Preview: The Anacrusis

Back 4 Blood werd - ietwat tegen de verwachtingen in - helaas geen topper vorig jaar. Ook World War Z is een multiplayer zombiegame die ik ondertussen ergens onderaan in mijn Steam-bibliotheek geparkeerd heb staan. Dat kunnen wij beter doen, moeten de ontwikkelaars van Stray Bombay gedacht hebben en van het één kwam het ander, waardoor ik hier nu in deze preview mijn relaas mag komen vertellen over de huidige staat van The Anacrusis.

The Anacrusis is een online co-op (tot vier spelers) en cross-platform multiplayer zombie shooter die zich afspeelt op een ruimteschip. De insteek van de game is net zoals in de voornoemde games dat je als team samenwerkt om de talloze zombiehorden die op je afstormen voldoende weerwerk te bieden, om uiteindelijk te kunnen ontsnappen naar veiliger oorden.

20220114125127_1.png


Overbekende formule, beperkte content

Om The Anacrusis te kunnen spelen heb je eigenlijk echt geen medespelers nodig. Wanneer je namelijk alleen een multiplayersessie opstart, worden de andere drie leden van je team vervangen door bots. Natuurlijk is het veel leuker om zo’n game samen met andere humane wezens te spelen. De opzet is dan ook erg herkenbaar. Iedereen krijgt op het titelscherm een party code te zien en wie de game wil hosten deelt gewoon deze code met anderen, waarna zij kunnen aansluiten en de matchmaking gelanceerd wordt in een zelf te selecteren episode.

De momenteel beschikbare spelmodi zijn niet echt om over naar huis te schrijven. Op dit moment kun je enkel de Play Mode selecteren, waarin drie van de vijf zichtbare episodes gebruikt kunnen worden als startpunt. De Quick Play en Challenge Mode bieden momenteel niets extra, want ze komen beide neer op het spelen van diezelfde drie episodes. Later komt er gelukkig nog een Season Mode beschikbaar.

20220119204719_1.png


Simpel en repetitief

Het doel van elke episode is al even simpel: je moet telkens bij een lift zien te geraken, waarna het volgende level opstart. Een concept dat schaamteloos gepikt werd uit Left 4 Dead en Back 4 Blood, waar wij het natuurlijk kennen als de “safe room”. Daarentegen is de omgeving van het ruimteschip wél speciaal te noemen. Veelvuldig wordt er gebruik gemaakt van felle kleuren en het decor, de muziek, de kledij, eigenlijk alles, kreeg een soort retro-look, precies als uit de jaren zeventig. Bij momenten deed het me wat denken aan de oude James Bond-films of zelfs aan het recent uitgebrachte Deathloop. Het is ook net die stijl die mijn interesse in de game gewekt had.

Helaas merk je na een tijdje dat alles heel hard op elkaar lijkt.


Helaas merk je na een tijdje dat alles heel hard op elkaar lijkt. De omgeving voelt enorm copy-pasted aan, waardoor je er sneller gaat verdwalen. Dit wordt dan ook nog eens extra in de hand gewerkt doordat er geen kaart voorhanden is en doordat er slechts één keer verbaal aangegeven wordt - in het begin van elke episode - waar je moet zijn, zonder verdere precisering. Met als gevolg dat je plots in rondjes begint te lopen, op zoek naar die verdomde lift die als uitgang moet dienen, tot je er gewoonweg keimoe van wordt.

20220114231902_1.png


Een veelvoud aan domme vijanden

De vijanden werken ook al niet echt mee om je wakker te houden. De AI is dermate idioot dat een standaardzombie - genaamd “common” - afschieten slechts zelden een uitdaging vormt. Dat scenario verandert echter totaal wanneer de game dan maar kunstmatig de moeilijkheidsgraad opdrijft, namelijk door een veelvoud van die domme zombies in combinatie met überbosses op je af te sturen. Brutes die uit het niets verschijnen om je tot moes te slaan, goopers die je secondenlang aan de grond genageld houden met hun spuug, flashers die je met hun felle licht het zicht volledig belemmeren waardoor alle resterende spelplezier ook met de noorderzon verdwijnt, en dan die dekselse grabbers en spawners … Soit, ik houd ermee op, want deze laatste hun naam vat eigenlijk goed samen hoe vervelend het bekampen van de moeilijkere vijanden in the Anacrusis geregeld wel is. Het is leuk om vast te stellen hoe je teamgenoten je op die momenten telkens weer opnieuw proberen te bevrijden, maar de gameplay voelt door deze difficulty spikes te vaak ongebalanceerd aan. De totale chaos op dat moment werkt helaas alleen maar frustratie in de hand.

De moeilijkheidsgraad wordt té vaak kunstmatig opgedreven.


De combat bevat geen mêlee, er is dus enkel shoot-to-kill. Wel heb je een optie om aanvallen te ontwijken, weliswaar niet dodge maar pulse genoemd in de spelopties, omdat deze eveneens een cirkelvormige ontploffing rond je genereert wanneer aangewend. Als speciale items zijn er verder diverse soorten granaten te vinden, turrets, afweerschilden en health scanners om zowel jezelf als je teamgenoten te healen maar qua wapens is de keuze erg beperkt. Persoonlijk vond ik plasmawapens de beste keus, omdat er redelijk veel herlaadstations te ontdekken zijn. Her en der vind je ook matter compilers, die zowel jou als je teamgenoten via tijdelijke perks een boost kunnen geven wat wapenarsenaal, health en pulse charge betreft.

20220119203546_1.png


Niet voor niets in Early Access

Momenteel is de game nog in Early Access en dat is er helaas aan te merken. Soms respawnen vijanden vlak boven een put waardoor ze meteen te pletter storten. Aan de AI mag zoals reeds gezegd zeker nog verder gesleuteld worden. Daarnaast is er nog geen in-game chat beschikbaar en ook de audio-chat werkte niet naar behoren toen ik dit uittestte.

Voor wie over een recente videokaart van Nvidia beschikt kan voor een soepelere performantie DLSS gelukkig geactiveerd worden in de grafische opties. Af en toe nam ik een vreemde grafische stutter waar, maar over het algemeen liep de game verder wel vlot. Het opstarten van de matchmaking zelf verliep ook zonder grote problemen en geen enkele keer werd de connectie verbroken.

Conclusie

The Anacrusis is met zijn speciale retrostijl grafisch mooi om naar te kijken, maar schoon vanbinnen blijkt de game helaas nog niet helemaal. De keuzes zijn beperkt, de omgeving herhaalt zichzelf en de gameplay voelt vooral erg ongebalanceerd aan doordat de moeilijkheidsgraad op momenten kunstmatig opgedreven wordt naar een niveau dat het niet meer aangenaam is. Ook al betreft dit een Early Access game, er had gewoon al wat meer content mogen beschikbaar zijn om de huidige prijs van €24.99 te rechtvaardigen, want ik stel me ernstige vragen over de herspeelbaarheid van het ding. Hopelijk kan hier nog iets aan gedaan worden.

Over

Beschikbaar vanaf

13 januari 2022

Gespeeld op

  1. PC

Beschikbaar op

  1. PC
  2. Xbox One
  3. Xbox Series X|S

Genre

  1. MOBA
  2. Shooter

Ontwikkelaar

  1. Stray Bombay

Uitgever

  1. Stray Bombay
 
Laatst bewerkt:
Fans v left 4 dead die eens wat anders willen, moeten deze L4D kloon eens proberen. Voor mij was het soms te druk.

Het dient wel gezegd te worden dat de levels best wel pittig zijn. Het duurt wel even voor je de juiste weg gevonden hebt. De moeilijkheidsgraad ligt hierdoor soms wel wat hoog, vooral ook door bepaalde plekken waarbij je letterlijk overspoeld word door hordes en hordes commons. Er is ook nog niet zoveel strategie of tacktiek die ik heb kunnen ontdekken. Letterlijk knallen, elkaar helpen en zo snel mogelijk de andere kant op sprinten. Hierdoor heb ik het niet langer dan 2 uur kunnen spelen na elkaar. Zelf na een klein uurtje wil ik al vlug stoppen. Te druk voor mij, das gewoon persoonlijk natuurlijk.

Ook geen ingame chat functie, dat is toch wel serieus mankement imo. Komt waarschijnlijk/hopelijk nog in orde in de toekomst...
 
Terug
Bovenaan