Het is momenteel wat rustiger wat betreft de videogamereviews, wat een uitgelezen kans biedt om een spel dat eind februari is verschenen op te pikken. Toen werden de toptitels in een spervuur op ons afgevuurd, waardoor deze titel door de mazen van het net was geglipt. Maar omdat de titel op mijn radar stond en we een reviewexemplaar hadden ontvangen, wou ik het spel toch graag onder de loep nemen.
Het spel in kwestie is Monark
, het nieuwste spel van uitgevers FuRyu en NIS America, en ontwikkeld door Lancarse. Deze studio zal vooral bij Nintendo 3DS-spelers een belletje doen rinkelen dankzij Etrian Odyssey en Etrian Odyssey II: Heroes of Lagaard. Maar ook goed om te weten, is dat zij door Square Enix ingeschakeld werden voor de ontwikkeling van de aankomende strategische RPG The DioField Chronicle, een spel dat vooral de fans van Fire Emblem en Final Fantasy Tactics zal aanspreken. Monark is echter een spel van een heel ander kaliber en het haalt zijn mosterd bij een andere populaire franchise: Shin Megami Tensei, en dan vooral de Persona-spin-offs.
Niet-alledaags schoolleven
Zodra je Monark aan het spelen bent, zal je al snel merken dat de vergelijking met de bovenstaande reeks niet zomaar uit te lucht gegrepen is. In het ontwikkelingsteam zit dan ook heel wat voormalig Atlus-talent dat heeft meegewerkt aan de Shin Megami Tensei-franchise. Net als de Persona-reeks, speelt ook Monark zich af op een middelbare school waar een bovennatuurlijke dreiging het leven van de studenten op zijn kop zet. Hier wordt de Shin Mikado Academy afgesloten van de buitenwereld door een mysterieuze mist die mensen bovendien gek maakt als ze er te lang inblijven. Om deze mist te verdrijven en de scholieren te redden, zal je komaf moeten maken met de Pactbearers. Dit zijn mensen die een pact hebben gesloten met een Monark, een gevaarlijke Daemon uit de Otherworld. Deze demonen zijn gelinkt aan bepaalde negatieve karaktereigenschappen en in het bijzonder de zeven hoofdzonden. Dat deze gebeurtenissen zich afspelen op deze school is niet toevalig natuurlijk en zo lijkt er een belangrijke link te zijn tussen de Otherworld en de familie die de school al jarenlang beheert.
Hoewel je als protagonist zelf ook een pact sluit en de Pactbearer van Vanitas (ijdelheid) wordt, sta je uiteraard niet alleen in je queeste om de school te redden. Zo krijg je de hulp van enkele medestudenten en de schoolarts, maar ook van Fiends, daemons die aan jouw zijde strijden. Doorheen het spel zal je verschillende Fiends verzamelen en zal je hen, net als de andere personages, moeten ontwikkelen. Bovendien kan je voor je Fiends ook accessoires verzamelen om hun uiterlijk aan te passen en hun statistieken te verbeteren. Tijdens de gevechten zal je vergezeld worden door een bepaald teamlid, in functie van het verhaal, en een aantal van je Fiends. Deze gevechten verlopen turn-based in de Otherworld-dimensie, terwijl het verhaal zich hoofdzakelijk in de schoolgebouwen afspeelt. Monark voegt een origineel element aan de gevechten toe, in die zin dat speciale aanvallen levenspunten kosten of je Madness verhogen, waardoor er een interessant risk & reward-systeem aanwezig is.
De manier waarop deze gevechten aangevat worden is trouwens ook speciaal. Je maakt namelijk gebruik van je smartphone om contact op te nemen met de Otherworld. Op deze manier kan je ook makkelijk gevechten herspelen om zo extra ervaringspunten te verdienen, wat nodig is om het level van de vijanden bij te benen. Maar anderzijds kan je ook gebeld worden en wanneer dit gebeurt, word je uitgenodigd om een uitdagend gevecht aan te gaan. Doe je dit niet, dan worden de studenten op de huidige verdieping waar jij je bevindt vijandig en kunnen ze met een soort aanval jouw Madness verhogen. Eens die op 100% staat, is het game over. Gelukkig kan je deze oproepen annuleren door het standaardgevecht van die verdieping te voltooien. De gevechten zelf voelen dus vrij klassiek aan, maar de hele omkadering is best origineel.
Spoedcursus psychologie
Wat het verhaal betreft, probeert Monark ook origineel uit de hoek te komen. De middelbare schoolsetting, een bovennatuurlijke bedreiging en een hoofdpersonage dat speciale krachten krijgt en een bepaalde lotsbestemming heeft, zijn op zich niet zo ongewoon binnen het genre. Maar door hier een flinke dosis psychologie over te gieten, waarbij het concept van het ego centraal staat, zorgt het wel voor een bijzondere ervaring. Het ontwikkelen van je ego doe je bijvoorbeeld door psychologische testjes te doen en je ego bepaalt welke Fiends je vrijspeelt tijdens het spelen. Het ontwikkelen van je personages gebeurt bovendien ook op een speciale manier. Je verzamelt nog steeds een soort van ervaringspunten, maar in plaats van automatisch te levelen, stijgen je personages in level door deze ervaringspunten te investeren in bepaalde skills in een skill tree. Een minpunt hier is wel dat je vaak zal moeten grinden en gevechten zal herspelen om je team sterker te maken, wat het spel repetitief doet aanvoelen. Maar los van dit, steekt de gameplay conceptueel alvast opvallend in elkaar.
Het verhaal zelf wist ook mijn aandacht vast te houden doordat het zo onheilspellend en grim is. Dit is geen spel dat je speelt om blij van te worden en veel van de situaties die geschetst worden, zijn moreel ambigu. Een van de hoofstukken vertelt bijvoorbeeld over een jongen die vreselijk gepest werd en dit verhaal kwam vrij hard aan. Visueel is het spel helemaal in lijn met de toon van het verhaal en er hangt dus een vrij morbide sfeertje doorheen het spel. Maar verder blijft dit een klassieke JRPG en mag je je aan heel wat cliché's verwachten, zeker wat betreft het ontwerp van de personages. Het is trouwens belangrijk om dit spel niet aan te vatten met de verkeerde verwachtingen. Dit blijft een kleinere JRPG met weinig gedetailleerde of gepolijste graphics, herbruikte assets, zeker wat betreft de omgevingen en vijanden, en tal van visual novel-segmenten die het verhaal uit de doeken doen. Al ziet de PlayStation 5-versie met zijn 4K-resolutie en een beeldverversing van 60 beelden per seconde er wel al een heel pak beter uit dan enkele van de gelijkaardige PlayStation 4-JRPG's die ik de laatste tijd heb gespeeld. Maar verwacht je dus niet aan een visueel spektakel zoals de remake van Final Fantasy VII of Tales of Arise.
Het spel in kwestie is Monark
Niet-alledaags schoolleven
Zodra je Monark aan het spelen bent, zal je al snel merken dat de vergelijking met de bovenstaande reeks niet zomaar uit te lucht gegrepen is. In het ontwikkelingsteam zit dan ook heel wat voormalig Atlus-talent dat heeft meegewerkt aan de Shin Megami Tensei-franchise. Net als de Persona-reeks, speelt ook Monark zich af op een middelbare school waar een bovennatuurlijke dreiging het leven van de studenten op zijn kop zet. Hier wordt de Shin Mikado Academy afgesloten van de buitenwereld door een mysterieuze mist die mensen bovendien gek maakt als ze er te lang inblijven. Om deze mist te verdrijven en de scholieren te redden, zal je komaf moeten maken met de Pactbearers. Dit zijn mensen die een pact hebben gesloten met een Monark, een gevaarlijke Daemon uit de Otherworld. Deze demonen zijn gelinkt aan bepaalde negatieve karaktereigenschappen en in het bijzonder de zeven hoofdzonden. Dat deze gebeurtenissen zich afspelen op deze school is niet toevalig natuurlijk en zo lijkt er een belangrijke link te zijn tussen de Otherworld en de familie die de school al jarenlang beheert.
Hoewel je als protagonist zelf ook een pact sluit en de Pactbearer van Vanitas (ijdelheid) wordt, sta je uiteraard niet alleen in je queeste om de school te redden. Zo krijg je de hulp van enkele medestudenten en de schoolarts, maar ook van Fiends, daemons die aan jouw zijde strijden. Doorheen het spel zal je verschillende Fiends verzamelen en zal je hen, net als de andere personages, moeten ontwikkelen. Bovendien kan je voor je Fiends ook accessoires verzamelen om hun uiterlijk aan te passen en hun statistieken te verbeteren. Tijdens de gevechten zal je vergezeld worden door een bepaald teamlid, in functie van het verhaal, en een aantal van je Fiends. Deze gevechten verlopen turn-based in de Otherworld-dimensie, terwijl het verhaal zich hoofdzakelijk in de schoolgebouwen afspeelt. Monark voegt een origineel element aan de gevechten toe, in die zin dat speciale aanvallen levenspunten kosten of je Madness verhogen, waardoor er een interessant risk & reward-systeem aanwezig is.
De gevechten zelf voelen dus vrij klassiek aan, maar de hele omkadering is best origineel.
De manier waarop deze gevechten aangevat worden is trouwens ook speciaal. Je maakt namelijk gebruik van je smartphone om contact op te nemen met de Otherworld. Op deze manier kan je ook makkelijk gevechten herspelen om zo extra ervaringspunten te verdienen, wat nodig is om het level van de vijanden bij te benen. Maar anderzijds kan je ook gebeld worden en wanneer dit gebeurt, word je uitgenodigd om een uitdagend gevecht aan te gaan. Doe je dit niet, dan worden de studenten op de huidige verdieping waar jij je bevindt vijandig en kunnen ze met een soort aanval jouw Madness verhogen. Eens die op 100% staat, is het game over. Gelukkig kan je deze oproepen annuleren door het standaardgevecht van die verdieping te voltooien. De gevechten zelf voelen dus vrij klassiek aan, maar de hele omkadering is best origineel.
Spoedcursus psychologie
Wat het verhaal betreft, probeert Monark ook origineel uit de hoek te komen. De middelbare schoolsetting, een bovennatuurlijke bedreiging en een hoofdpersonage dat speciale krachten krijgt en een bepaalde lotsbestemming heeft, zijn op zich niet zo ongewoon binnen het genre. Maar door hier een flinke dosis psychologie over te gieten, waarbij het concept van het ego centraal staat, zorgt het wel voor een bijzondere ervaring. Het ontwikkelen van je ego doe je bijvoorbeeld door psychologische testjes te doen en je ego bepaalt welke Fiends je vrijspeelt tijdens het spelen. Het ontwikkelen van je personages gebeurt bovendien ook op een speciale manier. Je verzamelt nog steeds een soort van ervaringspunten, maar in plaats van automatisch te levelen, stijgen je personages in level door deze ervaringspunten te investeren in bepaalde skills in een skill tree. Een minpunt hier is wel dat je vaak zal moeten grinden en gevechten zal herspelen om je team sterker te maken, wat het spel repetitief doet aanvoelen. Maar los van dit, steekt de gameplay conceptueel alvast opvallend in elkaar.
Het verhaal zelf wist ook mijn aandacht vast te houden doordat het zo onheilspellend en grim is. Dit is geen spel dat je speelt om blij van te worden en veel van de situaties die geschetst worden, zijn moreel ambigu. Een van de hoofstukken vertelt bijvoorbeeld over een jongen die vreselijk gepest werd en dit verhaal kwam vrij hard aan. Visueel is het spel helemaal in lijn met de toon van het verhaal en er hangt dus een vrij morbide sfeertje doorheen het spel. Maar verder blijft dit een klassieke JRPG en mag je je aan heel wat cliché's verwachten, zeker wat betreft het ontwerp van de personages. Het is trouwens belangrijk om dit spel niet aan te vatten met de verkeerde verwachtingen. Dit blijft een kleinere JRPG met weinig gedetailleerde of gepolijste graphics, herbruikte assets, zeker wat betreft de omgevingen en vijanden, en tal van visual novel-segmenten die het verhaal uit de doeken doen. Al ziet de PlayStation 5-versie met zijn 4K-resolutie en een beeldverversing van 60 beelden per seconde er wel al een heel pak beter uit dan enkele van de gelijkaardige PlayStation 4-JRPG's die ik de laatste tijd heb gespeeld. Maar verwacht je dus niet aan een visueel spektakel zoals de remake van Final Fantasy VII of Tales of Arise.
Conclusie
Monark is een duistere en vaak lugubere JRPG met een verhaal dat geen voer is voor tere zieltjes en met een flinke laag psychologie en filosofie erover. Het blijft wel een typische mid budget JRPG met alle kwaaltjes van het genre, waardoor het spel enkel aan te raden is voor de echte fans.
Pro
- Duister en zwaarwichtig verhaal
- Interessante personages
- Gevechtssysteem bevat enkele originele ideeën
Con
- Repetitief
- Hinkt grafisch wat achter
- Leveldesign en vijanden zijn vrij inspiratieloos
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
22 februari 2022
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Genre
- JRPG
Ontwikkelaar
- Lancarse
Uitgever
- FuRyu Corporation
- NIS America
