Review: Of Bird and Cage

Of Bird and Cage is het eerste spel van de Israëlische ontwikkelaar Capricia Productions en ik denk dat er maar weinig zijn die het direct zo ambitieus aanpakken als zij. Hun debuut is immers een unieke combinatie tussen een metalalbum en een verhaalgedreven computerspel, waarbij de muziek perfect verweven zou zijn met wat zich in het spel afspeelt.

Onder de muzikanten die deelnamen aan het project bevinden zich huidige en voormalige leden van groepen zoals Epica, Within Temptation, Symphony X, Kamelot, Therion. Gezien ik als tiener ben opgegroeid met metalmuziek en dan vooral dit soort symphonic en gothic metal, was ik uitermate benieuwd naar deze titel.

[BC]_SoMe_Screenshot 2_1920x1080 px.jpg


Beauty and the Beast

In Of Bird and Cage speel je als Gitta, een drusgverslaafde serveerster die ervan droomt om als muzikant beroemd te worden. Wanneer ze op een avond in een bar vraagt om haar cd te draaien, raakt ze gefascineerd door een mysterieuze man met de al even vreemde naam Bres. Wanneer ze besluit hem te achtervolgen, loopt dit slecht af en wordt ze door hem ontvoerd. Wat volgt is een soort hervertelling van het verhaal van Belle en het Beest, waarbij de jongedame in de klauwen van een gevaarlijk figuur komt en ze gaandeweg een band smeedt met haar ontvoerder. Het idee achter het verhaal ontstond toen de makers nadachten over het Belle en het Beest-verhaal en hoe dit een vorm van het Stockholm-syndroom weergeeft en romantiseert.

Voor een Belle en het Beest-thematiek, ben je wat muziek betreft bij symphonic en gothic metal volledig aan het juiste adres. Het is een publiek geheim dat de stijl van groepen als Epica, Tristania, The Sins of Thy Beloved, Sirenia en After Forever, die rond de eeuwwisseling furore maakten, omschreven wordt als “Beauty and the Beast” vanwege het samenspel tussen het Engelachtige vrouwelijke gezang en de diepe mannelijke grunts en schreeuwen. De muziekgenres en het spel delen ook een melancholisch gevoel en duistere thematieken zoals waanzin, trauma, geweld en de dood.

Alsof je in een interactieve musical zit.


De muziek werd gecomponeerd door Arnold Nesis, die in het verleden al muziekscores componeerde voor Path of Exile, Tören en de digitale adaptatie van het bordspel Small World. Hoewel het niet de crème de la crème is binnen het genre, zijn er wel enkele fantastische nummers aanwezig. Het is vooral de manier waarop de muziek werd verwerkt in het spel waardoor het uitblinkt. Soms dient het louter voor de sfeerschepping maar vaak is de muziek synchroon met wat er zich op het scherm afspeelt. Dit kan van kleine dingen gaan zoals vuur dat verschijnt op de beat van de muziek tot de hoofdpersonages die meezingen met de muziek alsof je in een interactieve musical zit. Een van mijn favoriete momenten was bijvoorbeeld tijdens de eerste achtervolging tussen Gitta en Bres waar de muziek plots uit al zijn voegen losbarst.

ss_e2364f0c61db9d5ce9125942b58c0a248a7e4368.1920x1080.jpg


Rommelige uitvoering

Als het spel kan rekenen op een fantastische soundtrack, dan stelt het op zowat elk ander vlak teleur. Het verhaal van Of Bird en Cage, dat ongeveer tweeënhalf duurt om te voltooien, is op zich nog best interessant, maar wordt verschrikkelijk rommelig verteld en logica is soms wat zoek. Het miste samenhang, er zijn soms vreemde sprongen in het verhaal en sommige scènes komen veel te abrupt tot hun einde. Het einde dat ik te zien kreeg van dit verhaal, ging naar mijn gevoel ook volledig in tegen alles wat vooraf kwam en liet mij totaal onbevredigd achter.

De gameplay doet het helaas niet veel beter en heeft te kampen met een lamentabele besturing, klungelige vechtscènes en vreselijk irritante quicktime-events. Na de proloog zijn alle speelbare momenten trouwens tijdsgebonden en in combinatie met onduidelijke objectieven zat ik meer als een kip zonder kop rond te lopen dan te doen wat van mij verwacht werd. Gezien het spel gewoon verder gaat, maakt het eigenlijk niet veel uit of je die objectieven haalt of niet. Al geven bepaalde zaken wel meer inzicht in het verhaal en de personages natuurlijk. Daarnaast zal je op bepaalde momenten voor een keuze worden gesteld en hier heb je gelukkig meer invloed op het verhaal. Eigenlijk voelde de hele uitwerking een beetje aan als een amateuristisch en gebrekkig Telltale-spel, gespeeld vanuit een eerstepersoonsgezichtsveld.

ss_897a395160d7de1351f5bdba0932b5d484d2b38d.1920x1080.jpg


Visueel teleurstellend

De graphics ten slotte zijn vrij inconsistent. Wat de sfeer en de omgevingen betreft, zit het vrij goed. Vooral de visualisatie van je gedachten door middel van tekst die je overal ziet en de effecten van je drugsverslaving zijn een knappe toevoeging. De animaties en de modellen van de personages zijn andere koek. Er zijn heel wat grafische glitches, waarbij personages bijvoorbeeld door objecten of muren gaan. Het uiterlijk van Gitta en Bres is nog ietwat aanvaardbaar vormgegeven, maar die van Gitta's vader en haar baas zijn gewoon spuuglelijk.

Het algemeen gevoel dat ik had bij het spelen van Of Bird and Cage, is dat de makers een briljant idee hadden maar de expertise, ervaring en de financiën misten om dit idee te vertalen naar een kwaliteitsvol product. De muziek mag dan wel de drijfveer zijn, maar dat is natuurlijk niet voldoende om een aangename en memorabele spelervaring te maken. Ik heb niet echt spijt dat ik het spel heb gespeeld, maar hier zat naar mijn gevoel echt wel meer in.

Conclusie

Of Bird and Cage presenteert zich als het eerste speelbare metalalbum. Symphonic en gothic metal worden gecombineerd met een duister en tragisch verhaal, maar helaas wordt de ervaring beknot door een gebrekkige besturing en ondermaatse graphics.

Pro

  • Muziek
  • Sfeer

Con

  • Besturing
  • Irritante quick-time events
  • Grafisch ondermaats
3

Over

Beschikbaar vanaf

20 mei 2021

Gespeeld op

  1. PC

Beschikbaar op

  1. PC

Ontwikkelaar

  1. Capricia Productions

Uitgever

  1. All in! Games
 
Terug
Bovenaan