Review: Dead Space

Een remake brengt altijd de nodige bagage met zich mee. Voor je het spel opstart krijg je automatisch nostalgische flashbacks naar memorabele momenten die je altijd bijgebleven zijn. Je kan niet wachten om opnieuw met je onfortuinlijke ingenieur voet te zetten aan boord van een ruimteschip dat voelt als het gruwelijke liefdeskind van de Nostromo en de Event Horizon, maar je doet het met een klein stemmetje in je achterhoofd. Wat als ze er van alles aan veranderd hebben en de ervaring verwaterd hebben? Wat als de game, zoveel jaren later, gedateerd aanvoelt? Het zijn logische reserves om te hebben, maar Dead Space veegt ze al na een klein kwartiertje van tafel.

Dead Space is dan ook een remake in de puurste vorm van het woord. Het bevat dan ook alles wat de originele game had. Het verhaal is hetzelfde, de set pieces zijn hetzelfde, de groteske necromorphs die je de stuipen op het lijf jagen zijn hetzelfde. Het is dezelfde game, maar dan een stuk opgepoetst en met een aantal verbeteringen die de ervaring een fris elan geven. Het verhaal blijft dus likkebaarden voor fans van films zoals Alien. Je kruipt in het metalen pantser van Isaac Clarke, een intergalactische klusjesman die samen met zijn crew naar de USG Ishimura wordt gestuurd om te ontrafelen wat er aan de hand is met het schip. De Ishimura is het soort ruimteschip dat ingezet wordt om planeten te ontginnen van hun waardevolle grondstoffen, maar dat plots geen enkel teken van leven meer geeft.

DS_UP_ISAAC_16x9.jpg


In de ruimte horen ze je echt wel schreeuwen

Dat de vriendin van Isaac een dokter aan boord van het schip is, maakt het uiteraard persoonlijk. In de donkere gangen van de Ishimura vindt Isaac echter niet de bemanning waar hij op hoopte, maar eerder de gemuteerde restanten ervan. Monsterachtige wezens met klauwen, schubben en tentakels hebben van het schip een nachtmerrie gemaakt waar Isaac de rest van de game probeert uit te ontsnappen. De verhaalvertelling is, los van de graphics uiteraard, de eerste plek waar Dead Space wat afwijkt van het origineel. Er zijn hier en daar wat extra dialogen die personages iets beter uit de verf doen komen dan in het origineel, en Isaac heeft eindelijk een stem. De stille protagonist laten spreken had uiteraard het gevaar dat het de immersie die zo belangrijk is voor een game in dit genre zou kunnen breken, maar het tegendeel is eigenlijk waar. Door Isaac nu te laten spreken komen situaties een stuk natuurlijker over en voelt hij meer aan als een authentiek personage dan gewoon een wandelend stuk schroot. Het komt de inleving zowaar ten goede.

Aan de gameplay zelf is niet al te veel gesleuteld. Het komt nog steeds neer op een soort Resident Evil 4 in de ruimte, met de geniale twist dat de necromorphs nogal lacherig omgaan met standaard munitie. Hoe je dat als klusjesman in de ruimte aanpakt blijft een ding van gruwelijke schoonheid. Je gebruikt gewoon je gemodificeerde gereedschap om de gruwelijke hufters van hun ledematen te ontdoen, voor je hun kop kennis laat maken met je stalen laars. Dingen als een lasergestuurd nagelgeweer of een roterend zaagblad, dat soort zaken maken deel uit van je arsenaal.

dead space 3.jpeg


Dat die necromorphs even volhardend zijn als het kind van de buren dat wafels moet verkopen voor school en dus blijven komen tot ze hun doel hebben bereikt, draagt enkel bij tot de gruwelijke pret. Knal je de poten van onder zo'n scrotum met tanden, dan blijft het nog bijtgraag je richting uitkomen. Ze zijn dus angstaanjagend toegewijd om je kapot te maken, die dingen. Ik heb het gevoel dat de sequels van Dead Space meer de kaart van de actie trokken, maar deze remake van het origineel voelt echt wel als een survival horrorgame aan. Isaac is geen marinier die even een paar monsters omlegt, elke stap die je zet is dus behoedzaam en elk schot dat je afvuurt moet doel treffen. Het zorgt voor een beklemmend sfeertje dat nog steeds weinig games wisten te evenaren.

Het dient wel gezegd te worden dat Dead Space tegenwoordig een tikje geruststellender voelt omdat de wapens nieuwe buffs gekregen hebben die hen een stuk krachtiger maken. Veel spelers bleven indertijd gewoon teruggrijpen naar de Plasma Cutter omdat het ding gewoon erg cool en verdomd krachtig was, dus besloten de makers dan maar om de rest van de wapens ook een beetje krachtiger te maken. Je kan erg eenvoudig je wapens upgraden met nodes en die terug inwisselen wanneer het resultaat je niet bevalt. Dat zorgt ervoor dat wisselen tussen de diverse wapens nu een stuk leuker is. Wie dacht dat krachtige wapens ook resulteren in een makkelijkere game, vergeet het maar. Ook de Necromorphs zijn wat meer opgefokt en komen een tikje sneller en agressiever uit de hoek. Het houd elkaar netjes in balans dus.

Dead Space 1.jpeg


Een vertrouwd, maar toch fris gevoel

De grootste verandering zit hem in de Ishimura zelf. Je komt nog steeds door alle gebieden van het schip die je destijds angstdromen wisten te bezorgen, maar er zijn kleine aanpassingen gebeurd hier en daar en zelfs optionele gebieden waar je sidequests kan beleven. Dead Space is uiteraard nog steeds dat ijzingwekkende lineaire avontuur van weleer, maar er zit nu ook een licht stukje Metroidvania in dat je met behulp van het tramsysteem toelaat om terug te keren naar een eerder gebied om te zien wat er achter die deur zit waar je eerder niet door kon. Het kan zijn dat er iets waardevol te rapen valt door terug te keren op je stappen, maar het kunnen ook gewoon meer tanden en klauwen zijn die je aantreft.

Dead Space doet alles wat een sterke remake moet doen, namelijk een geliefde ervaring beter dan ooit maken.


Andere aanpassingen zijn kleine verbeteringen zoals het wegwerken van de power node deuren. Waar je in het origineel die nodes moest achterhouden omdat je er misschien eentje nodig zou hebben om een deur te openen, gebeurt dat nu met een korte puzzel. Je kan dus zorgeloos alle nodes spenderen aan je upgrades. Ook het alom gehate stukje waarin je asteroïden moest stuk knallen met een turret is volledig vervangen door een volledig nieuw segment. Tenslotte kun je nu, net zoals in de sequels, volledig vrij bewegen in zero-G. Het zijn kleine aanpassingen die de game significant beter maken en zorgen dat het spel niet half zo gedateerd voelt als je zou verwachten van een titel als deze.

dead space 2.jpg


Dicht bij de perfectie

Uiteraard moeten we ook even stilstaan bij de audiovisuele facelift die de game onderging. Het is geen grafisch powerhouse zoals God of War: Ragnarok dat was, maar het doet verdomd effectief wat het moet doen en dat is je doen geloven dat je als een soort tinnen man door het voorgeborchte van de hel aan het stappen bent. Het art design van Dead Space is altijd al sterk geweest, maar komt nu beter dan ooit tot zijn gortige recht met kille corridors waar belichting en schaduw je ogen voor de gek houden en monsters die voer zijn voor slapeloze nachten. Alleen al een blik werpen op het pak van Isaac toont hoeveel zorg voor detail er in de remake van Dead Space is gaan zitten. Dat het pak je nog steeds alle informatie rond je levensbalk en wapens bezorgt, zodat de game niks op het scherm heeft wat de immersie kan breken, ook dat blijft een meesterzet.

Grote minpunten kan je dit Dead Space in herwerkte vorm eigenlijk niet aanwrijven. Je moet de game echt in Quality Mode aan 30 fps spelen, omdat in Performance Mode aan 60 fps de game op grafisch vlak een te stevige stap terug zet. Verder is het gebruik van de haptics op de PlayStation 5 best teleurstellend. Isaac is een kerel in een stalen pantser die met zwaar gereedschap op monsters knalt, maar dat komt nooit volledig over door de DualSense. Voor een game die zo voluit gaat in het scheppen van sfeer en immersie is nauwelijks wat doen met de haptische feedback van de PlayStation 5 een rare steek om te laten vallen. Laat ons hopen dat het een foutje is dat ze voor de remake van Dead Space 2 recht weten te zetten.

Conclusie

Dead Space is een remake die alles goed doet. Het neemt alles wat het origineel zo geliefd maakte en bouwt daar verder op om een game af te leveren die er niet alleen audiovisueel een stuk gelikter uitziet, maar die ook nog eens een stuk beter uit de verf komt als spelervaring. Het legt de lat voor de rest van de remakes die dit jaar op de markt komen dan ook tot in de stratosfeer.

Pro

  • De ijzingwekkende sfeer van het origineel blijft volledig intact
  • Audiovisueel een erg knappe upgrade
  • De vele grote en kleine aanpassingen maken Dead Space beter dan ooit

Con

  • De ondersteuning voor haptische feedback is ietwat minimaal
9

Over

Beschikbaar vanaf

27 januari 2023

Gespeeld op

  1. PlayStation 5

Beschikbaar op

  1. PC
  2. PlayStation 5
  3. Xbox Series X|S

Genre

  1. Horror
  2. Survival

Ontwikkelaar

  1. Motive Studios

Uitgever

  1. Electronic Arts
 
Terug
Bovenaan