Wie op zoek is naar een fijn en niet te complex bordspel is bij Space Cowboys alvast aan het juiste adres. Deze uitgever brengt meestal spellen op de markt die je makkelijk met familie en vrienden kan spelen of spellen die net iets meer diepgang bieden zonder echte hersenkrakers te zijn. Al hebben ze met Splendor ook een topper in huis als instapspel. Verder ken je hen waarschijnlijk als uitgever van bijvoorbeeld Jamaïca, Spellbook, Caylus 1303 en de Unlock- en T.I.M.E. Stories-spellen. Een van hun nieuwe spellen voor 2024 is Inori, een licht worker placement-spel dat opvalt omwille van twee specifieke redenen.
De eerste reden ontdek je eigenlijk onmiddellijk wanneer je de doos in handen hebt en deze opent. Het artwork van Inori is werkelijk prachtig. De cover van de doos spreekt tot de verbeelding en elke kaart in het spel is eigenlijk een kunstwerk op zich. De tekeningen in het spel werden verzorgd door Suzanne Demontrond en zoals je kan zien op haar Instagram-pagina, heeft zij een dromerige en schattige tekenstijl die ervoor zorgt dat het spel direct zal opvallen als je het op tafel legt. De hele productiekwaliteit zorgt er eigenlijk voor dat het spel een onmiskenbare tafelprésence heeft. Het geheel straalt een soort van kleurrijk minimalisme uit, terwijl je redelijk grote, houten gunsttegels krijgt met een print erop en leuke vormgegeven meeples als je "werkers". Een spel dat knap oogt, is leuk meegenomen, maar het belangrijkste blijft natuurlijk dat het ook fijn speelt.
Daarnaast heb je ook de Heilige Boom die zijn eigen actievelden heeft. Het bijzondere hier is dat deze actievelden aan het begin van het spel neutraal zijn, maar zodra een speler zo'n actieveld als eerste bezoekt, wijst hij een altaar toe aan het veld en hij bepaalt zo welke kleur in effect is voor deze actie. Naast de actievelden op de Heilige Boom vind je bovendien een puntenaantal en de kleur die hier werd naast gelegd zal de eindscore bepalen voor de gunsttegels in deze kleur. Tot slot heb je nog drie velden aan de voet van de boom waar je kan staan om twee gunsttegels op te pakken, maar let op, want deze velden worden nooit meer aangevuld! Zoals je kan merken voelen veel mechanismes in dit spel niet intuïtief aan en zal je toch even gewoon moeten worden aan de flow van het spel. Zo wil je bijvoorbeeld de krachtige acties van de Heilige Boom gebruiken, maar wil je ook niet te vroeg een kleur toewijzen aan deze plekken. Ook moet je steeds rekening houden met het al dan niet voltooien van de kaarten om punten te scoren in de huidige ronden en dit zo goed mogelijk proberen te plannen voor de volgende ronde. Maar hier ben je natuurlijk ook zeer afhankelijk van je tegenstander.
Dit aspect was waarschijnlijk het meest verrassende element van Inori voor mij. Hoewel het een vrij lichte, haast Splendor-achtige ervaring lijkt aan te bieden, is dit een zeer interactief spel. Je wil namelijk kaarten voltooien die jou punten geven en voorkomen dat kaarten worden voltooid die je tegenstanders meer punten opleveren dan wat jij krijgt. Maar je tegenstanders willen natuurlijke exact hetzelfde en dit maakt de strijd om de beschikbare acties vaak zeer bitsig. Vooral de runestenen zullen voor extra animo zorgen. Zo zijn er runestenen die je op elk moment kan omdraaien om twee gunststenen van een bepaalde kleur te krijgen en vooral op het eindtelling van de kleuren kan dit voor een (on)aangename verrassing zorgen. Een andere runesteen laat je dan weer bijzonder gemeen uit de hoek komen door een worker van je tegenstander te verplaatsen, waardoor een bepaalde kaart bijvoorbeeld niet wordt gescoord en je jouw medespeler zijn zorgvuldig opgebouwde plan laat zinken. De laatste runesteen laat je toe om een worker te zetten op een actieveld waar een tegenstander staat om dit effect alsnog te krijgen en wie weet toch mee te dingen naar de punten van deze kaart.
Om af te sluiten wil ik misschien nog even vermelden dat ik aangenaam verrast was door de doos en de inhoud ervan. Zo is dit spel milieuvriendelijk geproduceerd met zo goed als geen plastic aanwezig. Zo komt de doos niet ingepakt in een folie, ze wordt toegehouden door middel van vier kleine plakkers op de rand, en zijn ook de spelonderdelen geborgen in papieren zakken in plaats van plastic zakjes. Als de rest van het materiaal is van papier of karton gemaakt. In de doos vind je een kartonnen insert met een handig opbergvak voor de tokens en een vak waar je de kaarten per kleur voorgesorteerd in kan steken. Vooral dit laatste is handig voor het opzetten en opruimen van het spel. Gebruiksvriendelijk en goed voor het milieu, zo hoort het.
De eerste reden ontdek je eigenlijk onmiddellijk wanneer je de doos in handen hebt en deze opent. Het artwork van Inori is werkelijk prachtig. De cover van de doos spreekt tot de verbeelding en elke kaart in het spel is eigenlijk een kunstwerk op zich. De tekeningen in het spel werden verzorgd door Suzanne Demontrond en zoals je kan zien op haar Instagram-pagina, heeft zij een dromerige en schattige tekenstijl die ervoor zorgt dat het spel direct zal opvallen als je het op tafel legt. De hele productiekwaliteit zorgt er eigenlijk voor dat het spel een onmiskenbare tafelprésence heeft. Het geheel straalt een soort van kleurrijk minimalisme uit, terwijl je redelijk grote, houten gunsttegels krijgt met een print erop en leuke vormgegeven meeples als je "werkers". Een spel dat knap oogt, is leuk meegenomen, maar het belangrijkste blijft natuurlijk dat het ook fijn speelt.
Conflicterende belangen
Gelukkig stelt Inori ook op dit vlak niet teleur. Het spel is namelijk bedrieglijk eenvoudig, maar het bevat heel wat elementen die ongebruikelijk zijn wat voor een opvallende ervaring zorgt. De kern van het spel draait net zoals in elk ander worker placement-spel om het plaatsen van je meeple om zo een actieveld de activeren. Op zich heb je hier slechts twee keuzes voor je actie: je plaatst je worker op een actieveld van een van de openliggende kaarten of je plaatst hem bij de Heilige Boom. De actievelden geven je vervolgens iets in ruil zoals gunsttegels van een bepaalde kleur, punten afhankelijk van de tegels die je al hebt verzameld of runestenen die je een bonus geven wanneer je ze activeert. Dit klinkt allemaal vrij conventioneel in de oren, maar vervolgens gebeurt er iets opmerkelijk. Op het einde van de ronde worden de kaarten namelijk gescoord, afhankelijk van het feit of alle actievelden werden gebruikt of niet. Indien ja, dan krijgen de spelers met een meeple hier punten afhankelijk van hoeveel gunsttegels ze hebben in de kleur van de kaart en wordt de kaart vervangen door een andere kaart in deze kleur die je nieuwe acties geeft. Zijn niet alle velden bezet, dan wordt de kaart niet gescoord en wordt ze vervangen door een kaart met een andere kleur die onderaan aangeven staat op de kaart. Vervolgens komt er elke ronde ook een nieuwe startkaart in het spel, die wordt gekozen door de speler met het laagste puntenaantal en die wel gescoord wordt ongeacht of ze voltooid is of niet.Daarnaast heb je ook de Heilige Boom die zijn eigen actievelden heeft. Het bijzondere hier is dat deze actievelden aan het begin van het spel neutraal zijn, maar zodra een speler zo'n actieveld als eerste bezoekt, wijst hij een altaar toe aan het veld en hij bepaalt zo welke kleur in effect is voor deze actie. Naast de actievelden op de Heilige Boom vind je bovendien een puntenaantal en de kleur die hier werd naast gelegd zal de eindscore bepalen voor de gunsttegels in deze kleur. Tot slot heb je nog drie velden aan de voet van de boom waar je kan staan om twee gunsttegels op te pakken, maar let op, want deze velden worden nooit meer aangevuld! Zoals je kan merken voelen veel mechanismes in dit spel niet intuïtief aan en zal je toch even gewoon moeten worden aan de flow van het spel. Zo wil je bijvoorbeeld de krachtige acties van de Heilige Boom gebruiken, maar wil je ook niet te vroeg een kleur toewijzen aan deze plekken. Ook moet je steeds rekening houden met het al dan niet voltooien van de kaarten om punten te scoren in de huidige ronden en dit zo goed mogelijk proberen te plannen voor de volgende ronde. Maar hier ben je natuurlijk ook zeer afhankelijk van je tegenstander.
Hoewel het een vrij lichte, haast Splendor-achtige ervaring lijkt aan te bieden, is dit een zeer interactief spel.
Dit aspect was waarschijnlijk het meest verrassende element van Inori voor mij. Hoewel het een vrij lichte, haast Splendor-achtige ervaring lijkt aan te bieden, is dit een zeer interactief spel. Je wil namelijk kaarten voltooien die jou punten geven en voorkomen dat kaarten worden voltooid die je tegenstanders meer punten opleveren dan wat jij krijgt. Maar je tegenstanders willen natuurlijke exact hetzelfde en dit maakt de strijd om de beschikbare acties vaak zeer bitsig. Vooral de runestenen zullen voor extra animo zorgen. Zo zijn er runestenen die je op elk moment kan omdraaien om twee gunststenen van een bepaalde kleur te krijgen en vooral op het eindtelling van de kleuren kan dit voor een (on)aangename verrassing zorgen. Een andere runesteen laat je dan weer bijzonder gemeen uit de hoek komen door een worker van je tegenstander te verplaatsen, waardoor een bepaalde kaart bijvoorbeeld niet wordt gescoord en je jouw medespeler zijn zorgvuldig opgebouwde plan laat zinken. De laatste runesteen laat je toe om een worker te zetten op een actieveld waar een tegenstander staat om dit effect alsnog te krijgen en wie weet toch mee te dingen naar de punten van deze kaart.
Abstract is the name of the game
Niet echt natuurlijk, de naam van het spel is Inori, wat zoveel betekent als gebed in het Japans. Het spel kreeg dus een semi-Japans thema opgeplakt, waarbij je zogezegd offers brengt om de gunsten van de geesten in de vallei te krijgen en de winnaar de hoeder van de Heilige Boom wordt. Helaas schijnt dit thema helemaal niet door in de spelervaring en is Inori zo abstract als het maar kan zijn. Dit is geen ramp natuurlijk, want toppers zoals Azul, Sagrada of meer recent Intarsia zijn ook puur abstracte bedoeningen en dit maakt deze spellen niet minder leuk. Maar gezien de prachtige vormgeving van het spel, is het toch ergens spijtig dat het thema niet wat meer voelbaar is tijdens het spelen. Nu zal je perceptie van het spel vooral afhangen van hoe fijn je de spelmechanismes vindt en hoe meegaand de andere spelers zijn. En net hier kan ik me voorstellen dat niet iedereen zal kunnen appreciëren dat het spel eigenlijk vrij gemeen kan zijn, dit zeker gezien het schattige en serene karakter van het spel.Om af te sluiten wil ik misschien nog even vermelden dat ik aangenaam verrast was door de doos en de inhoud ervan. Zo is dit spel milieuvriendelijk geproduceerd met zo goed als geen plastic aanwezig. Zo komt de doos niet ingepakt in een folie, ze wordt toegehouden door middel van vier kleine plakkers op de rand, en zijn ook de spelonderdelen geborgen in papieren zakken in plaats van plastic zakjes. Als de rest van het materiaal is van papier of karton gemaakt. In de doos vind je een kartonnen insert met een handig opbergvak voor de tokens en een vak waar je de kaarten per kleur voorgesorteerd in kan steken. Vooral dit laatste is handig voor het opzetten en opruimen van het spel. Gebruiksvriendelijk en goed voor het milieu, zo hoort het.
Conclusie
Offers brengen om de gunsten van de geesten te verkrijgen en de hoeder van de Heilige Boom in de vallei te worden, daar draait het om in Inori, een nieuw snel en toegankelijk bordspel van Space Cowboys. Hoewel de opzet van het spel redelijk eenvoudig is, moet je er toch even je hoofd bijhouden wat betreft het scoresysteem en schuilt er heel wat interactiviteit en opportuniteit om elkaar te pesten in het spel. Dat het thema van het spel wat verloren gaat in de abstracte aard ban het spel moet je er wel voor lief bijnemen.
Pro
- Prachtige artwork en spelcomponenten
- Zeer interactieve ervaring
- Eenvoudig, maar toch tactisch uitdagend
Con
- Zo abstract als het maar kan zijn
- Gemeenheidsfactor zal niet voor iedereen zijn
- Aantal concepten zijn niet zo intuïtief
7
Over
Uitgever
- Asmodee
- Space Cowboys
Designer
Mathieu Aubert en Théo Rivière
Aantal spelers
2-4
Tijdsduur
40 minuten