De documentaire No Other Land is een krachtig voorbeeld van hoe cinema niet alleen kennis kan overdragen, maar ook bewustzijn kan creëren. Bij het kijken van de film had ik weinig achtergrondkennis, wat me deed twijfelen of ik wel genoeg over het onderwerp wist om een goede review te kunnen schrijven, maar naarmate de film vorderde, werd het steeds duidelijker hoe essentieel deze documentaire is. No Other Land is een Israëlisch-Palestijnse samenwerking tussen de Palestijnse filmmakers Basel Adra en Hamdan Ballal en de Israëlische regisseurs Yuval Abraham en Rachel Szor, die zich inzetten om de realiteit van het Palestijnse leven in Masafer Yatta vast te leggen.
Masafer Yatta, gelegen in het zuiden van de Westelijke Jordaanoever, herbergt verschillende Palestijnse dorpen die hun oorsprong vinden in oude nederzettingen, waarvan woningen oorspronkelijk in rotsen zijn uitgehouwen. Nu wonen de bewoners in stenen huizen met voorzieningen zoals elektriciteit en drinkwater en is er een school gebouwd. De opnames voor No Other Land begonnen in 2019, toen Israëlische rechtbanken oordeelden over de verdrijving van de inwoners en sloop van de huizen in het gebied, maar de strijd van de bewoners duurt al veel langer. Het Israëlische leger verklaarde het gebied in 1980 tot militair oefengebied, en sinds 1999 strijden de Palestijnse bewoners tegen de dreiging van gedwongen ontruiming.
De film toont de chaos van de sloop: mensen haasten zich om meubels te redden terwijl Israëlische soldaten beginnen met het vernietigen van de huizen. Er klinkt veel geroep van beide kanten; de bewoners schreeuwen naar de soldaten en vragen zich af of ze zich niet schamen, terwijl de soldaten verwijzen naar de juridische situatie: het gebied is eigendom van het Israëlische leger en Palestijnen mogen hier niet wonen. Na de vernieling zoeken de bewoners onderdak in de grotten, en zoals een vrouw vertelt, bouwen ze hun huizen 's nachts weer op, om ze de volgende dag opnieuw verwoest te zien worden.
No Other Land is een huiveringwekkend document waarin beelden van geweld worden vastgelegd – tot moord toe. Wat de film toont is geen abstracte kwestie, maar een gruwelijke realiteit die al jarenlang voortduurt. Het gaat niet om een persoonlijke mening over het conflict, noch om het waarom van de aanwezigheid van de bewoners of de Israëlische soldaten. Wat de documentaire werkelijk benadrukt, is de onvoorstelbare kracht van film om een beeld te vormen van de dagelijkse horror die deze mensen ondergaan. Het is bijna ondenkbaar dat kinderen naar school gaan terwijl de bulldozers elke dag dreigen hun huizen te verwoesten.
Masafer Yatta, gelegen in het zuiden van de Westelijke Jordaanoever, herbergt verschillende Palestijnse dorpen die hun oorsprong vinden in oude nederzettingen, waarvan woningen oorspronkelijk in rotsen zijn uitgehouwen. Nu wonen de bewoners in stenen huizen met voorzieningen zoals elektriciteit en drinkwater en is er een school gebouwd. De opnames voor No Other Land begonnen in 2019, toen Israëlische rechtbanken oordeelden over de verdrijving van de inwoners en sloop van de huizen in het gebied, maar de strijd van de bewoners duurt al veel langer. Het Israëlische leger verklaarde het gebied in 1980 tot militair oefengebied, en sinds 1999 strijden de Palestijnse bewoners tegen de dreiging van gedwongen ontruiming.
Leven onder dreiging
Basel Adra, advocaat en activist, groeide op in Masafer Yatta en woont daar nog steeds. Een van zijn vroegste herinneringen is het moment waarop Israëlische soldaten zijn vader arresteerden. Al jaren werkt hij samen met de Israëlische journalist Yuval Abraham, die via beeldmateriaal het nieuws uit de regio vastlegt en verspreidt. De twee werden vrienden, maar hun situatie is fundamenteel verschillend: terwijl Yuval als Israëlische journalist vrij kan reizen en de grens kan oversteken, is Basel, net als de andere bewoners van het gebied, gebonden aan de beperkingen van de bezetting vanwege het gebrek aan identiteitsdocumenten.Mensen haasten zich om meubels te redden terwijl hun huizen worden vernietigd.
De film toont de chaos van de sloop: mensen haasten zich om meubels te redden terwijl Israëlische soldaten beginnen met het vernietigen van de huizen. Er klinkt veel geroep van beide kanten; de bewoners schreeuwen naar de soldaten en vragen zich af of ze zich niet schamen, terwijl de soldaten verwijzen naar de juridische situatie: het gebied is eigendom van het Israëlische leger en Palestijnen mogen hier niet wonen. Na de vernieling zoeken de bewoners onderdak in de grotten, en zoals een vrouw vertelt, bouwen ze hun huizen 's nachts weer op, om ze de volgende dag opnieuw verwoest te zien worden.
Hoe No Other Land de harde waarheid van Masafer Yatta toont
De bewoners worden op een eerlijke en directe manier in beeld gebracht, zonder franje of schijn. Je ziet huiselijke taferelen: vrouwen die koken en de was doen, mannen die werken en kinderen die spelen. Maar deze momenten van rust duren nooit lang. De documentaire brengt de hectiek van het leven in deze omstandigheden goed in beeld en de constante spanning is voelbaar. Het is vermoeiend om te zien, maar tegelijk besef je dat dit de harde realiteit is voor de bewoners van het gebied. Het is een leven dat dagelijks met onzekerheid en geweld gepaard gaat.No Other Land is een huiveringwekkend document waarin beelden van geweld worden vastgelegd – tot moord toe. Wat de film toont is geen abstracte kwestie, maar een gruwelijke realiteit die al jarenlang voortduurt. Het gaat niet om een persoonlijke mening over het conflict, noch om het waarom van de aanwezigheid van de bewoners of de Israëlische soldaten. Wat de documentaire werkelijk benadrukt, is de onvoorstelbare kracht van film om een beeld te vormen van de dagelijkse horror die deze mensen ondergaan. Het is bijna ondenkbaar dat kinderen naar school gaan terwijl de bulldozers elke dag dreigen hun huizen te verwoesten.
Conclusie
No Other Land biedt een indringende blik op een harde realiteit die anders misschien nooit het brede publiek zou bereiken. Dankzij filmmakers zoals Basel Adra krijgt het dagelijkse leven in Masafer Yatta een gezicht en wordt een verhaal verteld dat verder gaat dan de nieuwsberichten. De documentaire is niet alleen een registratie van de verwoestingen en de strijd van de bewoners, maar biedt ook momenten van reflectie. Gesprekken tussen Adra en Abraham, gesprekken met de bewoners zelf en terugblikken op Adra’s jeugd geven de film de nodige context. Het is een oproep om de situatie in Masafer Yatta niet te vergeten.
Pro
- Transparante documentaire stijl
- Verhoogt bewustzijn
Con
- Heftig en confronterend
8
Over deze film
Beschikbaar vanaf
4 december 2024
Genre
- Documentaire
Speelduur
95 minuten
Regie
Basel Adra, Hamdan Ballal, Yuval Abraham
Cast
Basel Adra, Hamdan Ballal, Yuval Abraham
Uitgever
Cherry Pickers
