Op 6 september verscheen Gloomwood in Early Access op Steam. De op stealth gebaseerde survival-horror game met de retro-looks haalde overduidelijk zijn inspiratie uit het lang vervlogen Thief-tijdperk. Met succes overigens, want met de minuut wordt het nog in ontwikkeling verkerende spel populairder. Dit fenomeen konden we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. Wat is er dan wel zo bijzonder aan Gloomwood? Dat probeer ik hier voor jullie uit te klaren!
Gloomwood is ontwikkeld voor de pc door Dillion Rogers en David Szymanski en wordt uitgegeven door New Blood Interactive. Misschien zegt één van die namen je iets, want zij zijn hetzelfde team dat eerder hoge toppen scheerde met enkele indies waaronder Dusk, Ultrakill en Amid Evil. Aan dit succeslijstje lijkt Gloomwood nu dus ook toegevoegd te mogen worden, nog voor de game volledig afgewerkt is. In de huidige versie van het spel kun je via een drie uur durende proloog kennis maken met de opzet, de mechanics én de prachtige donkere wereld van Gloomwood.
Het verhaal: spooky!
In Gloomwood ben je een dokter, ook wel “de buitenstaander” genoemd, die in volstrekte duisternis ontwaakt in een eenzame cel, in het hartje van een Victoriaanse stad waar er een pandemie zou heersen. Natuurlijk wil je er zo snel mogelijk ontsnappen, maar dat is buiten de wil van die verschrikkelijke Kraaimannen gerekend. Zij zijn constant op zoek naar je, omwille van slechts één kwaadaardige intentie, namelijk om je te doden. Gelukkig is er nog die mysterieuze zonderling die je aanspreekt vanuit het donker, jou meteen vrijlaat en je een ring toewerpt die je zal waarschuwen wanneer de Kraaimannen eraan komen. Volgens hem vlucht je best naar de oude vuurtoren, waar je verdere instructies zal vinden om je definitief uit de voeten te maken.
Je merkt het al, met de spanning in Gloomwood zit het echt goed. De stemacteurs leverden dan ook knap werk af door de Kraaimannen van een zware stem met een erg dreigende ondertoon te voorzien. Wie eerder Call of the Cthulhu: Dark Corners of the Earth speelde, zal perfect weten wat ik bedoel. Ze zien er ook allemaal uit als een replica van de Scarecrow uit Batman: Arkham Asylum, echt spooky figuren dus.
De mechanics: verslavend!
Gelukkig beschik je over een breed arsenaal aan materiaal om je exodus uit die verdoemde spookstad te faciliteren. In je koffer, dat is je inventory, vind je twee roteerbare panelen waar je allerhande loot, zoals flessen en blikken (om naar de bewakers te gooien om ze weg te leiden) wapens, kogels alsook spuitjes (om jezelf te genezen) kunt opbergen. Zelfs een afgehakt hoofd kun je meenemen! Je kunt het je zo gek niet bedenken wat je allemaal kunt verzamelen. Er is tevens een logboek waar je, naast speciale van kracht zijnde effecten en condities, jouw mentale en fysieke status kunt raadplegen. Elk gevonden document, inclusief kaarten van de regio, wordt er ook vanzelf opgeslagen. Die kaarten zijn overigens broodnodig, want de omgeving is werkelijk een doolhof.
Heel vroeg in de game krijg je een zwaard te pakken, waarmee je elk van de Kraaimannen met een single hit om het hoekje kunt brengen. Tenminste wanneer je erin slaagt om hen eerst in de rug te besluipen. Die manier lijkt trouwens ook de beste om progressie te maken, want het gebeurt tenminste geruisloos en kogels blijken slechts beperkt voorhanden. Eerst dien je de linkermuisknop in te drukken tot het zwaard kort even glinstert, om vervolgens de knop terug los te laten voor de lancering van de kill. Het mechanisme werkt even simpel als het bevredigend is. Anders gezegd, deze stealth kills proeven als een zalig smakende bekroning van je sluiptocht.
Het sluipen zelf dient eveneens met de nodige omzichtigheid aangepakt te worden. In het licht kruipen is veel te opvallend en het betreden van metalen oppervlakken maakt daarnaast veel lawaai. Beide zaken dien je dus te allen koste proberen te vermijden. Hiervoor moet je soms een schakelaar vinden die vooraf het licht uit zet in een kamer, of bijvoorbeeld een omweggetje maken doorheen een ander, pikdonker gedeelte. Ook kun je tegen gesloten deuren leunen om op voorhand te luisteren of er geen bewakers aan de andere kant staan. Slim gevonden. Zoals je misschien al doorhad, beperkt de gameplay zich dus niet tot kruipen en sluipen. Heel geregeld moet er ook gepuzzeld worden. Dat kan gaan van een simpele knop vinden om een lift te herstellen, een bewaker zijn sleutel ontfutselen, tot het kraken van de code voor het cijferslot van een brandkast. Aangenaam, die variatie!
De mankementjes: komt goed!
Al draait het spel erg soepel, toch is het op technisch vlak niet allemaal rozengeur en (vooral dan) maneschijn in Gloomwood. Aangezien dit een Early Access-release betreft, valt dat deels wat te verwachten. De escape-knop werkt bijvoorbeeld nog niet om uit de menu’s te geraken, dus je dient letterlijk de knop in te drukken waarmee het menu opgeroepen werd, een beetje onhandig. Soms oogt de omgeving wel heel erg donker en er lopen wel eens vijanden door elkaar. Ratten kunnen vreemd genoeg niet gedood worden, en af en toe kun je een voorwerp niet oprapen of een blad niet lezen vooraleer je een andere opdracht voltooid hebt.
Momenteel is er in de game geen automatische of quick save beschikbaar en misschien blijft dit wel zo. Je kunt wel je progressie manueel bewaren via de schaars bedeelde platenspelers. Toch verveelt het niet om bepaalde stukken te moeten opnieuw spelen, want door de vrijheid in de gameplay zijn de aanpak en het resultaat van je acties telkens anders. Al zijn er momenteel slechts twee van de vier moeilijkheidsgraden beschikbaar, de willekeur in het gedrag van de vijanden blijft het spelletje gelukkig ook voldoende uitdagend houden.
Gloomwood is ontwikkeld voor de pc door Dillion Rogers en David Szymanski en wordt uitgegeven door New Blood Interactive. Misschien zegt één van die namen je iets, want zij zijn hetzelfde team dat eerder hoge toppen scheerde met enkele indies waaronder Dusk, Ultrakill en Amid Evil. Aan dit succeslijstje lijkt Gloomwood nu dus ook toegevoegd te mogen worden, nog voor de game volledig afgewerkt is. In de huidige versie van het spel kun je via een drie uur durende proloog kennis maken met de opzet, de mechanics én de prachtige donkere wereld van Gloomwood.
Het verhaal: spooky!
In Gloomwood ben je een dokter, ook wel “de buitenstaander” genoemd, die in volstrekte duisternis ontwaakt in een eenzame cel, in het hartje van een Victoriaanse stad waar er een pandemie zou heersen. Natuurlijk wil je er zo snel mogelijk ontsnappen, maar dat is buiten de wil van die verschrikkelijke Kraaimannen gerekend. Zij zijn constant op zoek naar je, omwille van slechts één kwaadaardige intentie, namelijk om je te doden. Gelukkig is er nog die mysterieuze zonderling die je aanspreekt vanuit het donker, jou meteen vrijlaat en je een ring toewerpt die je zal waarschuwen wanneer de Kraaimannen eraan komen. Volgens hem vlucht je best naar de oude vuurtoren, waar je verdere instructies zal vinden om je definitief uit de voeten te maken.
Je merkt het al, met de spanning in Gloomwood zit het echt goed. De stemacteurs leverden dan ook knap werk af door de Kraaimannen van een zware stem met een erg dreigende ondertoon te voorzien. Wie eerder Call of the Cthulhu: Dark Corners of the Earth speelde, zal perfect weten wat ik bedoel. Ze zien er ook allemaal uit als een replica van de Scarecrow uit Batman: Arkham Asylum, echt spooky figuren dus.
De mechanics: verslavend!
Gelukkig beschik je over een breed arsenaal aan materiaal om je exodus uit die verdoemde spookstad te faciliteren. In je koffer, dat is je inventory, vind je twee roteerbare panelen waar je allerhande loot, zoals flessen en blikken (om naar de bewakers te gooien om ze weg te leiden) wapens, kogels alsook spuitjes (om jezelf te genezen) kunt opbergen. Zelfs een afgehakt hoofd kun je meenemen! Je kunt het je zo gek niet bedenken wat je allemaal kunt verzamelen. Er is tevens een logboek waar je, naast speciale van kracht zijnde effecten en condities, jouw mentale en fysieke status kunt raadplegen. Elk gevonden document, inclusief kaarten van de regio, wordt er ook vanzelf opgeslagen. Die kaarten zijn overigens broodnodig, want de omgeving is werkelijk een doolhof.
Heel vroeg in de game krijg je een zwaard te pakken, waarmee je elk van de Kraaimannen met een single hit om het hoekje kunt brengen. Tenminste wanneer je erin slaagt om hen eerst in de rug te besluipen. Die manier lijkt trouwens ook de beste om progressie te maken, want het gebeurt tenminste geruisloos en kogels blijken slechts beperkt voorhanden. Eerst dien je de linkermuisknop in te drukken tot het zwaard kort even glinstert, om vervolgens de knop terug los te laten voor de lancering van de kill. Het mechanisme werkt even simpel als het bevredigend is. Anders gezegd, deze stealth kills proeven als een zalig smakende bekroning van je sluiptocht.
Stealth kills proeven als een zalig smakende bekroning van je sluiptocht.
Het sluipen zelf dient eveneens met de nodige omzichtigheid aangepakt te worden. In het licht kruipen is veel te opvallend en het betreden van metalen oppervlakken maakt daarnaast veel lawaai. Beide zaken dien je dus te allen koste proberen te vermijden. Hiervoor moet je soms een schakelaar vinden die vooraf het licht uit zet in een kamer, of bijvoorbeeld een omweggetje maken doorheen een ander, pikdonker gedeelte. Ook kun je tegen gesloten deuren leunen om op voorhand te luisteren of er geen bewakers aan de andere kant staan. Slim gevonden. Zoals je misschien al doorhad, beperkt de gameplay zich dus niet tot kruipen en sluipen. Heel geregeld moet er ook gepuzzeld worden. Dat kan gaan van een simpele knop vinden om een lift te herstellen, een bewaker zijn sleutel ontfutselen, tot het kraken van de code voor het cijferslot van een brandkast. Aangenaam, die variatie!
De mankementjes: komt goed!
Al draait het spel erg soepel, toch is het op technisch vlak niet allemaal rozengeur en (vooral dan) maneschijn in Gloomwood. Aangezien dit een Early Access-release betreft, valt dat deels wat te verwachten. De escape-knop werkt bijvoorbeeld nog niet om uit de menu’s te geraken, dus je dient letterlijk de knop in te drukken waarmee het menu opgeroepen werd, een beetje onhandig. Soms oogt de omgeving wel heel erg donker en er lopen wel eens vijanden door elkaar. Ratten kunnen vreemd genoeg niet gedood worden, en af en toe kun je een voorwerp niet oprapen of een blad niet lezen vooraleer je een andere opdracht voltooid hebt.
Door de vrijheid in de gameplay zijn de aanpak en het resultaat van je acties telkens anders!
Momenteel is er in de game geen automatische of quick save beschikbaar en misschien blijft dit wel zo. Je kunt wel je progressie manueel bewaren via de schaars bedeelde platenspelers. Toch verveelt het niet om bepaalde stukken te moeten opnieuw spelen, want door de vrijheid in de gameplay zijn de aanpak en het resultaat van je acties telkens anders. Al zijn er momenteel slechts twee van de vier moeilijkheidsgraden beschikbaar, de willekeur in het gedrag van de vijanden blijft het spelletje gelukkig ook voldoende uitdagend houden.
Conclusie
Gloomwood is een modern spel gehuld in een oud jasje, en lijkt een stukje hemel op aarde te gaan worden voor retrogamers, fans van de Thief-franchise en misschien ook wel voor vele anderen. Ja, er zijn nog wat technische mankementen én de momenteel beschikbare content blijkt wat beperkt, maar binnen enkele jaren zou Gloomwood zomaar eens kunnen uitgroeien tot een cult classic. De gameplay is erg verslavend en de sfeer zit goed, ik verlang alvast om meer van het spel te zien!
Over
Beschikbaar vanaf
6 september 2022
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Genre
- Horror
- Retro
- Stealth
- Survival
Ontwikkelaar
- New Blood Interactive
Uitgever
- New Blood Interactive
Website
Laatst bewerkt:
