Doom Eternal en The Ancient Gods Part 1 had ik al uit. Dus, naast een potje knallen waarbij plezier en frustratie elkaar afwisselen, wat kon The Ancient Gods Part 2 mij nog meer bijbrengen? Met die gedachte drukte ik de play-knop in, en het vervolg lees je hier...
The Ancient Gods - Part 2 begint met een cut scene die een rechtstreekse voorzetting is van deel één, waarin de Dark Lord, jouw boosaardige tegenpool, zegt dat je elkaar terug zal ontmoeten in de stad Immora, om elkaar finaal te bekampen. Meer is er echt niet te ontdekken wat het verhaal betreft. Kortom, vind Immora en versla die gemenerik en zijn legioen handlangers. Hierop start je je tocht naar de World Spear in Argent D'Nur, waar meteen opvalt dat deze versie van Doom Eternal gewoonweg de beste visuals heeft. Het helpt natuurlijk wel wat dat veel van de levels zich buiten afspelen, in plaats van in de diepste kelders van de hel zoals in de voorgaande edities het geval was. Eindelijk dus een Doom Eternal in de beboste bergen en in de stad, dat oogt zó verfrissend. Voor heel even dacht ik zelfs al Halo Infinite te spelen.
Nieuwe vijanden, nieuw wapen
Net zoals in de basisgame en in de eerste DLC zul je veelvuldig terug gebruikmaken van de shotgun grapple voor een groot deel wat de platforming betreft en van de plasma beam om de lastige spirits te verslaan. En toch zijn er ook in deze editie nieuwigheden. Vooreerst zijn er een aantal nieuwe vijanden die een specifieke taktiek vereisen om ze snel en efficiënt te vernietigen.
Zo is er de Armored Baron, die je best kunt verslaan met de plasma gun. Is je plasmamunitie echter op, dan dien je eerst zijn knots te doen ontploffen, waarna zijn harnas afvalt. Niet altijd even makkelijk, want het beest kan je met zijn brute kracht serieus pijn doen. Met de Stone Imp zul je normaal minder problemen hebben, tenminste wanneer je je combat shotgun naar de automatische mode omschakelt. De Cursed Prowler is dan weer vooral ambetant wanneer hij je in het heetst van de strijd vervloekt, maar op zich, als je hem snel kan lokaliseren en vervolgens blood punchen, kun je wel snel weer verder met je battle. Eén van de makkelijkste nieuwe vijanden is de Riot Soldier. De rocket launcher kan hier wonderen doen met een opzettelijk slecht gemikte raket. Ten slotte is er de Screecher Zombie, die alle vijanden in de buurt tijdelijk bufft wanneer je hem doodt. Zeker verderop in de DLC zul je gaan inzien dat je deze best zo lang mogelijk laat leven, om jezelf niet in de voeten te schieten. Ik vond deze Screecher Zombies vooral heel vervelend wanneer er Marauders konden profiteren van zijn dood. Om één of andere reden duurde het altijd eeuwenlang voor ik dit type vijand kon omleggen.
De tweede toevoeging is het nieuwe wapen, de Sentinel Hammer. Deze bleek extreem handig wanneer het gevecht veel te hectisch werd, en geloof me, dat gebeurt meer dan je zou wensen in deze DLC. Wanneer je een mokerslag met deze hamer lanceert, worden alle vijanden in je nabijheid zwaar getroffen en krijg je heel even je adem terug. Naarmate de DLC vordert, zul je dit wapen steeds meer nodig hebben, want de gevechten worden steeds pittiger.
Frustratie én voldoening
Doorgaans had ik minder moeite met de moeilijkheidsgraad in vergelijking met het eerste deel, maar vooral de finale gevechten met de Dark Lord zelf deden mij meermaals zwaar vloeken. Soms is de game nogal onrechtvaardig en aldus frustrerend, en dit gebeurt zowel in het platforming als in de gevechten. Op bepaalde momenten kom je letterlijk een centimeter te kort of voerde je een Glory Kill net niet snel genoeg uit, waardoor je het ganse gevecht, dat al 10 minuten aan de gang was, opnieuw moet spelen. Want neen, er is geen manuele opslag mogelijk. De voldoening is echter des te groter, als het je dan uiteindelijk toch lukt om die broodnodige sprong te maken, of die zogezegd onverslaanbare vijand aan stukken te rijgen.
The Ancient Gods - Part 2 begint met een cut scene die een rechtstreekse voorzetting is van deel één, waarin de Dark Lord, jouw boosaardige tegenpool, zegt dat je elkaar terug zal ontmoeten in de stad Immora, om elkaar finaal te bekampen. Meer is er echt niet te ontdekken wat het verhaal betreft. Kortom, vind Immora en versla die gemenerik en zijn legioen handlangers. Hierop start je je tocht naar de World Spear in Argent D'Nur, waar meteen opvalt dat deze versie van Doom Eternal gewoonweg de beste visuals heeft. Het helpt natuurlijk wel wat dat veel van de levels zich buiten afspelen, in plaats van in de diepste kelders van de hel zoals in de voorgaande edities het geval was. Eindelijk dus een Doom Eternal in de beboste bergen en in de stad, dat oogt zó verfrissend. Voor heel even dacht ik zelfs al Halo Infinite te spelen.
Eindelijk een Doom Eternal in de beboste bergen en in de stad.
Nieuwe vijanden, nieuw wapen
Net zoals in de basisgame en in de eerste DLC zul je veelvuldig terug gebruikmaken van de shotgun grapple voor een groot deel wat de platforming betreft en van de plasma beam om de lastige spirits te verslaan. En toch zijn er ook in deze editie nieuwigheden. Vooreerst zijn er een aantal nieuwe vijanden die een specifieke taktiek vereisen om ze snel en efficiënt te vernietigen.
Zo is er de Armored Baron, die je best kunt verslaan met de plasma gun. Is je plasmamunitie echter op, dan dien je eerst zijn knots te doen ontploffen, waarna zijn harnas afvalt. Niet altijd even makkelijk, want het beest kan je met zijn brute kracht serieus pijn doen. Met de Stone Imp zul je normaal minder problemen hebben, tenminste wanneer je je combat shotgun naar de automatische mode omschakelt. De Cursed Prowler is dan weer vooral ambetant wanneer hij je in het heetst van de strijd vervloekt, maar op zich, als je hem snel kan lokaliseren en vervolgens blood punchen, kun je wel snel weer verder met je battle. Eén van de makkelijkste nieuwe vijanden is de Riot Soldier. De rocket launcher kan hier wonderen doen met een opzettelijk slecht gemikte raket. Ten slotte is er de Screecher Zombie, die alle vijanden in de buurt tijdelijk bufft wanneer je hem doodt. Zeker verderop in de DLC zul je gaan inzien dat je deze best zo lang mogelijk laat leven, om jezelf niet in de voeten te schieten. Ik vond deze Screecher Zombies vooral heel vervelend wanneer er Marauders konden profiteren van zijn dood. Om één of andere reden duurde het altijd eeuwenlang voor ik dit type vijand kon omleggen.
De tweede toevoeging is het nieuwe wapen, de Sentinel Hammer. Deze bleek extreem handig wanneer het gevecht veel te hectisch werd, en geloof me, dat gebeurt meer dan je zou wensen in deze DLC. Wanneer je een mokerslag met deze hamer lanceert, worden alle vijanden in je nabijheid zwaar getroffen en krijg je heel even je adem terug. Naarmate de DLC vordert, zul je dit wapen steeds meer nodig hebben, want de gevechten worden steeds pittiger.
Frustratie én voldoening
Doorgaans had ik minder moeite met de moeilijkheidsgraad in vergelijking met het eerste deel, maar vooral de finale gevechten met de Dark Lord zelf deden mij meermaals zwaar vloeken. Soms is de game nogal onrechtvaardig en aldus frustrerend, en dit gebeurt zowel in het platforming als in de gevechten. Op bepaalde momenten kom je letterlijk een centimeter te kort of voerde je een Glory Kill net niet snel genoeg uit, waardoor je het ganse gevecht, dat al 10 minuten aan de gang was, opnieuw moet spelen. Want neen, er is geen manuele opslag mogelijk. De voldoening is echter des te groter, als het je dan uiteindelijk toch lukt om die broodnodige sprong te maken, of die zogezegd onverslaanbare vijand aan stukken te rijgen.
Conclusie
The Ancient Gods Part 2 is dé ideale DLC om Doom Eternal als een geheel af te sluiten. Top actie, prachtige visuals en een vette soundtrack, wat wil je meer? Door de vereiste snelheid van uitvoering is deze uitbreiding weliswaar, net zoals de basisgame, niet voor iedereen weggelegd. Ook de herspeelbaarheid blijft voor mij een groot vraagteken.
Pro
- Prachtige visuals
- Vette actie
- Vette sound
Con
- Soms frustrerend
- Herspeelbaarheid beperkt
8
Over
Beschikbaar vanaf
18 maart 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Stadia
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Ontwikkelaar
- id Software
Uitgever
- Bethesda Softworks
