Review: Emmanuelle

Vijftig jaar na de iconische verfilming van Emmanuelle door Just Jaeckin wordt de roman van Emmanuelle Arsan opnieuw tot leven gebracht. Ditmaal onder regie van Audrey Diwan, met Noémie Merlant in de hoofdrol. De originele film, met Sylvia Kristel, schokte en verleidde het publiek in de jaren zeventig en kreeg enkele wisselvallige vervolgen en imitaties. Maar slaagt Diwan erin om nieuw leven te blazen in deze erotische cultfilm?
​

Audrey Diwan is een Franse filmmaker die in 2021 indruk maakte met het aangrijpende L'événement, en die in 2019 ook al wist te overtuigen met Mais vous êtes fous. Beide films zijn absoluut de moeite waard om te zien. Daarnaast heeft ze als scenarioschrijfster haar stempel gedrukt op recentere projecten, zoals L'Amour ouf, dat vorig jaar werd uitgebracht.

Lust zonder liefde​

Emmanuelle werkt als kwaliteitsinspecteur voor een luxe hotelketen en reist daarvoor voortdurend. In de openingsscène zien we haar met een passagier naar het toilet van een vliegtuig verdwijnen, wat meteen een duidelijk beeld schetst van haar seksleven: vluchtig, losbandig, maar zonder echt plezier of diepgang. Al vanaf de eerste momenten komt Emmanuelle over als een vrouw die zich eenzaam voelt, sterk gericht op haar werk en weinig vreugde uitstraalt. Ze heeft geen moeite met het verleiden van haar seksuele partners, maar het blijkt snel dat ze uit de seks zelf geen bevrediging haalt. Dit verandert wanneer ze ingenieur Kei ontmoet, die ook in het hotel verblijft en haar aandacht trekt. In tegenstelling tot de andere mannen die ze gemakkelijk verleidt, lijkt Kei immuun voor haar charmes.

Emmanuelle heeft geen moeite haar partners te verleiden, maar de intimiteit laat haar verlangens onvervuld.

Emotionele leegte​

Emmanuelle is een vrouw die de touwtjes in handen heeft, maar haar emoties blijven grotendeels ongrijpbaar. Hierdoor is ze als karakter moeilijk te doorgronden. Hoewel ze intrigerend is en er potentie lijkt te schuilen in haar verhaal, blijft het echte inzicht in haar innerlijke wereld uit. Ook de vele bijfiguren maken weinig indruk. Een uitzondering is de mysterieuze ingenieur Kei (Will Sharpe), die een boeiende aanwezigheid is. De film probeert een sfeer neer te zetten die doet denken aan Lost in Translation, maar mist de subtiliteit om het echt waar te maken.

De muziek en de algehele toon van Emmanuelle is serieus, zelfs zwaarmoedig, wat bijdraagt aan een sfeer die weinig ruimte laat voor nuance. Dit wordt verder versterkt door de dialogen, die vaak onnatuurlijk overkomen, vooral in de scènes tussen Emmanuelle en Margot (gespeeld door Naomi Watts). De interactie tussen de twee vrouwen voelt geforceerd en Watts’ performance blijft helaas nogal lauw. Zelfs wanneer de film zich richt op de meer aangrijpende scènes, blijft de kracht die je zou verwachten uit, waardoor de impact van deze momenten verwatert.

Het verhaal speelt zich grotendeels af in een luxueus hotel, gelegen in het bruisende hart van Hongkong, en visueel gezien is de film absoluut aangenaam om naar te kijken. De seksscènes voelen echter vaak tam en te geënsceneerd aan, waarbij de opwinding die je zou verwachten, volledig ontbreekt. Zelfs de masturbatiescènes, die doorgaans een zekere spanning zouden moeten oproepen, komen ongelooflijk saai over. Ze worden bovendien steevast onderbroken, vermoedelijk om de esthetische en "keurige" sfeer te behouden. Noémie Merlant levert echter een degelijke prestatie in de rol van Emmanuelle. Ze slaagt erin om de film, ondanks zijn tekortkomingen, op haar eigen manier min of meer overeind te houden.​

Conclusie

Emmanuelle brengt een sfeer die mij aanspreekt, vooral door de cinematografie en de goede acteerprestatie van Noémie Merlant. Na een tijdje keek ik toch even op mijn horloge en tot mijn verbazing was de film al een uur verder, zonder dat er echt een verhaal was opgebouwd. Visueel had de film me wel geboeid, maar gezien de relatief korte duur van 104 minuten begon ik me af te vragen waar het allemaal naartoe zou leiden. De verveling sloeg toe; Emmanuelle hield mijn aandacht niet langer vast. Uiteindelijk bleef ik achter met een gevoel van gemiste kansen.

Pro

• Stijlvolle cinematografie

Con

• Onzekere sfeerzetting
• Niet overtuigend

4.5

Over deze film

Beschikbaar vanaf

25 september 2024

Genre

1. Drama
2. Erotiek

Speelduur

107 minuten

Regie

Audrey Diwan

Cast

Noémie Merlant, Will Sharpe, Jamie Campbell Bower

Uitgever

Belga Films

Website

Officiële website