Review: Midnight Fight Express

Beat ‘em ups; een onderwerp waar ik (ondanks diens ouderdom) nog steeds veel interesse in heb! Als je naar meerdere hedendaagse instanties kijkt, dan gebruiken de nieuwste aanwinsten voor dit genre normaliter een tweedimensionale formule, maar net dit gewoonlijke gameplay-formaat wou ontwikkelaar Jacob Dzwinel onder handen nemen. Bij de aankondiging van zijn creatie vielen sommige aspecten meteen op: de isometrische camera bijvoorbeeld, om nog maar te zwijgen over spontane flexibiliteit van de eigenlijke gevechten. Streets of Rage 4 en Teenage Mutant Ninja Turtles: Shredder’s Revenge waren alvast van uitstekende makelij en in deze recensie zal ik vertellen of dit spel zich al dan niet op hetzelfde kwalitatieve niveau als die eerder vermelde concurrenten bevindt!

Laat één ding meteen duidelijk zijn: Midnight Fight Club garandeert bikkelharde actie, dus verhoog om te beginnen onmiddellijk het volume van je geluidsinstallatie! Zelfs de eerste level signaleert dat het tempo van de gameplay (waarover later meer) weinig interesse heeft om ooit te slabakken, en met als gevolg schotelt het spel een net zo energieke muzikale selectie (van ene Noisescream) voor. Deze artiest was voordien ook verantwoordelijk voor de soundtrack van het behoorlijk leuke My Friend Pedro, en zijn karakteristieke combinatie van (onder andere) drum & bass, electro (specifiek EDM) en metal is hier uiterst gepast. Niet iedere compositie is even geslaagd of memorabel, wat sowieso een moeilijke taak ging zijn in een spel met circa 40 liederen, maar het algemene aanbod is ten minste consistent in het toedienen van steeds meer adrenaline.

Midnight_Fight_Express_R_02.jpg


The Warriors

“Adrenaline” beschouw ik hoe dan ook als hét sleutelwoord voor Midnight Fight Express, deels omdat het één van de langste beat ‘em ups in recente jaren is dankzij de veertigtal beschikbare levels. Ontzettend veel confrontaties waarmee deze game telkens je zintuigen probeert te prikkelen, dat wel, maar vormt dit in feite een probleem voor diens herspeelbaarheid? In mijn opinie is een kortere levensduur namelijk voordelig voor dit genre, maar gelukkig opteerde Jacob Dzwinel hier voor individuele levels met een afwisselende lengte. Regelmatig zijn deze compact, zoals een level dat exclusief in een openbare toilet of vliegtuig plaats vindt, maar zelfs de grotere exemplaren kun je vaak in een paar minuten voltooien eens je weet hoe het in elkaar zit. Koppel dit met handige features die ik zo dadelijk zal detailleren en alles verloopt sneller dan je aanvankelijk zou denken.

Adrenaline beschouw ik hoe dan ook als hét sleutelwoord voor Midnight Fight Express...


Welke factoren herbergt dit spel dan om zowel diens replay value als diens tempo te versterken? Het bevat allereerst drie moeilijkheidsgraden die verschillend genoeg aanvoelen, inclusief ééntje (met name Realistic) die bijna alle visuele hulpmiddelen uitschakelt. Daarnaast beschikt de game over een toegewijde Quick Restart-knop, wat een must is voor eender welke titel dat het achterna lopen van steeds hogere scores aanmoedigt. Die High Score-facetten beoordelen vervolgens je efficiëntie in het vechten, zoals onder meer hoeveel tijd je in beslag nam, de lengte van je combo chain en hoe gevarieerd jij je tegenstanders in feite aanviel. Verder zorgt iedere level ook voor een lijst van optionele objectieven via de Challenges, waarmee je trouwens cosmetische items kunt verdienen, plus aparte leaderboards met diverse filters voor zij die nood hebben aan een tikkeltje competitie.

Midnight_Fight_Express_R_04.jpg


Fight Club

Als kers op de taart mag je eveneens een instelling activeren die de dialogen uitzet, wat in dit geval eerlijk gezegd een zegen is. Ik heb geen bezwaar tegen het vertellen van een verhaal dat context creëert, maar Midnight Fight Express gaat hiermee te ver. De narratieve momenten verstoren het ritme van een standaard playthrough, laat staan dat het score-systeem niet pauzeert wanneer je automatisch een gesprek met een ander personage voert. Je ‘partner in crime,’ oftewel een geheimzinnige individu wie een drone bestuurt, geeft alvast zéér frequent irritante commentaar en anderen zijn helaas net zo spraakzaam. Een situatie dat alleen maar werd verergerd door het afschuwelijke script, want het zit tjokvol onsamenhangende referenties en opmerkingen die te hard proberen om cool of ‘edgy’ over te komen. Wellicht was de intentie hier om Midnight Fight Express als een melige parodie te illustreren, gezien de (flauwe) pogingen tot humor, maar ik twijfel hierover wanneer het zoveel tijd verspilt aan overbodige dialogen, welke in alle ernst extra aandacht spenderen aan een zwijgende protagonist en onbenullige randpersonages. Ironisch genoeg een fantastisch voorbeeld voor de “less is more” aanpak …

De narratieve momenten verstoren het ritme van een standaard playthrough, laat staan dat het score-systeem niet pauzeert...


Ondanks deze pedante klacht is de gameplay nochtans een element dat grotendeels met competentie werd uitgevoerd. Harde klappen verkopen, om dan vervolgens iemand met een geweer neer te knallen of met een handwapen te elimineren verliep meestal best vlotjes, en dankzij de opbouw van de skill tree kun je vaardigheden ontgrendelen die tezamen voldoende diepgang aanbieden. Deze progressie-gerelateerde methode laat je toe om des te meer offensieve (of defensieve) opportuniteiten te forceren, waardoor het uiteindelijk aanvoelt alsof je de verpersoonlijking van een ‘one-man army’ controleert. Context-gevoelige reacties (zoals hoofden tegen muren inslaan) activeren, eender wie ontwapenen, al rollend voorwerpen vastgrijpen, met je Rope Gun iemand naar je toe trekken, parries / counters aanwenden en nog veel meer manoeuvres zorgen op korte tijd voor een hoop plezier, terwijl je (bijna noodgedwongen) snel aan de slag moet gaan. Fundamenten met wat pit!

Midnight_Fight_Express_R_03.jpg


Urban Reign

Die plooibaarheid werkt overigens doeltreffend samen met de ingebouwde score-stimulansen, plus je proactieve denkwijze op basis van het ontwerp van een level. Het feit dat Jacob Dzwinel daarbovenop het zelfvertrouwen had om een robuuste Training Mode toe te voegen - een zeldzame inclusie voor een beat ‘em up à propos - zegt ook wel iets over de nuances die binnenin Midnight Fight Express schuilen. Toch kan ik zelfs in dit gebied wat muggenziften … Sommige functies overlappen elkaar omdat ze aan dezelfde knop zijn verbonden en er ontbreekt een laser zicht op de geweren, wat uiteraard het ontwijken en het mikken van een schot gedurende hectische omstandigheden bemoeilijkt. Tevens leken voor mij bepaalde logica-regels omtrent het gedrag van specifieke opponenten een beetje inconsequent, en soms werkte een specifieke greep überhaupt niet in een doorsnee level, maar wel in Training Mode. Ik zag ook een resem kleine bugs, zoals avatars die ondersteboven waren in de online leaderboards, maar het merendeel van zulke instanties hadden ten minste weinig tot geen effect op de gameplay.

[De motion capturing] legt de lat redelijk hoog voor iets wat je in werkelijkheid als een bescheiden indie-productie kunt bestempelen.


Tot slot wil ik graag m’n bewondering uitdrukken voor één zijde van de graphics, met name het animatiewerk. Ik ontken niet dat het esthetisch voorkomen van Midnight Fight Express steriel oogt, maar de motion capturing compenseert zo’n zogenaamde tekortkoming door belachelijk veel uitstraling in beweging te brengen. Deze officiële video legt de opname-procedure althans beknopt uit, en het legt de lat redelijk hoog voor iets wat je in werkelijkheid als een bescheiden indie-productie kunt bestempelen. Gedurende mijn hele playthrough bleef ik continu nieuwe animaties opmerken, met variaties die afhankelijk waren van de richting waaruit ik werd benaderd, het object dat iemand vasthield, enzovoort. Tai Chi, worstelen en andere vechtstijlen worden hier ruimschoots vertegenwoordigd, en het spel krijgt bonuspunten voor de verwijzingen die (via aanvallen) veel natuurlijker tevoorschijn komen dan de goedkope referenties waar ik eerder over zeurde. Erg behaaglijk voor de actiefilm-fanaten onder ons!

Conclusie

Facetten die een beetje meer verfijning vereisen wegens betwistbare beslissingen of wispelturige bugs, abrupte difficulty spikes (hoewel er hier een Custom-moeilijkheidsgraad bestaat) en sporadische inconsistentie omtrent de vijanden … Ruwe kanten waardoor ik Midnight Fight Express niet naast de beste beat ‘em ups kan categoriseren, maar het wist me niettemin aanzienlijk te bekoren! De essentie van de gameplay leverde voor mij veel plezier op, maar belangrijker is dat het overheersende idee drastisch verschilt met hetgeen dat Streets of Rage 4 en consoorten op tafel leggen. Jacob Dzwinel verdient dus erkenning voor een originele ingeving, oftewel een verfrissend concept dat boordevol handige features en herspeelbaarheid zit. Patches wil ik ongetwijfeld voor deze game zien, maar als je er reeds interesse in hebt, geef Midnight Fight Express dan absoluut een kans!

Pro

  • De motion capturing
  • Bevredigende actie
  • Tal van handige features, zoals een flinke Training Mode
  • Veel replay value
  • Hevige soundtrack

Con

  • Visueel steriel
  • Plotse difficulty spikes
  • Verhaal werkt storend én is slecht geschreven
  • Extra verfijning welkom
7.5

Over

Beschikbaar vanaf

23 augustus 2022

Gespeeld op

  1. PC

Beschikbaar op

  1. Nintendo Switch
  2. PC
  3. PlayStation 4
  4. Xbox One

Genre

  1. Action
  2. Fighter

Ontwikkelaar

  1. Jacob Dzwinel

Uitgever

  1. Humble Games
 
  • Leuk
Waarderingen: math
Terug
Bovenaan