Om de zoveel tijd, telkens een andere protagonist op de biechtstoel, met iedere keer andere persoonlijke favorieten te bekennen. Dat is de insteek van dit terugkerend artikel. We laten hier altijd iemand anders van de redactie aan het woord, om aan jullie op te biechten welke game(s) zijn absolute voorkeur geniet(en), waarvan hij echt lang moest afkicken of waar hij misschien wel stiekem nog steeds verliefd op/verslaafd aan is. Natuurlijk mag hij hier ook het waarom van deze al dan niet opmerkelijke obsessie komen uitleggen. Vandaag is ShPonGle, ook wel gekend als 'de' Spons of gewoon lieflijk ShPonGie voor de onwetenden én de groupies, aan de beurt.
Aangezien ik het tijdperk van de Nintendo Game Boy, Sega’s Master System en ‘de’ Atari - zoals ik hem altijd noemde in de nabijheid van mijn speelkameraden uit het lager onderwijs - volledig bewust meegemaakt heb, had ik altijd al een voorliefde voor platformers. Super Mario Bros, de Turtles, Sonic en zelfs Tiny Toon Adventures, allen waren ze vaste kost tijdens de momenten waarop ik van mijn ouders op de handheld of console mocht spelen. Vervolgens, tijdens mijn puberjaren, kreeg ik een zwak voor voetbalgames. Het begon met Kick Off 3 op de SNES, een beetje later werd het Fifa '98: Road To World Cup op de pc zoals ik al eerder prijsgaf in een andere review en tenslotte kwam de Pro Evolution Soccer-serie als de kers op de taart, toen ik eenmaal al een volgroeid kotstudent was. Neen, de voetbalpret kon echt niet op in die tijd. Ik speelde ondertussen nog wel andere genres waaronder shooters, maar niets genoot echt de derde voorkeur. Dat privilege was weggelegd voor veel later, pas in mijn worried thirties, en wel voor de RPG’s. Ik vond het leuk om mijn eigen personage te bouwen, er een gigantische wereld mee te verkennen en daar allerhande gekkigheid uit te halen. Soit, je weet nu al deels wat volgt, hier komen mijn persoonlijk favoriete games aller tijden binnen de drie vernoemde genres, waaronder ook mijn absolute favoriet.
Favoriete platformer: Ori and the Will of the Wisps (uitgebracht op 11/03/2020 – gespeeld op pc)
Ori and the Will of the Wisps is een moeilijk spel en daardoor soms frustrerend, net zoals de eerste game dat was. Maar toch blijft het enorm lastig om de game aan de kant te schuiven, omdat je ergens voelt dat je uiteindelijk toch wel zal slagen in je opdracht. Qua presentatie is het ook geweldig. De muziek draagt elk beeld en dat typische Ori-landschap lijkt wel op een levend schilderij. Daarnaast is de kaart enorm, waardoor er tal van zijmissies te ontdekken zijn. Maar bovenal zal ik nooit vergeten om de geweldige gameplay te benoemen. Geen enkele platformer zet mij zo op het puntje van mijn stoel dan deze Ori doet. Ik twijfelde nog even tijdens de vergelijking met Rayman Legends, maar neen, Ori and the Will of the Wisps is voor mij echt wel de beste platformer ooit. Net zoals ik de eerste Ori-game meermaals uitspeelde, is het nu slechts een kwestie van tijd voor ik begin aan mijn tweede playthrough van de sequel.
Favoriete voetbalgame: Pro Evolution Soccer 5 (uitgebracht op 04/08/2005 – gespeeld op pc)
Na het nogal ontgoochelende FIFA 2004 (ondanks de leuke Football Fusion-feature in combinatie met Total Club Manager 2004) besloot ik het over een andere boeg te gooien en probeerde ik terzelfdertijd eens de concurrent van KONAMI, namelijk het derde deel van Pro Evolution Soccer uit, toen ook wel PES genoemd. Al liep de game niet bijzonder vlot op mijn midrange pc, ik merkte meteen al dat er iets bijzonder was aan de gameplay. Het was precies een soort van … realisme? Door het plotse omschakelen was ik initieel niet bijster goed in het spelletje, maar ik bleef het toch wel vaak spelen en met Pro Evolution Soccer 4 werd de ervaring steeds beter. Ik leerde afstandsschoten, dribbelen en het nemen van vrije trappen tijdens training, installeerde patches die allerhande officiële spelers en clubs toevoegden en ik schaalde de moeilijkheidsgraad telkens op tot ik uitsluitend op het moeilijkste niveau bleef spelen.
Pas vanaf Pro Evolution Soccer 5 was ik echt gewonnen voor de Master League. Voor mij was deze game het absolute hoogtepunt van de PES-franchise. Eerlijk gezegd denk ik niet dat ik een game meer van buiten ken op bestandslevel, meer gespeeld heb of meer gemanipuleerd heb via allerhande tools dan PES 5. Zelfs nu nog durf ik deze af en toe lanceren, puur uit nostalgie of gewoon omdat voor mij geen enkele andere soccer game tot dusver de mythische sport die voetbal is zo goed wist te benaderen als Pro Evolution Soccer 5.
Favoriete RPG alsook beste game: The Elder Scrolls V: Skyrim (uitgebracht op 11/11/2011 – gespeeld op pc)
Zoals vaak gebeurt bij een opsomming, heb ook ik hier het beste voor op het einde bewaard. Ik wil voor ik afsluit namelijk nog wat vertellen over The Elder Scrolls V, wellicht beter bekend als Skyrim, mijn favoriete RPG alsook persoonlijk beste game ooit. Wanneer je deze game nog nooit eerder speelde, raad ik je bij deze aan om gewoon nu meteen te beginnen aan deze fantastische RPG van Bethesda. Van zodra je beseft hoe rijkgevuld dit deel van de Elder Scrolls-franchise aan mystiek en lore is, zal je voor lange tijd gezegend zijn met een onstuitbaar verlangen om je steeds dieper in het verhaal te laten zinken. Er zijn ettelijke manieren om het spel te spelen, menige zijpaden te betreden, zoveel mogelijkheden om je personage naar je eigen voorkeuren aan te passen en dan is er ook nog die prachtige muziek en een open wereld die een ongrijpbare uitgestrektheid tentoonspreidt ...
Het was de eerste openwereldgame die ik ooit speelde en meteen kreeg ik de smaak te pakken van dat zalige gevoel van oneindigheid. In combinatie met de totale vrijheid in de gameplay leek de perfectie eigenlijk zo goed als benaderd, het is gewoon Skyrim magic(ka). Ik kan mij zoveel epische momenten herinneren die ik meemaakte in deze geweldige game en het is dan ook niet voor niets het spel dat ik het langst speel, zelfs tot op de dag van vandaag.
Laatst bewerkt:
