Poison Control is de nieuwste telg uit de stal van Nippon Ichi Software. Dit Japans bedrijf is bij ons vooral gekend voor haar Disgaea-franchise, maar ook als uitgever van reeksen zoals Ys, Trails of Cold Steel en Disaster Report. Daarnaast ontwikkelen en publiceren zij nog heel wat kleinere, vaak obscure titels die vooral een nichepubliek aanspreken.
Poison Control is duidelijk een spel dat ook onder die laatste noemer valt. Dit is immers op en top een Japans spel. Hoewel de markt groter is geworden voor Japanse spellen, is Poison Control toch van een ander kaliber dan bijvoorbeeld Final Fantasy, Monster Hunter of Dynasty Warriors. Dit is een spel voor mensen die zich niet laten afschrikken door een exuberante stijl, een goede dosis fanservice (Google away als je niet weet wat dit is!), een vreemde mix van genres, graphics die wat verouderd overkomen of een heel boek aan dialoogteksten waarin het verhaal uit de doeken wordt gedaan. Maar laat het nu net deze mix zijn die dit spel zo opmerkelijk maakt.
Hou het netjes!
Het vreemde karakter van Poison Control uit zich al meteen in het verhaal. Je speelt hier immers als iemand die per ongeluk in de hel is terechtgekomen, zonder enig idee van hoe en waarom. Op het moment dat je ontwaakt, word je net aangevallen door een Klesha, een demonisch wezen dat je lichaam probeert over te nemen. Dit lukt helaas niet volledig en in plaats daarvan deel je nu je lichaam met Poisonette en worden jullie Soul Mates, ofwel twee zielen in één lichaam. Deze symbiose heeft zo zijn voordelen, want je kan je arm nu veranderen in een wapen en haar gif gebruiken als kogels. Daarnaast kan Poisonette tijdelijk je lichaam verlaten om de giftige plassen die je overal ziet te zuiveren. Het begrip toxische relatie krijgt opeens een heel andere invulling!
Deze Kleshas en gifplassen ontstaan in de verschillende dimensies van de hel als gevolg van de negatieve emoties die de overhand namen bij overleden vrouwen, die in het spel Belles genoemd worden. Zo’n Belle haar dimensie opkuisen door Kleshas te verslaan en gifplassen te zuiveren laat je toe om deze Belle te verlossen, maar ook de hel netjes te houden. Als beloning krijg je een stempel en als je er voldoende verzamelt, dan mag je een bezoekje brengen aan de hemel waar je exact een wens krijgt. Een ideaal klusje dus om je weg terug te vinden naar je normale leven en onderweg hopelijk ook wat antwoorden te ontdekken.
Hoekje af
De opdrachten die je mag uitvoeren krijg je te horen via Higan Radio. Via dit radioprogramma verneem je waar er een Belle is die hulp nodig heeft. Maar zoals verwacht ben je niet de enige die luistert naar dit radioprogramma en komt je onderweg dus enkele concullega’s tegen. De gesprekken tussen de twee radiopresentatrices alsook de gesprekken met Poisonette of de andere personages zijn het hoogtepunt van het spel. Er is duidelijk een hoekje af bij elk personage en de gesprekken bevatten een goede dosis humor en zelfspot. Hierbij wordt er ook frequent verwezen naar de (Japanse) spelcultuur, met inbegrip van NIS’ eigen spelreeksen. Tussen de levels door zal je ook Heart-to-Heart-gesprekken voeren met Poisonette. Deze gesprekken laten je toe om je band met Poisonette te versterken en tal van eigenschappen te versterken zoals Insight, Synergy of Empathy. Dit doe je via meerkeuzeantwoorden, maar de keuze die je maakt zal vooral in functie staan van welke eigenschap je wil verhogen om zo Skills vrij te spelen.
De lichtjes geschifte toon is soms wel wat in contrast met bepaalde zwaardere thema’s die in het spel aan bod komen, wat enigszins ongevoelig kan overkomen. Bij deze vreemde mix tussen het macabere en de komische toon hoort uiteraard een visuele stijl die even bizar is. Dit uit zich vooral in een overdaad aan roos- en paarstinten. De tekenstijl van de personages en vormgeving van de gebruikersinterface ziet er dan weer vrij traditioneel uit voor dit soort spellen, wat nog altijd meer buitensporig is dan in Westerse spellen. Hoewel het spel een zekere charme heeft, valt de visuele stijl van het spel wel wat tegen. De levels die je doorloopt lijken zo uit een inspiratieloze random level generator te komen en het gebruik aan aankleding geeft een zeer kale indruk. De achtergrond bestaat grotendeels zelfs gewoon uit leegte met een kleurtje erover. Voor indrukwekkende taferelen ben je bij Poison Control aan het verkeerde adres.
Bovendien heeft het spel op de Nintendo Switch te kampen met wat technische problemen. Zo leidt het spel enorm onder texture pop-in, waarbij bepaalde elementen plots zichtbaar worden. Het meest opvallende voorbeeld hiervan is dat vijanden in een bepaalde ruimte onzichtbaar kunnen zijn totdat je dicht genoeg komt, dit terwijl ze je wel aanvallen en je eigenlijk de hele ruimte ziet. Loop je dan naar achter, dan verdwijnen ze zelfs weer wonderbaarlijk. Andere problemen zijn meer voorkomende dingen zoals lange laadtijden, of frame drops bij teveel actie op het scherm. Opvallend is dat de PlayStation 4-versie van het spel hier niet echt last van heeft, dus deze gebreken kunnen waarschijnlijk worden toegeschreven aan de zwakkere hardware van de Nintendo Switch.
Bijtklare snack
Op beide platformen kampt het spel echter wel met repetitieve en vrij oppervlakkige spelmechanismen. Zowel het schieten als de manier waarop je gif zuivert, voelt herhalend en weinig innovatief aan. Voor het schieten gebruik je twee schouderknoppen, één om te mikken en de ander op de trekker te overhalen. De verschillende vormen van gif die je verzamelt zorgen voor een lichte variatie in je wapen. Maar zelfs al verschillen elementen zoals de vuursnelheid of de kracht van je kogels, het schieten zelf is gevoelsmatig steeds gelijkaardig.
De manier waarop je gif zuivert als Poisonette, waarbij je zones zuivert door erover te lopen en je afgesloten zones zelfs in één keer kan zuiveren, is leuk gevonden. Maar na een tijdje gaat ook dit snel vervelen en zal je het voornamelijk doen voor het geld, XP en andere items die je zo kan oprapen. Dat je vijanden die staan op een plaats die je zuivert schade toebrengt, is een leuke bonus natuurlijk. Al moet wel worden gezegd dat de intelligentie van de vijanden nu niet bepaald hoog is. Zij lopen vaak in een rechte lijn op je af of schieten statisch vanop een vaste plaats, waardoor je aanvallen makkelijk kan ontwijken door rondjes te lopen. De paar keer dat ik gestorven ben, kwam doordat er wat teveel vijanden rondom mij waren en er af en toe een exemplaar tussen zit die met één aanval tweederde van je levensbalk kan afsnoepen.
Doordat het spelverloop oppervlakkig blijft, het spel weinig uitdaging biedt en zowat elk level hetzelfde stramien volgt, zal je merken dat Poison Control het beste te genieten valt in korte speelsessies waarbij je een level of twee voltooit en daarna even iets anders gaat doen. Het verhaal en de gesprekken kunnen wel enige drijfveer vormen om door te spelen, maar dan moet je er wel hopen tekst op het scherm bijnemen.
Poison Control is duidelijk een spel dat ook onder die laatste noemer valt. Dit is immers op en top een Japans spel. Hoewel de markt groter is geworden voor Japanse spellen, is Poison Control toch van een ander kaliber dan bijvoorbeeld Final Fantasy, Monster Hunter of Dynasty Warriors. Dit is een spel voor mensen die zich niet laten afschrikken door een exuberante stijl, een goede dosis fanservice (Google away als je niet weet wat dit is!), een vreemde mix van genres, graphics die wat verouderd overkomen of een heel boek aan dialoogteksten waarin het verhaal uit de doeken wordt gedaan. Maar laat het nu net deze mix zijn die dit spel zo opmerkelijk maakt.
Hou het netjes!
Het vreemde karakter van Poison Control uit zich al meteen in het verhaal. Je speelt hier immers als iemand die per ongeluk in de hel is terechtgekomen, zonder enig idee van hoe en waarom. Op het moment dat je ontwaakt, word je net aangevallen door een Klesha, een demonisch wezen dat je lichaam probeert over te nemen. Dit lukt helaas niet volledig en in plaats daarvan deel je nu je lichaam met Poisonette en worden jullie Soul Mates, ofwel twee zielen in één lichaam. Deze symbiose heeft zo zijn voordelen, want je kan je arm nu veranderen in een wapen en haar gif gebruiken als kogels. Daarnaast kan Poisonette tijdelijk je lichaam verlaten om de giftige plassen die je overal ziet te zuiveren. Het begrip toxische relatie krijgt opeens een heel andere invulling!
Deze Kleshas en gifplassen ontstaan in de verschillende dimensies van de hel als gevolg van de negatieve emoties die de overhand namen bij overleden vrouwen, die in het spel Belles genoemd worden. Zo’n Belle haar dimensie opkuisen door Kleshas te verslaan en gifplassen te zuiveren laat je toe om deze Belle te verlossen, maar ook de hel netjes te houden. Als beloning krijg je een stempel en als je er voldoende verzamelt, dan mag je een bezoekje brengen aan de hemel waar je exact een wens krijgt. Een ideaal klusje dus om je weg terug te vinden naar je normale leven en onderweg hopelijk ook wat antwoorden te ontdekken.
Hoekje af
De opdrachten die je mag uitvoeren krijg je te horen via Higan Radio. Via dit radioprogramma verneem je waar er een Belle is die hulp nodig heeft. Maar zoals verwacht ben je niet de enige die luistert naar dit radioprogramma en komt je onderweg dus enkele concullega’s tegen. De gesprekken tussen de twee radiopresentatrices alsook de gesprekken met Poisonette of de andere personages zijn het hoogtepunt van het spel. Er is duidelijk een hoekje af bij elk personage en de gesprekken bevatten een goede dosis humor en zelfspot. Hierbij wordt er ook frequent verwezen naar de (Japanse) spelcultuur, met inbegrip van NIS’ eigen spelreeksen. Tussen de levels door zal je ook Heart-to-Heart-gesprekken voeren met Poisonette. Deze gesprekken laten je toe om je band met Poisonette te versterken en tal van eigenschappen te versterken zoals Insight, Synergy of Empathy. Dit doe je via meerkeuzeantwoorden, maar de keuze die je maakt zal vooral in functie staan van welke eigenschap je wil verhogen om zo Skills vrij te spelen.
De lichtjes geschifte toon is soms wel wat in contrast met bepaalde zwaardere thema’s die in het spel aan bod komen, wat enigszins ongevoelig kan overkomen. Bij deze vreemde mix tussen het macabere en de komische toon hoort uiteraard een visuele stijl die even bizar is. Dit uit zich vooral in een overdaad aan roos- en paarstinten. De tekenstijl van de personages en vormgeving van de gebruikersinterface ziet er dan weer vrij traditioneel uit voor dit soort spellen, wat nog altijd meer buitensporig is dan in Westerse spellen. Hoewel het spel een zekere charme heeft, valt de visuele stijl van het spel wel wat tegen. De levels die je doorloopt lijken zo uit een inspiratieloze random level generator te komen en het gebruik aan aankleding geeft een zeer kale indruk. De achtergrond bestaat grotendeels zelfs gewoon uit leegte met een kleurtje erover. Voor indrukwekkende taferelen ben je bij Poison Control aan het verkeerde adres.
Er is duidelijk een hoekje af bij elk personage en de gesprekken bevatten een goede dosis humor en zelfspot.
Bovendien heeft het spel op de Nintendo Switch te kampen met wat technische problemen. Zo leidt het spel enorm onder texture pop-in, waarbij bepaalde elementen plots zichtbaar worden. Het meest opvallende voorbeeld hiervan is dat vijanden in een bepaalde ruimte onzichtbaar kunnen zijn totdat je dicht genoeg komt, dit terwijl ze je wel aanvallen en je eigenlijk de hele ruimte ziet. Loop je dan naar achter, dan verdwijnen ze zelfs weer wonderbaarlijk. Andere problemen zijn meer voorkomende dingen zoals lange laadtijden, of frame drops bij teveel actie op het scherm. Opvallend is dat de PlayStation 4-versie van het spel hier niet echt last van heeft, dus deze gebreken kunnen waarschijnlijk worden toegeschreven aan de zwakkere hardware van de Nintendo Switch.
Bijtklare snack
Op beide platformen kampt het spel echter wel met repetitieve en vrij oppervlakkige spelmechanismen. Zowel het schieten als de manier waarop je gif zuivert, voelt herhalend en weinig innovatief aan. Voor het schieten gebruik je twee schouderknoppen, één om te mikken en de ander op de trekker te overhalen. De verschillende vormen van gif die je verzamelt zorgen voor een lichte variatie in je wapen. Maar zelfs al verschillen elementen zoals de vuursnelheid of de kracht van je kogels, het schieten zelf is gevoelsmatig steeds gelijkaardig.
De manier waarop je gif zuivert als Poisonette, waarbij je zones zuivert door erover te lopen en je afgesloten zones zelfs in één keer kan zuiveren, is leuk gevonden. Maar na een tijdje gaat ook dit snel vervelen en zal je het voornamelijk doen voor het geld, XP en andere items die je zo kan oprapen. Dat je vijanden die staan op een plaats die je zuivert schade toebrengt, is een leuke bonus natuurlijk. Al moet wel worden gezegd dat de intelligentie van de vijanden nu niet bepaald hoog is. Zij lopen vaak in een rechte lijn op je af of schieten statisch vanop een vaste plaats, waardoor je aanvallen makkelijk kan ontwijken door rondjes te lopen. De paar keer dat ik gestorven ben, kwam doordat er wat teveel vijanden rondom mij waren en er af en toe een exemplaar tussen zit die met één aanval tweederde van je levensbalk kan afsnoepen.
Doordat het spelverloop oppervlakkig blijft, het spel weinig uitdaging biedt en zowat elk level hetzelfde stramien volgt, zal je merken dat Poison Control het beste te genieten valt in korte speelsessies waarbij je een level of twee voltooit en daarna even iets anders gaat doen. Het verhaal en de gesprekken kunnen wel enige drijfveer vormen om door te spelen, maar dan moet je er wel hopen tekst op het scherm bijnemen.
Conclusie
Poison Control is een atypisch actiespel dat zich kenmerkt door zijn unieke stijl, humor en een gewaagde mix van spelmechanismen. Maar de keerzijde van de medaille is dat het ook zijn repetitieve en oppervlakkige aard helaas niet kan verbergen en het op visueel vlak laat afweten.
Pro
- Kleurrijke en charmante cast
- Dialogen
- Prettig gestoord sfeertje
Con
- Repetitief en oppervlakkig
- Visueel teleurstellend
5
Over
Beschikbaar vanaf
16 april 2021
Gespeeld op
- Nintendo Switch
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PlayStation 4
Ontwikkelaar
- Nippon Ichi Software
Uitgever
- NIS America
