond uit de Griekse mythologie, maar minstens even afschrikwekkend. Al heel snel bereikt de spanning zo een eerste hoogtepunt. De ambient soundtrack speelt zeker zijn rol om het enigma in stand te houden. Vanwaar op deze godverlaten planeet kwam dat geheimzinnige signaal? En wanneer Selene dit dan te weten mocht komen: hoe kan ze Helios herstellen, om er ooit terug weg te geraken?
Geen revolutionaire, maar wel soepele besturing, én tijdrovend
Diverse geïntegreerde mechanismen in Returnal zorgen ervoor dat het een spelletje wordt waarin je deftig wat tijd moet investeren om noemenswaardige vooruitgang te boeken. Wanneer je het gewoon bent om hersenloos om je heen te schieten en te maaien in de hoop dat vervolgens alles vanzelf wel goed komt, vergeet dit hier dan maar meteen: dit is een soort van Elden Ring, of Hades, maar dan in space. Alleen al de besturing staaft deze invalshoek. Spelen met het toetsenbord is uit den boze omwille van het vele platformen en indien je niet beschikt over een controller met Dual Sense, schakel je best het standaardprofiel om van adaptief naar klassiek. Gewoonweg omdat je de triggerbuttons dan niet halfweg ingedrukt kunt gebruiken voor hun oorspronkelijk bedoelde functies tijdens de combat. Returnal bevat natuurlijk veel van die typische, ondertussen nu overbekende controls, zoals dash welke je onvatbaar maakt voor vijandelijke uithalen en andere gevaren. De rechterstick indrukken voert een scan van de huidige area uit en elk onbekend item dient eveneens nader onderzocht te worden. Ook de alomtegenwoordige grappling hook kon natuurlijk niet ontbreken. En toch, alle clichés even buiten beschouwing gelaten, bestuurt het spel erg soepel.
Alleen is Returnal zoals eerder vermeld enorm tijdrovend, en dat laat zich ook gelden bij het onder de knie krijgen van de mechanics. Er zijn namelijk immens veel zaken waarmee rekening te houden, en die kennis kun je pas vergaren door allerhande eerst uit te testen. Ik ga mij nu niet verliezen in details, maar wanneer je de gameplay op zijn best wil ervaren, dan dien je ten eerste zoveel mogelijk obolieten te verzamelen die tevoorschijn komen na het verslaan van je vijanden. Daarnaast moet je steeds de beste keuzes weten te maken tussen parasieten die tegelijk je versterken en verzwakken op bepaalde aspecten, op de juiste momenten je gevonden Ether en sleutels inzetten om schatkisten waardevolle tijdelijke upgrades te doen onthullen, en ga zo maar door. Tot je toch maar weer eens sterft en alles mag overdoen. Wanneer je sterft, ben je al je speciale Artifacts, items en upgrades kwijt, behoud je enkel het zwakke standaardpistool en ontwaak je terug in je ruimteschip. Net als in de allereerste minuut. Je databank en permanente upgrades - zoals een zwaard of meerdere item slots - blijven wel beschikbaar, maar dit type upgrades is erg zeldzaam. Het maakt het spel enkel intenser zeker?
Knap beeld, met prima performantie
Wat vervolgens gezegd over de kwaliteit van deze port naar pc? De performantie is best oké. In 4K, met alles op preset ‘epic’ gezet en Nvidia DLSS op Quality, zal je grafische kaart slechts rond de zes gigabyte VRAM alloceren. Door het verplichte “precompiling shaders” de eerste maal dat je de game opstart, wordt in elk geval al veel miserie voorkomen. Van de vereiste 32 GB werkgeheugen blijkt gelukkig niets van aan.
Toch kun je nog af en toe een stutter ervaren tijdens opeenvolgende speelbeurten, zeker wanneer je Ray Tracing inschakelt. Vandaar dat ik zelf deze optie uitschakelde tijdens het spelen van de game. De beschikbare benchmark met zones die verschillende grafische aspecten aftoetst blijkt, naast handig, knap gemaakt. Globaal is de grafische pracht van het spel in ieder geval adembenemend, en dat terwijl het aantal FPS met alles op maximum blijft hangen rond de honderd: ja, deze port werd echt wel uitstekend uitgevoerd.
Willekeurig level design, waar elke stap een misstap kan zijn
Op het eerste gezicht lijken de levels in Returnal erg lineair, maar niets is minder waar. Elke run is namelijk procedureel gegenereerd, wat ervoor zorgt dat zowel de indeling van de omgeving als de spreiding van de vijanden en te ontdekken items telkens wat anders zullen zijn. Tijdens de eerste biome dien je weliswaar vaak kleine ruimtes te vrijwaren van vijanden, maar verderop in de game krijg je gelukkig meer ruimte. Op de kaart wordt ook erg duidelijk aangegeven wanneer de ingeslagen gangen hoofdpaden of zijpaden inleiden. Er zijn ook gateways die je pas kunt gebruiken wanneer je de eindbaas van het betreffende biome verslagen hebt. De mini-map rechtsonder is superhandig, zelfs de vijanden staan erop aangeduid in het rood.
Toch blijft het een spel dat niet voor iedereen bestemd is, zeker door het ontbreken van checkpoints of manuele savegames. Soms lijkt het wel de moeite om op je stappen terug te keren, zeker wanneer je health level nogal laag staat. Maar dat kan een ferme misstap inhouden, aangezien alles zo willekeurig gegenereerd is volgens het RNG-principe. Op zo’n momenten besef je dan weer dat je misschien toch beter gewoon rechtstreeks doorreisde naar de baas van het level, omwille van die extra kans om diens aanvalspatroon beter te kunnen memoriseren. Want zo’n spel is Returnal dus: meestal genadeloos, maar zo veel voldoening schenkend als je dan toch op een zeldzaam moment in je opdracht slaagt.
Online functies als zalfje
Je kunt er trouwens voor kiezen om Returnal volledig offline ofwel voor een stukje online te spelen. Na een poosje spelen komt er in je ruimteschip immers een terminal voor Daily Challenges vrij, waar je dagelijks tegen andere spelers kan wedijveren in specifieke opdrachten. Na je eerste dood zul je Chronosis ontdekken, een te activeren rift tussen twee tijdlijnen. Hiermee kun je zowel private als publieke co-op sessies starten of vervoegen, en het spel biedt op bepaalde momenten ook de keuze aan om relevante items uit te wisselen met andere spelers. Helaas is er geen cross-play met PlayStation 5-spelers voorhanden.
Bijna twee jaar later is Returnal
Flinterdun verhaal, gecompenseerd door de spanning
In Returnal ben jij de ruimtepilote Selene, een scout in dienst van firma Astra. Blijkbaar heeft de vrouw al redelijk wat watertjes doorzwommen, zonder dat het spel daaromtrent verdere toelichting geeft, toch niet in het begin. Wanneer ze echter een mystiek kosmisch signaal achtervolgt met haar ruimtetuig Helios, loopt het helaas wat mis en crasht ze op de planeet Atropos, waardoor de space shuttle vernietigd raakt. Hierdoor rest haar maar één optie meer, namelijk uitzoeken vanwaar die vreemde puls komt.
Zoals de vorige paragraaf al wat insinueerde, is er verder niet zoveel diepte te ontdekken in het verhaal van Returnal. Veel imposanter zijn de intense sfeer waarin mysterie en survival centraal staan, iets wat zich ook uit in elk detail. Wanneer Selene strandt op Atropos, belandt ze in een regio vol overwoekerde ruïnes. Het is er donker, mistachtig, het regent, dondert en bliksemt. Middenin de levenloze ruïnes zorgen vuurvliegjes voor een sprookjesachtige sfeer, en deinen varens op en neer op het ritme van een nakende dreiging. Plots verschijnen er drie boosaardige wezens die lijken op een kruising van de Xenomorph uit Aliens en een reuzeninktvis. Kerberons. Inderdaad, net niet die driekoppige hond uit de Griekse mythologie, maar minstens even afschrikwekkend. Al heel snel bereikt de spanning zo een eerste hoogtepunt. De ambient soundtrack speelt zeker zijn rol om het enigma in stand te houden. Vanwaar op deze godverlaten planeet kwam dat geheimzinnige signaal? En wanneer Selene dit dan te weten mocht komen: hoe kan ze Helios herstellen, om er ooit terug weg te geraken?
Geen revolutionaire, maar wel soepele besturing, én tijdrovend
Diverse geïntegreerde mechanismen in Returnal zorgen ervoor dat het een spelletje wordt waarin je deftig wat tijd moet investeren om noemenswaardige vooruitgang te boeken. Wanneer je het gewoon bent om hersenloos om je heen te schieten en te maaien in de hoop dat vervolgens alles vanzelf wel goed komt, vergeet dit hier dan maar meteen: dit is een soort van Elden Ring, of Hades, maar dan in space. Alleen al de besturing staaft deze invalshoek. Spelen met het toetsenbord is uit den boze omwille van het vele platformen en indien je niet beschikt over een controller met Dual Sense, schakel je best het standaardprofiel om van adaptief naar klassiek. Gewoonweg omdat je de triggerbuttons dan niet halfweg ingedrukt kunt gebruiken voor hun oorspronkelijk bedoelde functies tijdens de combat. Returnal bevat natuurlijk veel van die typische, ondertussen nu overbekende controls, zoals dash welke je onvatbaar maakt voor vijandelijke uithalen en andere gevaren. De rechterstick indrukken voert een scan van de huidige area uit en elk onbekend item dient eveneens nader onderzocht te worden. Ook de alomtegenwoordige grappling hook kon natuurlijk niet ontbreken. En toch, alle clichés even buiten beschouwing gelaten, bestuurt het spel erg soepel.
Alleen is Returnal zoals eerder vermeld enorm tijdrovend, en dat laat zich ook gelden bij het onder de knie krijgen van de mechanics. Er zijn namelijk immens veel zaken waarmee rekening te houden, en die kennis kun je pas vergaren door allerhande eerst uit te testen. Ik ga mij nu niet verliezen in details, maar wanneer je de gameplay op zijn best wil ervaren, dan dien je ten eerste zoveel mogelijk obolieten te verzamelen die tevoorschijn komen na het verslaan van je vijanden. Daarnaast moet je steeds de beste keuzes weten te maken tussen parasieten die tegelijk je versterken en verzwakken op bepaalde aspecten, op de juiste momenten je gevonden Ether en sleutels inzetten om schatkisten waardevolle tijdelijke upgrades te doen onthullen, en ga zo maar door. Tot je toch maar weer eens sterft en alles mag overdoen. Wanneer je sterft, ben je al je speciale Artifacts, items en upgrades kwijt, behoud je enkel het zwakke standaardpistool en ontwaak je terug in je ruimteschip. Net als in de allereerste minuut. Je databank en permanente upgrades - zoals een zwaard of meerdere item slots - blijven wel beschikbaar, maar dit type upgrades is erg zeldzaam. Het maakt het spel enkel intenser zeker?
Knap beeld, met prima performantie
Wat vervolgens gezegd over de kwaliteit van deze port naar pc? De performantie is best oké. In 4K, met alles op preset ‘epic’ gezet en Nvidia DLSS op Quality, zal je grafische kaart slechts rond de zes gigabyte VRAM alloceren. Door het verplichte “precompiling shaders” de eerste maal dat je de game opstart, wordt in elk geval al veel miserie voorkomen. Van de vereiste 32 GB werkgeheugen blijkt gelukkig niets van aan.
Deze port werd echt wel uitstekend uitgevoerd.
Toch kun je nog af en toe een stutter ervaren tijdens opeenvolgende speelbeurten, zeker wanneer je Ray Tracing inschakelt. Vandaar dat ik zelf deze optie uitschakelde tijdens het spelen van de game. De beschikbare benchmark met zones die verschillende grafische aspecten aftoetst blijkt, naast handig, knap gemaakt. Globaal is de grafische pracht van het spel in ieder geval adembenemend, en dat terwijl het aantal FPS met alles op maximum blijft hangen rond de honderd: ja, deze port werd echt wel uitstekend uitgevoerd.
Willekeurig level design, waar elke stap een misstap kan zijn
Op het eerste gezicht lijken de levels in Returnal erg lineair, maar niets is minder waar. Elke run is namelijk procedureel gegenereerd, wat ervoor zorgt dat zowel de indeling van de omgeving als de spreiding van de vijanden en te ontdekken items telkens wat anders zullen zijn. Tijdens de eerste biome dien je weliswaar vaak kleine ruimtes te vrijwaren van vijanden, maar verderop in de game krijg je gelukkig meer ruimte. Op de kaart wordt ook erg duidelijk aangegeven wanneer de ingeslagen gangen hoofdpaden of zijpaden inleiden. Er zijn ook gateways die je pas kunt gebruiken wanneer je de eindbaas van het betreffende biome verslagen hebt. De mini-map rechtsonder is superhandig, zelfs de vijanden staan erop aangeduid in het rood.
Meestal genadeloos, maar zo veel voldoening schenkend.
Toch blijft het een spel dat niet voor iedereen bestemd is, zeker door het ontbreken van checkpoints of manuele savegames. Soms lijkt het wel de moeite om op je stappen terug te keren, zeker wanneer je health level nogal laag staat. Maar dat kan een ferme misstap inhouden, aangezien alles zo willekeurig gegenereerd is volgens het RNG-principe. Op zo’n momenten besef je dan weer dat je misschien toch beter gewoon rechtstreeks doorreisde naar de baas van het level, omwille van die extra kans om diens aanvalspatroon beter te kunnen memoriseren. Want zo’n spel is Returnal dus: meestal genadeloos, maar zo veel voldoening schenkend als je dan toch op een zeldzaam moment in je opdracht slaagt.
Online functies als zalfje
Je kunt er trouwens voor kiezen om Returnal volledig offline ofwel voor een stukje online te spelen. Na een poosje spelen komt er in je ruimteschip immers een terminal voor Daily Challenges vrij, waar je dagelijks tegen andere spelers kan wedijveren in specifieke opdrachten. Na je eerste dood zul je Chronosis ontdekken, een te activeren rift tussen twee tijdlijnen. Hiermee kun je zowel private als publieke co-op sessies starten of vervoegen, en het spel biedt op bepaalde momenten ook de keuze aan om relevante items uit te wisselen met andere spelers. Helaas is er geen cross-play met PlayStation 5-spelers voorhanden.
Conclusie
Is Returnal een steengoede game? Ja. Is het een spel voor iedereen? Neen. Er is geen in te stellen moeilijkheidsgraad, je kan de gemaakte progressie slechts tijdelijk opslaan en dit ding vereist verdomd veel tijd. De eerste baas alleen al kost sommigen twintig uur om te bereiken én te verslaan in dezelfde run. Easy to learn, hard to master is dus nog een understatement hier. Je moet gewoon allerhande zaken uitproberen, telkens opnieuw jezelf verbeteren in hetgeen je zelf in de hand hebt, en tegelijkertijd aanvaarden dat de variabele factoren tijdens je runs de hoofddeterminanten van de uitkomst zullen zijn. Toch mogen we niet klagen, want Hades in space is nu eindelijk uit op pc en het bolt goed. Dat betekent voor sommigen hoogstens klamme zweethandjes, voor anderen dan weer hun controller doorheen hun dure monitor gooien. Ondanks alle kommer en kwel tijdens de start heb ik mijn klik met Returnal uiteindelijk toch gevonden, en blijf ik er steeds naar teruggrijpen.
Pro
- Prima pc-port
- Prachtige wereld en mysterieus sfeertje
- Soepele besturing zorgt voor zalige combat
- Verslavend en uitdagend
Con
- Erg moeilijk
- Weinig respectvol voor je tijd
- Geen cross-play met PS5-spelers
8.5
Over
Beschikbaar vanaf
15 februari 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 5
Genre
- Roguelike
Ontwikkelaar
- Housemarque
Uitgever
- PlayStation PC LLC
