Als een niet-menselijk humanoïde meisje met lang wit haar zoem je doorheen de overblijfselen van de mensheid, die hun eigen doem lang geleden gespeld hebben in een verhaal waarin de tekortkomingen van de menselijke maatschappij aangehaald worden. Neen, het gaat niet om de androïde A2 van NieR: Automata, maar ditmaal om Gaia in deze kersverse indie 3D-platformer genaamd After Us. Deze surrealistische platformer werd ontwikkeld door Piccolo Studio en lanceert op 23 mei via Private Division voor PlayStation 5, Xbox Series X|S en pc. In deze review worden zowel de versie van de PlayStation 5 als die van de pc besproken.
Piccolo Studio ken je wellicht van het ontroerende Arise: A Simple Story. Het uitgangspunt van het verhaal van After Us
klinkt dan ook minstens even intrigerend: een teloorgegane wereld waar het klimaat onomkeerbaar verloren lijkt en waar er van de mensheid geen sprake meer is na de overrompeling door boosaardige wezens, de Devourers. En dan is er Gaia, een moedige geest die met haar supernatuurlijke krachten de aarde alsnog hoop én zelfs een nieuwe toekomst kan geven. Het lijkt in ieder geval de perfecte voorzet voor een episch avontuur, met de bijhorende emotionele rollercoaster, maar wordt het dat ook?
Ergens in de niet zo verre toekomst zal de mensheid vergaan en enkel het verderf achterlaten waar zij de wereld mee gevuld hebben. Dat is het beginpunt van After Us. Als Gaia, een geest in de vorm van een meisje met lang wit haar, verken je deze verrotte wereld om de zielen van de dieren die sindsdien uitgestorven zijn terug te vinden en te herstellen, zodat je uiteindelijk de volledige natuur terug in balans kan stellen. Die premisse vertaalt zich in evocatieve maatschappelijke thema's die steeds terugkomen doorheen de diverse niveaus. Kapitalisme, slavenarbeid, de vleesindustrie, milieuvervuiling, consumentisme en meer passeren de revue als zonden van de mensheid die in toegewijde niveaus verkend worden aan de hand van symboliek en visueel design. Zo zal je doorheen je avontuur schrijnende locaties bezoeken zoals fabrieken en mijnen waarin ooit gezwoegd werd, een slachthuis en een verdorven bijenkorf. After Us zijn thematiek en boodschap zijn onsubtiel, maar wel effectief vormgegeven met beelden en representaties die je een moment doen stilstaan. Jammer genoeg wordt de anders succesvolle atmosfeer van de game vaak tenietgedaan door de soundtrack. Die is synthy maar onnodig zwaarmoedig, wat niet past bij de hoopvolle acties van Gaia die zelf steeds leven in de omgeving verspreidt. Daarboven zijn sommige tracks bijzonder knarsend.
Van het verhaal moet je naast het thematische, dat zich in de omgevings- en puzzeldesign uitmondt, niets verwachten: als Gaia moet je één voor één de geesten van acht opperdieren herstellen om de wereld terug naar orde te brengen. Een typisch plot vol MacGuffins die naast zijn thema's weinig te vernoemen valt dus. Dat wordt vooral niet geholpen door het hoofdpersonage Gaia, die net als een hottie op Tinder wel visueel aanlokkelijk is, maar geen persoonlijkheid heeft. Ze spreekt niet, maar wordt bijna als een Jezusfiguur neergezet: zij lijdt voor onze zonden. Net als Jezus wordt zij dan ook steeds afgebeeld als een lichtfiguur in de duisternis. Letterlijk: haar witte haren gloeien in de duisternis en waar ze ook loopt, volgen bloemetjes om de grimmige wereld wat op te fleuren. Ook kan ze met haar zang een vleugje natuur introduceren in elk mechanisch hoekje. Naast een gameplay-nut (zo drijft ze namelijk schadelijke olie weg), kan ze daarmee ook zaden in de grond helpen bloeien om het totaalbeeld van de omgeving wat groener te maken. Een paar puur esthetische beslissingen zijn dan ook niet misplaatst, want After Us kan een wonderschone game zijn, vol met contrastvolle en kleurrijke beelden en landschappen die een streling voor het oog vormen.
Het voornaamste dat je in After Us zal doen, is platforming doorheen de 3D-wereld die voor Gaia achtergelaten is, wat soms zowel wat denkwerk en wat precisie zal eisen. Gelukkig werkt dit deel van After Us geweldig: het voelt elegant, intuïtief en responsief om door de verroeste gebouwen en fabrieken te zoemen, springen, klimmen en glijden. De snelheid en fluïditeit van dit platformen zorgt voor een heerlijke flow die niet in elke platformer behaald kan worden. Af en toe is het wat moeilijk om de diepte van het veld in te schatten, maar dat wordt meestal verholpen door Gaia's trouwe witte schaduw die zich onder haar projecteert, onafhankelijk van lichtbronnen. Doorheen de game zal je constant beloond worden met een stroom van nieuwe traversal-opties. Zo begin je enkel met een sprong en een dash, maar ontgrendel je al snel de mogelijkheid om bepaalde muren te beklimmen en over kabels te glijden. Het platformen wordt ook nooit saai omdat elk niveau zich niet enkel met evoluerende visuals, maar ook met nieuwe puzzel- en platformingideeën onderscheidt. Zo kan je in een bijenkorf over alle honing glijden, zal je in een autofabriek creatief gebruik maken van loopbanden, of kan je in een tv-zendertoren teleporteren tussen tv's met hetzelfde beeld. Ook is er een verrassende mate van non-lineariteit in het spel gebakken: niet enkel zijn individuele niveaus vaak sequenties van wijde en fijnmazige puzzeldoosjes. Daarnaast kan je aan de hand van vertakkingen bepalen in welke volgorde je de niveaus wil aanpakken. Wel is het soms moeilijk om te weten waar heen te gaan. Meestal heb je standbeelden die een bepaalde richting op wijzen of belichting die je volgende stap duidelijk maakt, maar sommige omgevingen zijn zodanig complex in elkaar gestoken dat wat meer begeleiding welkom was.
Het is optioneel om ook de zielen van allerlei niet-opperdieren te verzamelen. De locatie van deze zijcontent kan je vinden door te zingen: dan vliegen vlindertjes in de richting van de collectible. Een mooi systeem, want het stuurt je in de juiste richting en maakt je bewust van een uitdaging die je niet altijd onmiddellijk kan zien, maar het vergt nog steeds denkwerk en precisie om te behalen. Het werkt trouwens belonend, want hoe meer dierengeesten je verzamelt, hoe voller de wereld zal zijn met beesten die de grimmige achterblijfsels van de mensheid wat opfleuren met hun aanwezigheid en dynamisme. Nog iets dat grotendeels optioneel is, is de combat. Dit heeft duidelijk niet de focus genoten van de ontwikkelaars en is ook wat onhandig wanneer het wel moet gebeuren. Het gaat erom dat je een lichtbal naar een onbeschermd deel van een Devourer moet smijten. Mikken is heel onnauwkeurig en het wordt extra chaotisch wanneer het spel meerdere vijanden je kant op stuurt. Gelukkig is dit slechts een klein deel van de gameplay-ervaring, die soms met slinkse platforming overgeslagen kan worden. Ten slotte zijn er een paar technische problemen die jammer genoeg wel een impact op de speelervaring kunnen hebben. Zo bemerkten we op zowel de pc als de PlayStation 5 significante framerateproblemen, die het ergste waren terwijl de game autosavet en wanneer er veel vijanden op het scherm zijn. Daarenboven heeft mijn PlayStation 5 tweemaal een crash ondergaan, waarvan eentje mijn savefile corrumpeerde en mij bijna een uur aan vooruitgang kostte. Ik hoop dat een day one-patch deze problemen kan aanpakken, want deze ervaringen zetten wel echt een domper op een anders fijne platformer.
Piccolo Studio ken je wellicht van het ontroerende Arise: A Simple Story. Het uitgangspunt van het verhaal van After Us
De wereld die we achterlaten
Ergens in de niet zo verre toekomst zal de mensheid vergaan en enkel het verderf achterlaten waar zij de wereld mee gevuld hebben. Dat is het beginpunt van After Us. Als Gaia, een geest in de vorm van een meisje met lang wit haar, verken je deze verrotte wereld om de zielen van de dieren die sindsdien uitgestorven zijn terug te vinden en te herstellen, zodat je uiteindelijk de volledige natuur terug in balans kan stellen. Die premisse vertaalt zich in evocatieve maatschappelijke thema's die steeds terugkomen doorheen de diverse niveaus. Kapitalisme, slavenarbeid, de vleesindustrie, milieuvervuiling, consumentisme en meer passeren de revue als zonden van de mensheid die in toegewijde niveaus verkend worden aan de hand van symboliek en visueel design. Zo zal je doorheen je avontuur schrijnende locaties bezoeken zoals fabrieken en mijnen waarin ooit gezwoegd werd, een slachthuis en een verdorven bijenkorf. After Us zijn thematiek en boodschap zijn onsubtiel, maar wel effectief vormgegeven met beelden en representaties die je een moment doen stilstaan. Jammer genoeg wordt de anders succesvolle atmosfeer van de game vaak tenietgedaan door de soundtrack. Die is synthy maar onnodig zwaarmoedig, wat niet past bij de hoopvolle acties van Gaia die zelf steeds leven in de omgeving verspreidt. Daarboven zijn sommige tracks bijzonder knarsend.
De snelheid en fluïditeit van dit platformen zorgt voor een heerlijke flow.
Van het verhaal moet je naast het thematische, dat zich in de omgevings- en puzzeldesign uitmondt, niets verwachten: als Gaia moet je één voor één de geesten van acht opperdieren herstellen om de wereld terug naar orde te brengen. Een typisch plot vol MacGuffins die naast zijn thema's weinig te vernoemen valt dus. Dat wordt vooral niet geholpen door het hoofdpersonage Gaia, die net als een hottie op Tinder wel visueel aanlokkelijk is, maar geen persoonlijkheid heeft. Ze spreekt niet, maar wordt bijna als een Jezusfiguur neergezet: zij lijdt voor onze zonden. Net als Jezus wordt zij dan ook steeds afgebeeld als een lichtfiguur in de duisternis. Letterlijk: haar witte haren gloeien in de duisternis en waar ze ook loopt, volgen bloemetjes om de grimmige wereld wat op te fleuren. Ook kan ze met haar zang een vleugje natuur introduceren in elk mechanisch hoekje. Naast een gameplay-nut (zo drijft ze namelijk schadelijke olie weg), kan ze daarmee ook zaden in de grond helpen bloeien om het totaalbeeld van de omgeving wat groener te maken. Een paar puur esthetische beslissingen zijn dan ook niet misplaatst, want After Us kan een wonderschone game zijn, vol met contrastvolle en kleurrijke beelden en landschappen die een streling voor het oog vormen.
Een sprong in het duister
Het voornaamste dat je in After Us zal doen, is platforming doorheen de 3D-wereld die voor Gaia achtergelaten is, wat soms zowel wat denkwerk en wat precisie zal eisen. Gelukkig werkt dit deel van After Us geweldig: het voelt elegant, intuïtief en responsief om door de verroeste gebouwen en fabrieken te zoemen, springen, klimmen en glijden. De snelheid en fluïditeit van dit platformen zorgt voor een heerlijke flow die niet in elke platformer behaald kan worden. Af en toe is het wat moeilijk om de diepte van het veld in te schatten, maar dat wordt meestal verholpen door Gaia's trouwe witte schaduw die zich onder haar projecteert, onafhankelijk van lichtbronnen. Doorheen de game zal je constant beloond worden met een stroom van nieuwe traversal-opties. Zo begin je enkel met een sprong en een dash, maar ontgrendel je al snel de mogelijkheid om bepaalde muren te beklimmen en over kabels te glijden. Het platformen wordt ook nooit saai omdat elk niveau zich niet enkel met evoluerende visuals, maar ook met nieuwe puzzel- en platformingideeën onderscheidt. Zo kan je in een bijenkorf over alle honing glijden, zal je in een autofabriek creatief gebruik maken van loopbanden, of kan je in een tv-zendertoren teleporteren tussen tv's met hetzelfde beeld. Ook is er een verrassende mate van non-lineariteit in het spel gebakken: niet enkel zijn individuele niveaus vaak sequenties van wijde en fijnmazige puzzeldoosjes. Daarnaast kan je aan de hand van vertakkingen bepalen in welke volgorde je de niveaus wil aanpakken. Wel is het soms moeilijk om te weten waar heen te gaan. Meestal heb je standbeelden die een bepaalde richting op wijzen of belichting die je volgende stap duidelijk maakt, maar sommige omgevingen zijn zodanig complex in elkaar gestoken dat wat meer begeleiding welkom was.
Hoe meer dierengeesten je verzamelt, hoe voller de wereld zal zijn met beesten die de grimmige achterblijfsels van de mensheid wat opfleuren.
Het is optioneel om ook de zielen van allerlei niet-opperdieren te verzamelen. De locatie van deze zijcontent kan je vinden door te zingen: dan vliegen vlindertjes in de richting van de collectible. Een mooi systeem, want het stuurt je in de juiste richting en maakt je bewust van een uitdaging die je niet altijd onmiddellijk kan zien, maar het vergt nog steeds denkwerk en precisie om te behalen. Het werkt trouwens belonend, want hoe meer dierengeesten je verzamelt, hoe voller de wereld zal zijn met beesten die de grimmige achterblijfsels van de mensheid wat opfleuren met hun aanwezigheid en dynamisme. Nog iets dat grotendeels optioneel is, is de combat. Dit heeft duidelijk niet de focus genoten van de ontwikkelaars en is ook wat onhandig wanneer het wel moet gebeuren. Het gaat erom dat je een lichtbal naar een onbeschermd deel van een Devourer moet smijten. Mikken is heel onnauwkeurig en het wordt extra chaotisch wanneer het spel meerdere vijanden je kant op stuurt. Gelukkig is dit slechts een klein deel van de gameplay-ervaring, die soms met slinkse platforming overgeslagen kan worden. Ten slotte zijn er een paar technische problemen die jammer genoeg wel een impact op de speelervaring kunnen hebben. Zo bemerkten we op zowel de pc als de PlayStation 5 significante framerateproblemen, die het ergste waren terwijl de game autosavet en wanneer er veel vijanden op het scherm zijn. Daarenboven heeft mijn PlayStation 5 tweemaal een crash ondergaan, waarvan eentje mijn savefile corrumpeerde en mij bijna een uur aan vooruitgang kostte. Ik hoop dat een day one-patch deze problemen kan aanpakken, want deze ervaringen zetten wel echt een domper op een anders fijne platformer.
Conclusie
Ongepast zwaarmoedige muziek, ondermaatse combat, het gebrek aan persoonlijkheid van protagoniste Gaia en technische problemen weerhouden After Us ervan zijn volle potentieel te behalen. Toch is deze evocatieve maatschappelijke parabel een waardige inzending van Piccolo Studios, vooral op het vlak van visueel design, atmosfeer en - het meest belangrijk - zijn zalige 3D-platforming. Door verrassend vele en diverse thematisch sterke niveaus zal je elegant door een gecorrumpeerde wereld glijden, klimmen en springen om er de levensgeest van de natuur te herstellen. Doorgaans strakke controls, slimme niveaus, constante bewegingsupgrades en uitdagende optionele content vormen een sterk fundament dat je steeds terugroept naar deze bouwvallige wereld.
Pro
- Zalige, elegante platforming
- Evocatieve visuele atmosfeer
- Uitdagende sidecontent
- Gestage stroom van traversal-upgrades
- Aangrijpende maatschappelijke parabel
- Vele diverse niveaus
Con
- Hersenknarsende, zwaarmoedige muziek
- Consistente framerate-problemen en crashes
- Simplistische, ondermaatse combat
- Gaia heeft geen persoonlijkheid
- Soms onduidelijk waar te gaan
7
Over
Beschikbaar vanaf
23 mei 2023
Gespeeld op
- PC
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Genre
- Adventure
- Platformer
Ontwikkelaar
- Piccolo Studio
Uitgever
- Private Division
Website
Partnerlink
Laatst bewerkt:
