Het lijkt een aanlokkelijk idee om, nu de wereld om ons heen beetje bij beetje lijkt te imploderen, naar de sterren te kijken voor een rooskleurigere toekomst. Als we echter afgaan op de gebeurtenissen in de Deliver Us-games, dan lijkt ook dat romantische idee een avontuur vol struikelblokken te gaan worden. De wetenschappers uit Deliver Us the Moon hadden een ‘’fuck it’’ momentje en besloten de energiestraal bedoeld om de aarde te redden achter te laten en hun spreekwoordelijke schop af te kuisen, op zoek naar hun eigen nieuwe tuin van Eden. Erg ver zijn de bollebozen echter niet gekomen, want een mysterieuze transmissie van Mars onthuld dat de snoodaards zich op de rode planeet teruggetrokken hebben. Het is de katalysator voor een nieuw avontuur waarin je de rol aanneemt van de jongste astronaute die ooit geastronaut heeft. Ja, ik weet heus ook wel dat astronauten technisch gezien geen werkwoord is, maar Pluto is technisch gezien ook geen planeet en ook die mag gewoon zijn ding blijven doen. Hoe omschrijf je het werk dat een astronaut uitvoert anders? Ruimte-klusjes opknappen?
In elk geval, Kathy Johanson dus, de jongste astronaute ooit en de protagonist van dit avontuur dat zich tien jaar na de voorganger afspeelt. Het fijne aan Kathy is dat ze dit keer een directe persoonlijke link met het verhaal heeft, haar vader is namelijk lid van het team wetenschappers die hun missie in de steek liet om zich op Mars te gaan vestigen. Kathy’s missie bestaat dan ook uit de zoektocht naar antwoorden. Ze moet op de kolonie op Mars ontdekken wat er met haar vader en zijn kompanen gebeurd is en zoeken naar technologie die het voortbestaan van de aarde zou kunnen redden. Het is een behoorlijke taak om op je frêle schouders te dragen.
Narratieve speurtocht
Veel van de verhaalvertelling in Deliver Us Mars komt in de vorm van narratieve broodkruimeltjes. Je ontdekt tijdens je exploratie briefjes die de kolonisten voor elkaar achterlieten, of tekstberichten en hologrammen en stukje bij beetje laat je zo de puzzelstukjes samenvallen. Op papier klinkt het niet bepaald boeiend, maar de manier waarop je steeds wat meer informatie krijgt en ontdekt dat er een zekere morele ambiguïteit rond de personages hun drijfveren hangt, drijft je steeds verder. Gaandeweg ga je echt actief twijfelen aan de validiteit van je missie. Is het niet beter om een stervende planeet ten onder te laten gaan en alle krachten te bundelen op zoek naar een nieuwe thuis die meer hoop kan bieden? Dat soort vragen liggen aan de kern van het verhaal van Deliver Us Mars.
Waar deze opvolger sterker tot zijn recht komt dan in de voorganger, is in Kathy, een hoofdpersonage waar je meer voeling mee hebt dan de stille protagonist van weleer. Ze is jong en onervaren en wordt gedreven door de drang om haar vader te vinden, waardoor ze constant botst tegen de motivaties van haar meer ervaren teamleden. Die emotionele kern zorgt ervoor dat je meer in het verhaal wordt getrokken dan destijds op de maan. Ontwikkelaar KeokeN heeft met Ellise Chappell eveneens het geluk een sterke stemactrice aan boord te hebben die genoeg menselijkheid in haar personage weet te leggen, zodat je de rigide animaties en rare gezichtsuitdrukkingen voor lief kan nemen.
Geen gameplay van buitenaardse klasse
Wat sfeer en verhaalvertelling betreft is Deliver Us Mars een aanrader, maar op vlak van gameplay laat het spel een paar steken vallen die het verhinderen om echt hoog in de atmosfeer te belanden. De puzzels die je op je zoektocht tegenkomt zijn net als in Deliver Us the Moon eerder praktisch van aard en variëren van het verplaatsen van energiestralen om deuren te openen tot rondvliegen met je kleine robot Ayla door luchtschachten om andere deuren te openen. Echt complex en boeiend kan je de puzzels dus niet noemen, eerder gesloten deuren op je pad die tussen jou en je progressie in het verhaal staan.
Ook de kleine platform-elementen van de game brengen wat problemen met zich mee. Er zijn bepaalde muren waar Kathy op kan klimmen met behulp van haar speciale klim-bijlen, en die bestuur je met de linker en rechter triggers. Hoera voor realisme, maar een stevige boe voor de funfactor kan ik jullie zeggen. Het klimmen in Deliver Us Mars gaat … ontzettend … traag. Dat het klimmen eveneens behoorlijk onresponsief uit de hoek komt en je bij het maken van een sprong tijdens de lange klimsequenties regelmatig je dood tegemoet dondert, weet de frustratie enkel te voeden. In de ruimte horen ze je nondedju wel degelijk schreeuwen, wanneer er instortende muren op je pad komen en je aan het vechten bent met schabouwelijke controls bijvoorbeeld.
Had extra tijd in de Cryotank kunnen gebruiken
Dat de game visueel een stuk minder gelikt aanvoelt dan de voorganger doet Deliver Us Mars ook geen cadeautjes. Ik haalde eerder al de rare animaties aan die ervoor zorgen dat personages evenveel menselijkheid uitstralen als een animatronic uit Disneyland, maar ook constante pop-in zorgt ervoor dat de illusie van exploreren op de rode planeet vaak onderuit gaat. Deliver Us Mars is uiteraard een spel gemaakt door een klein Nederlands team op een budget waarvoor ze bij Guerrilla Games nog niet eens de catering zouden kunnen betalen, maar dat neemt niet weg dat de game best nog wat extra afwerking had kunnen gebruiken.
In elk geval, Kathy Johanson dus, de jongste astronaute ooit en de protagonist van dit avontuur dat zich tien jaar na de voorganger afspeelt. Het fijne aan Kathy is dat ze dit keer een directe persoonlijke link met het verhaal heeft, haar vader is namelijk lid van het team wetenschappers die hun missie in de steek liet om zich op Mars te gaan vestigen. Kathy’s missie bestaat dan ook uit de zoektocht naar antwoorden. Ze moet op de kolonie op Mars ontdekken wat er met haar vader en zijn kompanen gebeurd is en zoeken naar technologie die het voortbestaan van de aarde zou kunnen redden. Het is een behoorlijke taak om op je frêle schouders te dragen.
Narratieve speurtocht
Veel van de verhaalvertelling in Deliver Us Mars komt in de vorm van narratieve broodkruimeltjes. Je ontdekt tijdens je exploratie briefjes die de kolonisten voor elkaar achterlieten, of tekstberichten en hologrammen en stukje bij beetje laat je zo de puzzelstukjes samenvallen. Op papier klinkt het niet bepaald boeiend, maar de manier waarop je steeds wat meer informatie krijgt en ontdekt dat er een zekere morele ambiguïteit rond de personages hun drijfveren hangt, drijft je steeds verder. Gaandeweg ga je echt actief twijfelen aan de validiteit van je missie. Is het niet beter om een stervende planeet ten onder te laten gaan en alle krachten te bundelen op zoek naar een nieuwe thuis die meer hoop kan bieden? Dat soort vragen liggen aan de kern van het verhaal van Deliver Us Mars.
Waar deze opvolger sterker tot zijn recht komt dan in de voorganger, is in Kathy, een hoofdpersonage waar je meer voeling mee hebt dan de stille protagonist van weleer. Ze is jong en onervaren en wordt gedreven door de drang om haar vader te vinden, waardoor ze constant botst tegen de motivaties van haar meer ervaren teamleden. Die emotionele kern zorgt ervoor dat je meer in het verhaal wordt getrokken dan destijds op de maan. Ontwikkelaar KeokeN heeft met Ellise Chappell eveneens het geluk een sterke stemactrice aan boord te hebben die genoeg menselijkheid in haar personage weet te leggen, zodat je de rigide animaties en rare gezichtsuitdrukkingen voor lief kan nemen.
Geen gameplay van buitenaardse klasse
Wat sfeer en verhaalvertelling betreft is Deliver Us Mars een aanrader, maar op vlak van gameplay laat het spel een paar steken vallen die het verhinderen om echt hoog in de atmosfeer te belanden. De puzzels die je op je zoektocht tegenkomt zijn net als in Deliver Us the Moon eerder praktisch van aard en variëren van het verplaatsen van energiestralen om deuren te openen tot rondvliegen met je kleine robot Ayla door luchtschachten om andere deuren te openen. Echt complex en boeiend kan je de puzzels dus niet noemen, eerder gesloten deuren op je pad die tussen jou en je progressie in het verhaal staan.
Het gebrek aan variatie zorgt ervoor dat je aan het eind van de game geen energiestralen meer kan zien zonder met je ogen te rollen.
Ook de kleine platform-elementen van de game brengen wat problemen met zich mee. Er zijn bepaalde muren waar Kathy op kan klimmen met behulp van haar speciale klim-bijlen, en die bestuur je met de linker en rechter triggers. Hoera voor realisme, maar een stevige boe voor de funfactor kan ik jullie zeggen. Het klimmen in Deliver Us Mars gaat … ontzettend … traag. Dat het klimmen eveneens behoorlijk onresponsief uit de hoek komt en je bij het maken van een sprong tijdens de lange klimsequenties regelmatig je dood tegemoet dondert, weet de frustratie enkel te voeden. In de ruimte horen ze je nondedju wel degelijk schreeuwen, wanneer er instortende muren op je pad komen en je aan het vechten bent met schabouwelijke controls bijvoorbeeld.
Had extra tijd in de Cryotank kunnen gebruiken
Dat de game visueel een stuk minder gelikt aanvoelt dan de voorganger doet Deliver Us Mars ook geen cadeautjes. Ik haalde eerder al de rare animaties aan die ervoor zorgen dat personages evenveel menselijkheid uitstralen als een animatronic uit Disneyland, maar ook constante pop-in zorgt ervoor dat de illusie van exploreren op de rode planeet vaak onderuit gaat. Deliver Us Mars is uiteraard een spel gemaakt door een klein Nederlands team op een budget waarvoor ze bij Guerrilla Games nog niet eens de catering zouden kunnen betalen, maar dat neemt niet weg dat de game best nog wat extra afwerking had kunnen gebruiken.
Conclusie
Deliver Us Mars heeft een sterk verhaal als kern, waarbij onder andere Ellise Chappell als hoofdpersonage Kathy een sterke prestatie neergzet. Maar de game die het geheel moet dragen laat dit keer helaas net wat te veel steken vallen, waaronder de saaie klimsequenties, een gebrek aan variatie en puzzels en animaties die niet om over naar huis te schrijven zijn.
Pro
- Verhaalvertelling en sfeer blijft sterk
- Ellise Chappell zet een sterke performance neer die hoofdpersonage Kathy tot leven wekt
Con
- Het klimmen is een sleur
- Een gebrek aan variatie in de puzzels is een groter pijnpunt dan bij de voorganger
- Gebrekkige animaties en andere ruwe kantjes breken de illusie
7
Over
Beschikbaar vanaf
10 februari 2023
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Adventure
- Platformer
- Puzzle
- Walking simulator
Ontwikkelaar
- KeokeN Interactive
Uitgever
- Frontier Developments
