De Japanners zijn niet enkel goed in meeslepende rollenspellen, hypergestileerde actiespellen of, laten we eerlijk zijn, geseksualiseerde weirdness. Een genre waar ze ook heer en meester in zijn, is het Metroidvania-genre. Dit werd zelfs vernoemd naar twee iconische Japanse reeksen: Nintendo's Metroid en Konami's Castlevania. Met de opmars van een ander nieuw genre, de zogenaamde soulslike-spellen, is er echter een nieuwe boeiende kruisbestuiving ontstaan: Medtroidvania's die elementen van From Softwares steeds populairder wordende spellen incorporeren. Enkele voorbeelden hiervan zijn Salt and Sanctuary, Blasphemous en Hollow Knight, en sinds vorige maand is er een nieuwe titel op de markt die van deze formule gebruik maakt: Lost Epic.
Lost Epic wist mijn interesse op te wekken vanwege zijn kleurrijke animegraphics en persoonlijk had ik mij eerder verwacht aan een 2D-scrolling actiespel in de trend van Muramasa: The Demon Blade, Dragon's Crown en Odin Sphere: Leifthrasir. Je weet wel, die pareltjes van Vanillaware die destijds verschenen voor de PlayStation Vita. Mijn verbazing was dan ook groot dat het spel een andere richting uitging, zeker gezien ik minder voeling heb met het Metroidvania-genre. Toch wist het spel me in zijn ban te houden met zijn leuk gevechtssysteem, indrukwekkende bazen en de From Sofware-invloeden, zeker gezien ik een grote fan ben van het soulslike-genre.
God is dood
Lost Epic speelt zich af in de wereld van Sanctum, waar de Elder God van de mensheid plaats moest maken voor de Pantheon of Six. Deze zes nieuwe goden zijn echter niet zo goedgezind en terroriseren de mensheid. Daarom roept een heks krijgers op uit andere werelden en zo speel jij als een van haar God Slayers, ridders die de taak hebben om de zes goden te verslaan en de oorlog met de mensheid tot een einde te brengen. Gelukkig ben je niet de enige persoon die deze queeste onderneemt en kan je onderweg op heel wat hulp rekenen, van zowel NPC's als van andere spelers.
Net als in de titels van From Software, is er een multiplayermodus aanwezig in Lost Epic waarbij je met gebruik van een speciaal item de hulp van maximaal twee andere spelers kan inroepen. Een groot verschil is echter dat zij niet verdwijnen eens een eindbaas is verslagen. Ik ben alvast blij dat ik de hulp in kon roepen van andere spelers, want dit spel is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Zo zijn niet enkel de goden uitdagend, met elk hun eigen aanvalspatronen die je onder de knie moet krijgen. Ook de tussenbazen, de apostelen van deze goden, en confrontaties met grote groepen of elite vijanden vormen vaak een struikelblok. Gelukkig moet je deze ook slechts eenmaal voltooien, waarna ze vervolgens worden vervangen door normale vijanden. Want zoals het hoort in een echte soulslike, respawnen de gewone vijanden iedere keer je sterft en laat je jouw ervaringpunten vallen met slechts één kans om ze opnieuw op te rapen. Verder heb je de andere gebruikelijke elementen zoals een staminabar en checkpoints waar je jouw personage kan verbeteren en je healing items worden aangevuld.
De moeilijkheidsgraad is natuurlijk een van de redenen waarom sommigen naar dit spel zullen grijpen en zij zullen zeker een vette kluif hebben aan Lost Epic, vooral als je het spel op je eentje speelt. Reken alvast op heel wat grinding om de goden de baas te kunnen en zelfs dan zal je meerdere pogingen nodig hebben om ze te verslaan. De multiplayer verandert de dynamiek van het spel echter volledig, want als ik hulp inriep, werd ik vaak bijgestaan door spelers van een veel hoger niveau die als een pletwals zich een weg door de levels baanden. Dit kan de ervaring van sommige baasgevechten teniet doen, waardoor ik het spelen met willekeurige spelers enkel zou aanraden indien je echt niet voorbij een bepaald gevecht geraakt. Verder had ik ook heel wat last van verbindingsproblemen tijdens het online spelen, waarbij het spel om de zoveel seconden bleef hangen en ongeveer één seconde moest laden. Dit zorgde uiteraard voor een minder leuke ervaring en ik hoop dat de ontwikkelaars hier alsnog een oplossing voor vinden.
Helaas geen uitblinker
Maar genoeg doorgedramd over de soulslike-aspecten. Lost Epic is namelijk evenzeer een klassieke Metroidvania-titel, met een 2D-leveldesign vol met aftakkingen die je moet verkennen en waarbij je vooruitgang wordt geblokkeerd totdat je bepaalde skills of voorwerpen hebt verkregen. Verder komt er ook redelijk wat backtracking aan te pas, al speel je wel vrij snel een fast-travelsysteem vrij waarbij je makkelijk tussen de checkpoints kan reizen. Een ander voordeel is dat Lost Epic een zeer duidelijke kaart heeft, waarbij je steeds weet in welke ruimte je je bevindt en waar er zich nog onverkende ruimtes situeren. De vormgeving van de spelwereld, met de kleurrijk getekende graphics is alvast knap te noemen en ook de bazen zijn indrukwekkend.
Helaas mist het spel wel wat originaliteit op het vlak van levels en vijanden. Het schotelt je niets voor dat je nog niet eerder hebt gezien; denk bijvoorbeeld aan de manier waarop de spelwereld is opgebouwd met een boslevel, gevolgd door een onderwaterlevel en een belegerde burcht. Bovendien worden de vijanden in het spel met regelmaat gerecycleerd en krijgen ze wat extra armour of een ander wapen. Er mocht dus gerust wat meer variatie zijn in de vijanden, wat eveneens kan gezegd worden over de sidequests die meestal bestaan uit simpele fetch quests, waarbij je X aantal van een vijand moet doden of een bepaalde elitevijand moet neerhalen.
Waar het spel wel in uitblinkt, is het stijlvolle gevechtssysteem dat een heuse hack and slash-dimensie toevoegt aan het geheel. Zo moedigt dit systeem niet enkel het maken van combo's aan, maar beschik je ook over zogenaamde Divine Skills. Dit zijn zeer uiteenlopende krachtige aanvallen die als bonus hebben dat je de vijand kort verlamt indien je ze inzet om een speciale aanval af te wenden. Bovendien kan je wisselen tussen twee wapens, elk uitgerust met zijn eigen Divine Skills, wat voor heel wat flexibiliteit zorgt tijdens de gevechten. Combineer dit met een uitgebreid systeem om je personage te verbeteren alsook heel wat mogelijkheden om wapens te maken en te upgraden en je kan alvast rekenen op sterke gameplay die je heel wat uurtjes zoet zal houden. Het enige wat je wel voor lief zal moeten nemen, is het zwakkere verhaal, het repetitieve karakter en de verbindingsproblemen.
Lost Epic wist mijn interesse op te wekken vanwege zijn kleurrijke animegraphics en persoonlijk had ik mij eerder verwacht aan een 2D-scrolling actiespel in de trend van Muramasa: The Demon Blade, Dragon's Crown en Odin Sphere: Leifthrasir. Je weet wel, die pareltjes van Vanillaware die destijds verschenen voor de PlayStation Vita. Mijn verbazing was dan ook groot dat het spel een andere richting uitging, zeker gezien ik minder voeling heb met het Metroidvania-genre. Toch wist het spel me in zijn ban te houden met zijn leuk gevechtssysteem, indrukwekkende bazen en de From Sofware-invloeden, zeker gezien ik een grote fan ben van het soulslike-genre.
God is dood
Lost Epic speelt zich af in de wereld van Sanctum, waar de Elder God van de mensheid plaats moest maken voor de Pantheon of Six. Deze zes nieuwe goden zijn echter niet zo goedgezind en terroriseren de mensheid. Daarom roept een heks krijgers op uit andere werelden en zo speel jij als een van haar God Slayers, ridders die de taak hebben om de zes goden te verslaan en de oorlog met de mensheid tot een einde te brengen. Gelukkig ben je niet de enige persoon die deze queeste onderneemt en kan je onderweg op heel wat hulp rekenen, van zowel NPC's als van andere spelers.
Net als in de titels van From Software, is er een multiplayermodus aanwezig in Lost Epic waarbij je met gebruik van een speciaal item de hulp van maximaal twee andere spelers kan inroepen. Een groot verschil is echter dat zij niet verdwijnen eens een eindbaas is verslagen. Ik ben alvast blij dat ik de hulp in kon roepen van andere spelers, want dit spel is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Zo zijn niet enkel de goden uitdagend, met elk hun eigen aanvalspatronen die je onder de knie moet krijgen. Ook de tussenbazen, de apostelen van deze goden, en confrontaties met grote groepen of elite vijanden vormen vaak een struikelblok. Gelukkig moet je deze ook slechts eenmaal voltooien, waarna ze vervolgens worden vervangen door normale vijanden. Want zoals het hoort in een echte soulslike, respawnen de gewone vijanden iedere keer je sterft en laat je jouw ervaringpunten vallen met slechts één kans om ze opnieuw op te rapen. Verder heb je de andere gebruikelijke elementen zoals een staminabar en checkpoints waar je jouw personage kan verbeteren en je healing items worden aangevuld.
De moeilijkheidsgraad is natuurlijk een van de redenen waarom sommigen naar dit spel zullen grijpen en zij zullen zeker een vette kluif hebben aan Lost Epic, vooral als je het spel op je eentje speelt. Reken alvast op heel wat grinding om de goden de baas te kunnen en zelfs dan zal je meerdere pogingen nodig hebben om ze te verslaan. De multiplayer verandert de dynamiek van het spel echter volledig, want als ik hulp inriep, werd ik vaak bijgestaan door spelers van een veel hoger niveau die als een pletwals zich een weg door de levels baanden. Dit kan de ervaring van sommige baasgevechten teniet doen, waardoor ik het spelen met willekeurige spelers enkel zou aanraden indien je echt niet voorbij een bepaald gevecht geraakt. Verder had ik ook heel wat last van verbindingsproblemen tijdens het online spelen, waarbij het spel om de zoveel seconden bleef hangen en ongeveer één seconde moest laden. Dit zorgde uiteraard voor een minder leuke ervaring en ik hoop dat de ontwikkelaars hier alsnog een oplossing voor vinden.
Helaas geen uitblinker
Maar genoeg doorgedramd over de soulslike-aspecten. Lost Epic is namelijk evenzeer een klassieke Metroidvania-titel, met een 2D-leveldesign vol met aftakkingen die je moet verkennen en waarbij je vooruitgang wordt geblokkeerd totdat je bepaalde skills of voorwerpen hebt verkregen. Verder komt er ook redelijk wat backtracking aan te pas, al speel je wel vrij snel een fast-travelsysteem vrij waarbij je makkelijk tussen de checkpoints kan reizen. Een ander voordeel is dat Lost Epic een zeer duidelijke kaart heeft, waarbij je steeds weet in welke ruimte je je bevindt en waar er zich nog onverkende ruimtes situeren. De vormgeving van de spelwereld, met de kleurrijk getekende graphics is alvast knap te noemen en ook de bazen zijn indrukwekkend.
Helaas mist het spel wel wat originaliteit op het vlak van levels en vijanden. Het schotelt je niets voor dat je nog niet eerder hebt gezien; denk bijvoorbeeld aan de manier waarop de spelwereld is opgebouwd met een boslevel, gevolgd door een onderwaterlevel en een belegerde burcht. Bovendien worden de vijanden in het spel met regelmaat gerecycleerd en krijgen ze wat extra armour of een ander wapen. Er mocht dus gerust wat meer variatie zijn in de vijanden, wat eveneens kan gezegd worden over de sidequests die meestal bestaan uit simpele fetch quests, waarbij je X aantal van een vijand moet doden of een bepaalde elitevijand moet neerhalen.
Waar het spel wel in uitblinkt, is het stijlvolle gevechtssysteem dat een heuse hack and slash-dimensie toevoegt aan het geheel.
Waar het spel wel in uitblinkt, is het stijlvolle gevechtssysteem dat een heuse hack and slash-dimensie toevoegt aan het geheel. Zo moedigt dit systeem niet enkel het maken van combo's aan, maar beschik je ook over zogenaamde Divine Skills. Dit zijn zeer uiteenlopende krachtige aanvallen die als bonus hebben dat je de vijand kort verlamt indien je ze inzet om een speciale aanval af te wenden. Bovendien kan je wisselen tussen twee wapens, elk uitgerust met zijn eigen Divine Skills, wat voor heel wat flexibiliteit zorgt tijdens de gevechten. Combineer dit met een uitgebreid systeem om je personage te verbeteren alsook heel wat mogelijkheden om wapens te maken en te upgraden en je kan alvast rekenen op sterke gameplay die je heel wat uurtjes zoet zal houden. Het enige wat je wel voor lief zal moeten nemen, is het zwakkere verhaal, het repetitieve karakter en de verbindingsproblemen.
Conclusie
Lost Epic wist mijn aandacht te trekken met zijn kleurrijke animegraphics en overtuigde mij vervolgens met zijn uidagende gevechten en uitgebreide personageontwikkeling. Helaas laat het spel enkele steken vallen, onder andere wat betreft de side quests en de variatie in vijanden waardoor Lost Epic helaas de middelmaat niet overstijgt.
Pro
- Visueel knap
- Uitdagend
- Diepe personageontwikkeling
- Goede mix van verschillende genres
Con
- Verhaal
- Repetitief design
- Netwerkproblemen
7
Over
Beschikbaar vanaf
27 juli 2022
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Genre
- Action
- Platformer
Ontwikkelaar
- Oneoreight
- Team EARTH WARS
Uitgever
- Oneoreight
