Enkele jaren geleden sloegen Studio Ghibli (bekend van Spirited Away en Totoro) en ontwikkelaar Level-5 de handen in elkaar om het prachtige Ni No Kuni te ontwikkelen. Het vervolg daarop, Ni No Kuni II op de PS4, dateert alweer van 2018. Wat vliegt de tijd! Intussen is die game beschikbaar op verschillende consoles, waaronder nu ook de Nintendo Switch, in de vorm van de Prince Edition. Ik heb het toen aan mij voorbij laten gaan, dus ik was erg benieuwd om deze verbeterde versie inclusief alle DLC’s uit te testen. Werden mijn verwachtingen ingelost of toch net niet? Let’s find out!
Ni No Kuni II: Revenant Kingdom valt direct met de deur in huis en begint met een raketaanval en een daaropvolgende explosie in een naamloze stad, waar president Roland Crane middenin zit. De man raakt bewusteloos en wordt geteleporteerd naar het kleurrijke koninkrijk van Ding Dong Bell. Veel tijd om te beseffen waar hij beland is, heeft hij niet. Hij ontmoet vrijwel onmiddellijk de jonge troonopvolger Evan, die klaar staat om als nieuwe koning de troon te bestijgen en bovendien ook lid is van de kattenstam. Op de avond van zijn bekroning wordt hij verbannen terwijl er een staatsgreep aan de gang is. Als reactie daarop wil hij zijn eigen koninkrijk Evermore opbouwen, een plaats waar iedereen gelukkig kan zijn. De president helpt daar graag bij. Het klinkt als zeemzoet gezever, maar Ni No Kuni komt er vlotjes mee weg. Heel het spel zit vol designkeuzes die perfect van Studio Ghibli zouden kunnen komen, hoewel ze enkel aan deel een meegewerkt hebben.
Het verhaal is dus niets om over naar huis te schrijven, maar gameplay maakt veel goed. De eerste twaalf uur zal je de combat leren kennen, deze keer real time in plaats van turn-based, puzzels moeten oplossen en fantastische bazen te lijf moeten gaan. Die real time gevechten zijn echt wel een pluspunt en ze laten de game vloeiend verlopen. Then again, ik heb het sowieso niet echt voor turn-based spelletjes dus veel konden ze niet fout doen met deze keuze. Een ander leuk aspect is het opbouwen van je koninkrijk. Onderweg op je tocht doorheen de (gigantische!) open world kom je wezens tegen die graag in Evermore zouden willen vertoeven. Elk van die wezens heeft zijn eigen specialiteit, gaande van koks tot wapenexperts. En natuurlijk kan jij daar ook een graantje van meepikken door met hun skills jouw amor te upgraden. Een simpele, maar toch erg verslavende zijmissie in een game die op zichzelf al erg veel te bieden heeft.
Véél te gemakkelijk
Je kan tijdens de gevechten ook de automatische modus aanvinken, waardoor je personages vanzelf vechten en jij abilities kan inzetten wanneer nodig. Dat zal waarschijnlijk een optie zijn voor de kleinste gamers onder ons, al zullen ze geen enkel probleem hebben met de gevechten zelf te spelen. Want als er één groot minpunt toe te kennen valt, is het de moeilijkheid van het spel. Die ontbreekt volledig. Elk gevecht kan je met twee vingers in de neus doorploegen. Dat kan voor sommigen natuurlijk ook een pluspunt zijn, maar ik vond het een gemiste kans. Net als de belachelijke hoeveelheid tekst die je op je bord gesmeten krijgt. In het eerste deel werd het verhaal blijkbaar voornamelijk verteld door Ghibli cutscenes, nu door onhandige tekstballonnetjes. En dat is jammer, want moest er meer gesproken dialoog geweest zijn, zou je de sprookjesachtige game veel beter kunnen ervaren. Al is Evan niet zo’n geweldig sympathiek hoofdpersonage, zeker niet tijdens de eerste levels… De graphics zijn natuurlijk ook niet zo impressionant als op de PlayStation 4, maar dat maakt eigenlijk niet zo heel veel uit. Zowel docked als handheld ziet de game er goed genoeg uit.
Ni No Kuni II: Revenant Kingdom valt direct met de deur in huis en begint met een raketaanval en een daaropvolgende explosie in een naamloze stad, waar president Roland Crane middenin zit. De man raakt bewusteloos en wordt geteleporteerd naar het kleurrijke koninkrijk van Ding Dong Bell. Veel tijd om te beseffen waar hij beland is, heeft hij niet. Hij ontmoet vrijwel onmiddellijk de jonge troonopvolger Evan, die klaar staat om als nieuwe koning de troon te bestijgen en bovendien ook lid is van de kattenstam. Op de avond van zijn bekroning wordt hij verbannen terwijl er een staatsgreep aan de gang is. Als reactie daarop wil hij zijn eigen koninkrijk Evermore opbouwen, een plaats waar iedereen gelukkig kan zijn. De president helpt daar graag bij. Het klinkt als zeemzoet gezever, maar Ni No Kuni komt er vlotjes mee weg. Heel het spel zit vol designkeuzes die perfect van Studio Ghibli zouden kunnen komen, hoewel ze enkel aan deel een meegewerkt hebben.
Het verhaal is dus niets om over naar huis te schrijven, maar gameplay maakt veel goed. De eerste twaalf uur zal je de combat leren kennen, deze keer real time in plaats van turn-based, puzzels moeten oplossen en fantastische bazen te lijf moeten gaan. Die real time gevechten zijn echt wel een pluspunt en ze laten de game vloeiend verlopen. Then again, ik heb het sowieso niet echt voor turn-based spelletjes dus veel konden ze niet fout doen met deze keuze. Een ander leuk aspect is het opbouwen van je koninkrijk. Onderweg op je tocht doorheen de (gigantische!) open world kom je wezens tegen die graag in Evermore zouden willen vertoeven. Elk van die wezens heeft zijn eigen specialiteit, gaande van koks tot wapenexperts. En natuurlijk kan jij daar ook een graantje van meepikken door met hun skills jouw amor te upgraden. Een simpele, maar toch erg verslavende zijmissie in een game die op zichzelf al erg veel te bieden heeft.
De game is verre van perfect, maar zeker wel een meer dan geslaagde port.
Véél te gemakkelijk
Je kan tijdens de gevechten ook de automatische modus aanvinken, waardoor je personages vanzelf vechten en jij abilities kan inzetten wanneer nodig. Dat zal waarschijnlijk een optie zijn voor de kleinste gamers onder ons, al zullen ze geen enkel probleem hebben met de gevechten zelf te spelen. Want als er één groot minpunt toe te kennen valt, is het de moeilijkheid van het spel. Die ontbreekt volledig. Elk gevecht kan je met twee vingers in de neus doorploegen. Dat kan voor sommigen natuurlijk ook een pluspunt zijn, maar ik vond het een gemiste kans. Net als de belachelijke hoeveelheid tekst die je op je bord gesmeten krijgt. In het eerste deel werd het verhaal blijkbaar voornamelijk verteld door Ghibli cutscenes, nu door onhandige tekstballonnetjes. En dat is jammer, want moest er meer gesproken dialoog geweest zijn, zou je de sprookjesachtige game veel beter kunnen ervaren. Al is Evan niet zo’n geweldig sympathiek hoofdpersonage, zeker niet tijdens de eerste levels… De graphics zijn natuurlijk ook niet zo impressionant als op de PlayStation 4, maar dat maakt eigenlijk niet zo heel veel uit. Zowel docked als handheld ziet de game er goed genoeg uit.
Conclusie
De game kent misschien veel (kleine) minpunten die de game minder goed uit de verf laten komen dan eigenlijk nodig is. Leuke gameplay, nieuwe werelden ontdekken, spullen maken, upgraden, puzzels, dungeons en geweldige bossfights… Ni No Kuni II is verre van perfect, maar zeker wel een meer dan geslaagde port. Of alle bijkomende DLC ook de moeite waard is? Voor mij absoluut niet, maar 't is mooi meegenomen, net zoals wat bonus dungeons en enkele nieuwe outfits. Ik kan enkel voor nieuwkomers in de reeks spreken, maar Ni No Kuni II is zeker en vast een toffe game waar je enkele dagen zoet mee bent.
Pro
- Perfect voor nieuwkomers
- Prachtige sfeer en idem ditto sprookjeswereld
Con
- Teveel ongesproken dialoog
- Enorm gemakkelijke gevechten
- Grafisch niveau van de Switch
7
Over
Beschikbaar vanaf
17 september 2021
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
Ontwikkelaar
- LEVEL-5
Uitgever
- Bandai Namco Entertainment
