Omgaan met drukte, stress, onrealistische doelen op het werk

TuLA

Active member
Hallo iedereen

Momenteel op het werk is het druk en ik heb geen perspectief. Ik werk voor een consultancy bureau. De klant waar ik nu zit behandeld mij goed en mijn manager daar probeert er veel aan te doen zodat het werk redelijk blijft. Helaas is het nu eenmaal zo dat we onderbemand zijn en dat het werk alles behalve simpel is. Helaas voor mij moet het werk wel afraken. Dit brengt natuurlijk stress mee want ik wil goed presteren maar door gebrek aan kennis lukt het me niet. Zoals ik al zei het gaat hier over een zeer complexe omgeving. Ik moet wel zeggen dat ik hier graag werk ondanks dat het heel ver rijden voor me is.

Nu Buiten dat ik voor de klant 40 uur werk, verwacht het consultancy bureau ook dat nog wat extra dingen doe. Helaas voor mij zijn hun doelstellingen onelastische maar opnieuw ik moet ze waarmaken. Ik heb al eens aangegeven aan hun dat het wat te veel is. Dan krijg ik een antwoord van "ja je moet je dagen beter organiseren" en nog zo van die vage uitleg.

Ik zou ergens anders kunnen beginnen wat dichtbij is en niet 1.5 uur rijden (enkel) wat helemaal mijn ding is. Helaas voel ik me schuldig tegenover de klant waar ik werk. Want ze hebben me daar wel degelijk nodig .... (ik weet dat iedereen vervangbaar is maar het is moeilijker dan dat...). Dus ergens wil ik niet vertrekken bij het consultancy bureau want ik werk heel graag bij mijn huidige klant. Daar intern werken is geen optie aangezien het zover rijden... en privé zie ik dat niet zitten. Ik weet niet goed wat ik ermee moet.

Langs de ene kant denk ik van "fuck it" en denk ik aan mezelf en mijn gezin. Langs de andere kant wil ik niet graag vertrekken bij die klant.
Het is nu ook al zover dat ik vaak koppijn en buikpijn hierdoor heb door me op te jagen...

Iemand advies raad of soortgelijke situatie meegemaakt?
 
Helaas voel ik me schuldig tegenover de klant waar ik werk. Want ze hebben me daar wel degelijk nodig ....
Niks van aantrekken.
Als ze je echt nodig hadden, zouden ze je wel beter behandelen.
Een goeie werkkracht moeten ze soigneren en correct managen.

Het is hun eigen schuld (mismanagement) dat het daar in het honderd loopt, niet de jouwe!
Als jij blijft en over je limieten gaat om het te halen, zien ze daar enkel de resultaten en zeggen ze “oh zie je wel dat het hier allemaal lukt!”.

Wat is het belangrijkste voor jou? Een tevreden klant die niets aan het probleem doet of een gezonde TuLA die niet plots maanden thuis zir wegens burnout?
 
Je weet eigenlijk het antwoord zelf al.Stoppen en die andere functie nemen.

Als je uitvalt door de stress zal die klant ook zijn plan moeten trekken.

Dit!

Het is niet jouw probleem dat die klant jou nodig heeft; het is wel jouw probleem dat je werkgever daar een project verkocht heeft dat understaffed is als ik het goed lees, en daar bovenop nog eens extra dingen verwacht.

Als het helpt, ik heb in het verleden 13 jaar in consulting gewerkt en het nodige zelf meegemaakt en gezien bij toenmalige collega's. Zodra het een afweging wordt van jezelf & je gezin tegenover werk, niet twijfelen en voor die andere job kiezen - het is inhoudelijk helemaal je ding en een stuk dichter bij huis, klinkt als een win-win.
 
Altijd aan uzelf denken.

Je bent voor hun niet meer dan een nummer.

Ze ogen nu best vriendelijk tegenover u ja, maar gewoon omdat ze u nodig hebben.
Achter uw rug zal het wel anders zijn.

Het kan zijn dat als je uw ontslag indient, dat ze hun ware aard tonen. En dan lijkt het alsof je nooit iets goed hebt gedaan.

En zeker geen kansen laten liggen in uw leven, want straks is de kans mss weg.
En uw bazen zijn gewoon bezig met hun volgende auto te bestellen terwijl jij kansen laat liggen.

--
Het cliché over consultancy trouwens.

Uren in de file staan.
Dan presteren.
Na de uren bijschaven.

Bah.

Alles ook vrij onpersoonlijk, want je hebt op zich weinig contact met het consultancybedrijf.
Maar om dat te compenseren, regelmatig nog eens teamactiviteiten, uiteraard na de uren. Telkens samen op de foto nog eens.

Ik zou er nooit in kunnen aarden.

Je bent tweemaal een nummer.
Voor het consultancybedrijf.
En dan bij de klant ook nog eens. De klant heeft nog het minste medelijden met u hoor, je bent de zoveelste van komen en gaan.
 
Laatst bewerkt:
Ik zou ergens anders kunnen beginnen wat dichtbij is en niet 1.5 uur rijden (enkel)
Dit alleen al.
Zelfs voor een droom job zou ik geen 3 uur per dag, in de wagen zitten hoor ...

Ik zou meteen stoppen.
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Hallo iedereen

Momenteel op het werk is het druk en ik heb geen perspectief. Ik werk voor een consultancy bureau. De klant waar ik nu zit behandeld mij goed en mijn manager daar probeert er veel aan te doen zodat het werk redelijk blijft. Helaas is het nu eenmaal zo dat we onderbemand zijn en dat het werk alles behalve simpel is. Helaas voor mij moet het werk wel afraken. Dit brengt natuurlijk stress mee want ik wil goed presteren maar door gebrek aan kennis lukt het me niet. Zoals ik al zei het gaat hier over een zeer complexe omgeving. Ik moet wel zeggen dat ik hier graag werk ondanks dat het heel ver rijden voor me is.

Fair enough.

Nu Buiten dat ik voor de klant 40 uur werk, verwacht het consultancy bureau ook dat nog wat extra dingen doe. Helaas voor mij zijn hun doelstellingen onelastische maar opnieuw ik moet ze waarmaken. Ik heb al eens aangegeven aan hun dat het wat te veel is. Dan krijg ik een antwoord van "ja je moet je dagen beter organiseren" en nog zo van die vage uitleg.

Fair enough, just ignore.

Ik zou ergens anders kunnen beginnen wat dichtbij is en niet 1.5 uur rijden (enkel) wat helemaal mijn ding is.
Doen

Helaas voel ik me schuldig tegenover de klant waar ik werk. Want ze hebben me daar wel degelijk nodig .... (ik weet dat iedereen vervangbaar is maar het is moeilijker dan dat...).

Mensen moeten zich niet belangrijker voordoen dan ze zijn. Even de woorden van iemand met 15y corporate bullshit ervaring. Ik heb een n+1 gehad die mij in de ogen keek en zei "Cege, you are critical to the success of the company". 2 maand later, boel gesloten en 75 man buiten.

Ik had het schip al verlaten en was naar een andere divisie gelopen (i didn't buy it). Ondertussen is mijn bullshit n+1 van toen general manager, mijn n+3. Sinds ze general manager is, is 3/4 van haar direct reports vertrokken. Including mijn n+2. Mijn n+2 haar direct reports zijn allemaal weg behalve 1 (mijn n+1).

Still, alles is up and running, life goes on.

Long story short. Iedereen is vervangbaar.

Dus ergens wil ik niet vertrekken bij het consultancy bureau want ik werk heel graag bij mijn huidige klant. Daar intern werken is geen optie aangezien het zover rijden... en privé zie ik dat niet zitten. Ik weet niet goed wat ik ermee moet.

Langs de ene kant denk ik van "fuck it" en denk ik aan mezelf en mijn gezin. Langs de andere kant wil ik niet graag vertrekken bij die klant.
Het is nu ook al zover dat ik vaak koppijn en buikpijn hierdoor heb door me op te jagen...

Chill.

Iemand advies raad of soortgelijke situatie meegemaakt?
 
  • Leuk
Waarderingen: nls-
Er zijn veel verschillende stappen die je kan nemen, maar uiteindelijk komt het allemaal op hetzelfde neer: denk aan uzelf.
  • Vertel uw werkgever dat je minder uren bij de klant doet als ze je verplichten structureel werk buiten de uren te doen
  • Vraag aan uw klant of je niet meer van thuis kunt werken zodat je minder tijd onderweg bent
  • Probeer niet meer op uw vork te nemen dan je aankan, zelfs als het werk niet afgeraakt. Zolang het werk gedaan geraakt dan gaan ze geen extra budget/resources aannemen want het lukt nu toch met de mensen die er zijn.
Als dit geen oplossing biedt, vertrek bij uw klant en werkgever. De klant zijn business blijft verder draaien, ongeacht hoe "onmisbaar" jij bent, been there done that.
 
Laatst bewerkt:
Tja, consultancy... Alleen al daardoor weet je dat het geen rustige 9-5 job is. Ken een paar mensen die bij pwc, Deloitte en McKinsey werken: in theorie ook 'maar' 40 uur, in de praktijk heb je doorheen de week nog weinig tijd voor iets anders.
Aan die druk kan je niet veel doen (buiten van job veranderen), maar stress is wel iets subjectief. Al gedacht om een 'copingmechanisme' te 'leren', zoals bv. mindfulness?
 
Alles is al gezegd geweest, goede raad van mensen met ervaring :D. Is ook wel echt zo hoor, uiteindelijk moet je naar jezelf kijken en niet gaan werken om anderen te plezieren.

Enige dat ik nog kan toevoegen is dat het ook handig is om te relativeren en leren om te gaan met stress door te beseffen dat het allemaal niet zo belangrijk is. In alle teams uit m'n carrière tot nu toe zijn er altijd collega's geweest die regelmatig stress hebben, terwijl ik me zelf van problemen eerder weinig aantrek (soms wel een spannend momentje natuurlijk :D). Daar wil ik natuurlijk niet mee zeggen dat ik zelf geen problemen ga oplossen, maar dat je moet beseffen dat je niet meer kan doen dan je best en als je ietwat capabel bent je zeker niet snel ontslagen gaat worden.

Als je team onderbemand is en er geen tijd is om jou op te leiden dan moet je toch beseffen dat dat ligt aan management en niet aan jou? Zou ik me zeker niet in opjagen hoor.
 
Hier hebben ze net 20% personeel gecut en dan stellen ze de vraag "still on track for the deadline". En mijn antwoord was

"Do you know mathematics. Result of X/Y changes if you change Y".
*awkward silence*

Gevolgd door

"Do you think we're playing football in the office?"
- "Why"
"Well, you think you can cut 20% and keep the schedule, you must assume people are not working"
*awkward silence*


Jaja, corporate bullshit op zijn best. Straks nog even in de serre werken en naar de planten staren, daar komt verstandigere klap uit dan die brakke managers. :rofl: :rofl:
 
Trek je er niets van aan en kies voor hetgene dat het best is voor jou is.
Voor je werkgever ben je gewoon FTE #101 tewerkgesteld bij klant #24 die €XXXXXX gross revenue opbrengt.
Als er morgen je iets overkomt dan krijg je gewoon het wettelijk minimum volgens procedure X.
Het is cru maar we zijn gewoon een nummer bij 99% van de werkgevers.

Maak altijd de keuze die voor jezelf het best is. De werkgever doet dit ook.
 
  • Leuk
Waarderingen: Inv
Ik zou toch een gesprek aanvragen, leg uit wat je hier vertelt op een vriendelijke manier.
Lukt het dan nog niet, heb jij gedaan wat in je vermogen ligt en daaruit zal je een beslissing moeten nemen.
 
Terug
Bovenaan