Van uitstel komt soms afstel, maar een andere keer weer niet. Zes juni werd het dan maar voor Amnesia: The Bunker. Al dan niet toevallig de dag dat ook Diablo IV losgelaten wordt, althans voor het grote publiek. Maar dat is slechts een futiel detail. Mij interesseerde immers vooral of de vele vertragingen resulteerden in een goede game. Want wanneer een releasedatum zo vaak achteruitgeschoven wordt, begin ik zowaar ferm achterdochtig te worden.
Iets meer dan twee jaar geleden bracht ik hier de review van het vorige deel uit de franchise, Amnesia: Rebirth, naar aanleiding van de toegevoegde Adventure Mode. Zelfs zonder veel griezel te moeten ervaren, was ik toen wel onder de indruk van de atmosfeer, de kwalitatieve puzzels en het boeiende, surrealistische verhaal. Net als toen heb ik mij in de onderstaande review gewaagd aan de pc-versie, maar deze survival horrorgame wordt daarnaast uitgebracht op PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X|S en Xbox Game Pass.
Na een zoveelste granaatinslag te incasseren val je plots in zwijm en ontwaak je – zoals het de franchise betaamt – met een ferm gat in je geheugen. Het enige wat je zeker weet, is dat je je helemaal alleen bevindt in de ziekenboeg van een bunker. Een lugubere plaats waar er enkel bebloede bedden staan. Via notities verneem je dat dokter Josinki, wie dat ook moge wezen, jouw medische situatie kortstondig nog geobserveerd heeft. Maar nu ziet het er voor jou ook niet meteen zo bijster goed uit. Want overal in de bunker zijn slechts lijken te vinden: er loopt een bloeddorstig monster rond. Om de zoveel tijd doet een bom of granaat het plafond daveren, waardoor er flinke pakken steengruis naar beneden vallen. Je moet hier weg.
Ook de andere gameplay mechanics die in Amnesia: The Bunker aan bod komen zijn ons ondertussen al welbekend. Je dient cijfercombinaties te vinden om deuren te ontgrendelen, en dat kan dus door te speuren naar notities en relevante objecten. Er is een zaklamp die tot vervelens toe met een touwtje opgewonden moet worden en slechts gedurende twintig seconden een vrij zwak licht geeft. Henri kan - een beetje gruwelijk wel - vlees van de soldatenlijken plukken en dat gebruiken als lokaas om de agressieve ratten af te leiden. Gewond raken is gewoon vragen om problemen, want bloed, dat ruikt het reusachtige mormel ook natuurlijk. Gelukkig ben je niet altijd ogenblikkelijk dood wanneer je geraakt wordt. Zo kun je jezelf healen via medpacks of door verbanden te vervaardigen via het combineren van kledingstukken en zijn er hier en daar ook upgrades voor je inventory te vinden. De fans zullen zeker van het vertrouwde recept smullen, zelf vond ik het geen originaliteitsprijs waard, laat staan een Michelinster. Maar Amnesia: The Bunker doet wél wat het hoort te doen. Ook ik zat geregeld op het puntje van mijn stoel en viel er net niet af wanneer Henri zijn hartslag maximaal verhoogde, gewoon omdat je daardoor wist dat het beest nu heel nabij was.
En zo zijn er nog wel een aantal van die betwistbare beslissingen wat betreft het ontwerp. Neem nu de save points bijvoorbeeld. Alles in de bunker blijkt schaars voorhanden. Maar wanneer je je progressie opslaat via de daartoe bestemde lamp licht deze wel altijd op magische wijze op, en wel voor een tijdje. Via de geluidsinstellingen kan de ingesproken taal ook jammer genoeg niet aangepast worden naar het Frans. Dit terwijl Henri in hart en nieren wel degelijk een Fransoos is, zonder het minachtende aspect dan van die connotatie hier te willen betrekken. Daarnaast is er nog de prima performantie van de pc-versie van deze game, maar die blijkt weliswaar vergrendeld tot een maximum van zestig frames per seconde. Of klinkt dat nu allemaal wat als verwend, in 2023? Tenslotte kun je deze game, mits wat doorduwen, in een zestal uur voltooien ...
Iets meer dan twee jaar geleden bracht ik hier de review van het vorige deel uit de franchise, Amnesia: Rebirth, naar aanleiding van de toegevoegde Adventure Mode. Zelfs zonder veel griezel te moeten ervaren, was ik toen wel onder de indruk van de atmosfeer, de kwalitatieve puzzels en het boeiende, surrealistische verhaal. Net als toen heb ik mij in de onderstaande review gewaagd aan de pc-versie, maar deze survival horrorgame wordt daarnaast uitgebracht op PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X|S en Xbox Game Pass.
Filmisch begin
Amnesia: The Bunker komt voorlopig zonder zo’n gebruiksvriendelijke modus waarbij je alle gevaren en horror grotendeels aan je voorbij kunt laten gaan. Zoals de naam al wat doet vermoeden, kom je dit keer terecht in een spannend maar dramatisch soldatenverhaal, welke zich afspeelt tijdens de Eerste Wereldoorlog. Je krijgt de controle over Henri Clément, net als zijn kompaan Lambert een militair in loondienst van het Franse leger. De oorlog woedt nu al twee jaar, het is donker, het regent en in de omgeving zijn er overal brandende gebouwen te zien. Omsingeld door de vijand, dien je de loopgraven te gebruiken om onopgemerkt alles neer te knallen wat ook maar enigszins op Duitstalig klinkt. Het herladen van het pistool verloopt trouwens erg authentiek. Doordat de actie best wel wat tijd in beslag neemt, dwingt de mechanic je geregeld om het patroonmagazijn te beheren ter voorbereiding van een volgende confrontatie. Je dient immers de herlaadknop te blijven indrukken om dat magazijn te bekijken, om vervolgens telkens via een extra toetsaanslag kogel per kogel erin te stoppen. En inderdaad, natuurlijk zijn de kogels schaars.Begint als een spannend maar dramatisch soldatenverhaal ...
Na een zoveelste granaatinslag te incasseren val je plots in zwijm en ontwaak je – zoals het de franchise betaamt – met een ferm gat in je geheugen. Het enige wat je zeker weet, is dat je je helemaal alleen bevindt in de ziekenboeg van een bunker. Een lugubere plaats waar er enkel bebloede bedden staan. Via notities verneem je dat dokter Josinki, wie dat ook moge wezen, jouw medische situatie kortstondig nog geobserveerd heeft. Maar nu ziet het er voor jou ook niet meteen zo bijster goed uit. Want overal in de bunker zijn slechts lijken te vinden: er loopt een bloeddorstig monster rond. Om de zoveel tijd doet een bom of granaat het plafond daveren, waardoor er flinke pakken steengruis naar beneden vallen. Je moet hier weg.
Overbekend, vermoeiend, maar doet wat het moet
Ja, als het nu nog niet duidelijk was, qua spanning en sfeerschepping scoort het begingedeelte van Amnesia: The Bunker meer dan een voldoende. De pijlsnelle actie tijdens die eerste stukken voelde zelfs allesbehalve Amnesiaans aan. Voor heel even waande ik me meer in een COD of aanverwante actiegame. Maar natuurlijk blijkt die heftige introscène achteraf bekeken dan vooral bedoeld om zowel de macabere toon te zetten als om de speler de besturing te leren kennen. Want eenmaal in de bunker beland, stokt plots het tempo, en helaas daardoor ook de intrige van de game, aanzienlijk. Vanaf dan krijg je namelijk heel veel en soms wel erg vermoeiende puzzels voorgeschoteld en ben je toch weer aangewezen op dat tergend trage sluipen om te overleven. Want als het monster je ziet, heb je hooguit nog enkele seconden vooraleer het op je af komt gestormd. Inderdaad, de gameplay van The Bunker stoelt toch maar weer eens op die typische Amnesia-stealth waarbij je constant jezelf moet verstoppen en muisstil blijven zitten tot het vervloekte beest weg is. En wanneer het dan toch eens te heet onder je voeten wordt, kun je proberen om weg te sluipen in het pikdonker. Want die verdomde dieselgenerator blijft maar draaien tot jouw sowieso te luid tikkende stopwatch er geen zin meer in heeft. Daarna heerst weer totale duisternis en stilte, afgezien dan van het gegrom van het nimmer aflatende monster.... maar geen van de mechanics zullen je verrassen.
Ook de andere gameplay mechanics die in Amnesia: The Bunker aan bod komen zijn ons ondertussen al welbekend. Je dient cijfercombinaties te vinden om deuren te ontgrendelen, en dat kan dus door te speuren naar notities en relevante objecten. Er is een zaklamp die tot vervelens toe met een touwtje opgewonden moet worden en slechts gedurende twintig seconden een vrij zwak licht geeft. Henri kan - een beetje gruwelijk wel - vlees van de soldatenlijken plukken en dat gebruiken als lokaas om de agressieve ratten af te leiden. Gewond raken is gewoon vragen om problemen, want bloed, dat ruikt het reusachtige mormel ook natuurlijk. Gelukkig ben je niet altijd ogenblikkelijk dood wanneer je geraakt wordt. Zo kun je jezelf healen via medpacks of door verbanden te vervaardigen via het combineren van kledingstukken en zijn er hier en daar ook upgrades voor je inventory te vinden. De fans zullen zeker van het vertrouwde recept smullen, zelf vond ik het geen originaliteitsprijs waard, laat staan een Michelinster. Maar Amnesia: The Bunker doet wél wat het hoort te doen. Ook ik zat geregeld op het puntje van mijn stoel en viel er net niet af wanneer Henri zijn hartslag maximaal verhoogde, gewoon omdat je daardoor wist dat het beest nu heel nabij was.
Betwistbare designkeuzes, beperkte speelduur
Het centrale gedeelte van de bunker en zijn zijruimten vallen trouwens minder groot uit dan je aanvankelijk vermoedt. Dat merk je echter pas wanneer je erin slaagt een aantal in elkaar geneste puzzels op te lossen. De kaart, welke je enkel hangend aan de muur vindt op locaties waar je het spel eindelijk kan opslaan, wordt ook vanzelf bijgewerkt naarmate je progressie maakt. Zelf heb ik tijdens het spelen telkens een screenshot van de kaart bijgehouden op mijn tablet, maar eigenlijk is het nogal onlogisch dat Henri die kaart niet gewoon van de muur kan rukken en meenemen ter raadpleging.En zo zijn er nog wel een aantal van die betwistbare beslissingen wat betreft het ontwerp. Neem nu de save points bijvoorbeeld. Alles in de bunker blijkt schaars voorhanden. Maar wanneer je je progressie opslaat via de daartoe bestemde lamp licht deze wel altijd op magische wijze op, en wel voor een tijdje. Via de geluidsinstellingen kan de ingesproken taal ook jammer genoeg niet aangepast worden naar het Frans. Dit terwijl Henri in hart en nieren wel degelijk een Fransoos is, zonder het minachtende aspect dan van die connotatie hier te willen betrekken. Daarnaast is er nog de prima performantie van de pc-versie van deze game, maar die blijkt weliswaar vergrendeld tot een maximum van zestig frames per seconde. Of klinkt dat nu allemaal wat als verwend, in 2023? Tenslotte kun je deze game, mits wat doorduwen, in een zestal uur voltooien ...
Conclusie
Ik kan mijzelf geen betere conclusie bedenken dan dat Amnesia: The Bunker vooral doet wat het hoort te doen, zonder ergens te verrassen, behalve dan de knappe openingsscène. Persoonlijk vond ik Amnesia: Rebirth verhaaltechnisch beter uitgewerkt, boeiender en met een volumineuzere gameplay voor de dag komen. Net hierdoor raakte ik steeds meer benieuwd naar hoe het afliep. Dit aspect heb ik dus volledig gemist bij deze Amnesia: The Bunker. Maar voor de ware fans van bijvoorbeeld Dark Descent zal dat absoluut geen doorn in het oog zijn. Zij die gewoon willen sluipen en huiveren in het pikdonker gaan een superkorte, maar weliswaar spannende tijd tegemoet met deze degelijke aanvulling voor de franchise.
Pro
- Erg knap begin
- Soms uitermate spannende stealth
Con
- Verhaal en tempo vallen in duigen na de intro
- Vervalt heel snel in oubollige, onoriginele mechanismen
- Beperkte herspeelbaarheid
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
6 juni 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Horror
- Survival
Ontwikkelaar
- Frictional Games
Uitgever
- Frictional Games
Website
Laatst bewerkt:
