Van 20 tot en met 24 januari had ik het privilege te mogen deelnemen aan de Closed Bèta van The Settlers. Jawel, je leest het goed, de RTS-topper van weleer voor de pc komt binnenkort terug, na sinds The Settlers 7 meer dan twaalf jaar in absolute stilte vertoefd te hebben. Als "Ubisoft Original" was de testversie van deze reboot uiteraard te spelen via Ubisoft Connect, maar deze was ook beschikbaar op de Epic Games Store. Ik was in ieder geval enorm benieuwd of de herlancering van The Settlers, net als het vorig jaar uitgebrachte Age of Empires IV, een goed te versmaden verrijking voor het moderne RTS-genre kan worden, met als kers op de taart een heerlijk snufje nostalgie erbovenop.
Ik geef eerlijk toe dat ik zelf The Settlers nooit gespeeld heb tijdens mijn jeugdjaren, maar mijn cd-roms van Age of Empires hadden geregeld wel eens een kopie nodig, als je begrijpt wat ik bedoel. Voor mij was deze Closed Bèta dus tevens een ideale manier om The Settlers eindelijk te leren kennen, en om zowel de gelijkenissen als de verschillen met de Age of Empires-reeks te kunnen ontdekken.
Beperkte modi, multiplayer met acht, drie beschavingen
Het eerste wat mij opviel tijdens de Closed Bèta was dat er maar weinig spelopties beschikbaar waren. Ook de speelbare modi waren beperkt tot de Skirmish Mode en de Tutorial. In de finale game komen daar wel een Campaign, de Shop en een Loadout-optie bij. De Skirmish Mode gaf tijdelijk toegang tot twee matchmaking modi, namelijk PvP en Casual, waarbij beide de mogelijkheid aanboden wordt om 1vs1 en 2vs2 te spelen. Wanneer de game uiteindelijk uitgebracht wordt op 17 maart zullen daar eveneens een Onslaught-mode (zeg maar de Challenge Mode) en een 4vs4 voor de voornoemde modi aan toegevoegd worden.
In de Closed Bèta waren twee van de drie beschavingen beschikbaar, namelijk de Elari en de Maru. De Jorn-beschaving zullen we dus later pas leren kennen. Tussen beide volkeren kon ik, behalve het uiterlijk van hun eenheden dan, eigenlijk niet meteen grote verschillen zien. Zo zijn alle gebouwen van de beide beschavingen volledig identiek. De verschillen zijn eerder te vinden in een aantal intrinsieke voordelen en nadelen. Voorbeelden hiervan zijn een lagere voedselkost bij de constructie van bepaalde gebouwen of militaire eenheden die meer of net minder schade kunnen veroorzaken naargelang het volk waartoe ze behoren. Maar toch, wat de beschavingen betreft, bleef ik qua keuze en diversiteit toch wat op mijn honger zitten, zeker wanneer ik dit vergeleek met Age of Empires IV.
Toegankelijke HUD, precisie belangrijk
De interface (HUD) van de game is zeker toegankelijk want erg simplistisch, maar toch bleek het even zoeken, doordat ik de tutorial in al mijn koppigheid meteen wilde overslaan. Net als Age of Empires biedt de game een heleboel menu’s en handige sneltoetsen voor een sneller en efficiënter beheer van je eenheden. Via de menubalk bovenaan kun je deze eenheden aansturen en via de rechterzijbalk zie je hoeveel units je van een specifiek type (zie verder) momenteel geselecteerd hebt. In de wereld zijn er heel wat interessante locaties (genaamd landmarks) te ontdekken, zoals bandietenkampen, kostbare schatten, standbeelden van goden die je offers kunt brengen, … Deze kun je allemaal terugvinden op de kaart linksonder. Je stadscentrum, genaamd warehouse, vind je altijd snel terug via het blauwe icoon op de kaart. Wanneer je deze locatie selecteert, krijg je een overzicht van alle grondstoffen en goederen die tot dusver verzameld werden. Ook krijg je er de diverse constructiemogelijkheden te zien, met gebouwen die overigens allemaal erg vergelijkbaar zijn met deze uit de Age of Empires-serie.
In The Settlers speelt echter de precisie van de uitvoering ook een grote rol. Zo dient elk gebouw na de constructie eveneens verbonden te worden via een weg naar het warehouse. Hierdoor weten je carriers waar de grondstoffen heen moeten. Door middel van een soort rooster met twee aanhechtingspunten, genaamd blueprints, zie je hoe je beide constructies met elkaar moet verbinden. Je moet hierbij echt goed kijken naar de pijlen waarlangs de transport van goederen moet gebeuren. De finale keuze van het aanhechtingspunt moet echt perfect op die locatie gebeuren. Ook over de precieze locatie bij het bouwen van constructies, zoals bijvoorbeeld een steengroeve, moet je goed nadenken. Wanneer je deze plaatst, krijg je namelijk een icoon te zien dat via het aantal sterren de efficiëntie van de constructie weergeeft. Hoe minder sterren, hoe slechter er dus 'steen' zal verzameld worden. Voor sommigen kan dit wel eens een vervelend mechanisme worden, want zelf worstelde ik toch iets te vaak met het rooster en die aanhechtingspunten.
Net als in Age of Empires limiteert het aantal huizen dat je hebt ook het totaal aantal beschikbare eenheden. Het aantal residenties ten opzichte van je populatie bewaken en bijsturen waar nodig (lees: extra huizen bouwen) zijn dus heel belangrijke opdrachten. Voor elk gebouw heb je timmerhout en stenen nodig, evenals werktuigen, tenminste wanneer je het bouwen wat efficiënter wil laten verlopen. Wat ik leuk vond is dat je hierbij erg weinig aan micro-management moet gaan doen. Veel taken die jouw werklieden dienen uit te voeren kunnen simpelweg via de rechtermuisknop automatisch aangestuurd worden, alsook via de constructies zelf.
Herkenbare mechanics, weinig diepte of uitdaging
Wat de soorten eenheden betreft, zijn er eveneens veel gelijkenissen met Age of Empires vast te stellen. Er zijn verschillende soorten militaire basiseenheden, die de vijanden dus moeten afweren. Enerzijds heb je de guardians, dat zijn de standaard defensieve melee units. Anderzijds zijn er de warriors, die met zwaarden vechten alsook de rangers, welke best te gebruiken zijn om te gaan verkennen en die zoals de naam doet vermoeden een boog hanteren. Daarnaast zijn er de ingenieurs die constructies kunnen ontwerpen, de landmarks kunnen verkennen, nieuw grondgebied opeisen en waken over grondstoffen. Vervolgens heb je de carriers, die werken in productiehuizen en de voor de constructies beschikbare grondstoffen transporteren. Tenslotte zijn er nog de werklieden die het harde werk uitvoeren. Dit is het volkje dat in eerste instantie gewoon lui staat te koekeloeren, maar uiteindelijk wel de zwaarste arbeid levert. Deze kunnen bovendien niet geselecteerd worden, iets wat wel een verschil is met Age of Empires en daardoor initieel wat verwarrend voor mij. Wanneer je progressie maakt komen er nog meer soorten eenheden beschikbaar, zoals de ritualisten (een soort priesteressen die je strijders kunnen healen) en zogenaamde siege units zoals de firewarden, een krijger die rondrijdt op een os. Door goud te verzamelen, kun je al deze eenheden verder upgraden. Toch kan ik niet ontkennen dat er op dit vlak alweer minder diepte en diversiteit te ontdekken is dan in een lukrake Age of Empires.
Al snel zal je beschaving te maken krijgen met vijandelijke invallen, waarbij je via de spatietoets kan opvragen waar deze aanval zich voordoet. Niet de uit Age of Empires overbekende hoorn, maar wel een droog “enemy in sight” weerklinkt dan, gepaard met een pop-up op je scherm. De gevechten tegen de AI zijn helaas allesbehalve spannend te noemen. Ik vond vooral uitdaging in het spelen tegen menselijke tegenstanders, want anders leek de game me echt te makkelijk.
Op het einde van de Skirmish Mode krijg je net als in Age of Empires een samenvatting van je status (en deze van je tegenstanders) op vlak van veroverd grondgebied, militaire kracht, economie, ervaring en een algemene totaalscore. De muziek is te omschrijven als relaxerend en volledig passend voor het genre. Grafisch is The Settlers absoluut ook niet mis en zelfs een pak minder cartoony dan ik me het vooraf inbeeldde.
Ik geef eerlijk toe dat ik zelf The Settlers nooit gespeeld heb tijdens mijn jeugdjaren, maar mijn cd-roms van Age of Empires hadden geregeld wel eens een kopie nodig, als je begrijpt wat ik bedoel. Voor mij was deze Closed Bèta dus tevens een ideale manier om The Settlers eindelijk te leren kennen, en om zowel de gelijkenissen als de verschillen met de Age of Empires-reeks te kunnen ontdekken.
Beperkte modi, multiplayer met acht, drie beschavingen
Het eerste wat mij opviel tijdens de Closed Bèta was dat er maar weinig spelopties beschikbaar waren. Ook de speelbare modi waren beperkt tot de Skirmish Mode en de Tutorial. In de finale game komen daar wel een Campaign, de Shop en een Loadout-optie bij. De Skirmish Mode gaf tijdelijk toegang tot twee matchmaking modi, namelijk PvP en Casual, waarbij beide de mogelijkheid aanboden wordt om 1vs1 en 2vs2 te spelen. Wanneer de game uiteindelijk uitgebracht wordt op 17 maart zullen daar eveneens een Onslaught-mode (zeg maar de Challenge Mode) en een 4vs4 voor de voornoemde modi aan toegevoegd worden.
Wat de beschavingen betreft, bleef ik qua keuze en diversiteit toch wat op mijn honger zitten.
In de Closed Bèta waren twee van de drie beschavingen beschikbaar, namelijk de Elari en de Maru. De Jorn-beschaving zullen we dus later pas leren kennen. Tussen beide volkeren kon ik, behalve het uiterlijk van hun eenheden dan, eigenlijk niet meteen grote verschillen zien. Zo zijn alle gebouwen van de beide beschavingen volledig identiek. De verschillen zijn eerder te vinden in een aantal intrinsieke voordelen en nadelen. Voorbeelden hiervan zijn een lagere voedselkost bij de constructie van bepaalde gebouwen of militaire eenheden die meer of net minder schade kunnen veroorzaken naargelang het volk waartoe ze behoren. Maar toch, wat de beschavingen betreft, bleef ik qua keuze en diversiteit toch wat op mijn honger zitten, zeker wanneer ik dit vergeleek met Age of Empires IV.
Toegankelijke HUD, precisie belangrijk
De interface (HUD) van de game is zeker toegankelijk want erg simplistisch, maar toch bleek het even zoeken, doordat ik de tutorial in al mijn koppigheid meteen wilde overslaan. Net als Age of Empires biedt de game een heleboel menu’s en handige sneltoetsen voor een sneller en efficiënter beheer van je eenheden. Via de menubalk bovenaan kun je deze eenheden aansturen en via de rechterzijbalk zie je hoeveel units je van een specifiek type (zie verder) momenteel geselecteerd hebt. In de wereld zijn er heel wat interessante locaties (genaamd landmarks) te ontdekken, zoals bandietenkampen, kostbare schatten, standbeelden van goden die je offers kunt brengen, … Deze kun je allemaal terugvinden op de kaart linksonder. Je stadscentrum, genaamd warehouse, vind je altijd snel terug via het blauwe icoon op de kaart. Wanneer je deze locatie selecteert, krijg je een overzicht van alle grondstoffen en goederen die tot dusver verzameld werden. Ook krijg je er de diverse constructiemogelijkheden te zien, met gebouwen die overigens allemaal erg vergelijkbaar zijn met deze uit de Age of Empires-serie.
In The Settlers speelt echter de precisie van de uitvoering ook een grote rol. Zo dient elk gebouw na de constructie eveneens verbonden te worden via een weg naar het warehouse. Hierdoor weten je carriers waar de grondstoffen heen moeten. Door middel van een soort rooster met twee aanhechtingspunten, genaamd blueprints, zie je hoe je beide constructies met elkaar moet verbinden. Je moet hierbij echt goed kijken naar de pijlen waarlangs de transport van goederen moet gebeuren. De finale keuze van het aanhechtingspunt moet echt perfect op die locatie gebeuren. Ook over de precieze locatie bij het bouwen van constructies, zoals bijvoorbeeld een steengroeve, moet je goed nadenken. Wanneer je deze plaatst, krijg je namelijk een icoon te zien dat via het aantal sterren de efficiëntie van de constructie weergeeft. Hoe minder sterren, hoe slechter er dus 'steen' zal verzameld worden. Voor sommigen kan dit wel eens een vervelend mechanisme worden, want zelf worstelde ik toch iets te vaak met het rooster en die aanhechtingspunten.
Net als in Age of Empires limiteert het aantal huizen dat je hebt ook het totaal aantal beschikbare eenheden. Het aantal residenties ten opzichte van je populatie bewaken en bijsturen waar nodig (lees: extra huizen bouwen) zijn dus heel belangrijke opdrachten. Voor elk gebouw heb je timmerhout en stenen nodig, evenals werktuigen, tenminste wanneer je het bouwen wat efficiënter wil laten verlopen. Wat ik leuk vond is dat je hierbij erg weinig aan micro-management moet gaan doen. Veel taken die jouw werklieden dienen uit te voeren kunnen simpelweg via de rechtermuisknop automatisch aangestuurd worden, alsook via de constructies zelf.
Herkenbare mechanics, weinig diepte of uitdaging
Wat de soorten eenheden betreft, zijn er eveneens veel gelijkenissen met Age of Empires vast te stellen. Er zijn verschillende soorten militaire basiseenheden, die de vijanden dus moeten afweren. Enerzijds heb je de guardians, dat zijn de standaard defensieve melee units. Anderzijds zijn er de warriors, die met zwaarden vechten alsook de rangers, welke best te gebruiken zijn om te gaan verkennen en die zoals de naam doet vermoeden een boog hanteren. Daarnaast zijn er de ingenieurs die constructies kunnen ontwerpen, de landmarks kunnen verkennen, nieuw grondgebied opeisen en waken over grondstoffen. Vervolgens heb je de carriers, die werken in productiehuizen en de voor de constructies beschikbare grondstoffen transporteren. Tenslotte zijn er nog de werklieden die het harde werk uitvoeren. Dit is het volkje dat in eerste instantie gewoon lui staat te koekeloeren, maar uiteindelijk wel de zwaarste arbeid levert. Deze kunnen bovendien niet geselecteerd worden, iets wat wel een verschil is met Age of Empires en daardoor initieel wat verwarrend voor mij. Wanneer je progressie maakt komen er nog meer soorten eenheden beschikbaar, zoals de ritualisten (een soort priesteressen die je strijders kunnen healen) en zogenaamde siege units zoals de firewarden, een krijger die rondrijdt op een os. Door goud te verzamelen, kun je al deze eenheden verder upgraden. Toch kan ik niet ontkennen dat er op dit vlak alweer minder diepte en diversiteit te ontdekken is dan in een lukrake Age of Empires.
Ik vond vooral uitdaging in het spelen tegen menselijke tegenstanders.
Al snel zal je beschaving te maken krijgen met vijandelijke invallen, waarbij je via de spatietoets kan opvragen waar deze aanval zich voordoet. Niet de uit Age of Empires overbekende hoorn, maar wel een droog “enemy in sight” weerklinkt dan, gepaard met een pop-up op je scherm. De gevechten tegen de AI zijn helaas allesbehalve spannend te noemen. Ik vond vooral uitdaging in het spelen tegen menselijke tegenstanders, want anders leek de game me echt te makkelijk.
Op het einde van de Skirmish Mode krijg je net als in Age of Empires een samenvatting van je status (en deze van je tegenstanders) op vlak van veroverd grondgebied, militaire kracht, economie, ervaring en een algemene totaalscore. De muziek is te omschrijven als relaxerend en volledig passend voor het genre. Grafisch is The Settlers absoluut ook niet mis en zelfs een pak minder cartoony dan ik me het vooraf inbeeldde.
Conclusie
Op het eerste zicht ziet het er helaas toch niet zo bijster goed uit voor deze reboot van The Settlers. Audiovisueel is er niks op aan te merken, maar wat de keuzemogelijkheden, diversiteit en uitdaging betreft bleef ik wat op mijn honger zitten. Of het een even groot succes wordt als Age of Empires IV valt dus sterk te betwijfelen. Ik ben in ieder geval blij dat de franchise verrezen is uit de dood, want dat kan het RTS-genre enkel maar ten goede komen. Maar dan moet het wel nog een pak beter worden dan dit.
Over
Beschikbaar vanaf
17 maart 2022
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Genre
- Strategy
Ontwikkelaar
- Blue Byte
Uitgever
- Ubisoft
Website
Laatst bewerkt:
