De laatste telg in de Monter Hunter-franchise is vorige maand exclusief uitgekomen op de Switch. Het mag gezegd worden: de game stelt absoluut niet teleur. Alles wat Monster Hunter World fantastisch speelbaar maakte, is hier alleen maar uitgediept en beter geworden. Een lagere leercurve, meer gedetailleerde monsters... Verder borduren op de succesformule van zijn voorganger heeft Monster Hunter Rise zeker geen windeieren gelegd. Want wat een pareltje is dit, zowel op grafisch als technisch vlak.
Als je de character creator gepasseerd bent word je wakker gemaakt in je tent door een bizarre tweeling. Wat blijkt? De ‘Elder’ van het Japans uitziend dorpje Kamura laat jou, als nieuwe hunter, op zoek gaan naar razende monsters die jouw thuisbasis willen vernietigen. Jij moet die monsters een kopje kleiner maken, uitzoeken waar de aanvallen eigenlijk vandaan komen en de 'rampage’ onderdrukken. Je wordt daarvoor bijgestaan door het hele dorp, waaronder de eerder vernoemde tweeling en tal van andere mens- en dierenvrienden. Veel dierenvrienden. Je krijgt onder andere hulp van Palico-katten, Cohoots (die we allebei kennen van World) en van Palamutes. Dat zijn trouwe viervoeters die je vervoegen in ieder gevecht én je op hun rug laten rijden.
Op alle vlakken indrukwekkend
Het rondrijden op de Palamutes komt van pas want de werelden zijn erg groot, zeker als je weet dat je nu ook verticaal op zoek moet gaan naar de vijand. Lang hebben de makers dus duidelijk niet moeten nadenken over de titel ‘Rise’. Een nieuw speeltje, de Wirebug, helpt je om alle hoge kliffen te verkennen. Daarnaast kan de grijphaak ook gebruikt worden om snel door elk (laag) gebied te slingeren, om monsters te mounten, om er mee aan te vallen (wyvern riding) en tijdens combo’s. Zo kan je luchtaanvallen gebruiken waardoor de gevechten dynamischer worden dan ooit tevoren. Anders dan bij World zijn alle gebieden dus meer open world, waar je zonder laadschermen te moeten aanschouwen op jacht kan gaan. Daardoor levert het spel natuurlijk wat in op detail en krijg je vaak kaal uitziende bossen en open vlaktes, maar dat maakt het allemaal niet minder sfeervol.
Toch blijft het indrukwekkend hoe een spel van deze grootte zo vlot draait op de Switch en alles er altijd zo goed uitziet. Niet dat dit de beste graphics aller tijden zijn, maar als je beseft dat je deze game op een Switch aan het spelen bent, snap je direct wat ik bedoel. Het is misschien kortzichtig, maar ik had sterk mijn twijfels bij de grafische kracht die Rise vraagt van de Switch. Capcom had me niet meer kunnen verrassen. Vanaf minuut één valt het op dat elke sterkte en zwakte die de engine met zich mee brengt nauwkeurig is bestudeerd. Zowel in handheld- als docked modus zijn de graphics uitstekend en de framerate consistent aan dertig frames per seconde. Ondanks dat de resolutie in handheld op 540p en docked op 720p blijft steken, oogt alles ultrascherp. De RE Engine (die we zoals de naam doet vermoeden kennen van de Resident Evil 2- en 3-remakes) vraagt alle kracht van de console, maar doet dat dus zonder enig nadeel of tekortkoming.
Rampage zorgt voor welgekomen variatie
Een andere nieuwe toevoeging in Rise is ‘rampage’, die jammer genoeg snel eentonig wordt en gaat vervelen. Deze tower defense-gevechten spelen een belangrijke rol in het povere verhaal. Maak je geen zorgen: ze zijn niet allemaal vereist om het verhaal verder te zetten. Je kan vallen neerzetten en met reusachtige wapens als kanonnen een poging doen om de monsters te verslaan. Omdat dat alleen nogal pittig is, kan ik me voorstellen dat het veel leuker is als je met 4 vrienden online speelt. Want ook in multiplayer schiet Monster Hunter Rise zeker niet tekort. Als je je enkel bezighoudt met de Village Quests kan de game soms wat tegensteken. Je krijgt in het begin enorm veel info te verwerken met talloze tutorials en fetch quests. Er zijn ook veel dingen die je zelf moet uitzoeken, zoals bijvoorbeeld het aanscherpen van je wapens, en voor nieuwe spelers is dit vaak een struikelblok. Maar als je doorbijt en die kleine minpunten links laat liggen wordt het verdomd moeilijk om te stoppen met spelen.
Rise kan nieuwe en oude fans bekoren, overtuigen en warm maken om zoveel mogelijk monsters te verslaan. Als je ooit een Monster Hunter-game probeerde en je botste op een te grote uitdaging, tijdsgebrek of zelfs saaie gameplay stel ik voor dat je dit een kans geeft. Capcom heeft geprobeerd om het speelbaar en leuk te maken voor iedereen en volgens mij zijn ze daar zeker in geslaagd. Dat het verhaal wat tegenvalt is eigenlijk puur bijzaak en heeft de diehardfans nog nooit weerhouden om van eerdere games in de serie te genieten. En als je nog niet overtuigd bent, helaas: de superlatieven beginnen stilaan op te raken...
Als je de character creator gepasseerd bent word je wakker gemaakt in je tent door een bizarre tweeling. Wat blijkt? De ‘Elder’ van het Japans uitziend dorpje Kamura laat jou, als nieuwe hunter, op zoek gaan naar razende monsters die jouw thuisbasis willen vernietigen. Jij moet die monsters een kopje kleiner maken, uitzoeken waar de aanvallen eigenlijk vandaan komen en de 'rampage’ onderdrukken. Je wordt daarvoor bijgestaan door het hele dorp, waaronder de eerder vernoemde tweeling en tal van andere mens- en dierenvrienden. Veel dierenvrienden. Je krijgt onder andere hulp van Palico-katten, Cohoots (die we allebei kennen van World) en van Palamutes. Dat zijn trouwe viervoeters die je vervoegen in ieder gevecht én je op hun rug laten rijden.
Op alle vlakken indrukwekkend
Het rondrijden op de Palamutes komt van pas want de werelden zijn erg groot, zeker als je weet dat je nu ook verticaal op zoek moet gaan naar de vijand. Lang hebben de makers dus duidelijk niet moeten nadenken over de titel ‘Rise’. Een nieuw speeltje, de Wirebug, helpt je om alle hoge kliffen te verkennen. Daarnaast kan de grijphaak ook gebruikt worden om snel door elk (laag) gebied te slingeren, om monsters te mounten, om er mee aan te vallen (wyvern riding) en tijdens combo’s. Zo kan je luchtaanvallen gebruiken waardoor de gevechten dynamischer worden dan ooit tevoren. Anders dan bij World zijn alle gebieden dus meer open world, waar je zonder laadschermen te moeten aanschouwen op jacht kan gaan. Daardoor levert het spel natuurlijk wat in op detail en krijg je vaak kaal uitziende bossen en open vlaktes, maar dat maakt het allemaal niet minder sfeervol.
Toch blijft het indrukwekkend hoe een spel van deze grootte zo vlot draait op de Switch en alles er altijd zo goed uitziet. Niet dat dit de beste graphics aller tijden zijn, maar als je beseft dat je deze game op een Switch aan het spelen bent, snap je direct wat ik bedoel. Het is misschien kortzichtig, maar ik had sterk mijn twijfels bij de grafische kracht die Rise vraagt van de Switch. Capcom had me niet meer kunnen verrassen. Vanaf minuut één valt het op dat elke sterkte en zwakte die de engine met zich mee brengt nauwkeurig is bestudeerd. Zowel in handheld- als docked modus zijn de graphics uitstekend en de framerate consistent aan dertig frames per seconde. Ondanks dat de resolutie in handheld op 540p en docked op 720p blijft steken, oogt alles ultrascherp. De RE Engine (die we zoals de naam doet vermoeden kennen van de Resident Evil 2- en 3-remakes) vraagt alle kracht van de console, maar doet dat dus zonder enig nadeel of tekortkoming.
Rampage zorgt voor welgekomen variatie
Een andere nieuwe toevoeging in Rise is ‘rampage’, die jammer genoeg snel eentonig wordt en gaat vervelen. Deze tower defense-gevechten spelen een belangrijke rol in het povere verhaal. Maak je geen zorgen: ze zijn niet allemaal vereist om het verhaal verder te zetten. Je kan vallen neerzetten en met reusachtige wapens als kanonnen een poging doen om de monsters te verslaan. Omdat dat alleen nogal pittig is, kan ik me voorstellen dat het veel leuker is als je met 4 vrienden online speelt. Want ook in multiplayer schiet Monster Hunter Rise zeker niet tekort. Als je je enkel bezighoudt met de Village Quests kan de game soms wat tegensteken. Je krijgt in het begin enorm veel info te verwerken met talloze tutorials en fetch quests. Er zijn ook veel dingen die je zelf moet uitzoeken, zoals bijvoorbeeld het aanscherpen van je wapens, en voor nieuwe spelers is dit vaak een struikelblok. Maar als je doorbijt en die kleine minpunten links laat liggen wordt het verdomd moeilijk om te stoppen met spelen.
De superlatieven beginnen stilaan op te raken...
Rise kan nieuwe en oude fans bekoren, overtuigen en warm maken om zoveel mogelijk monsters te verslaan. Als je ooit een Monster Hunter-game probeerde en je botste op een te grote uitdaging, tijdsgebrek of zelfs saaie gameplay stel ik voor dat je dit een kans geeft. Capcom heeft geprobeerd om het speelbaar en leuk te maken voor iedereen en volgens mij zijn ze daar zeker in geslaagd. Dat het verhaal wat tegenvalt is eigenlijk puur bijzaak en heeft de diehardfans nog nooit weerhouden om van eerdere games in de serie te genieten. En als je nog niet overtuigd bent, helaas: de superlatieven beginnen stilaan op te raken...
Conclusie
Monster Hunter Rise is een fantastische en grafisch indrukwekkende titel, als je tenminste rekening houdt met de capaciteiten van de console. Zowel de Wirebug als de Palamutes zijn nu al fantastische toevoegingen voor de serie en de Rampage zorgt even voor voldoende variatie. Voor nieuwkomers in het genre kan het allemaal wat overweldigend zijn, maar bijt gewoon door die zure appel heen en dan zijn al je frustraties even snel vergeten. Het is Capcom gelukt om Monster Hunter World te evenaren of misschien zelfs te overstijgen, en een ijzersterke game aan de Switch-bibliotheek toe te voegen die je moet checken.
Pro
- Grafisch indrukwekkend
- Enorm veel te doen
- Hoge herspeelbaarheid
- Nieuwe toevoegingen
Con
- Overweldigend voor nieuwkomers
- Trage start
9
Over
Beschikbaar vanaf
26 maart 2021
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
Ontwikkelaar
- Capcom
Uitgever
- Capcom
