Niet enkel het grote geweld, met uitgevers zoals Asmodee en 999 Games, verdient aandacht. Ook de kleine uitgevers mogen best eens in de schijnwerpers geplaatst worden. Zo maakte ik op Spel Antwerpen kennis met het team achter Pindua. Ik speelde daar samen met mijn zoon een potje, waarna MomoGames zo vriendelijk was me een exemplaar mee te geven ter review. Ik kan nu al verklappen dat mijn zoon er zot van is, maar eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik toch iets minder fan ben.
Een uitgebreide review zal het hier niet worden, want Pindua is een heel eenvoudig spel dat met twee tot en met zes spelers gespeeld kan worden. Pindua is een abstract spel waarin gesproken wordt van rode en gele zonnen, maar voorts is er niet echt een thema. Het spel opzetten is heel eenvoudig. Zo plaats je de vijf tafelkaarten (de kaarten met op de ene zijde een gele en de andere zijde een rode zon) willekeurig in een rij op tafel. Aan een van de uiteinden van die rij komt de oriëntatiekaart. Verder worden er nog drie open handkaarten naast de rij tafelkaarten gelegd. De overige kaarten worden gedekt op tafel geplaatst. Elke speler krijgt een handkaart en degene die het laatst een zonsopkomst heeft gezien, mag het spel beginnen.
Heb je je actie uitgevoerd en eventueel een kaart gescoord, dan is de volgende speler aan de beurt. Die speler voert nu ook een van de drie mogelijke acties uit, maar mag de actie van de vorige speler niet ongedaan maken door identiek dezelfde actie uit te voeren. Er is echter een voorwaarde, want het mag wel als daarmee een handkaart gescoord kan worden. Zo gaat de ronde door totdat er geen nieuwe handkaart genomen meer kan worden. De spelers tellen nu hun punten. Heeft een speler er 32 verdiend, dan is het spel voorbij. Is dat niet het geval, dan wordt er een nieuwe ronde gestart. Met twee spelers ben je dus een stuk sneller klaar dan wanneer je met bijvoorbeeld zes spelers aan de slag gaat. Niet alle kaarten zijn evenveel punten waard trouwens. Kaarten met drie rode of gele zonnen zijn elk één punt waard. Kaarten met dezelfde gekleurde zonnen zijn twee punten waard en hebben alle zonnen dezelfde kleur, dan scoor je vier punten.
Op BoardGameGeek las ik wel een interessante toevoeging voor de regels, waarbij je wat meer afwisseling hebt en er wat meer tactiek bij komt kijken. Zo wordt er voorgesteld om een vierde actie toe te voegen, waarbij je de oriëntatiekaart van plaats wisselt naar de andere zijde. Daarbij draai je ook de drie openliggende handkaarten 180 graden om. Deze vierde actie creëert wat meer mogelijkheden en vanaf nu speel ik het altijd zo, ook al is het geen officiële regel. Over regels gesproken ... Helaas staat het velletje met spelregels boordevol schrijffouten. Ik weet dat Pindua door een trio aan vrienden werd gemaakt, maar een standaard tekstbewerker haalt die fouten er zo uit. Beetje zonde.
Een uitgebreide review zal het hier niet worden, want Pindua is een heel eenvoudig spel dat met twee tot en met zes spelers gespeeld kan worden. Pindua is een abstract spel waarin gesproken wordt van rode en gele zonnen, maar voorts is er niet echt een thema. Het spel opzetten is heel eenvoudig. Zo plaats je de vijf tafelkaarten (de kaarten met op de ene zijde een gele en de andere zijde een rode zon) willekeurig in een rij op tafel. Aan een van de uiteinden van die rij komt de oriëntatiekaart. Verder worden er nog drie open handkaarten naast de rij tafelkaarten gelegd. De overige kaarten worden gedekt op tafel geplaatst. Elke speler krijgt een handkaart en degene die het laatst een zonsopkomst heeft gezien, mag het spel beginnen.
Vijf zonnen om te scoren
Als je aan de beurt bent, moet je een van de drie mogelijke acties uitvoeren om het patroon van de vijf zonnen te veranderen. Zo kun je één kaart omdraaien naar de andere zijde, ofwel draai je alle kaarten naar de andere zijde. De laatste mogelijkheid is het verwisselen van twee kaarten. Heb je je actie uitgevoerd en liggen de zonnen zoals afgebeeld op je handkaart, dan scoor je deze handkaart en neem je een nieuwe kaart van de trekstapel. Je kunt ook de open handkaart (is zogezegd een gemeenschappelijk hand van alle spelers) die het dichtst bij de oriëntatiekaart ligt scoren. Doe je dat, dan leg je deze kaart om bij je scorestapel te leggen en wordt de rij van open handkaarten aangevuld met een derde kaart. Enkel de kaart die het dichtst bij de oriëntatiekaart ligt, kan worden gescoord.Verander de kleur van de zonnen om punten te scoren.
Heb je je actie uitgevoerd en eventueel een kaart gescoord, dan is de volgende speler aan de beurt. Die speler voert nu ook een van de drie mogelijke acties uit, maar mag de actie van de vorige speler niet ongedaan maken door identiek dezelfde actie uit te voeren. Er is echter een voorwaarde, want het mag wel als daarmee een handkaart gescoord kan worden. Zo gaat de ronde door totdat er geen nieuwe handkaart genomen meer kan worden. De spelers tellen nu hun punten. Heeft een speler er 32 verdiend, dan is het spel voorbij. Is dat niet het geval, dan wordt er een nieuwe ronde gestart. Met twee spelers ben je dus een stuk sneller klaar dan wanneer je met bijvoorbeeld zes spelers aan de slag gaat. Niet alle kaarten zijn evenveel punten waard trouwens. Kaarten met drie rode of gele zonnen zijn elk één punt waard. Kaarten met dezelfde gekleurde zonnen zijn twee punten waard en hebben alle zonnen dezelfde kleur, dan scoor je vier punten.
Huisregel met vierde (interessante) actie
Ik ben van mening dat er te veel geluk mee gemoeid is. Je hebt namelijk amper invloed op wat de vorige spelers doen dus vooruit plannen zit er niet in. Speel je met twee, dan kun je nog iets forceren. Speel je met zes, dan heb je helemaal geen invloed op het geheel. Ik speel Pindua dan ook het liefst met twee of drie spelers. De openliggende handkaarten zijn wel een interessant iets, want ook al kun je potentieel een open handkaart scoren, toch is het niet altijd even interessant. Kun je namelijk een open handkaart van één punt scoren, maar is de kaart ernaast vier punten waard, dan moet je soms afwegen of het wel de moeite is.Op BoardGameGeek las ik wel een interessante toevoeging voor de regels, waarbij je wat meer afwisseling hebt en er wat meer tactiek bij komt kijken. Zo wordt er voorgesteld om een vierde actie toe te voegen, waarbij je de oriëntatiekaart van plaats wisselt naar de andere zijde. Daarbij draai je ook de drie openliggende handkaarten 180 graden om. Deze vierde actie creëert wat meer mogelijkheden en vanaf nu speel ik het altijd zo, ook al is het geen officiële regel. Over regels gesproken ... Helaas staat het velletje met spelregels boordevol schrijffouten. Ik weet dat Pindua door een trio aan vrienden werd gemaakt, maar een standaard tekstbewerker haalt die fouten er zo uit. Beetje zonde.
Conclusie
Pindua is een snel spelletje gemaakt door drie vrienden. De beurten zijn heel vlot, de spelregels zijn in een minuutje uitgelegd en zowat iedereen kan ermee aan de slag. Voor mij is er een tikkeltje te veel geluk mee gemoeid, zeker als je met vier of meer speelt. Wel is er (via BoardGameGeek) een huisregel toegevoegd waarbij een vierde actie in het leven wordt geroepen. Hierdoor wordt Pindua toch een beetje tactischer. Ik speel het nog af en toe met voornamelijk mijn zoon die er gek op is, maar een favoriet van mij zal het niet worden.
Pro
- Origineel concept
- Speelt heel vlot
- Amper downtime
Con
- Een pak schrijffouten in de spelregels
- Te veel geluk mee gemoeid
6.5
Over
Uitgever
- MomoGames
Designer
Stijn Berghout, Jesper van de Berg en Maarten van der Meulen
Aantal spelers
2-6
Tijdsduur
10-30 minuten
