Het westerse debuut van de Mighty Morphin’ Power Rangers was hét moment toen de populariteit van sentai- en tokusatsu-series wereldwijd katapulteerde. De faam van die doorbraak ervaarde ondertussen echter een drastische daling, maar dat hield Japanse media firma’s niet tegen om nog steeds nieuwe shows in het hedendaagse klimaat te produceren. Af en toe volgt er ook een goedgekeurde poging van Hasbro, en Digital Eclipse wist ze (als één van de weinige gelukkigen) met de gedachte van een gloednieuwe videogame te overtuigen. Tezamen kozen ze alvast voor een traditioneel traject: de Power Rangers zijn al lang familiair met beat ‘em ups en dit soort titel valt de laatste tijd terug in de smaak, al dan niet met namen die nostalgische herinneringen aanwakkeren. Met dit genre ligt de kwalitatieve lat echter hoog, dus Rita’s Rewind kunnen we nooit als een succes bestempelen als het alleen van diens inmiddels vervlogen allure afhangt.
Digital Eclipse zijn gelukkig geen amateurs, want aan de hand van de verschillende retro-collecties die ze tot nu toe lanceerden, kunnen we zeggen dat de firma veel relevante know-how op zak heeft als men in de buurt van de klassieke normen wilt blijven. Voor Rita’s Rewind aarzelde men dus niet om een gelijkaardige aanpak te gebruiken en met als gevolg zal je meteen een resem conventionele elementen herkennen. Het (weliswaar slecht getekende) openingsfilmpje accompagneerde men natuurlijk met het makkelijk te citeren introliedje van de TV-serie, al bezorgde men in dit geval een nieuwe renditie. De beat ‘em up-secties wijken niet af van het gewoonlijke 2D-formaat dat je zowel in je eentje als met kameraden kan spelen. De speelbare personages zijn uiteraard de zes tieners die je zou verwachten, en fans zullen (naast Rita Repulsa plus Goldar) enkele van de resterende monsters van de show herinneren. De Zords krijgen eveneens de kans om te schitteren en ook voor deze instanties lieten de ontwikkelaars zich vooral inspireren door ideeën die je destijds in de arcadehallen kon bespeuren.
Helaas imponeerde de eigenlijke gameplay me niet met dezelfde regelmaat, hoewel ik aan die opmerking een asterisk moet verbinden. Bij de launch van het spel was het vechten immers bijzonder stijf, vanwege een opeenstapeling van bizarre beslissingen. Verticaal bewegen verliep erg sloom bijvoorbeeld, je stoten opvolgen met sommige speciale manoeuvres voelde oncomfortabel aan en ik had ook last om m’n tegenstanders consistent vast te grijpen, wat je bovendien al traagjes uitvoerde. Digital Eclipse had ook niet de bedoeling om spelers met Rita’s Rewind uit te dagen, zelfs op de hoogste moeilijkheidsgraad, maar sommige vergissingen verbond men dan met (ter vergelijking) onevenredige straffen. Viel je in een put, dan resette je Super-balk geheel of verloor je zelfs een 1-UP, afhankelijk van het gekozen level. De Dodge-functie werd aan niet zo intuïtieve restricties onderworpen, bepaalde Putties beschikten over teveel HP en oorspronkelijk moest je altijd naar het hoofdmenu overstappen als je ooit van karakter wou veranderen.
Ondanks dat men de bovenstaande verbeteringen leverde, wil ik niet impliceren dat Rita’s Rewind nu voor iedereen de ideale beat ‘em up is. Zelfs in z’n huidige staat zal het spel misschien wat tegenvallen, indien je specifieke gameplay-fixaties prefereert. Voor pakweg noemenswaardige diepgang kun je beter elders terecht, aangezien de personages slechts selecte kleinigheden vertonen om zichzelf individueel te onderscheiden. De kans om unieke mechanics te implementeren – omdat de Rangers toch met hun eigen wapens rondlopen – ontglipte Digital Eclipse dus, en in plaats daarvan mept pakweg Kimberly de Putties met haar boog, terwijl ze nauwelijks pijlen vuurt. Het assortiment van vijandelijke archetypes is ook niet zo uitgebreid, hoewel Rita Repulsa ten minste haar kleien onderdanen met verscheidene kostuums bekleedde.
Wees ten slotte voorzichtig als je Rita’s Rewind in huis wenst te halen wegens diens multiplayer. Vooraleer iemand die zin als een alarmsignaal gaat beschouwen: in deze coöperatieve omgeving kun je het meeste potentieel uit de game persen, zonder dat jij of je uitgenodigde gasten geïnformeerd moeten zijn over het bronmateriaal. De lokale modus ondersteunt overigens vier à zes spelers; een maximum dat uiteenloopt op basis van het platform waarvoor je de game kocht, à propos. Digital Eclipse integreerde alsook een online modus, hoewel dit component al bij al ontgoochelt tegenover de beste concurrentie. Ten eerste omdat het voorlopig alleen twee spelers aankan, ten tweede omdat er geen sprake is van cross-platform connectiviteit en ten derde omdat de netcode niet te vertrouwen is. Verdere aanpassingen voor alle versies zijn weliswaar in aantocht, maar deze moeizame start kan het spel wel zuur opbreken …
Digital Eclipse zijn gelukkig geen amateurs, want aan de hand van de verschillende retro-collecties die ze tot nu toe lanceerden, kunnen we zeggen dat de firma veel relevante know-how op zak heeft als men in de buurt van de klassieke normen wilt blijven. Voor Rita’s Rewind aarzelde men dus niet om een gelijkaardige aanpak te gebruiken en met als gevolg zal je meteen een resem conventionele elementen herkennen. Het (weliswaar slecht getekende) openingsfilmpje accompagneerde men natuurlijk met het makkelijk te citeren introliedje van de TV-serie, al bezorgde men in dit geval een nieuwe renditie. De beat ‘em up-secties wijken niet af van het gewoonlijke 2D-formaat dat je zowel in je eentje als met kameraden kan spelen. De speelbare personages zijn uiteraard de zes tieners die je zou verwachten, en fans zullen (naast Rita Repulsa plus Goldar) enkele van de resterende monsters van de show herinneren. De Zords krijgen eveneens de kans om te schitteren en ook voor deze instanties lieten de ontwikkelaars zich vooral inspireren door ideeën die je destijds in de arcadehallen kon bespeuren.
"Teenagers with attitude"
Het eindresultaat geeft aanvankelijk de indruk dat Digital Eclipse hun huiswerk heeft gedaan. De presentatie is om te beginnen verzorgd: aantrekkelijke pixel art die daarenboven op een expressieve manier werd geanimeerd, gecombineerd met een stevige soundtrack die dermate bij de actie past. Vijanden komen relatief gevarieerd tevoorschijn; één van de zogezegde noodzaken om een beat ‘em up enigszins fris te houden. Lichtjes komische dialogen (met nota bene gedetailleerde portretten voor de karakters) die niet te lang duren en waarin de schurken logischerwijze bekogeld worden door bijdehante commentaar van de betwetende tieners. In het scherm waar jij je lievelings Ranger kunt selecteren, beginnen Jason en compagnie spontaan te poseren en je ziet ook meermaals hoe de Megazord transformeert, vooraleer spelers achter de cockpit ervan belanden. De collectibles die je kunt oprapen en de minder belangrijke personages die je kunt redden, verwijzen in de meeste gevallen naar iets uit de show, laat staan dat er (op termijn) mini-games op je staan te wachten in de cafetaria. En Bulk en Skull moesten er sowieso inzitten, inclusief hun sullige muziek.Het eindresultaat geeft aanvankelijk de indruk dat Digital Eclipse hun huiswerk heeft gedaan.
Helaas imponeerde de eigenlijke gameplay me niet met dezelfde regelmaat, hoewel ik aan die opmerking een asterisk moet verbinden. Bij de launch van het spel was het vechten immers bijzonder stijf, vanwege een opeenstapeling van bizarre beslissingen. Verticaal bewegen verliep erg sloom bijvoorbeeld, je stoten opvolgen met sommige speciale manoeuvres voelde oncomfortabel aan en ik had ook last om m’n tegenstanders consistent vast te grijpen, wat je bovendien al traagjes uitvoerde. Digital Eclipse had ook niet de bedoeling om spelers met Rita’s Rewind uit te dagen, zelfs op de hoogste moeilijkheidsgraad, maar sommige vergissingen verbond men dan met (ter vergelijking) onevenredige straffen. Viel je in een put, dan resette je Super-balk geheel of verloor je zelfs een 1-UP, afhankelijk van het gekozen level. De Dodge-functie werd aan niet zo intuïtieve restricties onderworpen, bepaalde Putties beschikten over teveel HP en oorspronkelijk moest je altijd naar het hoofdmenu overstappen als je ooit van karakter wou veranderen.
"Aie aie aie!"
In isolatie zouden elk van deze klachten amper het spel beïnvloeden, maar het totaal ervan – en er bestaan overigens meer van zulke ‘minieme’ irritaties – had over de algemene lijn een negatieve impact op m’n genot. Een groot deel van m’n ongenoegen behoort ter verduidelijking echter tot het verleden, omdat Digital Eclipse inmiddels een patch voorbereidde waarmee men bijna iedere voornaamste punt in zekere mate opschudde. Ik kan niet voldoende uitdrukken wat voor een verschil deze update maakte, maar we kunnen hier absoluut over een drastische evolutie spreken. Hoe dan ook, via deze zogezegde ommekeer sloeg men (onder andere) erin om de voordien logge besturing te elimineren, waardoor de Rangers zowel op offensief als defensief vlak voortaan effectiever aan de slag kunnen gaan.Voor pakweg noemenswaardige diepgang kun je beter elders terecht ...
Ondanks dat men de bovenstaande verbeteringen leverde, wil ik niet impliceren dat Rita’s Rewind nu voor iedereen de ideale beat ‘em up is. Zelfs in z’n huidige staat zal het spel misschien wat tegenvallen, indien je specifieke gameplay-fixaties prefereert. Voor pakweg noemenswaardige diepgang kun je beter elders terecht, aangezien de personages slechts selecte kleinigheden vertonen om zichzelf individueel te onderscheiden. De kans om unieke mechanics te implementeren – omdat de Rangers toch met hun eigen wapens rondlopen – ontglipte Digital Eclipse dus, en in plaats daarvan mept pakweg Kimberly de Putties met haar boog, terwijl ze nauwelijks pijlen vuurt. Het assortiment van vijandelijke archetypes is ook niet zo uitgebreid, hoewel Rita Repulsa ten minste haar kleien onderdanen met verscheidene kostuums bekleedde.
"Morphinominal?"
Digital Eclipse heeft daarnaast ook elders nog wat werk aan de winkel. De gimmick-segmenten die je met de Zords of motorfietsen beleeft, vond ik enerzijds prettig en ze garandeerden op hun beurt een vleugje nodige afwisseling. Grafisch zien zulke taferelen er eveneens mooi uit, mede dankzij de pseudo-3D, low poly-achtige visualisatie van de voertuigen en de gepixeleerde effecten voor het bijbehorende spektakel. Anderzijds zijn deze scènes iets te druk voor hun eigen bestwil: de actie overweldigt je namelijk met een barrage van ontploffingen of dergelijke esthetische ‘afleidingen,’ waardoor ik herhaaldelijk m’n personage uit het oog verloor of niet wist wat me in feite trof. Dit is reeds problematisch in je ééntje; beeld je maar eens in hoeveel die onoverzichtelijke wanorde verergert, des te meer spelers je vergezellen …De multiplayer kan ik alleen aanraden als je een rondje couch co-op met familie of vrienden kunt organiseren.
Wees ten slotte voorzichtig als je Rita’s Rewind in huis wenst te halen wegens diens multiplayer. Vooraleer iemand die zin als een alarmsignaal gaat beschouwen: in deze coöperatieve omgeving kun je het meeste potentieel uit de game persen, zonder dat jij of je uitgenodigde gasten geïnformeerd moeten zijn over het bronmateriaal. De lokale modus ondersteunt overigens vier à zes spelers; een maximum dat uiteenloopt op basis van het platform waarvoor je de game kocht, à propos. Digital Eclipse integreerde alsook een online modus, hoewel dit component al bij al ontgoochelt tegenover de beste concurrentie. Ten eerste omdat het voorlopig alleen twee spelers aankan, ten tweede omdat er geen sprake is van cross-platform connectiviteit en ten derde omdat de netcode niet te vertrouwen is. Verdere aanpassingen voor alle versies zijn weliswaar in aantocht, maar deze moeizame start kan het spel wel zuur opbreken …
Conclusie
Als we louter de recentste gelicenseerde beat ‘em ups met elkaar vergelijken, dan steekt Mighty Morphin’ Power Rangers: Rita’s Rewind met kop en schouders bovenuit exemplaren zoals G.I. Joe: Wrath of Cobra en The Karate Kid: Street Rumble. De graad van afwerking bevindt zich (na de recente patch welteverstaan) op een aanzienlijk hoger niveau als je de drie naast elkaar zet, om nog maar te zwijgen over de keurige presentatie. Digital Eclipse produceerde een game dat liefhebbers van de serie ongetwijfeld zal behagen… zolang een beat ‘em up dat vooral casual fun symboliseert net hetgeen is waar je naar zocht. Gameplay complexiteit met eindeloze ruimte voor finesse behoorde met andere woorden niet tot diens prioriteiten, en de multiplayer kan ik alleen aanraden als je een rondje couch co-op met familie of vrienden kunt organiseren.
Pro
- Schone presentatie
- Goed voor de casual gamer ...
- Flink verbeterd na de post-launch patch
Con
- Zwakke online multiplayer
- ... maar heeft wel weinig diepgang
- Nogal duur
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
10 december 2024
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Fighter
Ontwikkelaar
- Digital Eclipse
Uitgever
- Digital Eclipse
