Review: New Pokémon Snap

In tegenstelling tot andere games uit mijn jeugdjaren, waarvan de herinnering scherp en nostalgisch rozebril-achtig zijn getint, kan ik me niet zo heel veel herinneren van het originele Pokémon Snap. Een treinspoor, lineaire werelden en veel Pokémon, die niet altijd even veel zin hadden om tevoorschijn te komen; ik sla de bal ongetwijfeld in de juiste richting met deze omschrijving. 22 jaar later brengt Bandai Namco ons New Pokémon Snap, en ik beantwoord hieronder de vraag of deze sequel de tand des tijds overleeft.

Technologie staat niet stil. Ook in de verschillende Pokémon-regio’s werken wetenschappers de klok rond om het leven interessanter, efficiënter en aangenamer te maken. Het lijkt wel alsof Elon Musk of een van zijn ingenieurs Lental een bezoekje heeft gebracht, want ook daar kom je als amateurfotograaf met de allernieuwste snufjes in aanraking. Neem nu de NEO-ONE, een zwevend wagentje van waaruit je moet proberen zoveel mogelijk Pokémon op een kwaliteitsvolle manier in beeld te brengen. Iets wat nog steeds gelimiteerd is, maar waarmee je eigenlijk nooit in de problemen geraakt, is het aantal foto’s dat je per ritje kan maken. Het is geen Polaroid meer, maar een ruim SD-kaartje krijg je nu ook weer niet. Goed nadenken over het aantal pogingen dat je per Pokémon wil wagen om de perfecte foto te schieten, is eerlijk gezegd amper nodig; een stressfactor kom je niet snel tegen in New Pokémon Snap.

2021050821483500_c.jpg


Onbestaande leercurve

Dat je snel met de opzet vertrouwd geraakt, hoeft niet te verbazen. Een expeditie duurt enkele minuten en zeker initieel is het echt genieten van de kleurrijke fauna en flora, inclusief Pokémon uit verschillende generaties waardoor zowel jong als oud zich bij de missie betrokken zullen voelen. Wie op zoek is naar een bepaalde logica tussen de aanwezige beestjes, zal die niet vinden. Persoonlijk ben ik aangenaam verrast door de gebalanceerde keuzes uit de honderden Pokémon die Ash en z’n vrienden door de decennia heen hebben ontdekt. Fan favourites zoals Pikachu, Charizard, Blastoise en bijvoorbeeld Pinsir riepen bij mij nostalgische gevoelens op, en ook recentere toevoegingen met onder andere Vivillon en Bunnelby houden zich op Lental schuil.

In New Pokémon Snap vind je Pokémon uit verschillende generaties uit de bekende franchise.


Dat de Pokémon niet allemaal zonder enig protest voor je camera poseren, maakt het verplicht doorlopen van eenzelfde zone tot een bezigheid die minder als een straf aanvoelt. Je hebt een bepaald aantal ervaringspunten nodig vooraleer je een ander stukje natuur mag doorkruisen, of bijvoorbeeld ’s nachts op pad kan gaan naar Pokémon die niet van zonlicht houden. Dat betekent dat je soms eenzelfde level meermaals moet overwinnen, op zoek naar betere shots, unieke posities en verborgen pareltjes. Een Hoothoot die in een boom ligt te maffen, zie je misschien één of twee keer over het hoofd, maar naarmate je dezelfde paden bewandelt (of bezweeft in dit geval), zal je oog op minder opvallende plekjes vallen in de hoop je score de hoogte in te jagen. Onbewust creëer je zo voor jezelf euforische momenten en baan je je al gauw een weg door de verschillende gebieden die Lental en dus ook New Pokémon Snap rijk is.

2021050821501400_c.jpg


National Geographic-kwaliteit

Deze game, dat had je wellicht al begrepen, probeert je niet eindeloos hetzelfde te laten doen, en progressie komt quasi automatisch als je een beetje moeite doet om zoveel mogelijk Pokémon te fotograferen. Na een tijdje wordt het echter moeilijker om nog ‘beter’ te presteren, en daarom is het belangrijk om de beoordelingscriteria van Professor Mirror te begrijpen en daarop in te spelen. Eigenlijk kan je de beoordeling in twee categorieën knippen: de kwaliteit van de foto an sich enerzijds, en de zeldzaamheid van de pose waarin de Pokémon zich bevindt anderzijds. De tweede van beide fotobeoordelingsmethodes heb je deels zelf in de hand. Je kan via je digitale camera de omgeving scannen, en bepaalde Pokémon reageren daarop en gedragen zich dan plots anders. Daarnaast is bijvoorbeeld een slapende Pokémon, of eentje die door de lucht vliegt, standaard van een ander ‘sterrengehalte’, waardoor je zelfs geen extra moeite moet doen.

De échte puntenverdeling per foto heb je voor de volle 100 % in eigen handen. Een Torterra die maar half in beeld staat, levert minder punten op dan eentje die in volle glorie de hele foto in beslag neemt. Logisch? Ik dacht het wel. Vervolgens moet je altijd proberen in te zoomen, zodat elk detail van het beestje door de professor kan worden geëvalueerd. Het derde criterium waarmee hij rekening houdt, is de richting waarnaar het snuitje van de gefotografeerde Pokémon wijst. Kijkt hij je recht in de ogen, of wil hij niets met je te maken hebben? Vervolgens gelden ook de regels van de echte fotografie: centreren is van primordiaal belang. Kan je tot slot nog extra Pokémon mee in je frame proppen zonder daarbij de vier vorige puntjes om zeep te helpen? Pluspunten! Het is een logische reactie om meteen elke Pokémon perfect te willen fotograferen, maar daardoor zal je ook andere interessante opportuniteiten over het hoofd zien. Jezelf de tijd gunnen om rond te kijken en snel reageren is dus evenzeer belangrijk.

2021050821562500_c.jpg


Een echt cameragevoel

Ik vertelde het al bij aanvang van de review, en kom er graag nog even op terug. Wie regelmatig met de Switch speelt, zal in New Pokémon Snap eenzelfde grafische kwaliteit terugvinden als bij veel andere games op het platform. Ik speel dit spel persoonlijk net iets liever in handheldmodus, omdat – en dit is zeer subjectief – de motion controls echter lijken, maar je kan er evenzeer docked van genieten. Ik genoot er gewoon extra van om de beleving ‘echter’ te maken door het gevoel te creëren dat ik écht met een camera aan het gamen was.

Conclusie

Met New Pokémon Snap bouwde Bandai Namco verder op een principe dat ook vandaag een plekje in jouw gamecatalogus verdient. ’t Is geen spel waarin spanning centraal staat, maar toch haal je heel wat voldoening uit het vinden van nieuwe Pokémon, of het verbeteren van je score op foto’s waarvan je al enkele minder gelukte exemplaren had verzameld. De mengelmoes van Pokémon uit verschillende generaties – en het gebrek aan logica in de nummering daardoor – stoort niet, er is voor ieder wat wils.

Pro

  • Een opzet dat 22 jaar later nog steeds aanslaat
  • Mengelmoes aan Pokémon uit verschillende generaties
  • Wil om jezelf constant te verbeteren
  • In handheldmodus precies echt op pad met een camera

Con

  • Geen structuur in de Pokémon die wél en niet aanwezig zijn
8.5

Over

Beschikbaar vanaf

30 april 2021

Gespeeld op

  1. Nintendo Switch

Beschikbaar op

  1. Nintendo Switch

Ontwikkelaar

  1. Bandai Namco Studios

Uitgever

  1. Nintendo
 
Terug
Bovenaan