Nog geen jaar verwijderd van Shadow of the Erdtree - Elden Rings positief ontvangen en gigantische laatste DLC - en FromSoftware kwam al op de proppen met Elden Ring Nightreign, een coöperatieve standalone uitbreiding. Nee, een sequel is dit niet precies, maar wel een nieuwe manier om de magie van The Lands Between met vrienden te herontdekken.
Multiplayer is altijd al een belangrijk gedeelte van From-games geweest: al vanaf Demon's Souls kunnen spelers elkaar helpen of juist de weg versperren naar hun objectief, en Sekiro: Shadows Die Twice is (ironisch, gegeven zijn uitgever Activision) de enige van hun games sindsdien die puur single player was. Maar Elden Ring Nightreign is de eerste From-content die enkel en alleen op multiplayer gefocust is. Na het experimenteren met verschillende manieren waarop mensen kunnen samenspelen in de vorm van de veel te verwarrende covenants, hebben ze eindelijk een game gebouwd die volledig gebalanceerd is rond dat samenspel. Elke ronde in Nightreign zal dan ook uit drie spelers bestaan. Hoe goed die elkaar complementeren en coördineren, dat is natuurlijk aan de spelers.
Een tweede reden dat de Dutchess zo'n krachtpatser is - en mijn persoonlijke lieveling om mee te spelen, is dat haar bliksemsnelle aanvallen ook snel tot staggers leiden - iets wat je in het basisspel nooit van Dexterity-wapens kon verwachten. De vaardigheden van de Recluse draaien rond het terugwinnen van FP en het verzamelen van magische elementen om unieke spreuken mee los te laten. Jammer genoeg bleek de Recluse wegens de onduidelijkheid van haar systeem geen bijzonder populaire keuze voor spelers. Een verfijning van deze klasse is misschien op zijn plaats. Verder hoop ik vooral dat de volledige game ofwel spelers toelaat om deze personages uit te breiden (een skill tree in een From-game?) of juist om meer personages met meer speciale vaardigheden vrij te kunnen spelen. Momenteel bestaat de meta-progressie vooral uit stenen die je aan personages kan uitrusten voor effectjes zoals hogere weerstand tegen bloedaanvallen en licht verhoogde HP, maar wegens de incrementele natuur van deze verbeteringen, hoop ik toch dat dat niet het enige is waar langetermijnspelers mee zullen kunnen pronken.
Representeren die personages legenden van The Lands Between? Of kerven zij een nieuw pad in het bewind van de nieuwe heerser? Wel, lore-implicaties moet je je eigenlijk geen zorgen om maken. Voor de eerste keer sinds Dark Souls II is deze From-game niet geregisseerd door Hidetaka Miyazaki, maar door Junya Ishizaki, combat designer van Elden Ring zelf, die zeker artistieke vrijheden nam voor gameplay-redenen, maar niet wou toetreden aan het verhaal. Daarom kan je over de weidse map honderden soorten vijanden en bazen verwachten die volledig uit hun context gerukt zijn: wat doen de Misbegotten buiten hun schiereiland? Wat doet de Centipede Demon buiten Lost Izalith? En hoe ver heeft de Nameless King wel niet op drakenrug gevlogen om dit koninkrijk te bereiken? Welke antwoorden je er ook op bedenkt, het resulteert in een indrukwekkend divers raster van vijanden en bazen. Net als de vijanden die het vergezelt, bestaat de muziek ook uit een combinatie van tracks die we al kennen en nieuwe composities. Yuka Kitamura mag dan geen vaste muzikant voor het bedrijf meer zijn, maar tot dusver klinkt de selectie passend voor de serie, en voor deze actievolle nieuwe draai.
Al moet je de match met drie spelers beginnen, is het aan de spelers zelf om te bepalen hoeveel ze samenwerken en of ze liever een eenzame wolf (of havik) spelen. Er zijn voordelen aan beide: als je samengaat, versla je tegenstanders sneller, en kan je elkaar ook helen (door de neergevallen speler aan te vallen), maar verspreid kan je ook gezamenlijk meer XP vergaren en een groter gebied verkennen. Helaas, voor de sadistjes die zich eerder onder de Bloody Fingers thuisvoelden, is er -alsnog- geen manier om je medespelers in de weg te staan. Tegen het einde van de drie-uur-durende speelsessie heb ik zo'n zes matches kunnen spelen, waarvan ik in eentje de final boss van de preview - een vurige Cerberus op een kosmisch strand - kon neerhalen. Dat lukte mijn Wylder en mijn kompaan zijn Dutchess ondanks het wegvallen van onze derde speler. Het feit dat ik diep teleurgesteld was dat mijn tijd met de preview gedaan was - klaar om er met nog een match in te vliegen - vertelt je eigenlijk alles wat je moet weten.
Multiplayer is altijd al een belangrijk gedeelte van From-games geweest: al vanaf Demon's Souls kunnen spelers elkaar helpen of juist de weg versperren naar hun objectief, en Sekiro: Shadows Die Twice is (ironisch, gegeven zijn uitgever Activision) de enige van hun games sindsdien die puur single player was. Maar Elden Ring Nightreign is de eerste From-content die enkel en alleen op multiplayer gefocust is. Na het experimenteren met verschillende manieren waarop mensen kunnen samenspelen in de vorm van de veel te verwarrende covenants, hebben ze eindelijk een game gebouwd die volledig gebalanceerd is rond dat samenspel. Elke ronde in Nightreign zal dan ook uit drie spelers bestaan. Hoe goed die elkaar complementeren en coördineren, dat is natuurlijk aan de spelers.
Nieuwe gruwels en oude bekenden
Tussen elke match in, bezoek je het hoofdkwartier van de Tarnished, Roundtable Hold. Hier kan je geen audiëntie met de Two Fingers meer verwachten, noch een listige knuffel van Fia, maar je kan er wel in de trainingstuin de vaardigheden van de speelbare personages uitproberen terwijl je op de matchmaking wacht om te vervolledigen. Die speelbare personages bestaan momenteel uit vier avonturiers, de Wylder - deze is het meest gebalanceerd; de Guardian - de tank; de Recluse - die in magie specialiseert; en de Dutchess - de snelste. Al hebben elk van de personages een eigen speelstijl en een affiniteit voor specifieke wapens, is het net als in de eerdere games zo dat deze keuze niet allesbepalend is: aan hogere niveaus kan zelfs de slinkse keizerin een machtige stenen bijl hanteren. Wat hun wel voortdurend uniek houdt, is hun speciale vaardigheden. Met de antropomorfische vogel de Guardian kan je een haast-onmisbare luchtaanval uitvoeren, terwijl de Duchess de partij onzichtbaar kan maken. Spelers die in Elden Ring al de spreuk Unseen Form uitgeprobeerd hebben, mogen hier geen hoge verwachtingen van hebben, maar de Dutchess kan zelfs bazen in het wild rond doen aanvallen, zonder zicht op hun doel.Een tweede reden dat de Dutchess zo'n krachtpatser is - en mijn persoonlijke lieveling om mee te spelen, is dat haar bliksemsnelle aanvallen ook snel tot staggers leiden - iets wat je in het basisspel nooit van Dexterity-wapens kon verwachten. De vaardigheden van de Recluse draaien rond het terugwinnen van FP en het verzamelen van magische elementen om unieke spreuken mee los te laten. Jammer genoeg bleek de Recluse wegens de onduidelijkheid van haar systeem geen bijzonder populaire keuze voor spelers. Een verfijning van deze klasse is misschien op zijn plaats. Verder hoop ik vooral dat de volledige game ofwel spelers toelaat om deze personages uit te breiden (een skill tree in een From-game?) of juist om meer personages met meer speciale vaardigheden vrij te kunnen spelen. Momenteel bestaat de meta-progressie vooral uit stenen die je aan personages kan uitrusten voor effectjes zoals hogere weerstand tegen bloedaanvallen en licht verhoogde HP, maar wegens de incrementele natuur van deze verbeteringen, hoop ik toch dat dat niet het enige is waar langetermijnspelers mee zullen kunnen pronken.
De verspreidende vlammen zetten spelers aan tot een snelle, besluitvaardige speelstijl.
Representeren die personages legenden van The Lands Between? Of kerven zij een nieuw pad in het bewind van de nieuwe heerser? Wel, lore-implicaties moet je je eigenlijk geen zorgen om maken. Voor de eerste keer sinds Dark Souls II is deze From-game niet geregisseerd door Hidetaka Miyazaki, maar door Junya Ishizaki, combat designer van Elden Ring zelf, die zeker artistieke vrijheden nam voor gameplay-redenen, maar niet wou toetreden aan het verhaal. Daarom kan je over de weidse map honderden soorten vijanden en bazen verwachten die volledig uit hun context gerukt zijn: wat doen de Misbegotten buiten hun schiereiland? Wat doet de Centipede Demon buiten Lost Izalith? En hoe ver heeft de Nameless King wel niet op drakenrug gevlogen om dit koninkrijk te bereiken? Welke antwoorden je er ook op bedenkt, het resulteert in een indrukwekkend divers raster van vijanden en bazen. Net als de vijanden die het vergezelt, bestaat de muziek ook uit een combinatie van tracks die we al kennen en nieuwe composities. Yuka Kitamura mag dan geen vaste muzikant voor het bedrijf meer zijn, maar tot dusver klinkt de selectie passend voor de serie, en voor deze actievolle nieuwe draai.
Rep je naar de Erdtree
Aan het begin van een sessie wordt je stijlvol door een geestelijke havik het speelveld ingevlogen. Dan krijg je, voordat het je dichtbij je kameraden dropt, al een smaakje van de grootte van deze map. Die voelt gigantisch, maar zelfs zonder Torrent kan je die best snel verbruggen, grotendeels omdat klimmen nu zoveel simpeler gemaakt is. En maar best ook, anders was het onmogelijk om de Vlammen van de Nacht - die de arena op zijn Fortnites versmallen over tijd - te ontlopen. Eens gevallen, zal je zien dat de wereld bomvol kampen zit - vijanden van bepaalde categorieën of facties zitten vaak verzameld in een gebied. Sommige kampen bevatten enkel kleinere vijanden en dozen met consumables, en anderen bevatten bazen of schatkisten (en tot dusver ben ik nog geen mimics tegengekomen, dus wees niet schichtig met het verkennen!) Je kan zowat elke richting op, Noord of Zuid, boven of beneden, dieper de grot in of elke hectare van een grasveld door. Net als in Elden Ring zelf bestaat er dus een variëteit dus open gebieden en ook wat (kleinere, en vaak verborgen) dungeons. Wat ze allen gemeen hebben is dat ze bomvol zitten met gerief. Overal wapens, overal consumables, overal upgrades. Het wordt uiteindelijk een race om zoveel mogelijk bosses te verslaan, want die droppen de beste wapens en andere upgrades, die kunnen gaan van verhoogde stagger-resistentie, tot een drietal magische zwaarden die je overal meevolgen. Ik noem het een race omdat de voorgenoemde vlammen het speelgebied constant opschuiven - en je erbuiten bevinden zal geen deugd doen aan je beperkte health-flacons. Voor rustigere spelers, zoals ikzelf, die normaal liever een paar minuten nemen om bij elk nieuw wapen alle stats te vergelijken - is het best overweldigend: pik het op, besluit of je ermee verder wilt, en rep je weer door zodat je niet door de vlammen gepakt wordt. Het forceert je tot een snelle en besluitvaardige speelstijl.Al moet je de match met drie spelers beginnen, is het aan de spelers zelf om te bepalen hoeveel ze samenwerken en of ze liever een eenzame wolf (of havik) spelen. Er zijn voordelen aan beide: als je samengaat, versla je tegenstanders sneller, en kan je elkaar ook helen (door de neergevallen speler aan te vallen), maar verspreid kan je ook gezamenlijk meer XP vergaren en een groter gebied verkennen. Helaas, voor de sadistjes die zich eerder onder de Bloody Fingers thuisvoelden, is er -alsnog- geen manier om je medespelers in de weg te staan. Tegen het einde van de drie-uur-durende speelsessie heb ik zo'n zes matches kunnen spelen, waarvan ik in eentje de final boss van de preview - een vurige Cerberus op een kosmisch strand - kon neerhalen. Dat lukte mijn Wylder en mijn kompaan zijn Dutchess ondanks het wegvallen van onze derde speler. Het feit dat ik diep teleurgesteld was dat mijn tijd met de preview gedaan was - klaar om er met nog een match in te vliegen - vertelt je eigenlijk alles wat je moet weten.
Conclusie
Verwijder de lore van Elden Ring, voeg een tikkende timer, speciale vaardigheden en een Fortnite-achtige speel- en loot-structuur toe, en je hebt Elden Ring Nightreign. De weidse wereld van The Lands Between blijkt een perfecte speelgrond om samen met vreemden of vrienden, verrassende nieuwe vijanden aan te pakken, of juist oude bekenden van een andere serie. Wat netwerk- en balanceringsverbeteringen zijn welkom, en ik hoop dat de uiteindelijke release meer diepte biedt in zijn meta-progressie, maar deze preview heeft deze haast exclusief singleplayer-fanaat er alvast van overtuigd dat ik, kome eind mei, uren zal willen opzijzetten om te zien wat Nightreign nog allemaal te bieden heeft.
Over
Beschikbaar vanaf
30 mei 2025
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
- RPG
Ontwikkelaar
- FromSoftware
Uitgever
- Bandai Namco Entertainment
