Review: Pharaoh: A New Era

Word heerser van Egypte en breng het land naar de glorie dat het gekend heeft door gigantische steden te bouwen met een perfect draaiende economie in deze remake van de originele Pharaoh-game die in 1999 uitgebracht werd. Rond die tijd waren city-building games erg populair. Recent is dit erg verminderd, wat ik persoonlijk jammer vind. Maar nu komt Triskell Interactive met een moderne remake van de originele game die door Impressions Games gemaakt werd. De game ziet er prachtig uit en de artstyle is simpel, maar werkt helemaal en is verzachtend voor je ogen om naar te kijken.

Bij het begin Pharaoh: A New Era lijkt het alsof het een heel simpele game zal zijn met weinig features, maar dit blijkt helemaal niet waar te zijn als je door de missies hakt. Naargelang je vordering maakt, worden de objectieven namelijk moeilijker en moeilijker. Zo zijn er sommige mappen waar je amper aan geld geraakt om je stad op te bouwen, waardoor je al heel snel financieel in de miserie geraakt. Andere mappen hebben bijvoorbeeld dan weer moeilijkere objectieven om te bereiken. Dit was mijn grootste obstakel, want al snel nadat je begint met je stad op te bouwen, kan je worden gebombardeerd met diverse verzoeken voor handelsmiddelen of voedsel. Meer dan eens is het een moeilijke opgave om die verzoeken dan op dat moment al in te willigen. Eens je dan faalt om deze verzoeken te accepteren, gaat je reputatie dramatisch naar beneden en zo wordt het moeilijk om die terug goed te krijgen.



Isometrisch

De isometrische look en roostermap is simpel, maar zorgt voor een gemakkelijke kijk op het bouwen van een grote stad. Je kan kiezen om een mooie stad te bouwen, om voor pure efficiëntie te gaan of een mix van beide. Wat ik persoonlijk de beste aanpak vond, was om een mooi overzichtelijk stadscentrum te bouwen en om alle industrie en landbouw in aparte locaties te zetten. Wanneer je huizen bouwt naast industrie of landbouw, zullen deze niet upgraden naar grotere appartementen en de inwoners zullen ook minder tevreden zullen zijn. Het is ook belangrijk om de goden tevreden te houden, want deze kunnen je veel voordelen geven. Als ze niet blij zijn, kunnen ze je enorm irriteren door gebouwen te vernietigen, je reputatie te verlagen, enzovoort.

Naargelang je vordering maakt, worden de objectieven moeilijker en moeilijker.


De verhaalmodus is redelijk voor de hand liggend: je bouwt stad per stad op verschillende locaties. Dat zorgt voor een andere speelstijl, omdat sommige mappen minder water, meer goud of meer bomen hebben. Dit zorgt ervoor dat je je speelstijl op elke map moet veranderen, waardoor het dus interessant is om te blijven spelen en er verschillende manieren zijn om succesvol te blijven.



Zijn er eigenlijk wel negatieve punten?

De game is bijna perfect, maar er zijn spijtig genoeg een paar negatieve aspecten te vinden. De eerste meest opvallende is het geluid en de muziek. De muziek van de game is erg eentonig en er is niet veel variatie van liedjes. Zo krijg je per map meerdere keren hetzelfde te horen en dat wordt dus snel irritant. Het positieve hieraan is dat je de muziek beter uitzet en je eigen playlist draait. Nog iets dat ik minder vond, is hoe de narratie meer Arabisch klinkt, ook al speelt de game zich af rond de twintigste eeuw voor Christus. Toen sprak men nog geen Arabisch in Egypte, maar Demotisch en Koptisch.

Het tweede negatieve is de gevechten. Om je stad te verdedigen tegen opstanden en tegen vijanden moet je een leger maken. Je moet alleen wapens laten maken en dan forten of havens bouwen, maar de soldaten en boten zelf worden automatisch aangemaakt. Op het moment dat je aangevallen wordt, verschijnt er een verkleind scherm van een vlakte of water en kan je alleen kijken hoe de soldaten naar elkaar toe stappen. Ze stappen meestal zelf niet naar de juiste tegenstander en soms gebeurt het ook dat er boten op het landgevecht verschijnen. Dit is heel erg jammer, aangezien er hier een groot potentieel aan interactieve gevechten is, maar jammer genoeg kun je alleen kijken hoe er eigenlijk amper iets gebeurt en je plots wint of verliest.

Conclusie

Pharaoh: A New Era is bijna de perfecte city-builder. Het bouwen zelf en je economie draaiende houden terwijl je de objectieven aan het afgaan bent, is heel leuk en moet op elke map anders bekeken worden. Visueel is het ook een simpele, maar prachtige game. Er is nog veel potentieel om de game te verbeteren met echte interactieve gevechten en wat meer variatie in culturen. Maar je kan al zeker tientallen uren spenderen zonder dat je verveeld wordt of dat je er genoeg van krijgt, dus dit is zeker een succes. Hopelijk kan deze game terug een nieuwe stroom aan city builders brengen.

Pro

  • Artstyle
  • Uitdagend genoeg
  • Verschillende mogelijke speelstijlen
  • Veel potentieel
  • Draait op bijna elke PC

Con

  • Monotoon en korte soundtrack
  • Awkward gevechten
9

Over

Beschikbaar vanaf

15 februari 2023

Gespeeld op

  1. PC

Beschikbaar op

  1. PC

Genre

  1. Strategy

Ontwikkelaar

  1. Triskell Interactive

Uitgever

  1. Dotemu
 
Terug
Bovenaan