Zombies... De eeuwige zondebok! Ongeacht waar ze in tevoorschijn komen, bijna iedere keer zijn ze het onmiskenbare ‘slachtoffer’ van iemand die ze een miljoen pandoeringen wil toedienen. Met actie opgepompte stukken media (in al hun vormen en maten) exploiteren deze gedachteloze ondoden maar al te graag, waardoor videogames ze herhaaldelijk bij elkaar ronselen voor onder andere shooter ervaringen. Zeker als dit coöperatieve omstandigheden kan rechtvaardigen. Niet dat ik er iets op tegen heb, want het maakte me nog altijd nieuwsgierig over het goeds dat Turtle Rock's Back 4 Blood op tafel kon brengen. Collega's Tonerider, Edenian, Sir. K, ShPonGle en FreakyJP vertoonden eveneens interesse, en zodus leveren we samen een recensie bestaande uit meerdere opinies!
We willen alvast weinig tijd verspillen door over het verhaal te spreken: iedereen kent de doorsnee formule intussen, en zoals gewoonlijk raakte de mensheid geïnfecteerd door een onverwachte katalysator, zijnde een virusdragende worm. De onaangetaste zielen zitten prompt opgescheept met de miserie van duizenden woedende, gemuteerde lijken en bijgevolg ontstaat er massa's geknal. Zodanig veel zelfs dat Back 4 Blood in totaal 33 levels telt, verdeeld tussen vier Acts die elk qua speelduur fluctueren. Acts kun je ofwel individueel voltooien - denk terug aan een standaard campagne in Left 4 Dead - of je kan proberen om ze allemaal in één ruk uit te spelen, met als optie om een doorgaande campagne zogezegd te pauzeren zodra je een safe room betreedt. Handig voor diegenen wie (wegens andere verplichtingen) bijvoorbeeld telkens maar een uurtje game plezier opzij kunnen leggen.
Dead Rising
Hoe nuttig is zo’n complete campagne, al dan niet met onderbrekingen? Het bevoordeelt vooral een aanpasbaar, op statistieken gebaseerd systeem dat in totaal meer dan 150 kaarten telt. Hiermee stel je vervolgens een gespecialiseerde deck samen met daarin genoeg ruimte voor maximaal 15 kaarten, min of meer gelijkende of die van Magic the Gathering. Overleef je een level, dan mag je bij aanvang van de volgende missie een select aantal kaarten activeren, waardoor je stapsgewijs je uiteindelijke strategie opbouwt. Met zo’n deck tracht iedere speler kortom efficiënte synergieën te bedenken voor hun gekozen Cleaner, personages welke in principe als een klasse fungeren met pluspunten voor zowel zichzelf als in groepsverband. Wil je dus concentreren op taken van een hospik, of een rol waar je als scherpschutter (na een ideaal schot) de schade output voor het hele team blijft verhogen, dan houdt niets je tegen zodra je de relevante kaarten hebt verdiend.
Je raadt het al: net als bij de meeste hedendaagse AAA-aanbiedingen, gebruikt ook Back 4 Blood een structuur met progressie-elementen. Gewoon door het spelen ervan, via het vervolledigen van honderden nevendoelen (Accomplishments) of de levels zelf, verdien je Supply Points waarmee je (na deze te spenderen) de eerder vermelde kaarten (plus cosmetische skins) bemachtigt. De drie moeilijkheidsgraden bepalen overigens de berekening achter de hoeveelheid Supply Points en presto, je hebt aangeboren replay value! Het hele unlock proces voor specifiek de kaarten laat men trouwens compleet achterwege voor solo pogingen - perfect om met decks te experimenteren - hoewel een paar beslissingen betreffende deze single player campagnes bizar zijn, wat Turtle Rock pas later gaat corrigeren. Supply Points, stat tracking, sommige sociale features plus Accomplishments schakelde men zonder meer uit, en alle levels moeten opnieuw vrijgespeeld worden, ongeacht of je ze voordien in multiplayer reeds tot een goed einde bracht. Meer controle over de bots was hier eveneens gewenst, zodat ze minstens nuttige consumable items op zak hebben, maar we dwalen af…
The Walking Dead
Alvorens we onze gezamenlijke, ongezouten meningen op het scherm typen, willen we nog vlug enkele punten verduidelijken. Turtle Rock implementeerde cross-platform multiplayer (inclusief party invites en geautomatiseerde matchmaking) voor alle versies; zowel pc als consoles kunnen vlekkeloos met elkaar verbinden en communiceren via tekst, gepingde notificaties of voice chat. Speciale geïnfecteerden (genaamd de Mutated Ridden) die op verscheidene manieren spelers kunnen immobiliseren bestaan ook in dit spel, en zijn zelfs voor één team speelbaar in een aparte competitieve PvP modus. Helaas duren matches in deze mode (Swarm) niet lang, want in plaats van campagnes (à la Versus in Left 4 Dead) opteerden de ontwikkelaars liever voor compacte arenas waar je gradueel de volgende fase opent. Tot slot kunnen wapens tijdens een campagne geüpgraded worden met onderdelen die de statistieken beïnvloeden, uitgebeeld met behulp van gekleurde, RPG-achtige categorieën.
Eigenlijk heb ik weinig tot geen ervaring met zombiegames omdat mijn stresslevel bij survival-horror meestal te hoog ligt, maar toen de rondvraag ging om deze game te spelen zag ik het wel zitten. Dat ik een newbie ben qua zombie shooters maakt dat ik niet kan vergelijken met andere games in dit thema en dat kan zowel goed als slecht zijn. In elk geval kan ik zeggen dat Back 4 Blood me echt wel bevalt, ten minste de campagnes. Er is een enorme variëteit aan vuurwapens, met heel duidelijke verschillen qua handling. Zelf liep ik regelmatig ook met een handwapen rond omdat het heel effectieve voorwerpen zijn in close combat. Sommigen misschien iets te goed, want met één zwaai van de machete kan je meerdere zombies neerhalen. Ideaal als je omringd bent, wat wel eens durft gebeuren in dit spel, zeker als je met een M249 speelt en het herladen gewoon eeuwen duurt. Als je op moeilijkere settings bezig bent, is teruggrijpen naar je handwapen dan weer een goede strategie aangezien ammunitie schaars is en je deze best opspaart voor de grotere vijanden. Het had wel leuk geweest indien het aantal handwapens wat uitgebreider was en misschien ook een aantal bad-ass exemplaren zou bevatten. De bijl ziet er bijvoorbeeld maar pietluttig uit en maakt het niet geloofwaardig dat je hiermee zombies te lijf zou willen gaan.
Op zich waren de campagnemissies dus aangenaam om te spelen, wat niet betekent dat er geen minpunten waren. Je hebt het flinterdun verhaal, dat gewoon oninteressant is en eigenlijk verloren tijd is wanneer de NPC’s in de safe rooms er hun toespraak over houden. We zijn hier om zombies te vernietigen, de rest boeit ons niet. Wat erger is dan het mankeren van een goed verhaal, is dat soms ook iets aan de Mutated Ridden mankeert. Ze zijn er wel, want je hoort ze en ze delen ook schade uit, maar die met afstandsaanvallen durven zichzelf amper te tonen. Gelukkig gebeurde dit maar sporadisch. Wat me wel stoorde is dat de grotere bazen je dikwijls toch konden raken, ondanks dat je visueel duidelijk buiten bereik stond of als je je achter een muur of paal bevond. Ook het beheer van extra items zoals rotjes, medicijnen, verband, ... en de grafische voorstelling ervan had beter gekund. Het spel bevat dus duidelijk nog enkele bugs en minpunten die de gameplay beïnvloeden. Desondanks is het een adrenalinepompend spel waar de meeste elementen zoals wapens, geluiden en muziek wel in orde zitten.
Ik herinner me nog goed dat ik in 2008 als jong manneke, samen met mijn oudere broer, genadeloos zombies aan het neermaaien was in Left 4 Dead. Als officieuze opvolger brengt Back 4 Blood de feel en nostalgie terug helemaal naar boven. Het spel staat of valt wel met de mensen waarmee je speelt, wat ook logisch is aangezien de titel al duidelijk meegeeft dat het een puur co-op spel is. Nooit zou ik het op mijn ééntje spelen. De bots die je ter vervanging krijgt dienen meer als lokaas dan dat ze werkelijk iets nuttigs doen. Door middel van een kaartsysteem kun je deze keer je personage ietwat tweaken naar je eigen speelstijl. Zo had ik na mijn eerste speelbeurt al snel mijn eigen deck samengesteld waardoor het reloaden van vuurwapens het tempo had van een gokverslaafde met een kraslot.
Hier en daar kan het spel nog wat afwerking gebruiken. Zo werd het inventarisbeheer me pas na een aantal uur duidelijk en was ik verplicht, bij het starten van mijn tweede playthrough, een paar levels opnieuw te spelen. Blijkbaar werd niet alle progressie opgeslagen. Gelukkig zit er per beurt wat variatie in de objectives waardoor we in dezelfde map wel andere doelen te bereiken hadden. In wapens miste ik dan wel weer wat afwisseling. Er zijn er veel ter beschikking, maar aangezien je non-stop geconfronteerd wordt met hordes van zombies, ben ik nooit van mijn beslissing afgestapt om een volautomatisch geweer te gebruiken. Een shotgun die je constant moet herladen leek me op geen enkel moment handig. Smijt hierbij nog wat upgrades voor een grotere ammo capaciteit en het is losgehen geblazen.
Back 4 Blood is met momenten best pittig, zelfs op de makkelijkste moeilijkheidsgraad. Dit zal me echter niet tegenhouden om met de juiste vrienden hier nog uren plezier aan aan te beleven. Met wat tweaks aan de grafische instellingen speelt het spel vlot en ziet het er ook goed uit. Naast het af en toe wegvallen van de in-game voice chat is er op de audio en controles op pc niet veel aan te merken.
Niets beter dan na een lange werkdag languit de zetel in en ontspannen met brainless entertainment. Voor de ene houdt dat een achtiende herhaling van FC De Kampioenen in, voor de andere zombies neerknallen op de PlayStation 5. Ik behoor eerder tot de laatste groep en ging dus met plezier aan de slag met Back 4 Blood. Dat dit samen kon met een aantal collega's van de redactie maakte het des te leuker. De ideale moment om elkaar ook op een andere manier te leren kennen!
Back 4 Blood brengt wat je ervan verwacht: horden zombies die je overhoop kan schieten alsof het een lieve lust is. Ondanks dat het een co-op game is, begon ik initieel een solo campagne. Ik merkte al snel dat dit niet de modus was waar het spel tot zijn recht kwam. Het werd pas echt interessant toen ik effectief aan de slag ging met vier teamleden. Dat je écht moet samenspelen, ligt al snel voor de hand. Het spel heeft namelijk een zekere moeilijkheidsgraad, waardoor je toch best wat op elkaar bent ingespeeld en actieve communicatie nodig blijkt. Dat ik in het begin meer dan eens moest revived worden door MicVlaD of ShPonGle regelmatig eens in de rug schoot, moesten ze er uiteraard ook maar bijnemen. De implementatie van decks en Corruption Cards maakt dat het spel heel wat mogelijkheden en veelzijdigheid weet te bieden. Waar ik me persoonlijk wel enorm aan stoorde was dat de progressie niet voor elk teamlid werd opgeslagen. Ondanks dat ik met twee teams bijna in de tweede Act was geraakt, kon ik met een nieuw team zelf enkel in het eerste level beginnen. Dit neemt niet weg dat ik overwegend positief ben over mijn Back 4 Blood-ervaring en nog regelmatig het spel zal opstarten! Of de collega's mij opnieuw in hun team willen, is voorlopig voorzichtig afwachten...
Allereerst geef ik toe dat het opzet achter de game, namelijk een gedisciplineerde teaminspanning waar iedereen beperkte ammunitie, genezende items en andere hulpmiddelen coördineert, nog altijd z’n charme heeft. Mijn probleem ligt echter bij de algemene executie van de fijnere details. Om te beginnen heb ik een bloedhekel aan bijna ieder personage, met hun slecht geschreven commentaar en een nog afschuwelijker gevoel voor humor. De au sérieux vertolking van de in-game evenementen, die soms nogal zwakjes escaleren, baat hier trouwens evenmin. Erger is dat Back 4 Blood in weinig opzichten iets uitdrukkelijk beter doet dan de oudere concurrentie, en dat Turtle Rock zelfs achteruit ging wanneer je bepaalde zaken vergelijkt. Blijkbaar vergaten ze enkele essentiële lessen omtrent het ontwerp van hun voormalige projecten...
De minder overzichtelijke User Interface valt meteen op en de RPG-achtige elementen komen halfslachtig over. Je hoort je personage te customizen, maar dan mag je ze niet eens kiezen wanneer je een actieve speelsessie (via onder andere Quick Play) betreedt. Wapens kun je upgraden, maar geïnstalleerde onderdelen mag je niet individueel verwijderen zonder een vervanging. Het beheren van je deck is alles behalve praktisch, en de nadruk op kaarten wist me enkel te overtuigen wanneer de Director (een A.I. die de vijandelijke menigtes manipuleert) een hachelijk scenario verzon, zoals een donkere nachtmissie met een schreeuwende Mutated Ridden die z’n zombie buurtgenoten alarmeert. De verschillende speciale geïnfecteerden (bewapend met unieke vaardigheden) vallen niet voldoende op tijdens hectische momenten; er bestaan meerdere types, maar hun uiterlijk verschilt soms nauwelijks omdat hun character model haast identiek werd gerecycleerd. Selecteerbare serverregio's zijn niet beschikbaar, laat staan een traditionele serverlijst. Zonder dat ik nog een lange tijd blijf doorgaan, men kon dit allemaal kort gezegd veel eleganter uitvoeren.
Al tijdens de preview beleefde ik een aangename tijd in de verschillende modi van Back 4 Blood. De beide games uit de Left 4 Dead-serie had ik al gedurende geruime tijd gespeeld met vrienden en deze pseudo-opvolger heeft me helemaal niet ontgoocheld. Grafisch vind ik de game een enorme stap vooruit en de toevoeging van bepaalde mechanics zoals onder meer het card deck-systeem en de Corruption Cards leveren tijdens sessies een grote meerwaarde, betreffende de herspeelbaarheid van de game.
Via het spelen met de redactieleden ontdekte ik vooral dat de moeilijkheidsgraad van Back 4 Blood niet te onderschatten is. Na meerdere uren spelen waren we nog steeds niet in Act 2 beland, omdat we bepaalde episodes meermaals moesten overdoen. Deze game spelen met anderen wordt dus geen 'walk in the park' en dat vind ik net goed. Er is echt voor lange tijd voldoende uitdaging in te vinden. Er waren wel af en toe wat problemen gedurende onze playthroughs met het geluid van de voice chat en ik zag ook enkele applicatieve crashes die de Unreal Engine 4 als oorzaak aanduidden. Ik ben er echter van overtuigd dat het ook met deze multiplayer zombieshooter wel goed komt, en dat deze met plezier zal verslonden worden door het gros van het doelpubliek!
Voor mij was Back 4 Blood een heerlijke throwback naar de tijd wanneer ik samen met enkele vrienden en mijn broer tot in de late uurtjes zowel Left 4 Dead, als diens sequel zat te spelen. Back 4 Blood schotelt je diezelfde zenuwslopende en pittige gameplay voor, maar dan in een modern kleedje. Ik heb het dan niet enkel over de graphics uiteraard, maar ook het kaartensysteem dat je een zekere veelzijdigheid geeft. Hoewel dit ook met een enige mate van willekeur komt, waar ik weer minder fan van ben. Wat mij ook wel wat stoorde, was het systeem van “runs” met een beperkt aantal continues, waardoor je iets te vaak naar het hoofdmenu wordt teruggestuurd. Maar met acht personages en een heuse structuur om items vrij te spelen, heb je alvast heel wat diversiteit en mogelijkheid om te experimenteren. Nog een pluspunt: voorlopig lijken er geen microtransacties aan te pas te komen.
Hoewel de PlayStation 5-versie vlot speelt, heb ik toch enkele problemen ondervonden, voornamelijk in de vorm van disconnects, waaronder zelfs een paar keer van de chatserver. Eén keer was ik zelfs al mijn geluid kwijt, wat bijzonder vervelend is als je online speelt. Back 4 Blood komt zoals te verwachten het best tot zijn recht wanneer je met enkele maten samen speelt. Niets zo fijn als samen zombies, of Ridden in dit geval, af te slachten. Het mag duidelijk zijn dat Back 4 Blood meer is dan een spirituele opvolger, want stiekem is dit het vervolg waar ik al enkele jaren op aan het wachten was.
We willen alvast weinig tijd verspillen door over het verhaal te spreken: iedereen kent de doorsnee formule intussen, en zoals gewoonlijk raakte de mensheid geïnfecteerd door een onverwachte katalysator, zijnde een virusdragende worm. De onaangetaste zielen zitten prompt opgescheept met de miserie van duizenden woedende, gemuteerde lijken en bijgevolg ontstaat er massa's geknal. Zodanig veel zelfs dat Back 4 Blood in totaal 33 levels telt, verdeeld tussen vier Acts die elk qua speelduur fluctueren. Acts kun je ofwel individueel voltooien - denk terug aan een standaard campagne in Left 4 Dead - of je kan proberen om ze allemaal in één ruk uit te spelen, met als optie om een doorgaande campagne zogezegd te pauzeren zodra je een safe room betreedt. Handig voor diegenen wie (wegens andere verplichtingen) bijvoorbeeld telkens maar een uurtje game plezier opzij kunnen leggen.
Dead Rising
Hoe nuttig is zo’n complete campagne, al dan niet met onderbrekingen? Het bevoordeelt vooral een aanpasbaar, op statistieken gebaseerd systeem dat in totaal meer dan 150 kaarten telt. Hiermee stel je vervolgens een gespecialiseerde deck samen met daarin genoeg ruimte voor maximaal 15 kaarten, min of meer gelijkende of die van Magic the Gathering. Overleef je een level, dan mag je bij aanvang van de volgende missie een select aantal kaarten activeren, waardoor je stapsgewijs je uiteindelijke strategie opbouwt. Met zo’n deck tracht iedere speler kortom efficiënte synergieën te bedenken voor hun gekozen Cleaner, personages welke in principe als een klasse fungeren met pluspunten voor zowel zichzelf als in groepsverband. Wil je dus concentreren op taken van een hospik, of een rol waar je als scherpschutter (na een ideaal schot) de schade output voor het hele team blijft verhogen, dan houdt niets je tegen zodra je de relevante kaarten hebt verdiend.
Er ontstaat massa's geknal. Zodanig veel zelfs dat Back 4 Blood in totaal 33 levels telt, verdeeld tussen vier Acts die elk qua duratie fluctueren.
Je raadt het al: net als bij de meeste hedendaagse AAA-aanbiedingen, gebruikt ook Back 4 Blood een structuur met progressie-elementen. Gewoon door het spelen ervan, via het vervolledigen van honderden nevendoelen (Accomplishments) of de levels zelf, verdien je Supply Points waarmee je (na deze te spenderen) de eerder vermelde kaarten (plus cosmetische skins) bemachtigt. De drie moeilijkheidsgraden bepalen overigens de berekening achter de hoeveelheid Supply Points en presto, je hebt aangeboren replay value! Het hele unlock proces voor specifiek de kaarten laat men trouwens compleet achterwege voor solo pogingen - perfect om met decks te experimenteren - hoewel een paar beslissingen betreffende deze single player campagnes bizar zijn, wat Turtle Rock pas later gaat corrigeren. Supply Points, stat tracking, sommige sociale features plus Accomplishments schakelde men zonder meer uit, en alle levels moeten opnieuw vrijgespeeld worden, ongeacht of je ze voordien in multiplayer reeds tot een goed einde bracht. Meer controle over de bots was hier eveneens gewenst, zodat ze minstens nuttige consumable items op zak hebben, maar we dwalen af…
The Walking Dead
Alvorens we onze gezamenlijke, ongezouten meningen op het scherm typen, willen we nog vlug enkele punten verduidelijken. Turtle Rock implementeerde cross-platform multiplayer (inclusief party invites en geautomatiseerde matchmaking) voor alle versies; zowel pc als consoles kunnen vlekkeloos met elkaar verbinden en communiceren via tekst, gepingde notificaties of voice chat. Speciale geïnfecteerden (genaamd de Mutated Ridden) die op verscheidene manieren spelers kunnen immobiliseren bestaan ook in dit spel, en zijn zelfs voor één team speelbaar in een aparte competitieve PvP modus. Helaas duren matches in deze mode (Swarm) niet lang, want in plaats van campagnes (à la Versus in Left 4 Dead) opteerden de ontwikkelaars liever voor compacte arenas waar je gradueel de volgende fase opent. Tot slot kunnen wapens tijdens een campagne geüpgraded worden met onderdelen die de statistieken beïnvloeden, uitgebeeld met behulp van gekleurde, RPG-achtige categorieën.
Verdict van Tonerider - score: 7.5/10
Eigenlijk heb ik weinig tot geen ervaring met zombiegames omdat mijn stresslevel bij survival-horror meestal te hoog ligt, maar toen de rondvraag ging om deze game te spelen zag ik het wel zitten. Dat ik een newbie ben qua zombie shooters maakt dat ik niet kan vergelijken met andere games in dit thema en dat kan zowel goed als slecht zijn. In elk geval kan ik zeggen dat Back 4 Blood me echt wel bevalt, ten minste de campagnes. Er is een enorme variëteit aan vuurwapens, met heel duidelijke verschillen qua handling. Zelf liep ik regelmatig ook met een handwapen rond omdat het heel effectieve voorwerpen zijn in close combat. Sommigen misschien iets te goed, want met één zwaai van de machete kan je meerdere zombies neerhalen. Ideaal als je omringd bent, wat wel eens durft gebeuren in dit spel, zeker als je met een M249 speelt en het herladen gewoon eeuwen duurt. Als je op moeilijkere settings bezig bent, is teruggrijpen naar je handwapen dan weer een goede strategie aangezien ammunitie schaars is en je deze best opspaart voor de grotere vijanden. Het had wel leuk geweest indien het aantal handwapens wat uitgebreider was en misschien ook een aantal bad-ass exemplaren zou bevatten. De bijl ziet er bijvoorbeeld maar pietluttig uit en maakt het niet geloofwaardig dat je hiermee zombies te lijf zou willen gaan.
Je raadt het al: net als bij de meeste hedendaagse AAA-aanbiedingen, gebruikt ook Back 4 Blood een structuur met progressie-elementen.
Op zich waren de campagnemissies dus aangenaam om te spelen, wat niet betekent dat er geen minpunten waren. Je hebt het flinterdun verhaal, dat gewoon oninteressant is en eigenlijk verloren tijd is wanneer de NPC’s in de safe rooms er hun toespraak over houden. We zijn hier om zombies te vernietigen, de rest boeit ons niet. Wat erger is dan het mankeren van een goed verhaal, is dat soms ook iets aan de Mutated Ridden mankeert. Ze zijn er wel, want je hoort ze en ze delen ook schade uit, maar die met afstandsaanvallen durven zichzelf amper te tonen. Gelukkig gebeurde dit maar sporadisch. Wat me wel stoorde is dat de grotere bazen je dikwijls toch konden raken, ondanks dat je visueel duidelijk buiten bereik stond of als je je achter een muur of paal bevond. Ook het beheer van extra items zoals rotjes, medicijnen, verband, ... en de grafische voorstelling ervan had beter gekund. Het spel bevat dus duidelijk nog enkele bugs en minpunten die de gameplay beïnvloeden. Desondanks is het een adrenalinepompend spel waar de meeste elementen zoals wapens, geluiden en muziek wel in orde zitten.
Verdict van Edenian - score: 7.5/10
Ik herinner me nog goed dat ik in 2008 als jong manneke, samen met mijn oudere broer, genadeloos zombies aan het neermaaien was in Left 4 Dead. Als officieuze opvolger brengt Back 4 Blood de feel en nostalgie terug helemaal naar boven. Het spel staat of valt wel met de mensen waarmee je speelt, wat ook logisch is aangezien de titel al duidelijk meegeeft dat het een puur co-op spel is. Nooit zou ik het op mijn ééntje spelen. De bots die je ter vervanging krijgt dienen meer als lokaas dan dat ze werkelijk iets nuttigs doen. Door middel van een kaartsysteem kun je deze keer je personage ietwat tweaken naar je eigen speelstijl. Zo had ik na mijn eerste speelbeurt al snel mijn eigen deck samengesteld waardoor het reloaden van vuurwapens het tempo had van een gokverslaafde met een kraslot.
Hier en daar kan het spel nog wat afwerking gebruiken. Zo werd het inventarisbeheer me pas na een aantal uur duidelijk en was ik verplicht, bij het starten van mijn tweede playthrough, een paar levels opnieuw te spelen. Blijkbaar werd niet alle progressie opgeslagen. Gelukkig zit er per beurt wat variatie in de objectives waardoor we in dezelfde map wel andere doelen te bereiken hadden. In wapens miste ik dan wel weer wat afwisseling. Er zijn er veel ter beschikking, maar aangezien je non-stop geconfronteerd wordt met hordes van zombies, ben ik nooit van mijn beslissing afgestapt om een volautomatisch geweer te gebruiken. Een shotgun die je constant moet herladen leek me op geen enkel moment handig. Smijt hierbij nog wat upgrades voor een grotere ammo capaciteit en het is losgehen geblazen.
Niets beter dan na een lange werkdag languit de zetel in en ontspannen met brainless entertainment.
Back 4 Blood is met momenten best pittig, zelfs op de makkelijkste moeilijkheidsgraad. Dit zal me echter niet tegenhouden om met de juiste vrienden hier nog uren plezier aan aan te beleven. Met wat tweaks aan de grafische instellingen speelt het spel vlot en ziet het er ook goed uit. Naast het af en toe wegvallen van de in-game voice chat is er op de audio en controles op pc niet veel aan te merken.
Verdict van Sir. K - score: 7/10
Niets beter dan na een lange werkdag languit de zetel in en ontspannen met brainless entertainment. Voor de ene houdt dat een achtiende herhaling van FC De Kampioenen in, voor de andere zombies neerknallen op de PlayStation 5. Ik behoor eerder tot de laatste groep en ging dus met plezier aan de slag met Back 4 Blood. Dat dit samen kon met een aantal collega's van de redactie maakte het des te leuker. De ideale moment om elkaar ook op een andere manier te leren kennen!
Back 4 Blood brengt wat je ervan verwacht: horden zombies die je overhoop kan schieten alsof het een lieve lust is. Ondanks dat het een co-op game is, begon ik initieel een solo campagne. Ik merkte al snel dat dit niet de modus was waar het spel tot zijn recht kwam. Het werd pas echt interessant toen ik effectief aan de slag ging met vier teamleden. Dat je écht moet samenspelen, ligt al snel voor de hand. Het spel heeft namelijk een zekere moeilijkheidsgraad, waardoor je toch best wat op elkaar bent ingespeeld en actieve communicatie nodig blijkt. Dat ik in het begin meer dan eens moest revived worden door MicVlaD of ShPonGle regelmatig eens in de rug schoot, moesten ze er uiteraard ook maar bijnemen. De implementatie van decks en Corruption Cards maakt dat het spel heel wat mogelijkheden en veelzijdigheid weet te bieden. Waar ik me persoonlijk wel enorm aan stoorde was dat de progressie niet voor elk teamlid werd opgeslagen. Ondanks dat ik met twee teams bijna in de tweede Act was geraakt, kon ik met een nieuw team zelf enkel in het eerste level beginnen. Dit neemt niet weg dat ik overwegend positief ben over mijn Back 4 Blood-ervaring en nog regelmatig het spel zal opstarten! Of de collega's mij opnieuw in hun team willen, is voorlopig voorzichtig afwachten...
Verdict van MicVlaD - score: 6/10
Allereerst geef ik toe dat het opzet achter de game, namelijk een gedisciplineerde teaminspanning waar iedereen beperkte ammunitie, genezende items en andere hulpmiddelen coördineert, nog altijd z’n charme heeft. Mijn probleem ligt echter bij de algemene executie van de fijnere details. Om te beginnen heb ik een bloedhekel aan bijna ieder personage, met hun slecht geschreven commentaar en een nog afschuwelijker gevoel voor humor. De au sérieux vertolking van de in-game evenementen, die soms nogal zwakjes escaleren, baat hier trouwens evenmin. Erger is dat Back 4 Blood in weinig opzichten iets uitdrukkelijk beter doet dan de oudere concurrentie, en dat Turtle Rock zelfs achteruit ging wanneer je bepaalde zaken vergelijkt. Blijkbaar vergaten ze enkele essentiële lessen omtrent het ontwerp van hun voormalige projecten...
Op zich waren de campagnemissies dus aangenaam om te spelen, wat niet betekent dat er geen minpunten waren.
De minder overzichtelijke User Interface valt meteen op en de RPG-achtige elementen komen halfslachtig over. Je hoort je personage te customizen, maar dan mag je ze niet eens kiezen wanneer je een actieve speelsessie (via onder andere Quick Play) betreedt. Wapens kun je upgraden, maar geïnstalleerde onderdelen mag je niet individueel verwijderen zonder een vervanging. Het beheren van je deck is alles behalve praktisch, en de nadruk op kaarten wist me enkel te overtuigen wanneer de Director (een A.I. die de vijandelijke menigtes manipuleert) een hachelijk scenario verzon, zoals een donkere nachtmissie met een schreeuwende Mutated Ridden die z’n zombie buurtgenoten alarmeert. De verschillende speciale geïnfecteerden (bewapend met unieke vaardigheden) vallen niet voldoende op tijdens hectische momenten; er bestaan meerdere types, maar hun uiterlijk verschilt soms nauwelijks omdat hun character model haast identiek werd gerecycleerd. Selecteerbare serverregio's zijn niet beschikbaar, laat staan een traditionele serverlijst. Zonder dat ik nog een lange tijd blijf doorgaan, men kon dit allemaal kort gezegd veel eleganter uitvoeren.
Verdict van ShPonGle - score: 7.5/10
Al tijdens de preview beleefde ik een aangename tijd in de verschillende modi van Back 4 Blood. De beide games uit de Left 4 Dead-serie had ik al gedurende geruime tijd gespeeld met vrienden en deze pseudo-opvolger heeft me helemaal niet ontgoocheld. Grafisch vind ik de game een enorme stap vooruit en de toevoeging van bepaalde mechanics zoals onder meer het card deck-systeem en de Corruption Cards leveren tijdens sessies een grote meerwaarde, betreffende de herspeelbaarheid van de game.
Via het spelen met de redactieleden ontdekte ik vooral dat de moeilijkheidsgraad van Back 4 Blood niet te onderschatten is. Na meerdere uren spelen waren we nog steeds niet in Act 2 beland, omdat we bepaalde episodes meermaals moesten overdoen. Deze game spelen met anderen wordt dus geen 'walk in the park' en dat vind ik net goed. Er is echt voor lange tijd voldoende uitdaging in te vinden. Er waren wel af en toe wat problemen gedurende onze playthroughs met het geluid van de voice chat en ik zag ook enkele applicatieve crashes die de Unreal Engine 4 als oorzaak aanduidden. Ik ben er echter van overtuigd dat het ook met deze multiplayer zombieshooter wel goed komt, en dat deze met plezier zal verslonden worden door het gros van het doelpubliek!
Verdict van FreakyJP - score: 7/10
Voor mij was Back 4 Blood een heerlijke throwback naar de tijd wanneer ik samen met enkele vrienden en mijn broer tot in de late uurtjes zowel Left 4 Dead, als diens sequel zat te spelen. Back 4 Blood schotelt je diezelfde zenuwslopende en pittige gameplay voor, maar dan in een modern kleedje. Ik heb het dan niet enkel over de graphics uiteraard, maar ook het kaartensysteem dat je een zekere veelzijdigheid geeft. Hoewel dit ook met een enige mate van willekeur komt, waar ik weer minder fan van ben. Wat mij ook wel wat stoorde, was het systeem van “runs” met een beperkt aantal continues, waardoor je iets te vaak naar het hoofdmenu wordt teruggestuurd. Maar met acht personages en een heuse structuur om items vrij te spelen, heb je alvast heel wat diversiteit en mogelijkheid om te experimenteren. Nog een pluspunt: voorlopig lijken er geen microtransacties aan te pas te komen.
Hoewel de PlayStation 5-versie vlot speelt, heb ik toch enkele problemen ondervonden, voornamelijk in de vorm van disconnects, waaronder zelfs een paar keer van de chatserver. Eén keer was ik zelfs al mijn geluid kwijt, wat bijzonder vervelend is als je online speelt. Back 4 Blood komt zoals te verwachten het best tot zijn recht wanneer je met enkele maten samen speelt. Niets zo fijn als samen zombies, of Ridden in dit geval, af te slachten. Het mag duidelijk zijn dat Back 4 Blood meer is dan een spirituele opvolger, want stiekem is dit het vervolg waar ik al enkele jaren op aan het wachten was.
Conclusie
Wat kunnen we nog over het spel zeggen? Back 4 Blood is over de algemene lijn grafisch mooi, met gestabiliseerde performance vergeleken met de vorige bèta's en adequate configuratie-opties. Ook de besturing ervan verloopt grotendeels vlotjes, los van het feit dat het ritme van een campagne niet zozeer lijkt op die van Left 4 Dead, World War Z of Warhammer: Vermintide. Beslis jij maar, als lezer, of dit een voor- of nadeel is. Over de ruime hoeveelheid van aanvankelijke content kunnen we grotendeels niet klagen... behalve dat deze kwantiteit soms ten koste was van de kwaliteit ervan. Wie weet plant men meer variatie in de scenario's via de toekomstige uitbreidingen van de betaalbare Annual Pass. Jammer genoeg gooiden de ontwikkelaars ook mod support overboord, iets wat bij de beste concurrentie tot aardige innovaties en langere relevantie leidde. Alles samengevat geven wij zes Beyond Gaming-redactieleden Turtle Rocks nieuwste titel een gemiddelde score van ...
Pro
- Verbeterde performantie vergeleken met oudere bèta's
- Cross-platform multiplayer met alle andere versies
- Behoorlijk aantal configuratie-opties op PC
- Het schieten zelf voelt relatief vlotjes aan
- Coöperatief samenwerken is vereist wegens pittige difficulty
Con
- Progressie voor de speelbare levels slaat niet correct op
- Het spel hapert aanzienlijk wanneer je tekstchat gebruikt
- Sommige elementen kunnen makkelijk verwarren
- Decks samenstellen of aanpassen is behoorlijk klungelig
- Personages zijn grotendeels vreselijk geschreven
7
Over
Beschikbaar vanaf
12 oktober 2021
Gespeeld op
- PC
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Ontwikkelaar
- Turtle Rock Studios
Uitgever
- Warner Bros.
