Met Queer Man Peering Into A Rock Pool.jpg zet Fuzzy Ghost, een ontwikkelaars- en uitgeversteam bestaande uit twee romantische partners, hun eerste stap in de wereld van gamedesign. Het resultaat is moeilijk te beoordelen: charmant en grappig, maar ook uitermate oppervlakkig aan de kant van zowel gameplay als verhaal. Wat je eruit kan halen hangt af van wat je ervan verwacht, en dus bespreek ik graag de elementen die in het voordeel en nadeel kunnen vallen, alsook een paar dingen die gewoon onafhankelijk van preferenties gelden.
In Queer Man Peering Into A Rock Pool.jpg, die we vanaf nu Queer Man zullen noemen, speel je als een man wiens huis na een overstroming gelegen is op een eiland, met nergens anders land in zicht. De man zelf is zijn geheugen kwijt, en zijn huis lijkt wel verdacht leeg. De gameplaycyclus bestaat eruit dat je elke dag even naar buiten gaat, het stukje land verkent dat het water die dag bewandelbaar maakte, en een paar chunkies (abstracte figuren met een roze-gouden schijn) terug mee naar huis neemt, waar je ze afstoft om te ontdekken welk meubelstuk ze waren, en zo je huis steeds verder invult met doodnormale en vreemde objecten. Na elke dag zit je even aan je desktop om een bericht te sturen naar Darl, je vriendje, al heb je geen internet dus kan je niet veel meer doen dan je berichten gewoon afdrukken.
Dubbelzijdig queer
Het hoofdpersonage is net zoals beide ontwikkelaars een homoman, en ook al zie je zijn partner Darl nauwelijks doorheen het spel, is het door zijn commentaar en dagelijkse e-mails wel duidelijk dat hij verlangt naar een reünie met Darl. Maar de term queer betekent zoveel meer dan homo, het betekent ook vreemd, extravagant, bizar, onconventioneel en daar trots op zijn. En het zijn deze betekenissen van het woord die Queer Man als een ervaring het beste beschrijven. Alles in Queer Man is vreemd, en niet precies zoals je het gewoon bent. Het gebruikt het idee van de uncanny valley, meestal opzettelijk gebruikt in horror, juist om een absurde maar onbedreigende atmosfeer te creëren. Zuiver in termen van atmosfeer is er veel positiefs aan te kaarten.
Alles in Queer Man is gewoon charmant. We kunnen beginnen bij het onbenoemd hoofdpersonage zelf, een man met een enorme snor, een dikke jas, en shorts die zijn lange dunne benen onthullen. Zijn animaties zijn een van de leukste dingen aan het spel: hij wandelt en loopt met veel persoonlijkheid, en die animaties passen zich ook aan afhankelijk van zijn gemoedstoestand en het weer. Ook zijn er momenten waarop de soundtrack volledig op het ritme van zijn passen ligt, en die zijn heel plezierig om te beleven. Queer Man speelt zich af op een eiland omringd door eindeloos water. De situatie zou in de handen van andere ontwikkelaars misschien een survival of thrillerrichting opgegaan zijn, maar Fuzzy Ghost kiest ervoor alles rustig, aangenaam, chillax te maken. De zeegolven die op het strand aandrijven, de bomen en planten die zachtjes met de wind meewaaien, het vaporwave kleurenpalet en soundtrack. Behalve wat frustrerende stukken (zie verder) is de hele Queer Man-ervaring zeer ontspannend. Niet te vergeten, Queer Man kan in al zijn vreemdheid ook heel grappig uit de hoek komen. Het personage is veel van zijn herinneringen kwijt, en reageert soms met verwondering op normale omstandigheden, en doodnormaal op de vreemdste dingen die je je kan bedenken.
Dan is er nog het verhaal. Tot en met het einde blijft die best abstract, maar op het einde gebeurt er ten minste wel wat die eerdere gebeurtenissen in een nieuw daglicht plaatst. Vanaf de vroegere delen van het spel kan je dus enkel raden wat er aan de hand is op basis van de kleine opmerkingen die het personage maakt in zijn gedachten en in zijn brieven naar Darl. Wel is het al snel duidelijk dat het verhaal iets te maken heeft met het herbouwen van verloren herinneringen. Dat is een thema met heel wat potentieel, maar ook al zijn er zeker interessante ideeën en momenten, vooral naar het einde toe, kan ik niet zeggen dat het verhaal me speciaal bij zal blijven. Toch is het net zoals alles in Queer Man, eens wat anders, en het zal vooral populair zijn onder mensen die houden van dubbelzinnige situaties waarop ze hun fantastische interpretaties kunnen loslaten.
Zijn vibes genoeg?
Dat Queer Man persoonlijkheid, een unieke stijl en een goed gevoel voor humor heeft, wordt niet in vraag gesteld. Wel valt het te bezien of enkel dit genoeg is om spelers mee te behagen. Als een liefhebber van alles dat zich arthouse noemt, vond zelfs ik niet elk moment van deze korte ervaring zo bewonderenswaardig. In mijn mening maakt het zelfs een van de grootste fouten dat een kunstwerk kan maken: het baat niet van zijn medium. Er is niks aan dit verhaal en deze visuals die inherent het beste werkt met de interactie van de speler. Zo zou het met de uiterst beperkte gameplay en onbestaand effect van de spelers acties op het verhaal even goed een animatiefilm geweest kunnen zijn, en dat zou zelfs wat aspecten beter gemaakt hebben.
Zo word je vaak uit de ervaring genomen door de momenten waarop de camera vastzit in een stuk gebouw, of door de onzichtbare muren die zich overal in de wereld bevinden. Zelfs op een wijde trap om een glijbaan te beklimmen. Dat je juist in dít spel de glijbaan niet kan gebruiken, voelt gewoon fout! Ook gebeurt het dat je gefrustreerd wordt door de soms slechte bewegwijzering waardoor je minuten verliest met rondlopen zonder te weten waar je heen moet, wat nog irritanter wordt door de trage pas van het personage. Er is een loopknop, maar als je die ingedrukt houdt, spring je hoger bij het wandelen, maar geraak je nauwelijks sneller waar je wil zijn. Het meest fundamentele probleem is waarschijnlijk het feit dat er eigenlijk niets anders te doen is dan rondwandelen en soms op een knop drukken om een chunkie te begroeten of schoon te maken. Er is gewoon niets van complexiteit in wat je als speler doet, en je acties hebben meestal weinig met het verhaal te maken. Tot slot, als film zou de speelduur van anderhalf uur toch veel meer aanvaardbaar zijn dan bij een spel. Dat is geen tekortkoming op zich, maar toen het generiek begon te spelen, kon ik ondanks de elementen die ik wel waardeerde, niet veel anders zeggen dan "That's it?"
Wat Queer Man zo moeilijk te beoordelen maakt, is dat het niet helemaal faalde in wat het probeerde te bereiken, maar wat het probeerde te bereiken is zodanig beperkt dat het ook niet juist voelt veel onconditioneel lof op de game te gooien. De gameplay is zodanig simpel en het verhaal zo abstract dat het enige dat het echt te bieden heeft de atmosfeer is, die dan weer voor velen een goed aantrekkingspunt kan zijn. Het probleem met numerische reviewscores wordt in gevallen zoals deze nog een grotere koppijn, want voor de selecte mensen die wel degelijk zin hebben in een vreemd, kleurrijk, soms grappig, kort stuk abstracte kunst, kan Queer Man een heel aangename en zelfs betekenisvolle ervaring zijn. Voor mensen die ook iets complex te doen willen hebben, een duidelijker verhaal willen, en iets meer nodig hebben dan "vibes", zal dit spel juist heel weinig te bieden hebben. Wel prijs ik Fuzzy Ghost voor een werk zonder compromis, waar ze vanwege zijn unieke identiteit toch wel trots op mogen zijn.
In Queer Man Peering Into A Rock Pool.jpg, die we vanaf nu Queer Man zullen noemen, speel je als een man wiens huis na een overstroming gelegen is op een eiland, met nergens anders land in zicht. De man zelf is zijn geheugen kwijt, en zijn huis lijkt wel verdacht leeg. De gameplaycyclus bestaat eruit dat je elke dag even naar buiten gaat, het stukje land verkent dat het water die dag bewandelbaar maakte, en een paar chunkies (abstracte figuren met een roze-gouden schijn) terug mee naar huis neemt, waar je ze afstoft om te ontdekken welk meubelstuk ze waren, en zo je huis steeds verder invult met doodnormale en vreemde objecten. Na elke dag zit je even aan je desktop om een bericht te sturen naar Darl, je vriendje, al heb je geen internet dus kan je niet veel meer doen dan je berichten gewoon afdrukken.
Dubbelzijdig queer
Het hoofdpersonage is net zoals beide ontwikkelaars een homoman, en ook al zie je zijn partner Darl nauwelijks doorheen het spel, is het door zijn commentaar en dagelijkse e-mails wel duidelijk dat hij verlangt naar een reünie met Darl. Maar de term queer betekent zoveel meer dan homo, het betekent ook vreemd, extravagant, bizar, onconventioneel en daar trots op zijn. En het zijn deze betekenissen van het woord die Queer Man als een ervaring het beste beschrijven. Alles in Queer Man is vreemd, en niet precies zoals je het gewoon bent. Het gebruikt het idee van de uncanny valley, meestal opzettelijk gebruikt in horror, juist om een absurde maar onbedreigende atmosfeer te creëren. Zuiver in termen van atmosfeer is er veel positiefs aan te kaarten.
Alles in Queer Man is gewoon charmant. We kunnen beginnen bij het onbenoemd hoofdpersonage zelf, een man met een enorme snor, een dikke jas, en shorts die zijn lange dunne benen onthullen. Zijn animaties zijn een van de leukste dingen aan het spel: hij wandelt en loopt met veel persoonlijkheid, en die animaties passen zich ook aan afhankelijk van zijn gemoedstoestand en het weer. Ook zijn er momenten waarop de soundtrack volledig op het ritme van zijn passen ligt, en die zijn heel plezierig om te beleven. Queer Man speelt zich af op een eiland omringd door eindeloos water. De situatie zou in de handen van andere ontwikkelaars misschien een survival of thrillerrichting opgegaan zijn, maar Fuzzy Ghost kiest ervoor alles rustig, aangenaam, chillax te maken. De zeegolven die op het strand aandrijven, de bomen en planten die zachtjes met de wind meewaaien, het vaporwave kleurenpalet en soundtrack. Behalve wat frustrerende stukken (zie verder) is de hele Queer Man-ervaring zeer ontspannend. Niet te vergeten, Queer Man kan in al zijn vreemdheid ook heel grappig uit de hoek komen. Het personage is veel van zijn herinneringen kwijt, en reageert soms met verwondering op normale omstandigheden, en doodnormaal op de vreemdste dingen die je je kan bedenken.
Queer Man kan in al zijn vreemdheid ook heel grappig uit de hoek komen.
Dan is er nog het verhaal. Tot en met het einde blijft die best abstract, maar op het einde gebeurt er ten minste wel wat die eerdere gebeurtenissen in een nieuw daglicht plaatst. Vanaf de vroegere delen van het spel kan je dus enkel raden wat er aan de hand is op basis van de kleine opmerkingen die het personage maakt in zijn gedachten en in zijn brieven naar Darl. Wel is het al snel duidelijk dat het verhaal iets te maken heeft met het herbouwen van verloren herinneringen. Dat is een thema met heel wat potentieel, maar ook al zijn er zeker interessante ideeën en momenten, vooral naar het einde toe, kan ik niet zeggen dat het verhaal me speciaal bij zal blijven. Toch is het net zoals alles in Queer Man, eens wat anders, en het zal vooral populair zijn onder mensen die houden van dubbelzinnige situaties waarop ze hun fantastische interpretaties kunnen loslaten.
Zijn vibes genoeg?
Dat Queer Man persoonlijkheid, een unieke stijl en een goed gevoel voor humor heeft, wordt niet in vraag gesteld. Wel valt het te bezien of enkel dit genoeg is om spelers mee te behagen. Als een liefhebber van alles dat zich arthouse noemt, vond zelfs ik niet elk moment van deze korte ervaring zo bewonderenswaardig. In mijn mening maakt het zelfs een van de grootste fouten dat een kunstwerk kan maken: het baat niet van zijn medium. Er is niks aan dit verhaal en deze visuals die inherent het beste werkt met de interactie van de speler. Zo zou het met de uiterst beperkte gameplay en onbestaand effect van de spelers acties op het verhaal even goed een animatiefilm geweest kunnen zijn, en dat zou zelfs wat aspecten beter gemaakt hebben.
Zo word je vaak uit de ervaring genomen door de momenten waarop de camera vastzit in een stuk gebouw, of door de onzichtbare muren die zich overal in de wereld bevinden. Zelfs op een wijde trap om een glijbaan te beklimmen. Dat je juist in dít spel de glijbaan niet kan gebruiken, voelt gewoon fout! Ook gebeurt het dat je gefrustreerd wordt door de soms slechte bewegwijzering waardoor je minuten verliest met rondlopen zonder te weten waar je heen moet, wat nog irritanter wordt door de trage pas van het personage. Er is een loopknop, maar als je die ingedrukt houdt, spring je hoger bij het wandelen, maar geraak je nauwelijks sneller waar je wil zijn. Het meest fundamentele probleem is waarschijnlijk het feit dat er eigenlijk niets anders te doen is dan rondwandelen en soms op een knop drukken om een chunkie te begroeten of schoon te maken. Er is gewoon niets van complexiteit in wat je als speler doet, en je acties hebben meestal weinig met het verhaal te maken. Tot slot, als film zou de speelduur van anderhalf uur toch veel meer aanvaardbaar zijn dan bij een spel. Dat is geen tekortkoming op zich, maar toen het generiek begon te spelen, kon ik ondanks de elementen die ik wel waardeerde, niet veel anders zeggen dan "That's it?"
Er is gewoon niets van complexiteit in wat je als speler doet.
Wat Queer Man zo moeilijk te beoordelen maakt, is dat het niet helemaal faalde in wat het probeerde te bereiken, maar wat het probeerde te bereiken is zodanig beperkt dat het ook niet juist voelt veel onconditioneel lof op de game te gooien. De gameplay is zodanig simpel en het verhaal zo abstract dat het enige dat het echt te bieden heeft de atmosfeer is, die dan weer voor velen een goed aantrekkingspunt kan zijn. Het probleem met numerische reviewscores wordt in gevallen zoals deze nog een grotere koppijn, want voor de selecte mensen die wel degelijk zin hebben in een vreemd, kleurrijk, soms grappig, kort stuk abstracte kunst, kan Queer Man een heel aangename en zelfs betekenisvolle ervaring zijn. Voor mensen die ook iets complex te doen willen hebben, een duidelijker verhaal willen, en iets meer nodig hebben dan "vibes", zal dit spel juist heel weinig te bieden hebben. Wel prijs ik Fuzzy Ghost voor een werk zonder compromis, waar ze vanwege zijn unieke identiteit toch wel trots op mogen zijn.
Conclusie
Queer Man Peering Into A Rock Pool.jpg is niet voor iedereen. Als je houdt van abstracte kunst, LGBT-representatie, een heilzame atmosfeer en absurde humor, dan is Queer Man voor jou wellicht een verborgen diamant. Mensen die complexe gameplay of een duidelijk verhaal verwachten, zullen weinig uit de ervaring kunnen putten. Wel geldt zelfs voor arthouse-liefhebbers (zoals ikzelf) dat het spel uitermate kort is, en zelfs in die korte speelduur wel heel wat elementen bevat die het soms frustrerend maken.
Pro
- Charmant, bizar gevoel voor humor
- Kleurrijk en meestal ontspannend
- Verhaal wordt interessanter op het einde
Con
- Vele technische probleempjes
- Gameplay is te simpel
- Verhaal in de achtergrond
6
Over
Beschikbaar vanaf
13 juli 2022
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Genre
- Adventure
- Walking simulator
Ontwikkelaar
- Fuzzy Ghost
Uitgever
- Fuzzy Ghost
Website
Laatst bewerkt:
