Wat Steam en de Nintendo Switch duidelijk gemeen hebben met elkaar is de hoeveelheid kleinere titels die wekelijks op het platform worden gedumpt. Kwantiteit boven kwaliteit lijkt het soms, en hierdoor is het niet altijd makkelijk om het kaf van het koren te scheiden. Zeker als je een obscure titel als Isolomus in je schoot krijgt geworpen.
Om met de deur in huis te vallen, Isolomus is zo’n € 1-spel dat ik tussen de vele andere titels in de digitale winkel zou zien staan en waar ik zelfs geen moeite voor zou doen om het eens wat nader te bekijken. Het gebrek aan marketing en naamsbekendheid helpt hierbij natuurlijk niet, maar in dit geval is hier een logische verklaring voor. Isolomus is namelijk een soloproject van visueel artiest Michael Rfdshir, een kunstenaar die werkt met klei-animatie. Na enkele kortfilms en muziekvideo’s waagde hij zich in 2019 ook aan een eerste interactieve ervaring met Wurroom. Deze titel kan je trouwens gratis ontdekken op Steam.
Michael Rfdshir kreeg de smaak duidelijk te pakken, want een jaar later volgde Isolomus en in juli verschijnt zijn derde titel Ultra Strangeness. Voor mij had Isolomus ook gerust Ultra Strangeness mogen heten, want dit is een van de meest bevreemdende ervaringen die ik al heb gehad in spelvorm. Hoewel, spel is een groot woord natuurlijk. Want Isolomus is eerder een tien minuten durende ervaring waarbij de animatie volledig met de hand werd gemaakt met behulp van plasticine.
Huiveren met Play-Doh
Ja, je las het goed. De animatie van Isolomus werd volledig opgebouwd door middel van plasticine en stop-motion, een techniek die in de filmwereld ook wel gekend is als claymation. Dit is een vrij uniek gegeven, want meestal worden videospellen zo goed als volledig ontwikkeld op de computer. Bovendien beperken de interacties in het spel zich tot “point and click”-mechanismen en af en toe objecten over het scherm slepen. Door deze aanpak heeft Isolomus meer weg van een interactieve klei-animatiefilm dan van een computerspel. En wie claymation kortfilms zegt, zegt natuurlijk ook Jan Švankmajer, de Tsjechisch filmregisseur die bekendstaat om zijn surrealistische en vaak duistere kortfilms met klei-animatie. Wie vertrouwd is met zijn werk, zal ontegensprekelijk de invloeden herkennen in Isolomus.
Maar evengoed zijn de invloeden van de surrealistische kortfilms van de Quay Brothers of de droomscènes uit David Lynch’s Eraserhead voelbaar. Net als die laatste, kan je Isolomus ook omschrijven als een nare koortsdroom die bijzonder duister en grotesk is. Enkele van de taferelen die het spel je voorschotelt kunnen wel wat verontrustend zijn en zijn niet direct geschikt voor tere zieltjes. Om het duistere sfeertje compleet te maken, speelt alles zich bovendien af tegen een pikzwarte achtergrond onder begeleiding van even wereldvreemde muziek van Serge Bulat, de muzikale partner-in-crime van Michael Rfdshir.
Korte trip
Wat Isolomus ook zo’n bizarre ervaring maakt, is dat er nauwelijks sprake is van enig plot en het spel voornamelijk bestaat uit een verzameling bizarre taferelen aan elkaar verbonden door een obscuur figuur. Je kan het bijna beschouwen als enkele minigames die je moet voltooien voordat je een van de twee miserabele eindes te zien krijgt. Zo’n einde bereiken neemt een tiental minuten in beslag, waarna je prompt gevraagd wordt of je nogmaals wilt spelen. Een tweede speelbeurt laat je toe om andere keuzes te maken en het tweede einde te ontdekken, maar de ervaring is niet noemenswaardig anders. Speel je het spel op PC, dan kan het behalen van alle Achievements natuurlijk wel een bijkomende motivatie zijn.
Op Nintendo Switch moet je het helaas doen zonder deze Achievements die trouwens iets meer inzicht geven door hun titels. Het spel kost ook twee euro, wat meer dan het dubbele is dan wat je betaalt voor de PC-versie, en opvallend genoeg kan je enkel gebruikmaken van de touch controls. Dit wilt zeggen dat Isolomus enkel speelbaar is in handheld mode en bovendien zijn deze touch controls niet altijd even intuïtief. Zo moet je soms eerst moet drukken op een object, alsof je het moet selecteren, alvorens je het kan slepen. Om te vergelijken had ik snel ook even de Steam-versie van het spel aangeschaft en gedownload. Het grotere scherm, de simpele muisbesturing en de Achievements zorgden alvast voor een beduidend aangenamere ervaring dan op de Nintendo Switch.
Om met de deur in huis te vallen, Isolomus is zo’n € 1-spel dat ik tussen de vele andere titels in de digitale winkel zou zien staan en waar ik zelfs geen moeite voor zou doen om het eens wat nader te bekijken. Het gebrek aan marketing en naamsbekendheid helpt hierbij natuurlijk niet, maar in dit geval is hier een logische verklaring voor. Isolomus is namelijk een soloproject van visueel artiest Michael Rfdshir, een kunstenaar die werkt met klei-animatie. Na enkele kortfilms en muziekvideo’s waagde hij zich in 2019 ook aan een eerste interactieve ervaring met Wurroom. Deze titel kan je trouwens gratis ontdekken op Steam.
Michael Rfdshir kreeg de smaak duidelijk te pakken, want een jaar later volgde Isolomus en in juli verschijnt zijn derde titel Ultra Strangeness. Voor mij had Isolomus ook gerust Ultra Strangeness mogen heten, want dit is een van de meest bevreemdende ervaringen die ik al heb gehad in spelvorm. Hoewel, spel is een groot woord natuurlijk. Want Isolomus is eerder een tien minuten durende ervaring waarbij de animatie volledig met de hand werd gemaakt met behulp van plasticine.
Huiveren met Play-Doh
Ja, je las het goed. De animatie van Isolomus werd volledig opgebouwd door middel van plasticine en stop-motion, een techniek die in de filmwereld ook wel gekend is als claymation. Dit is een vrij uniek gegeven, want meestal worden videospellen zo goed als volledig ontwikkeld op de computer. Bovendien beperken de interacties in het spel zich tot “point and click”-mechanismen en af en toe objecten over het scherm slepen. Door deze aanpak heeft Isolomus meer weg van een interactieve klei-animatiefilm dan van een computerspel. En wie claymation kortfilms zegt, zegt natuurlijk ook Jan Švankmajer, de Tsjechisch filmregisseur die bekendstaat om zijn surrealistische en vaak duistere kortfilms met klei-animatie. Wie vertrouwd is met zijn werk, zal ontegensprekelijk de invloeden herkennen in Isolomus.
Maar evengoed zijn de invloeden van de surrealistische kortfilms van de Quay Brothers of de droomscènes uit David Lynch’s Eraserhead voelbaar. Net als die laatste, kan je Isolomus ook omschrijven als een nare koortsdroom die bijzonder duister en grotesk is. Enkele van de taferelen die het spel je voorschotelt kunnen wel wat verontrustend zijn en zijn niet direct geschikt voor tere zieltjes. Om het duistere sfeertje compleet te maken, speelt alles zich bovendien af tegen een pikzwarte achtergrond onder begeleiding van even wereldvreemde muziek van Serge Bulat, de muzikale partner-in-crime van Michael Rfdshir.
Een nare koortsdroom die bijzonder duister en grotesk is.
Korte trip
Wat Isolomus ook zo’n bizarre ervaring maakt, is dat er nauwelijks sprake is van enig plot en het spel voornamelijk bestaat uit een verzameling bizarre taferelen aan elkaar verbonden door een obscuur figuur. Je kan het bijna beschouwen als enkele minigames die je moet voltooien voordat je een van de twee miserabele eindes te zien krijgt. Zo’n einde bereiken neemt een tiental minuten in beslag, waarna je prompt gevraagd wordt of je nogmaals wilt spelen. Een tweede speelbeurt laat je toe om andere keuzes te maken en het tweede einde te ontdekken, maar de ervaring is niet noemenswaardig anders. Speel je het spel op PC, dan kan het behalen van alle Achievements natuurlijk wel een bijkomende motivatie zijn.
Op Nintendo Switch moet je het helaas doen zonder deze Achievements die trouwens iets meer inzicht geven door hun titels. Het spel kost ook twee euro, wat meer dan het dubbele is dan wat je betaalt voor de PC-versie, en opvallend genoeg kan je enkel gebruikmaken van de touch controls. Dit wilt zeggen dat Isolomus enkel speelbaar is in handheld mode en bovendien zijn deze touch controls niet altijd even intuïtief. Zo moet je soms eerst moet drukken op een object, alsof je het moet selecteren, alvorens je het kan slepen. Om te vergelijken had ik snel ook even de Steam-versie van het spel aangeschaft en gedownload. Het grotere scherm, de simpele muisbesturing en de Achievements zorgden alvast voor een beduidend aangenamere ervaring dan op de Nintendo Switch.
Conclusie
Isolomus schotelt je een bijzondere ervaring voor die de scheidingslijn tussen film en computerspel verder verdunt. Of het spel ook spek voor jouw bek is, hangt af van je bereidwilligheid om mee te gaan in deze vrij plotloze en surrealistische ervaring.
Pro
- Knappe animatiestijl
- Sfeervol
Con
- Zeker niet voor iedereen
- Besturing op de Nintendo Switch
6
Over
Beschikbaar vanaf
14 april 2021
Gespeeld op
- Nintendo Switch
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
Website
Laatst bewerkt door een moderator:
