Toen ik Outward nader aanschouwde wanneer deze in 2019 verscheen voor de pc, leek de indiegame op het eerste gezicht een perfecte match te zijn. De enorme, kleurrijke wereld die Aurai is, het originele verhaal, de prima klinkende soundtrack, een duidelijke gebruikersinterface, lokaal co-oppen via split-screen … Kortom, de game leek klaarblijkelijk alles, nee zelfs meer, in huis te hebben dan een moderne action RPG nodig heeft. Helaas zat onder die mooie glanzende schil een lelijke beenharde pit, namelijk de soulslike moeilijkheidsgraad. Bijvoorbeeld, elke keer wanneer je verslagen werd, raakte je je ganse inventory kwijt, inclusief je uitrusting en je wapens. Wanneer je er dan niet in slaagde om deze terug te bemachtigen, zat er niets anders op dan helemaal van voor af aan te beginnen. Daarnaast moest je constant op zoek naar voedsel, water en rust terwijl je zelfs tijdens je zuurverdiende slaap door dezelfde groep bandieten of wilde beesten aangevallen werd. Zowel de onhandige combat als de te nadrukkelijke klemtoon op de diverse survival-aspecten maakten Outward toen voor mij een erg lastige en langdradige ervaring.
Drie jaar later, een nieuwe ronde, dus nieuwe kansen. De onlangs uitgebrachte Definitive Edition, die overigens komt met de DLC’s The Three Brothers en The Soroboreans, belooft naast een grafische upgrade ook een resem aan Quality of Life-verbeteringen te brengen, waaronder aanpassingen in de balans van gameplay. Zou Outward via deze versie dan toch alsnog een leuke game kunnen worden? Er leek voor mijzelf slechts één manier te bestaan om dat te weten te komen …
Performantie nu top, verder veel onaangeraakte features …
Bij het lanceren van de Definitive Edition heb je nog de keuze om de originele Outward te spelen. De beschikbare moeilijkheidsgraden beperken zich helaas nog steeds tot Normal en Hardcore. Graag had ik hier een soort Adept-modus gezien of toch minstens een modus waarbij de meest vervelende aspecten van de game apart in- en uitgeschakeld kunnen worden. Wat het aanmaken van je personage betreft, is er eveneens niets veranderd. In slechts een paar minuten heb je eigenlijk alle hiervoor beschikbare opties al grondig kunnen overwegen.
Algemeen zien de graphics er toch wel een stuk scherper uit, al blijven bepaalde animaties en hoekigheden in de omgeving zowel de leeftijd als het lagere budget van deze indiegame verraden. Wanneer ik even met mijn character rondkijk, zie ik haar gezicht telkens voor heel even dubbel, waardoor ik besef dat het probleem met de motion blur nog steeds aanwezig is en ik deze optie maar terug uitschakel. Ook bij de combat merk ik niets nieuws op, deze blijft houterig en voornamelijk gebaseerd op je stamina. Na drie meppen hapt je personage nog steeds evenveel naar adem, waardoor je tegenstander jou nog altijd met veel te veel gemak omlegt.
De performantie is wel ferm verbeterd met deze editie. In de originele game had ik namelijk vaak een grafische stutter, waar nu helemaal niets meer van te merken is. Helaas blijft de frame rate wel gelimiteerd tot 60 FPS. Aan de soundtrack werd eveneens niets veranderd, de doorgaans mooie maar beperkte afspeellijst herhaalt zich nog altijd veel te snel. Tenslotte blijken de dialogen ook nog steeds even karig van stemmen voorzien.
… en wat veranderd wordt, is niet altijd beter ...
Wat werd er dan wel veranderd via deze editie, hoor ik je nu al denken. Wel, de meeste nieuwigheden blijken helaas net vervelende aspecten te zijn die eigenlijk in de originele Outward vergevingsgezinder waren. Er zijn bijvoorbeeld nu meer ziektes en je zal er vaker in een corruptiestorm belanden, welke een soort groene mist is die je “corrumpeert”. Deze mechanic maakt je extreem hongerig en verlaagt je weerstand tegen bepaalde zaken, maar heeft gelukkig ook nog enkele positieve effecten, onder meer dat je de consumptie van vervallen voeding beter zal kunnen verdragen.
De moeilijkste vijanden werden nu nog moeilijker gemaakt dan ze eigenlijk al waren en er zijn een aantal extra scenario’s waarin je verslagen kan worden. Een andere heel controversiële nieuwe feature is de town reset, waarbij om de zeven dagen (in-game natuurlijk) alle loot en materiaal die je er plaatste (zoals tenten, kookpannen, alchemiesetjes, …) voor altijd verdwijnen, wanneer je de desbetreffende stad niet bezocht tijdens die week.
... maar geluk zit in de kleine dingen!
Er zijn gelukkig ook wat positieve toevoegingen te vermelden, al zijn het eerder details waarbij het erbij halen van een uit de kluiten gewassen vergrootglas wellicht geen overbodige luxe is. Bijvoorbeeld wanneer je Outward co-op speelt, kun je nu eindelijk stash met elkaar delen. De beschikbaarheid van workshops, recepten en elementen benodigd voor enchantment werd nu ook beter verdeeld overheen de verschillende locaties.
Om af te sluiten, de bugs. Dat blijkt een onverhoopte meevaller te zijn, want er zijn geen al te grote glitches vast te stellen. Toch kon ik me niet van het gevoel ontdoen dat veel van de area’s nu leger en eenzamer zijn dan in de oorspronkelijke game. Net als ik me evenmin kan herinneren dat er vijanden zomaar uit het niets respawnden, iets wat nu wel soms het geval is. Maar toch, in een bepaald opzicht vind ik de desolate wereld net een positieve zaak, want zo geeft deze Definitive Edition me enigszins de Morrowind-ervaring die ik verwacht had van de Outward uit 2019 ...
Drie jaar later, een nieuwe ronde, dus nieuwe kansen. De onlangs uitgebrachte Definitive Edition, die overigens komt met de DLC’s The Three Brothers en The Soroboreans, belooft naast een grafische upgrade ook een resem aan Quality of Life-verbeteringen te brengen, waaronder aanpassingen in de balans van gameplay. Zou Outward via deze versie dan toch alsnog een leuke game kunnen worden? Er leek voor mijzelf slechts één manier te bestaan om dat te weten te komen …
Performantie nu top, verder veel onaangeraakte features …
Bij het lanceren van de Definitive Edition heb je nog de keuze om de originele Outward te spelen. De beschikbare moeilijkheidsgraden beperken zich helaas nog steeds tot Normal en Hardcore. Graag had ik hier een soort Adept-modus gezien of toch minstens een modus waarbij de meest vervelende aspecten van de game apart in- en uitgeschakeld kunnen worden. Wat het aanmaken van je personage betreft, is er eveneens niets veranderd. In slechts een paar minuten heb je eigenlijk alle hiervoor beschikbare opties al grondig kunnen overwegen.
De performantie is ferm verbeterd met deze editie.
Algemeen zien de graphics er toch wel een stuk scherper uit, al blijven bepaalde animaties en hoekigheden in de omgeving zowel de leeftijd als het lagere budget van deze indiegame verraden. Wanneer ik even met mijn character rondkijk, zie ik haar gezicht telkens voor heel even dubbel, waardoor ik besef dat het probleem met de motion blur nog steeds aanwezig is en ik deze optie maar terug uitschakel. Ook bij de combat merk ik niets nieuws op, deze blijft houterig en voornamelijk gebaseerd op je stamina. Na drie meppen hapt je personage nog steeds evenveel naar adem, waardoor je tegenstander jou nog altijd met veel te veel gemak omlegt.
De performantie is wel ferm verbeterd met deze editie. In de originele game had ik namelijk vaak een grafische stutter, waar nu helemaal niets meer van te merken is. Helaas blijft de frame rate wel gelimiteerd tot 60 FPS. Aan de soundtrack werd eveneens niets veranderd, de doorgaans mooie maar beperkte afspeellijst herhaalt zich nog altijd veel te snel. Tenslotte blijken de dialogen ook nog steeds even karig van stemmen voorzien.
… en wat veranderd wordt, is niet altijd beter ...
Wat werd er dan wel veranderd via deze editie, hoor ik je nu al denken. Wel, de meeste nieuwigheden blijken helaas net vervelende aspecten te zijn die eigenlijk in de originele Outward vergevingsgezinder waren. Er zijn bijvoorbeeld nu meer ziektes en je zal er vaker in een corruptiestorm belanden, welke een soort groene mist is die je “corrumpeert”. Deze mechanic maakt je extreem hongerig en verlaagt je weerstand tegen bepaalde zaken, maar heeft gelukkig ook nog enkele positieve effecten, onder meer dat je de consumptie van vervallen voeding beter zal kunnen verdragen.
De meeste nieuwigheden blijken helaas net extra vervelende aspecten te zijn.
De moeilijkste vijanden werden nu nog moeilijker gemaakt dan ze eigenlijk al waren en er zijn een aantal extra scenario’s waarin je verslagen kan worden. Een andere heel controversiële nieuwe feature is de town reset, waarbij om de zeven dagen (in-game natuurlijk) alle loot en materiaal die je er plaatste (zoals tenten, kookpannen, alchemiesetjes, …) voor altijd verdwijnen, wanneer je de desbetreffende stad niet bezocht tijdens die week.
... maar geluk zit in de kleine dingen!
Er zijn gelukkig ook wat positieve toevoegingen te vermelden, al zijn het eerder details waarbij het erbij halen van een uit de kluiten gewassen vergrootglas wellicht geen overbodige luxe is. Bijvoorbeeld wanneer je Outward co-op speelt, kun je nu eindelijk stash met elkaar delen. De beschikbaarheid van workshops, recepten en elementen benodigd voor enchantment werd nu ook beter verdeeld overheen de verschillende locaties.
Om af te sluiten, de bugs. Dat blijkt een onverhoopte meevaller te zijn, want er zijn geen al te grote glitches vast te stellen. Toch kon ik me niet van het gevoel ontdoen dat veel van de area’s nu leger en eenzamer zijn dan in de oorspronkelijke game. Net als ik me evenmin kan herinneren dat er vijanden zomaar uit het niets respawnden, iets wat nu wel soms het geval is. Maar toch, in een bepaald opzicht vind ik de desolate wereld net een positieve zaak, want zo geeft deze Definitive Edition me enigszins de Morrowind-ervaring die ik verwacht had van de Outward uit 2019 ...
Conclusie
Voor de hardcore spelers die gek waren van de originele Outward, zal deze Definitive Edition ongetwijfeld als muziek in de oren klinken. Voor mij echter biedt deze versie niet meteen de features waarop ik zat te wachten, integendeel zelfs. Grafisch ziet Outward er nu ietsje scherper uit, maar de soundtrack blijft nog altijd zichzelf te vaak herhalen, de combat verloopt nog even stroef en de ervaring blijkt, naast eenzamer, ook nog eens een pak moeilijker. Vooral door dat laatste slaat deze editie de bal wat mis, want Outward blijkt nu nog minder toegankelijk dan de originele game al was. Een gemiste kans dus helaas.
Pro
- Blijft een mooie wereld en zeker nu aangezien nog scherper en eenzamer
- Performantie gaat er stukken op vooruit
Con
- Te weinig nieuwe content en verbeteringen ...
- ... want de nieuwigheden zijn vooral extra stoorzenders
6
Over
Beschikbaar vanaf
17 mei 2022
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Genre
- RPG
- Survival
Ontwikkelaar
- Nine Dots Studio
Uitgever
- Prime Matter
Website
Laatst bewerkt:
