Na het opdoeken van Toys for Bob en het uitblijven van het succes voor Crash Team Rumble lijkt de toekomst van onze favoriete oranje buideldas bijzonder onzeker. Maar geen nood, want het Cypriaanse VEA Games komt met een verrassende vervanger op de proppen. Maak kennis met Niko, een oranje mangoest, geen buideldas! Samen met Luna probeert hij de kwaadaardige Grimbald zijn leger van Cobrings te stoppen nadat Grimbald een mysterieus relikwie heeft gestolen uit de handen van dit avontuurlijke duo.
Dat VEA Games de inspiratie ging halen bij de originele Crash Bandicoot-reeks valt simpelweg niet te ontkennen. Alles, van de roodharige held tot het kleurrijke leveldesign en de typische 2.5D-platforming schreeuwt gewoon Crash Bandicoot. Maar zoals ze wel eens zeggen, is imitatie het grootste compliment en wanneer ik de eerste beelden zag van Nikoderiko: The Magical World was ik onmiddellijk gefascineerd door dit platformingspel. Mijn eerste kennismaking met het spel op gamescom smaakte alvast naar meer, waardoor ik met veel plezier in dit avontuur ben gedoken.
Deze levels zijn vaak het hoogtepunt van het spel. Hoewel je vaak vertrouwde elementen zal tegenkomen, zoals een achtervolging waarbij je naar het scherm toeloopt of een wild ritje in een mijnkarretje, zullen de levels je evengoed verrassen met enkele originele ideeën. Zoals verwacht krijg je een goede mix tussen perspectieven, al zal je voornamelijk vanuit het klassieke 2D side scrolling-perspectief spelen natuurlijk. In sommige levels zal je zelfs gebruik kunnen maken van een rijdier, in de vorm van een kikker, draakje of zelfs een zeepaardje, om een stukje van het level te overwinnen, inclusief enkele baasgevechten. Verder zal je natuurlijk heel wat collectibles kunnen verzamelen doorheen de levels, van vuurvliegjes die werken als een soort van valuta om kisten te kopen die nog meer collectibles bevatten, tot de letters NIKO, kristallen, munten en sleutels die je krijgt door een geheime kamer te vinden waar je een minigame moet voltooien. De levels doorlopen is niet al te moeilijk en de echte uitdaging van het spel bestaat er natuurlijk in om al deze geheimen doorheen de levels te vinden.
De gameplay kreeg uiteraard ook de nodige aandacht en de besturing van het spel voelt nauwkeurig en responsief aan, wat belangrijk is voor een platformer. De moveset van Niko en Luna voelt bovendien zeer vertrouwd aan, waardoor je er snel mee weg bent. Op zich is er geen verschil in de besturing tussen de twee personages, maar doordat ze met twee zijn biedt dit natuurlijk de ideale gelegenheid om dit spel met iemand samen te spelen dankzij de coöperatieve modus. Verder krijg je ook drie moeilijkheidsgraden waaruit je kan kiezen, al speel je de Hard-moeilijkheidsgraad wel pas vrij na het voltooien van het spel. Wat wel raar is, is dat je niet kan wisselen van moeilijkheidsgraad tijdens het spelen. Kom je vast te zitten op Normal, dan moet je helemaal vanaf nul herbeginnen op Easy. Het spel is gelukkig niet te moeilijk, zeker in vergelijking met bepaalde Crash Bandicoot-levels, en bovendien heb je een oneindig aantal levens. Enkel wat exta checkpoints in bepaalde levels had welkom geweest. Tot slot vond ik het ook zeer vreemd dat je in het menu het D-pad niet kan gebruiken om te navigeren. Het klinkt als iets vreemd voor een puntje van kritiek, maar ik heb er mij af en toe wel aan gestoord.
Dat VEA Games de inspiratie ging halen bij de originele Crash Bandicoot-reeks valt simpelweg niet te ontkennen. Alles, van de roodharige held tot het kleurrijke leveldesign en de typische 2.5D-platforming schreeuwt gewoon Crash Bandicoot. Maar zoals ze wel eens zeggen, is imitatie het grootste compliment en wanneer ik de eerste beelden zag van Nikoderiko: The Magical World was ik onmiddellijk gefascineerd door dit platformingspel. Mijn eerste kennismaking met het spel op gamescom smaakte alvast naar meer, waardoor ik met veel plezier in dit avontuur ben gedoken.
Een vertrouwde formule
Wie al eens een klassieke mascot platformer heeft gespeeld, denk bijvoorbeeld ook aan Donkey Kong Country, een ander spel dat duidelijk als inspiratiebron diende, zal zich direct thuis voelen in Nikoderiko: The Magical World. Na een korte introductie word je in het eerste level gedropt en na de voltooiing hiervan kom je terecht op een kleine wereldmap, opgedeeld in verschillende gebieden. Elk gebied heeft een aantal knooppunten die de levels voorstellen en op het einde van elk gebied staat er steeds een eindbaas op je te wachten. Het eiland doorloop je op zoek naar Grimbald en het gestolen relikwie, en onderweg zal je nog heel wat vriendelijke gezichten tegenkomen die je op weg helpen met je zoektocht. Verwacht hier echter geen diepgaande vertelling, het verhaal voelt er wat opgeplakt aan en het staat uiteindelijk vooral ten dienste van de verschillende levels die je zal doorlopen.De echte uitdaging van het spel bestaat er natuurlijk in om al deze geheimen doorheen de levels te vinden.
Deze levels zijn vaak het hoogtepunt van het spel. Hoewel je vaak vertrouwde elementen zal tegenkomen, zoals een achtervolging waarbij je naar het scherm toeloopt of een wild ritje in een mijnkarretje, zullen de levels je evengoed verrassen met enkele originele ideeën. Zoals verwacht krijg je een goede mix tussen perspectieven, al zal je voornamelijk vanuit het klassieke 2D side scrolling-perspectief spelen natuurlijk. In sommige levels zal je zelfs gebruik kunnen maken van een rijdier, in de vorm van een kikker, draakje of zelfs een zeepaardje, om een stukje van het level te overwinnen, inclusief enkele baasgevechten. Verder zal je natuurlijk heel wat collectibles kunnen verzamelen doorheen de levels, van vuurvliegjes die werken als een soort van valuta om kisten te kopen die nog meer collectibles bevatten, tot de letters NIKO, kristallen, munten en sleutels die je krijgt door een geheime kamer te vinden waar je een minigame moet voltooien. De levels doorlopen is niet al te moeilijk en de echte uitdaging van het spel bestaat er natuurlijk in om al deze geheimen doorheen de levels te vinden.
Klasse in een kleine verpakking
Verder blinkt het spel ook absoluut uit op het vlak van sfeerschepping. Naast het feit dat de levels leuk zijn om te doorspelen, zijn ze ook prachtig vormgegeven en roepen ze vaak een dromerig of magisch gevoel op. Wat hierbij helpt is de prachtige muziek van het spel en hiervoor wisten de makers de hulp in te schakelen van niemand minder dan David Wise, de componist van onder andere Battletoads, de Donkey Kong Country-reeks, Star Fox Adventures en Banjo-Kazooie: Nuts & Bolts. Dat VEA Games deze naam wist te strikken voor hun indietitel is alvast indrukwekkend en zoals verwacht stelt de muziek van Wise alvast niet teleur. De aandacht voor de muziek weerspiegelt eigenlijk de verdere kwaliteiten van het spel, want ondanks dat dit een kleinere titel is, leveren de makers wel een klassevol totaalproduct af met knappe visuals, mooie muziek en een technische presentatie die haast feilloos is. Op PlayStation 5 bevat de game zowel een Quality- als Performance-modus, maar eerlijk gezegd merkte ik weinig verschil tussen de twee. Zelfs in de Quality-modus was de framerate goed, wat toch wel belangrijk is voor een platformer.De gameplay kreeg uiteraard ook de nodige aandacht en de besturing van het spel voelt nauwkeurig en responsief aan, wat belangrijk is voor een platformer. De moveset van Niko en Luna voelt bovendien zeer vertrouwd aan, waardoor je er snel mee weg bent. Op zich is er geen verschil in de besturing tussen de twee personages, maar doordat ze met twee zijn biedt dit natuurlijk de ideale gelegenheid om dit spel met iemand samen te spelen dankzij de coöperatieve modus. Verder krijg je ook drie moeilijkheidsgraden waaruit je kan kiezen, al speel je de Hard-moeilijkheidsgraad wel pas vrij na het voltooien van het spel. Wat wel raar is, is dat je niet kan wisselen van moeilijkheidsgraad tijdens het spelen. Kom je vast te zitten op Normal, dan moet je helemaal vanaf nul herbeginnen op Easy. Het spel is gelukkig niet te moeilijk, zeker in vergelijking met bepaalde Crash Bandicoot-levels, en bovendien heb je een oneindig aantal levens. Enkel wat exta checkpoints in bepaalde levels had welkom geweest. Tot slot vond ik het ook zeer vreemd dat je in het menu het D-pad niet kan gebruiken om te navigeren. Het klinkt als iets vreemd voor een puntje van kritiek, maar ik heb er mij af en toe wel aan gestoord.
Conclusie
Nikoderiko: The Magical World blinkt misschien niet uit in originaliteit, maar als eerbetoon aan Crash Bandicoot en Donkey Kong Country weet deze platforming game te charmeren met zijn knappe en kleurrijke graphics, sterk leveldesign en geweldige soundtrack. Enkele kleine akkefietjes kunnen de pret alvast niet teveel bederven, zeker als je bovendien maar een kleine dertig euro moet neertellen voor deze titel.
Pro
- Verrassend en prachtig leveldesign
- Knappe muziek
- Fijne sfeer
- Speelt zeer vlot
Con
- Verhaal voelt eropgeplakt aan
- Enkele vreemde designkeuzes
8
Over
Beschikbaar vanaf
15 oktober 2024
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Genre
- Platformer
Ontwikkelaar
- VEA Games
Uitgever
- Knights Peak