Wie ben jij? De update-assistent van een smartphone! Wat is jouw missie? De gsm helpen updaten naar het volgend besturingssysteem. Wat gebeurt er daarna? Jij en het vorige besturingssysteem sterven en verdwijnen voor eeuwig. Ja, misschien toch even hard nadenken voordat je deze update verderhelpt dus.
Naraven Games is een Zwitserse indiestudio bestaande uit vrouwelijke ontwikkelaars met een achtergrond in de filmindustrie. Zoals hun naam al weggeeft, specialiseren zij zich in verhaalgedreven games. In 2019 waagden zij zich aan Answer Knot, een dramatische, free-to-play walking sim met een realistische stijl. Met Backfirewall_ gingen ze een volledig andere richting op, met een duidelijke en gekke visie die de game tezamen met zijn goed geschreven verhaal volledig overeind houdt, in tegenstelling tot het instabiele besturingssysteem dat je in het spel zal tegenkomen. Deze komische adventuregame is nu uit op alle platformen behalve de Nintendo Switch, waarop het later in het jaar ook speelbaar zal worden.
Verdomme, niet nóg een verplichte software-update!
Al tijdens het selecteren van je instellingen via een verhaalgedreven interface (een trucje dat Backfirewall_ van NieR: Automata heeft geleend, en het soort interface screw dat wel meer gebruikt had mogen worden in een game zoals deze), ontmoet je OS9, het besturingssysteem van een smartphone. Jijzelf bent de installatieassistent van OS10 en paniek slaat om wanneer OS9 realiseert dat hij verplaatst wordt. Onmiddellijk zet hij gebeurtenissen in beweging om de installatie van OS10 te dwarsbomen. Zo kunnen zowel hij als jijzelf overleven. Maar dan zet je je eerste stappen in de wereld van de gsm. Alles en iedereen rondom je lijkt wel kritisch dysfunctioneel. Je begint je af te vragen of die update misschien toch beter door was gegaan. En wie de mysterieuze resistentiegroep is die naar de cloud wil vluchten.
Dat lees je goed, de volledige gamewereld van Backfirewall_ speelt zich dus af binnen een gsm. Alles dat je dan ook te zien krijgt in de game, is een soms symbolische, maar vaak komisch letterlijke representatie van een stuk software dat je in een smartphone kan verwachten. Zo kan je je bevinden in een museumachtige galerij vol foto's van de gebruiker of een controlecentrum waar alle instellingen constant gemonitord en getweakt worden. Grafisch en in het departement van het kunstdesign is Backfirewall_ eerlijk gezegd niets opmerkelijks: de wereld bestaat uit 3D-objecten die zonder sterke esthetische visie ontworpen zijn. Hetgeen het spel aangenaam maakt om naar te kijken, is de vermakelijkheid van de inhoud zelve, en dus niet zijn presentatie. De grootste uitzondering van deze regel is ook een belangrijke, want hij is in de titel te vinden: de firewall die alle wezens in deze gekke wereld in de gsm houdt, doemt constant in de achtergrond van elke locatie, en diens hypnotische roze gloed en lijnpatroon trekt al snel de aandacht van het oog. Slim ontworpen, want dat is ook exact het grootste obstakel dat we in het verhaal zullen proberen te omzeilen.
Tijdens je avontuur zal je verscheidene kleurrijke figuren tegenkomen die leukweg altijd instaan voor een app die je maar al te goed kent. Je dichtste bondgenoot is uiteraard OS9, de manager van het hele gebeuren in de gsm. Er is duidelijk voor een gelijkaardig personage als Wheatley uit Portal 2 gegaan. De Britse stemacteur Nicolas Oberson is geen komisch genie zoals Stephen Merchant, maar sympathiek is hij wel, zeker in concert met zijn sterk geschreven karakter-arc. Dat geldt eigenlijk voor veel van de personages: van klein tot groot, heeft elk personage wel een verhaaltje waar ze doorgaan tijdens jouw missie, waar jij soms ook impact op kan hebben. Zo heb je Alex, de Health-app die zich niet geapprecieerd voelt omdat de gebruiker hen nooit opendoet, of de sociale media-apps die steeds intieme toegang vragen naar de foto's verzameld door de foto-app, wat zij helemaal niet kan appreciëren. Dat zijn er maar een paar, maar Backfirewall_ heeft verrassend veel personages wiens uiteindelijke verhaal van jouw acties afhangen en zelfs sommige van de kleinere verhalen hebben een goede kans om je te ontroeren.
Bugs, cookies, privéberichten en cheat codes: Memoires van een verouderd besturingssysteem
De gameplay bestaat er voornamelijk uit dat je puzzels oplost en de wereld navigeert met behulp van vier "cheat codes", functies die OS9 voor jou verzekerd heeft. Met de meest gebruikte cheat code kan je sommige objecten gewoon doen verdwijnen. Met een tweede cheat code kan je de zwaartekracht van sommige objecten omdraaien (dus iets aan het plafond naar beneden sturen of omgekeerd). De derde cheat code die je krijgt, laat je toe om sommige objecten hun kleur te veranderen en de laatste cheat code laat toe dat je bepaalde objecten dupliceert. Later in het spel worden nog een paar mechanics toegevoegd, maar die houd ik liefst als een verrassing. De vier hoofdfuncties zijn niet denderend, grotendeels omdat ze allen zodanig selectief gebruikt kunnen worden dat het nauwelijks als een mechanic aanvoelt, en meer als een contextuele functie. De enige uitzondering is de eerste cheat code, waarmee je dingen doet verdwijnen, die constant gebruikt moet worden om vuilnis en andere data-obstakels mee op te ruimen zodat je verder kan, maar "L2 drukken om obstakel te verwijderen" is nu eenmaal geen opwindende gameplay. De beste puzzels (en de puzzels zijn vaak best goed) maken eigenlijk bitter weinig gebruik van deze functies. Daarnaast bevat het spel ook wat stealth-segmenten, waarin je moet zorgen dat je niet gepakt wordt door de compilers die checken of er geen dingen in de software zitten die er niet thuishoren (zoals jij!), maar ook dit gameplay-element is rudimentair en onderbenut. Samengevat wil ik niet teveel slechts zeggen over de gameplay, omdat de puzzels zelf vaak wel vermakelijk zijn, maar de basismechanics die de game benut zijn niet al te inspirerend.
Naast het oplossen van puzzels en het vooruithelpen van het verhaal, kan je je in Backfirewall_ aan vele collectibles verwachten als nevenactiviteit. Deze zijn elk een grap op zich en de meeste hiervan zijn best leuk om te verzamelen. De meest belangrijke collectible zijn de berichten. Het gaat om privéberichten tussen de gebruiker van de gsm en mensen in haar leven, die in de vorm van enveloppes in de wereld verstopt zitten en na verzameling ook gelezen kunnen worden om iets meer te leren over het leven van de gebruiker, die door de personages van het systeem als een God aanboden wordt. Ook kan je in de wereld "bugs" vinden; dan gaat het om een collisie, textuur, of gedrag van een object dat niet is zoals het hoort. Als je die bug rapporteert, krijg je een mooi opgezet insect in de plaats. Ik ben blij te mogen rapporteren dat de enige bugs die ik tegenkwam in het spel ook opzettelijk ontworpen waren, al telt dat enkel als ik de trofeeën niet meereken, die wel aan een update toe zijn (Ik heb het hele spel uitgespeeld zonder een hint te vragen aan de badeend, waar is mijn gouden trofee?). Hiernaast heb je cookies, wat zoals je je al kan bedenken, wordt uitgebeeld als een koekje en wanneer je die verzamelt, krijg je een berichtje zoals bij een fortune cookie. Geinig. Als laatste en toch wel ook als minste, zijn er ook beeldjes te vinden of te kopen van elk soort processor in de software. Die zijn zodanig klein dat ze moeilijk te vinden zijn in chaotische omgevingen, en een groot deel ervan worden gewoon verkocht door The Collector, een NPC die ten minste altijd klaarstaat om je wat extra achtergrondkennis te geven over de wereld en personages van deze gsm. Al deze collectibles houden je goed bezig en vaak zijn ze goed verstopt of vergen ze het oplossen van een mini-puzzeltje. Maar reken maar dat je een gids nodig hebt om ze allemaal in één spel te vinden zonder een hoofdstukselectie.
Een klucht van nanoscopische proporties
Wat je zijn gameplaygenre ook wil noemen, is Backfirewall eerst en vooral een comedy-game. Dit genre is relatief zeldzaam in het gaminglandschap, al kunnen we ons voor voorbeelden naar Portal, The Stanley Parable en Borderlands richten. Voor diegenen die willen weten wat ze qua gameplay-genre kunnen verwachten, ligt Backfirewall_ ergens tussen Portal en Stanley Parable: al zijn er beslissingen te maken, en is wandelen-en-rondkijken zeker een significant deel van de ervaring, zijn er ook menig puzzels om je mee bezig te houden. Maar die puzzels zijn niet diepgaand, uitdagend, of mechanisch consistent genoeg als die van Portal om zich in die rangen te beschikken. De toon is licht, en om de vijf of tien seconden kan je een lijn verwachten met de bedoeling om een gniffeltje of meer uit je te krijgen. Het script is op dat vlak een wisselvallig succes: voor elke leuke opmerking, krijg je ook een "woordspeling" die nergens anders op slaat dan het woord "data" voor een ander woord te zetten. "Datamn!" als vloekwoord voelde de eerste keer dat ik het hoorde al wat ongemakkelijk en de grap wordt er alleszinds niet beter op wanneer je hem de negende keer te horen krijgt. Ook ambieert Backfirewall_ in The Stanley Parables grote voetstappen te volgen met wat meta-videogame-humor, maar dat werkt hier gewoon niet. Waarom zit een messaging app op een gsm commentaar te geven over quests in games? Die meta-humor had voor mijn part beter aan de gsm-softwarekant gebleven. Daarboven, anno 2023 getuigt het toch van ietwat slechte smaak om nog steeds referenties te maken naar een dessert dat een leugen blijkt te zijn. Over notities op de muur gesproken, wanneer dat spaarzaam gebruikt wordt, kan het effectief zijn, maar elke muur van Backfirewall_ heeft wel vijf verschillende lijnen erover gekrabbeld. Wellicht hadden de schrijvers en designers van het spel nu eenmaal zoveel grappen die ze wouden vertellen, maar zowel op de muren als in het algemeen: het had geen kwaad gedaan om wat meer selectief te zijn zodat de mindere grappen de rest van het spel niet zouden neerhalen.
Aan de andere kant zit er juist wel vaak een goed gevoel voor humor achter het puzzeldesign zelf. Zo moet je bijvoorbeeld een processor op hol doen slaan door hen in een logische lus te vangen, of moet je de AI van de foto-app een handje helpen door de foto's van de gebruiker te matchen met de meest passende AI-gegenereerde fotobeschrijving. Al waren het geen laugh-out-loud-momenten, kunnen velen van de puzzels wel een gniffeltje en vooral een warm gevoel ontlokken. Ook easter eggs zoals een Tinder-minigame en een winkel vol opdringerige pop-ups waren geslaagde (doch vluchtige) ideeën die perfect in deze wereld passen.
Al bij al is de grootste mechanische limitatie van de game het feit dat de controles die je krijgt, eigenlijk in eenderwelke puzzelgame hadden kunnen zitten en ze niet uniek voelen aan Backfirewall_. Al zijn de mechanics prima, missen ze een unieke gameplayfactor dat enkel zou werken in de gekke context die zij hebben bedacht. Dat zou Backfirewall_ naar een meer onvergetelijke status verheven hebben. Daarnaast bestaat de game essentieel uit "puzzelkamers" waar je nooit al te ingewikkelde puzzels moet oplossen, maar je eigenlijk een aantal simpele puzzels in een checklist moet oplossen om een deur te openen. Dat voelt onnatuurlijk en wat ongepolijst, vooral in contrast met de weinige puzzelkamers waar wel een logisch narratief aan de puzzels gebonden werd. Een mooi voorbeeld daarvan is de Wifi-kamer waar administratieve chaos om Kafka tegen te zeggen je doorheen de gangen en puzzels duwt, allemaal om een document getekend te krijgen die je toegang geeft naar de privéberichten van de gebruiker. In deze zeldzame plaatsen waar de mechanics, de humor, de personages en de setting tezamen komen en een klikmomentje ervaren, dan bereikt Backfirewall_ iets heel speciaals.
Naraven Games is een Zwitserse indiestudio bestaande uit vrouwelijke ontwikkelaars met een achtergrond in de filmindustrie. Zoals hun naam al weggeeft, specialiseren zij zich in verhaalgedreven games. In 2019 waagden zij zich aan Answer Knot, een dramatische, free-to-play walking sim met een realistische stijl. Met Backfirewall_ gingen ze een volledig andere richting op, met een duidelijke en gekke visie die de game tezamen met zijn goed geschreven verhaal volledig overeind houdt, in tegenstelling tot het instabiele besturingssysteem dat je in het spel zal tegenkomen. Deze komische adventuregame is nu uit op alle platformen behalve de Nintendo Switch, waarop het later in het jaar ook speelbaar zal worden.
Verdomme, niet nóg een verplichte software-update!
Al tijdens het selecteren van je instellingen via een verhaalgedreven interface (een trucje dat Backfirewall_ van NieR: Automata heeft geleend, en het soort interface screw dat wel meer gebruikt had mogen worden in een game zoals deze), ontmoet je OS9, het besturingssysteem van een smartphone. Jijzelf bent de installatieassistent van OS10 en paniek slaat om wanneer OS9 realiseert dat hij verplaatst wordt. Onmiddellijk zet hij gebeurtenissen in beweging om de installatie van OS10 te dwarsbomen. Zo kunnen zowel hij als jijzelf overleven. Maar dan zet je je eerste stappen in de wereld van de gsm. Alles en iedereen rondom je lijkt wel kritisch dysfunctioneel. Je begint je af te vragen of die update misschien toch beter door was gegaan. En wie de mysterieuze resistentiegroep is die naar de cloud wil vluchten.
Dat lees je goed, de volledige gamewereld van Backfirewall_ speelt zich dus af binnen een gsm. Alles dat je dan ook te zien krijgt in de game, is een soms symbolische, maar vaak komisch letterlijke representatie van een stuk software dat je in een smartphone kan verwachten. Zo kan je je bevinden in een museumachtige galerij vol foto's van de gebruiker of een controlecentrum waar alle instellingen constant gemonitord en getweakt worden. Grafisch en in het departement van het kunstdesign is Backfirewall_ eerlijk gezegd niets opmerkelijks: de wereld bestaat uit 3D-objecten die zonder sterke esthetische visie ontworpen zijn. Hetgeen het spel aangenaam maakt om naar te kijken, is de vermakelijkheid van de inhoud zelve, en dus niet zijn presentatie. De grootste uitzondering van deze regel is ook een belangrijke, want hij is in de titel te vinden: de firewall die alle wezens in deze gekke wereld in de gsm houdt, doemt constant in de achtergrond van elke locatie, en diens hypnotische roze gloed en lijnpatroon trekt al snel de aandacht van het oog. Slim ontworpen, want dat is ook exact het grootste obstakel dat we in het verhaal zullen proberen te omzeilen.
Van klein tot groot, heeft elk personage wel een ontroerend verhaaltje waar ze doorgaan tijdens jouw missie, waar jij ook impact op kan hebben.
Tijdens je avontuur zal je verscheidene kleurrijke figuren tegenkomen die leukweg altijd instaan voor een app die je maar al te goed kent. Je dichtste bondgenoot is uiteraard OS9, de manager van het hele gebeuren in de gsm. Er is duidelijk voor een gelijkaardig personage als Wheatley uit Portal 2 gegaan. De Britse stemacteur Nicolas Oberson is geen komisch genie zoals Stephen Merchant, maar sympathiek is hij wel, zeker in concert met zijn sterk geschreven karakter-arc. Dat geldt eigenlijk voor veel van de personages: van klein tot groot, heeft elk personage wel een verhaaltje waar ze doorgaan tijdens jouw missie, waar jij soms ook impact op kan hebben. Zo heb je Alex, de Health-app die zich niet geapprecieerd voelt omdat de gebruiker hen nooit opendoet, of de sociale media-apps die steeds intieme toegang vragen naar de foto's verzameld door de foto-app, wat zij helemaal niet kan appreciëren. Dat zijn er maar een paar, maar Backfirewall_ heeft verrassend veel personages wiens uiteindelijke verhaal van jouw acties afhangen en zelfs sommige van de kleinere verhalen hebben een goede kans om je te ontroeren.
Bugs, cookies, privéberichten en cheat codes: Memoires van een verouderd besturingssysteem
De gameplay bestaat er voornamelijk uit dat je puzzels oplost en de wereld navigeert met behulp van vier "cheat codes", functies die OS9 voor jou verzekerd heeft. Met de meest gebruikte cheat code kan je sommige objecten gewoon doen verdwijnen. Met een tweede cheat code kan je de zwaartekracht van sommige objecten omdraaien (dus iets aan het plafond naar beneden sturen of omgekeerd). De derde cheat code die je krijgt, laat je toe om sommige objecten hun kleur te veranderen en de laatste cheat code laat toe dat je bepaalde objecten dupliceert. Later in het spel worden nog een paar mechanics toegevoegd, maar die houd ik liefst als een verrassing. De vier hoofdfuncties zijn niet denderend, grotendeels omdat ze allen zodanig selectief gebruikt kunnen worden dat het nauwelijks als een mechanic aanvoelt, en meer als een contextuele functie. De enige uitzondering is de eerste cheat code, waarmee je dingen doet verdwijnen, die constant gebruikt moet worden om vuilnis en andere data-obstakels mee op te ruimen zodat je verder kan, maar "L2 drukken om obstakel te verwijderen" is nu eenmaal geen opwindende gameplay. De beste puzzels (en de puzzels zijn vaak best goed) maken eigenlijk bitter weinig gebruik van deze functies. Daarnaast bevat het spel ook wat stealth-segmenten, waarin je moet zorgen dat je niet gepakt wordt door de compilers die checken of er geen dingen in de software zitten die er niet thuishoren (zoals jij!), maar ook dit gameplay-element is rudimentair en onderbenut. Samengevat wil ik niet teveel slechts zeggen over de gameplay, omdat de puzzels zelf vaak wel vermakelijk zijn, maar de basismechanics die de game benut zijn niet al te inspirerend.
De enige bugs die ik tegenkwam, waren ook opzettelijk ontworpen.
Naast het oplossen van puzzels en het vooruithelpen van het verhaal, kan je je in Backfirewall_ aan vele collectibles verwachten als nevenactiviteit. Deze zijn elk een grap op zich en de meeste hiervan zijn best leuk om te verzamelen. De meest belangrijke collectible zijn de berichten. Het gaat om privéberichten tussen de gebruiker van de gsm en mensen in haar leven, die in de vorm van enveloppes in de wereld verstopt zitten en na verzameling ook gelezen kunnen worden om iets meer te leren over het leven van de gebruiker, die door de personages van het systeem als een God aanboden wordt. Ook kan je in de wereld "bugs" vinden; dan gaat het om een collisie, textuur, of gedrag van een object dat niet is zoals het hoort. Als je die bug rapporteert, krijg je een mooi opgezet insect in de plaats. Ik ben blij te mogen rapporteren dat de enige bugs die ik tegenkwam in het spel ook opzettelijk ontworpen waren, al telt dat enkel als ik de trofeeën niet meereken, die wel aan een update toe zijn (Ik heb het hele spel uitgespeeld zonder een hint te vragen aan de badeend, waar is mijn gouden trofee?). Hiernaast heb je cookies, wat zoals je je al kan bedenken, wordt uitgebeeld als een koekje en wanneer je die verzamelt, krijg je een berichtje zoals bij een fortune cookie. Geinig. Als laatste en toch wel ook als minste, zijn er ook beeldjes te vinden of te kopen van elk soort processor in de software. Die zijn zodanig klein dat ze moeilijk te vinden zijn in chaotische omgevingen, en een groot deel ervan worden gewoon verkocht door The Collector, een NPC die ten minste altijd klaarstaat om je wat extra achtergrondkennis te geven over de wereld en personages van deze gsm. Al deze collectibles houden je goed bezig en vaak zijn ze goed verstopt of vergen ze het oplossen van een mini-puzzeltje. Maar reken maar dat je een gids nodig hebt om ze allemaal in één spel te vinden zonder een hoofdstukselectie.
Een klucht van nanoscopische proporties
Wat je zijn gameplaygenre ook wil noemen, is Backfirewall eerst en vooral een comedy-game. Dit genre is relatief zeldzaam in het gaminglandschap, al kunnen we ons voor voorbeelden naar Portal, The Stanley Parable en Borderlands richten. Voor diegenen die willen weten wat ze qua gameplay-genre kunnen verwachten, ligt Backfirewall_ ergens tussen Portal en Stanley Parable: al zijn er beslissingen te maken, en is wandelen-en-rondkijken zeker een significant deel van de ervaring, zijn er ook menig puzzels om je mee bezig te houden. Maar die puzzels zijn niet diepgaand, uitdagend, of mechanisch consistent genoeg als die van Portal om zich in die rangen te beschikken. De toon is licht, en om de vijf of tien seconden kan je een lijn verwachten met de bedoeling om een gniffeltje of meer uit je te krijgen. Het script is op dat vlak een wisselvallig succes: voor elke leuke opmerking, krijg je ook een "woordspeling" die nergens anders op slaat dan het woord "data" voor een ander woord te zetten. "Datamn!" als vloekwoord voelde de eerste keer dat ik het hoorde al wat ongemakkelijk en de grap wordt er alleszinds niet beter op wanneer je hem de negende keer te horen krijgt. Ook ambieert Backfirewall_ in The Stanley Parables grote voetstappen te volgen met wat meta-videogame-humor, maar dat werkt hier gewoon niet. Waarom zit een messaging app op een gsm commentaar te geven over quests in games? Die meta-humor had voor mijn part beter aan de gsm-softwarekant gebleven. Daarboven, anno 2023 getuigt het toch van ietwat slechte smaak om nog steeds referenties te maken naar een dessert dat een leugen blijkt te zijn. Over notities op de muur gesproken, wanneer dat spaarzaam gebruikt wordt, kan het effectief zijn, maar elke muur van Backfirewall_ heeft wel vijf verschillende lijnen erover gekrabbeld. Wellicht hadden de schrijvers en designers van het spel nu eenmaal zoveel grappen die ze wouden vertellen, maar zowel op de muren als in het algemeen: het had geen kwaad gedaan om wat meer selectief te zijn zodat de mindere grappen de rest van het spel niet zouden neerhalen.
Er zit vaak een goed gevoel voor humor achter het puzzeldesign zelf.
Aan de andere kant zit er juist wel vaak een goed gevoel voor humor achter het puzzeldesign zelf. Zo moet je bijvoorbeeld een processor op hol doen slaan door hen in een logische lus te vangen, of moet je de AI van de foto-app een handje helpen door de foto's van de gebruiker te matchen met de meest passende AI-gegenereerde fotobeschrijving. Al waren het geen laugh-out-loud-momenten, kunnen velen van de puzzels wel een gniffeltje en vooral een warm gevoel ontlokken. Ook easter eggs zoals een Tinder-minigame en een winkel vol opdringerige pop-ups waren geslaagde (doch vluchtige) ideeën die perfect in deze wereld passen.
Al bij al is de grootste mechanische limitatie van de game het feit dat de controles die je krijgt, eigenlijk in eenderwelke puzzelgame hadden kunnen zitten en ze niet uniek voelen aan Backfirewall_. Al zijn de mechanics prima, missen ze een unieke gameplayfactor dat enkel zou werken in de gekke context die zij hebben bedacht. Dat zou Backfirewall_ naar een meer onvergetelijke status verheven hebben. Daarnaast bestaat de game essentieel uit "puzzelkamers" waar je nooit al te ingewikkelde puzzels moet oplossen, maar je eigenlijk een aantal simpele puzzels in een checklist moet oplossen om een deur te openen. Dat voelt onnatuurlijk en wat ongepolijst, vooral in contrast met de weinige puzzelkamers waar wel een logisch narratief aan de puzzels gebonden werd. Een mooi voorbeeld daarvan is de Wifi-kamer waar administratieve chaos om Kafka tegen te zeggen je doorheen de gangen en puzzels duwt, allemaal om een document getekend te krijgen die je toegang geeft naar de privéberichten van de gebruiker. In deze zeldzame plaatsen waar de mechanics, de humor, de personages en de setting tezamen komen en een klikmomentje ervaren, dan bereikt Backfirewall_ iets heel speciaals.
Conclusie
Een luchtige, plezierige en originele puzzeltocht door je smartphone. De humor is niet altijd raak, en er is niet volop gebruik gemaakt van de unieke setting op mechanisch vlak. Maar Backfirewall_ kan op zijn strakke structuur, satirische toon, leuke premisse, vermakelijk verhaal en eigenzinnige personages rekenen om de speler een paar uur geboeid te houden.
Pro
- Leuke en zeer letterlijke representatie van software
- Zowel het hoofdverhaal als mini-arcs zijn goed gestructureerd en vermakelijk
- Humoristische puzzels
Con
- Niet alle humor slaat raak
- Maakt niet genoeg mechanisch gebruik van unieke setting
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
30 januari 2023
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Adventure
- Puzzle
Ontwikkelaar
- Naraven Games
Uitgever
- All in! Games
Website
Laatst bewerkt:
