Review: Orion Duel

Het bordspel Orion Duel was me het eerst opgevallen wanneer ik langs de stand van Matagot passeerde op Spiel in 2023. De stijlvolle en minimalistische doos lonkte naar me, vooral voor de deluxe-editie met playmat, maar omdat ik met een beperkt budget zat, heb ik het spel toen links laten liggen. Al bleef het wel steeds ergens in mijn achterhoofd spoken. Eind vorig jaar bracht Geronimo Games de Nederlandstalige versie op de markt en wanneer we een reviewexemplaar aangeboden kregen, meldde ik me uiteraard aan om dit intrigerende bordspel eindelijk eens te kunnen ontdekken.

De versie die zij uitgeven mag dan niet de deluxe-uitgave zijn, maar de meer compacte standaardversie van Orion Duel heeft natuurlijk ook zijn voordelen. Het kleine doosje neemt niet veel plaats in beslag in je spellenkast en je neemt het ook makkelijk mee als je ergens naartoe gaat. Zo ging het spel met ons mee op weekend en werd het bovengehaald als de kinderen in de binnenspeeltuin zaten. Terwijl zij zich amuseerden en uitleefden op de speeltuigen, speelde aan onze tafel zich een bittere kosmische strijd af.

IMG_20250124_192051555 (1).jpg

Nebuleuse strijd​

Orion Duel is in essentie een abstract tegellegspel met open informatie en zo goed als geen willekeur. Hierdoor is het spel een boeiend strategisch en tactisch duel dat vooral inzicht en het inspelen op wat je tegenstander doet vereist. De opzet van het spel is ook bijzonder eenvoudig: elke speler heeft veertien tegels die ze beurtelings plaatsen op het spelbord, in de hoop een van de drie overwinningsvoorwaarden te behalen. Maar zoals bij elk spel in dit genre geldt ook hier dat het spel eenvoudig aan te leren is, maar niet zo makkelijk is om goed onder de knie te krijgen. Hierdoor komt het spel natuurlijk het best tot zijn recht wanneer twee spelers van een gelijkaardig niveau de strijd aangaan.

Naarmate je wolk groeit doorheen het universum, zijn er drie manieren waarop je het spel kan laten eindigen.


Geheel themaloos is deze strijd gelukkig niet. Het spel laat je spelen als een interstellaire gaswolk die langzaam uitdijt in het universum. Naarmate je wolk groeit doorheen de eindeloze ruimte, zijn er drie manieren waarop je het spel kan laten eindigen. De eerste manier om te winnen is door twee sterrenbeelden te verbinden. Hiervoor moet je een doorlopende lijn vormen in jouw kleur tussen twee tegenovergestelde uiteinden van het spelbord. Daarnaast kan je ook winnen door enerzijds vier melkwegstelsels te verbinden in een ononderbroken ketting van jouw kleur of ervoor te zorgen dat er drie zwarte gaten in een ononderbroken ketting van je tegenstander zitten. Om dit voor elkaar te krijgen, bevatten de meeste tegels uiteraard ook een vakje in de kleur van je tegenstander. Maar let op, je mag enkel een zwart gat of een melkwegstelsel bedekken wanneer je op deze manier aansluit op een bestaande ketting.

IMG_20250124_192251507 (1).jpg

Visueel stimulerend steekspel​

De kracht van het spel schuilt vooral in het plannen van hoe je jouw tegels neerlegt en hoe je probeert om de strategie van je tegenstander te doorgronden en vervolgens te omzeilen. Er is niets zo fijn als je medespeler in de val te lokken of te hopen dat hij of zij die ene zet niet ziet die jou de overwinning zal opleveren. Doordat alle tegels steeds open liggen, staan er je ook geen verrassingen te wachten en is het spelverloop volledig in de handen van de spelers. De opzet van het spel laat echter weinig ruimte voor variatie, waardoor het ene spelletje al snel aanvoelt als het andere. De enige variatie in het spel schuilt in het feit dat één speler de melkwegtokens legt en de andere beslist waar de zwarte gaten liggen. Je zou denken dat je hierdoor strategisch zou kunnen plaatsen, maar de restricties bij de plaatsing van deze tokens beletten dit enigszins. De herspeelbaarheid hangt dus vooral af van je tegenstander en hoe fijn je dit soort kat-en-muiservaringen zelf vindt. Voor mij was het alvast een fijn tussendoortje dat je snel kan opzetten en spelen, en je toch het nodige denkwerk voorschotelt.

Naast de interessante denkoefening, biedt Orion Duel ook wat voor het oog, want zowel de doos als de spelcomponenten vallen op door het contrast tussen de felle en donkere kleuren. Het spelbord zelf is ook fijn door de ronde vorm en het nette design. De playmat in de deluxe versie heeft natuurlijk dat tikkeltje extra, maar de compactheid van de standaardversie zorgt er wel voor dat je deze versie makkelijker kan meenemen op verplaatsing. Wat wel een belangrijk verschil kan zijn tussen de twee, is dat ik vermoed dat op de playmat de tegels iets makkelijker zullen blijven liggen dan op het gewone bord. Hier verschuiven ze namelijk nog makkelijk omdat zowel de tegels als het bord een glad kartonnen oppervlak hebben. Het kan dus wel eens zijn dat je regelmatig de tegels opnieuw goed op het bord moet leggen als je er per ongeluk tegen stoot of je onvoorzichtig een tegel neerlegt.

IMG_20250124_191548736 (1).jpg

Conclusie

Achter het bedrieglijk eenvoudige uiterlijk van Orion Duel schuilt een boeiende en uitdagende ervaring waarbij het heen-en-weerspel tussen jou en je tegenstander de kracht van het spel is. De drie wegen naar de overwinning zorgen ervoor dat je steeds oplettend moet zijn, wil je niet opeens in een zwart gat opgeslokt worden. De boeiende spelervaring wordt daarnaast ook vergezeld door een knappe visuele presentatie waarbij vooral het contrast tussen de donkere en felle kleuren in het oog springen. Het spel is ook beschikbaar in een deluxe-versie met een knappe playmat en zakjes voor de tegels van de spelers, maar ook deze standaardeditie is de moeite en is bovendien handig mee te nemen door zijn kleine formaat.

Pro

  • Makkelijk aan te leren en moeilijk onder de knie te krijgen
  • Boeiend tactisch steekspel in beknopt formaat
  • Visueel knap design

Con

  • Tegels verschuiven iets te makkelijk
  • Zo goed als geen variatie
8

Over

Uitgever

  1. Geronimo Games

Designer

Alberto Branciari, Andrea Mainini

Aantal spelers

2

Tijdsduur

25 minuten
 
Terug
Bovenaan