Na de Killzone-franchise smeet Guerrilla Games het over een volledig andere boeg. In 2017 mochten we kennismaken met Horizon Zero Dawn. Een game die uitkwam als PlayStation-exclusive en veel harten, waaronder de mijne, sneller liet slaan. Zero Dawn blies een verfrissende wind in de videogamewereld met zijn unieke verhaal, setting en gameplay. Nu, vijf jaar later, kunnen we eindelijk aan de slag met diens opvolger, deze keer beschikbaar voor zowel PlayStation 4 als 5 en opnieuw een parel van jewelste.
We starten het spel zes maanden na de gebeurtenissen van Horizon Zero Dawn. De aarde is het in een recordtempo aan het begeven. De natuur staat in rep en roer waardoor stormen frequenter uitbreken en er een ziekte, gekend als blight, voor verderf zorgt voor fauna en flora. Alle hoop ligt op de schouders van onze favoriete roodharige huntress Aloy. Zij reist naar het verre onbekende Westen op zoek naar een back-up van GAIA, om zo de aarde terug in een helende staat te krijgen. Deze zoektocht is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan en brengt Aloy van de hoogste ijzige bergtoppen naar de diepste tropische onderwaterwerelden. Dit allemaal in de gebieden van de gevreesde Tenakth-stammen.
Een sequel zoals het hoort
Horizon Forbidden West
is op alle vlakken een verbetering van zijn voorganger. Het spel behoort grafisch bij de allermooiste en is een ware streling voor het oog. Net zoals Red Dead Redemption 2 en God of War stond ik meermaals stil om te gapen naar de prachtige omgevingen van de gecreëerde wereld. Zo zijn er doorheen het gebied verschillende hoofdsteden die er telkens opnieuw ontzettend prachtig uitzien. Plainsong bijvoorbeeld is een indrukwekkende stad die inventief gebouwd is op satellietschotels. Tijdens mijn playthrough heb ik een vijftigtal screenshots genomen. Als ik daar mijn tijd al in steek dan moet Forbidden West wel verbluffend mooi zijn.
Tijdens de inleiding, waar wat bekende gezichten in opduiken en ongeveer anderhalf tot twee uur duurt, krijg je niet enkel de basistechnieken maar ook wat nieuwe mechanics onder de knie. Je mag al snel met de pullcaster aan de slag waarmee je je kunt ontdoen van hindernissen en je helpt om vloeiender naar boven te klimmen. Met de nieuwe focus scanner worden de beklimbare punten weergegeven en door middel van de shieldwing kun je dan weer veilig van hoogtes afdalen. Als laatste hebben we de diving mask, die te zien was in verschillende video’s. Dit masker zorgt voor eindeloos onderwaterplezier. Deze nieuwigheden helpen je verschillende puzzels op te lossen en zijn een welgekomen geschenk tijdens de reis door hetwilde Verboden Westen.
Puzzelen maar!
Over puzzels gesproken, de wereld is gigantisch. Doorheen het speelgebied zijn er tal van collectables te vinden die vaak te paar gaan met een hersenspinseltje om deze te verkrijgen. Menig collectioneurs zullen dan ook zeker aan hun trekken komen. De nette spelers onder ons die graag alles in een gebied opkuisen vooraleer verder te gaan, zullen net als mij wat stress krijgen wanneer je merkt dat je gadgets nodig hebt om in bepaalde ruimtes te geraken. Sommige van deze gadgets worden namelijk later doorheen het verhaal pas vrijgespeeld. Het komt wel vaker voor dat ontwikkelaars je een reden geven om naar de vorige gebieden terug te keren, maar de perfectionisten of mensen met een obsessieve compulsieve stoornis, zouden wel eens een rillingske hiervan kunnen krijgen!
Naast collectables verzamelen zijn er verder nog veel activiteiten te doen:
Kwantiteit, kwaliteit én pittig!
In het spel neem je het op tegen tal van nieuwe tegenstanders. In deze game alleen zijn er meer dan veertig verschillende machines die over de wereld dwalen. De grootste en meest fameuze uit de voorgaande game, zoals de Thunderjaw en Stormbird, zijn nog steeds van de partij, maar het spel maakt toch vooral plaats voor de nieuwste aanwinsten. Met meer nieuwe dan oude machines zijn er natuurlijk ook de Cauldrons die niet mogen ontbreken. In deze plaatsen waar de machines worden samengesteld, geldt hetzelfde principe als uit de voorgaande telg. Na wat klim- en parkourwerk doorheen die basissen, moet je het opnemen tegen de grootste predators die er in de wereld te vinden zijn. Eenmaal deze aan diggelen ligt, kun je de core van die cauldron overriden, om zo de nieuwe machines over te kunnen nemen. Deze kunnen je bijstaan tijdens gevechten of zijn als verplaatsingsmiddel te gebruiken.
De robotten zijn echter niet te onderschatten vijanden. Op de normale moeilijkheidsgraad is het spel met momenten echt wel behoorlijk pittig. Vaak ben je in een mum van tijd zo snel omsingeld door een horde beesten dat je soms geen schijn van kans maakt. Het Westen is onvergeeflijk, hierdoor duwt het spel je wat in de rug om een wat tactischere aanpak te overwegen. Guns blazin' te werk gaan is mogelijk maar je zult al snel op zoek moeten gaan naar medicijnen die tijdens het gevecht in no time uitgeput raken. De AI van de menselijke tegenstanders is tegenover de machines wel beduidend zwakker. Ik kan me geen enkel moment herinneren dat ik in moeilijkheden zat tijdens een gevecht met tegenstanders van een rivaliserende stam.
Wanneer sidequests verplichte kost zijn
Ik moet het Guerrilla Games nageven, ze hebben ontzettend hun best gedaan om elke quest zo uniek mogelijk te maken. In de meeste games komt het uiteindelijk altijd op hetzelfde neer: ga naar plaats A, dood/haal NPC/object B en keer terug voor je beloning. Maar qua storytelling en worldbuilding doet Forbidden West het echt fantastisch! Elke quest heeft zijn unieke verhaal waarbij de quest giver zijn/haar omgeving/situatie uit de doeken doet. Moest je sidequests overslaan, dan zou je een gigantisch deel van de prachtige werking van de leefwereld missen. De quests zijn niet in vijf minuten voltooid en de sterke stemmencast (enorme shoutout naar Ashly Burch) zorgt dat het geen enkel moment verveelt. Elke quest breidt uit nadat het eerste doel voltooid is. Ontwikkelaars van andere spellen kunnen hier best nog wat van leren. Ik denk dat enkel The Witcher 3: Wild Hunt op hetzelfde niveau komt. Naast sidequests heb je ook errands, die zijn iets meer straightforward, maar beperken zich zeker niet tot een simpele fetch quest. Naast de interessante verhalen zijn ook sommige beloningen een goede reden om alle zijmissies te doen. Zo krijg je af en toe armor of een nieuw wapen dat maar al te handig van pas komt.
Zonder in spoilers te treden kan ik zeggen dat het verhaal een stevige uitbreiding is in het universum van Horizon. Als je het geheel van beide games en de The Frozen Wilds-expansion bekijkt, kun je niet anders dan versteld staan wat voor een indrukwekkend verhaal en wereld de schrijvers gecreëerd hebben. Wat een fantastisch concept en setting is het ook allemaal. Ik moet toegeven dat ik wat jaloers ben op het enorme paar ballen dat Aloy aan haar lijf heeft. Onze protagonist laat zich niet doen en houdt zich niet in om mensen op hun plaats te zetten waar nodig. Deze heldin heeft opnieuw een arsenaal aan wapens en armor ter beschikking om zowel verschillende rebellen of machinale dieren naar de schroothoop te sturen. Van deze laatste kun je dan weer onderdelen oppikken waarmee je zowel je wapens als armor kunt upgraden. Met meer soorten wapens ter beschikking zal je een bedachte keuze moeten maken welke je in je wapenslot steekt. Er is namelijk niet voldoende plaats om elk type dicht bij je te houden.
Keuzestress
Aloy beschikt deze keer over zes verschillende skill trees waar je je hard verdiende skill points in kunt pompen:
Een extra handige mechanic, dat ik tot halverwege het spel te weinig gebruikte, is de resonator energy. Deze is verbonden met je speer en laadt net zoals de valor energy op tijdens gevechten. Bij een bepaalde melee hit blijft deze energie aan je tegenstander hangen. Met een welgemikt schot op dat energiepunt, bezorg je een ontploffing die enorme schade aan je vijand aanricht.
Verbetering en performance
Verschillende zaken die we eerder ter beschikking kregen in Zero Dawn, hebben hun update gekregen. Zo is de melee combat ietwat vloeiender dan voorheen en heeft het klimmen ook zijn broodnodige verbetering gehad. Eerlijk toegegeven is het in beide gevallen beter, maar nog steeds niet perfect en hoort het bij de weinige punten waarbij het spel wat frustraties met zich mee kan brengen. Het gebeurde iets te vaak dat Aloy naast een personage slaat of tijdens het klimmen domweg beslist even naar beneden te tuimelen. Ik geef een tip: probeer in die laatste gevallen niet de reflex te hebben om je shieldwing te gebruiken. Zo’n val overleven zorgt ervoor dat je het klimmen opnieuw mag beginnen. Soms kan doodgaan je een paar minuten van je tijd redden. Waar Aloy wat menselijker en vloeiender beweegt, lijkt het alsof de machines de nieuwste Android-update hebben gekregen. Ze zijn dodelijker dan ooit en bezitten deze keer een betere AI die ervoor zorgt dat het moeilijker is ze te vlug af te zijn. Nu zijn ze in staat zowel te klimmen en te zwemmen, zijn ze vliegensvlug en hebben ze geen genade. Zelfs wanneer ik het maximum level had behaald, blijven de grootsten een ware uitdaging.
Ik had 46 uur nodig om bijna alle zijmissies te voltooien en de credits over mijn scherm te zien rollen. Ik moet er wel bij vermelden dat ik, los van mijn completionist-gewente, de Hunting Grounds, Melee Pits, Arena en Collectibles zo goed als achterwege heb gelaten. De speelwereld is ietwat groter dan die van Zero Dawn en kostte mijn internetabonnement 96 gigabyte aan downloadverbruik zonder Day One Patch.
Op de PlayStation 5 heb je de mogelijkheid te spelen op performance of resolution mode. Ik speelde op de eerst vermelde en had hierdoor een vloeiende constante zestig frames per seconde tijdens het spelen. Ik probeerde ook even de resolution mode uit die mooier zou moeten ogen. Omdat ik die zestig frames per seconde gewend was, keerde ik na een paar seconden al snel weer terug naar de meer vloeiende gang van zaken. Jammer genoeg kreeg ik zelfs met de performance modus af en toe een kort zwart laadscherm te zien tijdens mijn speelsessies. Deze zouden met de Day One Patch normaal gezien opgelost moeten worden. Gelukkig had ik, tijdens het spelen en naast die laadschermen, echter nooit last van een dip in de frames. Vreemd genoeg waren er wel een handvol cutscenes die minder vloeiend liepen dan de gameplay zelf. Deze kwamen al bij al meer niet voor dan wel, maar viel toch redelijk op.
Horizon Forbidden West neemt gretig gebruik van de extra kracht van de PlayStation 5. Door middel van de SSD duren de laadtijden tijdens het opstarten van het spel en fast travelen nog geen vijf seconden. Ook de haptic feedback van de DualSense controller wordt af en toe eens geshowcased, al viel dit best mee qua gebruik. De 3D-audio in dit spel is dan wel weer van enorm hoogstaand niveau. Tijdens mijn nachtelijke sessies gebruikte ik mijn headset en zorgde de verbluffende audiokwaliteit voor een fantastische immersie in het spel. De performance op de PS5 doet me wel twijfelen aan de speelbaarheid van de PS4 die ik niet heb kunnen testen. Ik denk dat wie nog geen PlayStation 5 heeft kunnen bemachtigen, vooral geconfronteerd zal worden met langere laadtijden en qua frames gelimiteerd zal zijn aan dertig frames per seconde. Horizon Forbidden West is de laatste PlayStation 4-game waarbij je een gratis upgrade van de PlayStation 5-versie kunt ontvangen. Hiermee kun je al snel tien euro uitsparen.
We starten het spel zes maanden na de gebeurtenissen van Horizon Zero Dawn. De aarde is het in een recordtempo aan het begeven. De natuur staat in rep en roer waardoor stormen frequenter uitbreken en er een ziekte, gekend als blight, voor verderf zorgt voor fauna en flora. Alle hoop ligt op de schouders van onze favoriete roodharige huntress Aloy. Zij reist naar het verre onbekende Westen op zoek naar een back-up van GAIA, om zo de aarde terug in een helende staat te krijgen. Deze zoektocht is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan en brengt Aloy van de hoogste ijzige bergtoppen naar de diepste tropische onderwaterwerelden. Dit allemaal in de gebieden van de gevreesde Tenakth-stammen.
Een sequel zoals het hoort
Horizon Forbidden West
Tijdens de inleiding, waar wat bekende gezichten in opduiken en ongeveer anderhalf tot twee uur duurt, krijg je niet enkel de basistechnieken maar ook wat nieuwe mechanics onder de knie. Je mag al snel met de pullcaster aan de slag waarmee je je kunt ontdoen van hindernissen en je helpt om vloeiender naar boven te klimmen. Met de nieuwe focus scanner worden de beklimbare punten weergegeven en door middel van de shieldwing kun je dan weer veilig van hoogtes afdalen. Als laatste hebben we de diving mask, die te zien was in verschillende video’s. Dit masker zorgt voor eindeloos onderwaterplezier. Deze nieuwigheden helpen je verschillende puzzels op te lossen en zijn een welgekomen geschenk tijdens de reis door het
Puzzelen maar!
Over puzzels gesproken, de wereld is gigantisch. Doorheen het speelgebied zijn er tal van collectables te vinden die vaak te paar gaan met een hersenspinseltje om deze te verkrijgen. Menig collectioneurs zullen dan ook zeker aan hun trekken komen. De nette spelers onder ons die graag alles in een gebied opkuisen vooraleer verder te gaan, zullen net als mij wat stress krijgen wanneer je merkt dat je gadgets nodig hebt om in bepaalde ruimtes te geraken. Sommige van deze gadgets worden namelijk later doorheen het verhaal pas vrijgespeeld. Het komt wel vaker voor dat ontwikkelaars je een reden geven om naar de vorige gebieden terug te keren, maar de perfectionisten of mensen met een obsessieve compulsieve stoornis, zouden wel eens een rillingske hiervan kunnen krijgen!
Naast collectables verzamelen zijn er verder nog veel activiteiten te doen:
- In bepaalde steden kun je je kans wagen in de Melee Pits. Hier moet je mêlee-gevechten winnen die moeten voldoen aan speciale voorwaarden.
- Nooit van weggeweest zijn de befaamde Hunting Grounds. Net zoals de Melee Pits moet je hier onder specifieke voorwaarden de machines een kopje kleiner maken.
- Salvage Contracts vragen om bepaalde onderdelen van machines. Hiervoor moet je delicaat aan de slag gaan om met het juiste wapen specifiek gevraagde onderdelen van machines los te peuteren en te bemachtigen.
- Over de wijde wereld hebben rebelse troepen onder leiding van Regalla kampen opgezet. Deze kun je binnendringen om de leiders ervan uit te schakelen, en zo de wereld een stukje vrediger te maken.
- Bij Gauntlets dien je je beste race skills van onder het stof te halen.
- In de arena kun je de uitdaging aangaan om in een beperkte tijd zowel de kleinste als grootste machines uit te schakelen.
Kwantiteit, kwaliteit én pittig!
In het spel neem je het op tegen tal van nieuwe tegenstanders. In deze game alleen zijn er meer dan veertig verschillende machines die over de wereld dwalen. De grootste en meest fameuze uit de voorgaande game, zoals de Thunderjaw en Stormbird, zijn nog steeds van de partij, maar het spel maakt toch vooral plaats voor de nieuwste aanwinsten. Met meer nieuwe dan oude machines zijn er natuurlijk ook de Cauldrons die niet mogen ontbreken. In deze plaatsen waar de machines worden samengesteld, geldt hetzelfde principe als uit de voorgaande telg. Na wat klim- en parkourwerk doorheen die basissen, moet je het opnemen tegen de grootste predators die er in de wereld te vinden zijn. Eenmaal deze aan diggelen ligt, kun je de core van die cauldron overriden, om zo de nieuwe machines over te kunnen nemen. Deze kunnen je bijstaan tijdens gevechten of zijn als verplaatsingsmiddel te gebruiken.
De robotten zijn echter niet te onderschatten vijanden. Op de normale moeilijkheidsgraad is het spel met momenten echt wel behoorlijk pittig. Vaak ben je in een mum van tijd zo snel omsingeld door een horde beesten dat je soms geen schijn van kans maakt. Het Westen is onvergeeflijk, hierdoor duwt het spel je wat in de rug om een wat tactischere aanpak te overwegen. Guns blazin' te werk gaan is mogelijk maar je zult al snel op zoek moeten gaan naar medicijnen die tijdens het gevecht in no time uitgeput raken. De AI van de menselijke tegenstanders is tegenover de machines wel beduidend zwakker. Ik kan me geen enkel moment herinneren dat ik in moeilijkheden zat tijdens een gevecht met tegenstanders van een rivaliserende stam.
Wanneer sidequests verplichte kost zijn
Ik moet het Guerrilla Games nageven, ze hebben ontzettend hun best gedaan om elke quest zo uniek mogelijk te maken. In de meeste games komt het uiteindelijk altijd op hetzelfde neer: ga naar plaats A, dood/haal NPC/object B en keer terug voor je beloning. Maar qua storytelling en worldbuilding doet Forbidden West het echt fantastisch! Elke quest heeft zijn unieke verhaal waarbij de quest giver zijn/haar omgeving/situatie uit de doeken doet. Moest je sidequests overslaan, dan zou je een gigantisch deel van de prachtige werking van de leefwereld missen. De quests zijn niet in vijf minuten voltooid en de sterke stemmencast (enorme shoutout naar Ashly Burch) zorgt dat het geen enkel moment verveelt. Elke quest breidt uit nadat het eerste doel voltooid is. Ontwikkelaars van andere spellen kunnen hier best nog wat van leren. Ik denk dat enkel The Witcher 3: Wild Hunt op hetzelfde niveau komt. Naast sidequests heb je ook errands, die zijn iets meer straightforward, maar beperken zich zeker niet tot een simpele fetch quest. Naast de interessante verhalen zijn ook sommige beloningen een goede reden om alle zijmissies te doen. Zo krijg je af en toe armor of een nieuw wapen dat maar al te handig van pas komt.
Moest je sidequests overslaan, dan zou je een gigantisch deel van de prachtige werking van de leefwereld missen.
Zonder in spoilers te treden kan ik zeggen dat het verhaal een stevige uitbreiding is in het universum van Horizon. Als je het geheel van beide games en de The Frozen Wilds-expansion bekijkt, kun je niet anders dan versteld staan wat voor een indrukwekkend verhaal en wereld de schrijvers gecreëerd hebben. Wat een fantastisch concept en setting is het ook allemaal. Ik moet toegeven dat ik wat jaloers ben op het enorme paar ballen dat Aloy aan haar lijf heeft. Onze protagonist laat zich niet doen en houdt zich niet in om mensen op hun plaats te zetten waar nodig. Deze heldin heeft opnieuw een arsenaal aan wapens en armor ter beschikking om zowel verschillende rebellen of machinale dieren naar de schroothoop te sturen. Van deze laatste kun je dan weer onderdelen oppikken waarmee je zowel je wapens als armor kunt upgraden. Met meer soorten wapens ter beschikking zal je een bedachte keuze moeten maken welke je in je wapenslot steekt. Er is namelijk niet voldoende plaats om elk type dicht bij je te houden.
Keuzestress
Aloy beschikt deze keer over zes verschillende skill trees waar je je hard verdiende skill points in kunt pompen:
- De Warrior Tree focust op mêlee aanvallen en skills
- De Trapper Tree richt zich op het zetten van vallen
- De Survivor Tree mikt op levens en resource gathering
- De Infiltrator Tree zorgt er voor dat je makkelijker ongezien blijft tegenover je tegenstanders
- De Machine Master Tree verlengt de tijd van overgenomen machines en geeft ze ook meer health
Een extra handige mechanic, dat ik tot halverwege het spel te weinig gebruikte, is de resonator energy. Deze is verbonden met je speer en laadt net zoals de valor energy op tijdens gevechten. Bij een bepaalde melee hit blijft deze energie aan je tegenstander hangen. Met een welgemikt schot op dat energiepunt, bezorg je een ontploffing die enorme schade aan je vijand aanricht.
Verbetering en performance
Verschillende zaken die we eerder ter beschikking kregen in Zero Dawn, hebben hun update gekregen. Zo is de melee combat ietwat vloeiender dan voorheen en heeft het klimmen ook zijn broodnodige verbetering gehad. Eerlijk toegegeven is het in beide gevallen beter, maar nog steeds niet perfect en hoort het bij de weinige punten waarbij het spel wat frustraties met zich mee kan brengen. Het gebeurde iets te vaak dat Aloy naast een personage slaat of tijdens het klimmen domweg beslist even naar beneden te tuimelen. Ik geef een tip: probeer in die laatste gevallen niet de reflex te hebben om je shieldwing te gebruiken. Zo’n val overleven zorgt ervoor dat je het klimmen opnieuw mag beginnen. Soms kan doodgaan je een paar minuten van je tijd redden. Waar Aloy wat menselijker en vloeiender beweegt, lijkt het alsof de machines de nieuwste Android-update hebben gekregen. Ze zijn dodelijker dan ooit en bezitten deze keer een betere AI die ervoor zorgt dat het moeilijker is ze te vlug af te zijn. Nu zijn ze in staat zowel te klimmen en te zwemmen, zijn ze vliegensvlug en hebben ze geen genade. Zelfs wanneer ik het maximum level had behaald, blijven de grootsten een ware uitdaging.
Ik had 46 uur nodig om bijna alle zijmissies te voltooien en de credits over mijn scherm te zien rollen. Ik moet er wel bij vermelden dat ik, los van mijn completionist-gewente, de Hunting Grounds, Melee Pits, Arena en Collectibles zo goed als achterwege heb gelaten. De speelwereld is ietwat groter dan die van Zero Dawn en kostte mijn internetabonnement 96 gigabyte aan downloadverbruik zonder Day One Patch.
Op de PlayStation 5 heb je de mogelijkheid te spelen op performance of resolution mode. Ik speelde op de eerst vermelde en had hierdoor een vloeiende constante zestig frames per seconde tijdens het spelen. Ik probeerde ook even de resolution mode uit die mooier zou moeten ogen. Omdat ik die zestig frames per seconde gewend was, keerde ik na een paar seconden al snel weer terug naar de meer vloeiende gang van zaken. Jammer genoeg kreeg ik zelfs met de performance modus af en toe een kort zwart laadscherm te zien tijdens mijn speelsessies. Deze zouden met de Day One Patch normaal gezien opgelost moeten worden. Gelukkig had ik, tijdens het spelen en naast die laadschermen, echter nooit last van een dip in de frames. Vreemd genoeg waren er wel een handvol cutscenes die minder vloeiend liepen dan de gameplay zelf. Deze kwamen al bij al meer niet voor dan wel, maar viel toch redelijk op.
Ik had 46 uur nodig om bijna alle zijmissies te voltooien en de credits over mijn scherm te zien rollen.
Horizon Forbidden West neemt gretig gebruik van de extra kracht van de PlayStation 5. Door middel van de SSD duren de laadtijden tijdens het opstarten van het spel en fast travelen nog geen vijf seconden. Ook de haptic feedback van de DualSense controller wordt af en toe eens geshowcased, al viel dit best mee qua gebruik. De 3D-audio in dit spel is dan wel weer van enorm hoogstaand niveau. Tijdens mijn nachtelijke sessies gebruikte ik mijn headset en zorgde de verbluffende audiokwaliteit voor een fantastische immersie in het spel. De performance op de PS5 doet me wel twijfelen aan de speelbaarheid van de PS4 die ik niet heb kunnen testen. Ik denk dat wie nog geen PlayStation 5 heeft kunnen bemachtigen, vooral geconfronteerd zal worden met langere laadtijden en qua frames gelimiteerd zal zijn aan dertig frames per seconde. Horizon Forbidden West is de laatste PlayStation 4-game waarbij je een gratis upgrade van de PlayStation 5-versie kunt ontvangen. Hiermee kun je al snel tien euro uitsparen.
Conclusie
Horizon Forbidden West is op alle vlakken beter dan zijn voorganger. Het verhaal breidt het universum een pak uit en bijna elke sidequest is verplichte kost waarmee je meer over de leefwereld te weten komt. Grafisch is het een van de prachtigste spellen die ik ooit speelde en qua content ben je meer dan vijftig uur zoet. Ondanks de verbeteringen bij de melee combat en het klimmen ondervond ik af en toe eens een frustratietje, maar dit liet zeker niet mijn genot bederven. Het Westen is een harde maar adembenemende plek die je vol spanning zowel in de lucht als onderwater zult verkennen. Dikke aanrader en voor mij al een potentiële Game of the Year-contender!
Pro
- Aloy is een topwijf met ballen!
- Voice-cast
- Visueel prachtig
- Interessante sidequests
- Fantastisch concept dat wordt uitgebreid
- Meer en beter!
Con
- Klimmen
- Melee-combat
9
Over
Beschikbaar vanaf
18 februari 2022
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Genre
- Action
- Adventure
- RPG
Ontwikkelaar
- Guerrilla Games
Uitgever
- Sony Interactive Entertainment
