Welkom bij de meest nutteloze review die ik ooit geschreven heb voor BeyondGaming. We weten dan ook allebei wat we van deze Burning Shores mochten verwachten. Niet waar, beste lezer? Ik wist het nog voor ik deze uitbreiding begon en jij wist het nog voor je deze tekst met een muisklik opende. De Burning Shores brengen meer van hetzelfde. Meer vijanden, meer kostuums, meer verhaal voor Aloy en dat in een gloednieuw gebied. Dat je dit enkel kan spelen als je in het bezit bent van een save file waarmee je het einde van Forbidden West gehaald hebt, onderstreept enkel verder de nutteloosheid van deze review. Iedere gamer die de aftiteling van Forbidden West gehaald heeft, weet dan ook maar al te goed dat ‘meer’ van een van de beste titels van vorig jaar de moeite is om gretig de tandjes in te zetten.
Terug in Guerrilla's wonderlijk samengestelde post-apocalyptische wildernis springen was altijd al een aanlokkelijk voorstel, maar het feit dat dit fungeert als een soort coda geeft het een essentieel kantje. Guerrilla had, zoals ze destijds bij de Frozen Wildlands deden, kunnen opteren voor een royale zijsprong, maar gaat dus voor een uitgebreide epiloog die netjes een brug slaat met het onvermijdelijke derde deel. Dat bezorgt deze uitbreiding dus duidelijk een essentieel kantje voor de fans. Het goede nieuws is dat de reis naar de Burning Shores wel degelijk het ondernemen waard is.
spoilen, maar het komt erop neer dat Aloy na het voltooien van de ‘Singularity’ missie een bericht krijgt dat haar naar de Burning Shores lokt, op zoek naar een losgeslagen Zenith die het voortbestaan van het leven in die regio bedreigt. Zonder al te veel weg te geven, maakt die Zenith een heerlijk dreigende indruk dankzij een meesterlijke vertolking door Sam Witwer. Na Starkiller in The Force Unleashed en Deacon St. John toont Witwer hier nog maar eens waarom hij zo een graag geziene acteur in videogames is. Een andere sterke nieuwkomer in de wereld van Horizon is Seyka. In een wanhopige zoektocht naar haar verdwenen zus kruist haar pad met dat van Aloy, wat voor een alliantie zorgt die het kloppende hart van deze uitbreiding vormt.
Ook het traverseren door deze post-apocalyptische versie van Los Angeles voelt vertrouwd. Het platformen laat af en toe nog wel een steekje vallen, letterlijk en figuurlijk, maar het rennen, springen, klimmen, vliegen en zwemmen met Aloy voelt ook nu grotendeels als een springplank naar avonturen. Een leuke nieuwe feature is het bootje van Seyka. Je nieuwe BFF zorgt ervoor dat je vlotjes de wateren rond Los Angeles kunt bevaren en makkelijk verder gelegen eilandjes kan bereiken. Niet alleen is het een stijlvol middel om je door de spelwereld te bewegen, maar het levert ook nog eens het soort vista's op waar je mond van gaat openvallen. Het is niet het enige hulpmiddel om je vlot mee door de spelwereld te bewegen. De Waterwing is nog toffer en is een vliegend mechanisch beest dat onder water kan duiken en het ultieme rijdier is om je mee door de Burning Shores te bewegen. Ook dat levert uiteraard indrukwekkende beelden op.
De vijf uitgebreide quests die de game je voorschotelt zullen je een uurtje of zes zoet houden, maar dan rest je nog een cauldron om te infiltreren, een Relic Ruin om op te lossen en een handvol aan andere dingetjes om je speeltijd mee op te krikken. Er zijn nieuwe kostuums om te ontdekken, nieuwe wapens om in te zetten en nieuwe skills om mee te experimenteren. Zaken zoals de mogelijkheid om al glijdend te schieten of een vijand kennis te laten maken met een combinatie van je grappling hook en een dosis Resonator energie, geven de chaotische combat dan ook frisse impulsen. Uiteindelijk is het tekenend voor wat deze uitbreiding in zijn geheel doet. Het neemt alles wat vertrouwd is aan Forbidden West en bezorgt je als speler meer van datzelfde gekruid met wat nieuwe toetsen. Op die manier voelt Burning Shores erg vertrouwd, routineus zelfs bij momenten, maar uiteindelijk nog steeds opwindend kwalitatief.
Terug in Guerrilla's wonderlijk samengestelde post-apocalyptische wildernis springen was altijd al een aanlokkelijk voorstel, maar het feit dat dit fungeert als een soort coda geeft het een essentieel kantje. Guerrilla had, zoals ze destijds bij de Frozen Wildlands deden, kunnen opteren voor een royale zijsprong, maar gaat dus voor een uitgebreide epiloog die netjes een brug slaat met het onvermijdelijke derde deel. Dat bezorgt deze uitbreiding dus duidelijk een essentieel kantje voor de fans. Het goede nieuws is dat de reis naar de Burning Shores wel degelijk het ondernemen waard is.
Alliantie
We gaan niet te hard het einde van Horizon Forbidden WestIn de stad der dromen heerst nu de nachtmerrie
Los van het verhaal dat uiteindelijk dus de deur opent naar het slotstuk van de trilogie, brengt Burning Shores exact wat je zou verwachten van een uitbreiding voor Forbidden West. De combat tegen mechanische beestjes met scherpe klauwen blinkt nog steeds uit qua flow en dwingt je nog steeds om vlot te wisselen tussen je valstrikken en mêlee en ranged aanvallen. Na al die jaren heeft de unieke combat van Horizon verrassend weinig aan frisheid ingeboet en ook hier weet Guerrilla weer aardig te imponeren met enkele pittige nieuwe tegenstanders. Vooral de Bilegut is het soort creatuur dat je enkel in nachtmerries zou verwachten. Een gigantische mechanische pad die bijtend zuur spuwt en eitjes legt die zich ontpoppen tot een zwerm hoornaars. Wanneer je twee van die monsters tegelijk op je pad treft, is het resultaat absolute chaos en zweterige handjes rond je controller geblazen. Het is indrukwekkend in al zijn weerzinwekkendheid, en heerlijk bevredigend om uiteindelijk te overleven. Het is in dat soort momenten van nagelbijtende gevechten met indrukwekkende tegenstanders dat Horizon indruk blijft maken.De Burning Shores brengen alles wat je zou verwachten van een uitbreiding op Forbidden West.
Ook het traverseren door deze post-apocalyptische versie van Los Angeles voelt vertrouwd. Het platformen laat af en toe nog wel een steekje vallen, letterlijk en figuurlijk, maar het rennen, springen, klimmen, vliegen en zwemmen met Aloy voelt ook nu grotendeels als een springplank naar avonturen. Een leuke nieuwe feature is het bootje van Seyka. Je nieuwe BFF zorgt ervoor dat je vlotjes de wateren rond Los Angeles kunt bevaren en makkelijk verder gelegen eilandjes kan bereiken. Niet alleen is het een stijlvol middel om je door de spelwereld te bewegen, maar het levert ook nog eens het soort vista's op waar je mond van gaat openvallen. Het is niet het enige hulpmiddel om je vlot mee door de spelwereld te bewegen. De Waterwing is nog toffer en is een vliegend mechanisch beest dat onder water kan duiken en het ultieme rijdier is om je mee door de Burning Shores te bewegen. Ook dat levert uiteraard indrukwekkende beelden op.
Audiovisueel pretpark
Het is niet zo dat het feit dat deze expansie enkel te spelen is via een PlayStation 5 voor een stevige sprong in grafische fideliteit zorgt, maar dat knappe snoetje dat Forbidden West al had wordt hier enkel verder gecomplimenteerd door de ruwe schoonheid van Los Angeles. Er is dan ook niks subtiel aan deze spelwereld. Het water is azuurblauw, het gesmolten lava zinderend en de tropische overwoekering van de stad der Engelen adembenemend. Het is een spektakelstuk dat helaas niet zonder wat schoonheidsfoutjes is. De pop-in tijdens het vliegen valt bijvoorbeeld niet te negeren en ook de manier waarop je af en toe vast komt te zitten in het decor verraadt wat ruwere kantjes. Het is en blijft zonder twijfel een van de strafste games die je momenteel kan spelen op vlak van audiovisueel spierballengerol op console, maar foutloos is het geenszins. Een ander steekje dat Guerrilla laat vallen is de A.I. van Seyka. Ze vergezelt je op je avontuur, toont zich vaak genoeg nuttig tijdens gevechten en is een plezier om in je buurt te hebben, tot ze niet meer verder wil. Er waren momenten dat ik noodgedwongen een savefile terug moest opstarten omdat Seyka er niet al te veel zin meer bleek in te hebben en gewoon niet verder wou.De vijf uitgebreide quests die de game je voorschotelt zullen je een uurtje of zes zoet houden, maar dan rest je nog een cauldron om te infiltreren, een Relic Ruin om op te lossen en een handvol aan andere dingetjes om je speeltijd mee op te krikken. Er zijn nieuwe kostuums om te ontdekken, nieuwe wapens om in te zetten en nieuwe skills om mee te experimenteren. Zaken zoals de mogelijkheid om al glijdend te schieten of een vijand kennis te laten maken met een combinatie van je grappling hook en een dosis Resonator energie, geven de chaotische combat dan ook frisse impulsen. Uiteindelijk is het tekenend voor wat deze uitbreiding in zijn geheel doet. Het neemt alles wat vertrouwd is aan Forbidden West en bezorgt je als speler meer van datzelfde gekruid met wat nieuwe toetsen. Op die manier voelt Burning Shores erg vertrouwd, routineus zelfs bij momenten, maar uiteindelijk nog steeds opwindend kwalitatief.
Conclusie
The Horizon Forbidden West: Burning Shores is niet zonder gebreken. Er is een stuk van de behoorlijk uitgebreide map die nauwelijks benut wordt, de verhaalvertelling verliest zichzelf bij momenten te veel in een overdaad aan dialogen en er zijn wat kleine bugs. Dat zijn echter kleine schoonheidsfoutjes op een voor de rest kwalitatief hoogstaande uitbreiding die voor fans van de franchise gewoon onmisbaar is omwille van de brug die het slaat naar het volgende deel. Je kan weliswaar makkelijk opperen dat het een ‘veilige’ uitbreiding is die vooral meer van hetzelfde levert, maar omdat Forbidden West de lat al torenhoog wist te leggen, is meer van hetzelfde meer dan genoeg.
Pro
- Gameplay haalt hetzelfde hoge niveau als Forbidden West
- De Burning Shores zijn een uitdagende woeste plek met intimiderende nieuwe wezens
- Audiovisueel van de bovenste plank
- Zet de deur open naar een nieuw deel
Con
- Wat kleine bugs
- Een stuk van de map wordt nauwelijks gebruikt
8
Over
Beschikbaar vanaf
19 april 2023
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PlayStation 5
Genre
- Action
- Adventure
Ontwikkelaar
- Guerrilla Games
Uitgever
- Sony Interactive Entertainment
