Mentaal Welzijn

Welke diagnose heb jij?

  • Depressie

    Stemmen: 58 33,0%
  • Angst- en/of paniekstoornis

    Stemmen: 63 35,8%
  • AD(H)D

    Stemmen: 28 15,9%
  • Autisme

    Stemmen: 31 17,6%
  • OCD - obsessief compulsieve stoornis

    Stemmen: 11 6,3%
  • PTSS - posttraumatisch stresssyndroom

    Stemmen: 17 9,7%
  • Borderline

    Stemmen: 6 3,4%
  • Bipolair

    Stemmen: 6 3,4%
  • Schizofrenie

    Stemmen: 4 2,3%
  • Eetstoornis

    Stemmen: 18 10,2%
  • Verslaving

    Stemmen: 22 12,5%
  • Burn-out

    Stemmen: 29 16,5%
  • Ander

    Stemmen: 21 11,9%

  • Totaal aantal stemmers
    176
Moest ik ooit ontslagen worden, dan zou ik eerst voor een paar maand op reis gaan, denk ik. Na corona moet de achterstand ingehaald worden. Wat genieten in plaats van tot mijn 65+ mijn kas af te draaien. Daarna is er dan nog tijd genoeg om te werken.
Ge moet er wel geld voor hebben om dat te doen.
En je moet 65 worden en fysiek nog oké zijn.

To be honest, de kans is groter dat dat niet het geval dan wel het geval is. Laat staan, dat tegen dan we nog langer zullen moeten werken vermoedelijk. Misschien zelfs het geval dat de sociale zekerheid dan niet meer bestaat, waardoor je je dat toch niet gaat kunnen permitteren.

Ik was geen fan van Nomadland, maar die film gaat daar deels over. Je moet leven terwijl je de kans krijgt om te leven. Als je vergeet het te leven, of het uitstelt, dan kan het voor dat je het tracht doen, al te laat zijn.

Een huisje, tuintje, vriendin, huisdier, kindjes leven boeit mij echt niet. Daar pas ik voor. Ik wil niet gebonden zijn aan iemand... Velen zijn toch immers niet betrouwbaar heb ik al gemerkt, en er wordt constant misbruik van je goodwill gemaakt. Als je zelf iets wilt bereiken in het leven, moet je eerst en vooral dat ook zelf trachten te doen. Ten tweede... wat ik wil bereiken in het leven, is niet gelijk aan wat een ander wil bereiken in zijn leven, en al zeker niet aan de gemiddelde Belg. En hier is er het onvermogen om dat te begrijpen (zelfs op het forum).
 
Sinds de dood van mij ma ben ik ook op de sukkel, lang bij 1 bedrijf gewerkt 14jaar en dan ontslagen. En sindsdien altijd maar aanmodderen heb een slecht eigenbeeld ( heb een eczeem tot in mijn gezicht en dat neemt al mijn vertrouwen weg )
Volgende maand beginnen er gesprekken met een instantie om mij te helpen zelfvertrouwen kweken en me niet te snel laten ontmoedigen als een sollicitatie niet lukt.

Ik heb ook last gehad van eczeem in mijn gezicht en dat was idd ook echt negatief voor mijn zelfvertrouwen. Na vele jaren er mee gesukkeld te hebben, heb ik via een dermatoloog toch een zalf gevonden die dat kan onderdrukken. Niet dat ik daarna super zelfverzekerd ben geworden, maar het hielp wel. Er zijn verschillende soorten eczeem natuurlijk, dus ik beweer niet dat er bij jou ook zo'n middel is. Vermoedelijk heb je zelf ook al wel dermatologen bezocht die jou advies hebben gegeven daarover.
Daarnaast hebben gesprekken met een extern iemand die weet waarover hij/zij spreekt (een psycholoog in mijn geval) mij ook wat geholpen, dus hopelijk kan die instantie voor jou ook nuttig zijn. Succes!
 
Sinds de dood van mij ma ben ik ook op de sukkel
Dit kan er wel diep inhakken hé...
Mijn vrouw haar moeder is vorig jaar plots zwaar ziek geworden en is dit jaar in maart overleden.

Mijn vrouw is nog maar een schim van wie ze ervoor was.
Met momenten is alles ok, maar veelal is ze fysiek wel aanwezig, maar mentaal ergens ver weg.
In haar hoofd zit ze lijstjes af te werken om de grip niet te verliezen, loopt continu enorm edgy, vlucht weg in boeken/op gsm en slaapt 's nachts bijna niet.

Raad van therapeut: het zal slijten, maar er zal nog veel tijd moeten overgaan.

Samenvatting: kutzooi.

Het betekent misschien niet veel via een internetforum, maar veel sterkte en beterschap gewenst...
 
Dit kan er wel diep inhakken hé...
Mijn vrouw haar moeder is vorig jaar plots zwaar ziek geworden en is dit jaar in maart overleden.

Mijn vrouw is nog maar een schim van wie ze ervoor was.
Met momenten is alles ok, maar veelal is ze fysiek wel aanwezig, maar mentaal ergens ver weg.
In haar hoofd zit ze lijstjes af te werken om de grip niet te verliezen, loopt continu enorm edgy, vlucht weg in boeken/op gsm en slaapt 's nachts bijna niet.

Raad van therapeut: het zal slijten, maar er zal nog veel tijd moeten overgaan.

Samenvatting: kutzooi.

Het betekent misschien niet veel via een internetforum, maar veel sterkte en beterschap gewenst...
Ik heb na de zelfmoord van mijn moeder niet direct hulp gezocht, pas na enkele maanden. En ben dan bij een heel onervaren psygologe terecht gekomen ( jong meisje ) goede gesprekken enz maar die gaf me altijd gelijk en mss was ik beter rapper terug gaan werken om mijn zinnen te verzeten.
 
Zelfmoord dan nog... :(

Zij heeft ook niet meteen hulp gezocht en is ook bij een onervaren psychologe terechtgekomen omdat alle ervaren psychologen volgeboekt waren.
Mentale hulp zoeken in tijden van corona is niet makkelijk.

Ze is een aantal weken thuis gebleven omdat het toen echt niet meer ging. Erna is ze, vooral door mijn gepush, opnieuw beginnen werken.
Het verzet haar zinnen en ze heeft er collega's waartegen ze ook eens over iets anders kan praten. Thuis kan ze enkel haar verhaal kwijt tegen mij en onze hond... :tongue:
Was ze niet snel opnieuw begonnen, was ze haar werk hoogstwaarschijnlijk ook verloren.

Werknemers moeten renderen hé... :(
 
Ja, dat zal wel een harde dobber zijn, 't is te hopen dat ik zoiets nooit moet meemaken.
Ze zouden ook meer mensen moeten laten half-time werken als ze dat willen. Als ge nog kunt werken , maar niet de volle energie hebt om full-time te werken, dat ge dan toch iets kunt doen om uw zinnen te verzetten. Maar nee, in deze maatschappij moet het altijd alles of niks zijn. Een werknemer met mogelijk een probleem dat moeten ze niet hebben, enkel de modelwerknemer (of toch diegene die zich zo kan voordoen) moeten ze hebben. Ga maar eens zeggen op een sollicitatie dat ge met een burnout of depressie gezeten hebt. Op voorhand al verloren dan.
 
Ja, dat zal wel een harde dobber zijn, 't is te hopen dat ik zoiets nooit moet meemaken.
Ze zouden ook meer mensen moeten laten half-time werken als ze dat willen. Als ge nog kunt werken , maar niet de volle energie hebt om full-time te werken, dat ge dan toch iets kunt doen om uw zinnen te verzetten. Maar nee, in deze maatschappij moet het altijd alles of niks zijn. Een werknemer met mogelijk een probleem dat moeten ze niet hebben, enkel de modelwerknemer (of toch diegene die zich zo kan voordoen) moeten ze hebben. Ga maar eens zeggen op een sollicitatie dat ge met een burnout of depressie gezeten hebt. Op voorhand al verloren dan.
Heb je volledig gelijk in na mijn ontslag dacht ook van oke een nieuw begin, met redelijk veel motivatie en dan komt de vraag je hebt 14jaar ergens gewerkt waarom is het gestopt en als je dan u verhaal verteld... ben daar altijd redelijk eerlijk in geweest.
1 consulente heeft het ooit vlak af gezegd sorry maar de kans dat je hervalt is te groot voor ons..
 
Heb je volledig gelijk in na mijn ontslag dacht ook van oke een nieuw begin, met redelijk veel motivatie en dan komt de vraag je hebt 14jaar ergens gewerkt waarom is het gestopt en als je dan u verhaal verteld... ben daar altijd redelijk eerlijk in geweest.
1 consulente heeft het ooit vlak af gezegd sorry maar de kans dat je hervalt is te groot voor ons..
ge zijt op een sollicitatiegesprek niet verplicht om medische problemen te delen. Probeer in zulke zaken niet te eerlijk te zijn en een vagere uitleg te geven.
 
niets zo rottig als sollicitaties die maar niet willen lukken om heel uw eigenwaarde om zeep te helpen.
Ik ken iemand die nogal last heeft van OPS (ontwijkende persoonlijkheidsstoornis). Normaal ben ik niet zo voor al die labels, maar in dit geval hielp die info wel om bepaalde gedragingen en de noden van die persoon beter te begrijpen.

Wiki:

De ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (OPS), ook vermijdende persoonlijkheidsstoornis' genoemd, is een cluster C persoonlijkheidsstoornis die zich kenmerkt door geremdheid en het gevoel minderwaardig te zijn. Tevens zijn mensen met OPS meer dan normaal gevoelig voor kritiek of een negatief oordeel.

Mensen met deze aandoening beschouwen zichzelf als sociaal ondergeschikt of onaantrekkelijk. Ze hebben behoefte aan sociaal contact, maar vermijden dit uit angst om afgewezen te worden. De stoornis openbaart zich doorgaans in de vroege volwassenheid.
 
Dat is dezelfde aandoening waar Mr Fingers hier aan lijdt.

Ik heb dat eigenlijk ook wel dat ik soms sociaal contact vermijd uit angst voor kritiek of afwijzing, maar niet in extreme mate.
Dikwijls heb ik ook gewoon geen zin in sociaal contact, en al zeker niet in small talk.
 
Laatst bewerkt:
Nieuw akkoord over geestelijke gezondheidszorg: iedereen naar de psycholoog voor 11 euro per sessie


“Elke zelfstandig psycholoog kan in het systeem instappen zolang er nog ruimte is in de conventie. Je hoeft niet verbonden te zijn aan een centrum.”

Dit is het enige waardoor ik weer denk: "euhm.. En wat houdt dat dan weer in?"
Geldt het voor elke therapeut die op dit moment erkend is, of moeten ze weer door een ganse administratieve molen waardoor veel patiënten nog steeds de volle pot gaan moeten betalen omdat hun psycholoog dat niet wil doen en veranderen van therapeut ook niet evident is gezien je er een vertrouwensband mee opbouwt.. :unsure:
 
Een stormloop, dat dacht ik ook eerst.
De redenering volgens het gelinkte artikel is dat als de psychologische zorg goedkoper wordt gemaakt en de capaciteit verhoogt, dat je sneller kan gaan. Daardoor wordt de problematiek minder complexer, waardoor je de kans groter is dat je er sneller vanaf bent. Zo komt er ruimte vrij voor andere mensen.

Benieuwd of het zo gaat uitpakken.
 
De vraag is echter of dat de psychologen nog plaats vrij hebben. Die van mij haar agenda zat al vol dankzij de Corona-crisis (lockdown).
Maar al is er stormloop: dat is toch maar een goed ding dat die drempel weg valt en meer mensen geholpen kunnen worden?
 
“Elke zelfstandig psycholoog kan in het systeem instappen zolang er nog ruimte is in de conventie. Je hoeft niet verbonden te zijn aan een centrum.”

Dit is het enige waardoor ik weer denk: "euhm.. En wat houdt dat dan weer in?"
Het is lastig, dat is een citaat waarvan niet duidelijk is waar het over gaat of waar het op slaat. In dezelfde alinea gaat het bijvoorbeeld over eerstelijnszorg en traumatherapie 🤷‍♂️

Maar anyway, dit is ZO'N goed nieuws voor mijn vriend en ik. Hoe vaak het hier niet gebeurt dat we denken "ja, we zouden nog eens moeten gaan, máár ik moet eigenlijk nog de vorige sessie betalen..."

Vroeger ging ik twee- of driewekelijks. Nu wel regelmatig bij mijn ene 'coach' (verbonden aan mijn dialectische gedragstherapie), maar bijna nooit meer bij mijn vaste psycholoog die ik al jaren heb. Als dat betekent dat een sessie bij hem €11 kost, zou ik dat wel weer regelmatig doen.

Dit gaat ons echt honderden euro's schelen op een jaar...
 
Hier maandelijks 60 euro (kom van 2wekelijks) dus 720 euro per jaar. Via partena krijg ik 240 euro terug= 480 euro uit eigen zak.
Dat gaat nu dus 132 euro per jaar worden oftewel een besparing van 348 euro op voorwaarde dat ik stabiel kan blijven. Mij hoor je ook niet klagen! Hoop alleen dat zij in aanmerking zal komen voor die regel, heb er al verschillende gehad en zij hoort absoluut bij de beste wat mij betreft! Want ik zie mezelf eigenlijk niet veranderen omdat de klik zo goed zit én ik al wat vergelijkingsmateriaal heb.
 
Ik zie in mijn werkveld ook te veel cliente die niet gaan omdat psycholoog te duur is. Kben blij met dit verhaal, ma echt content! Betaalbare zorg niet enkel medisch, ma ook voor het kopke!
 
Ik zie in mijn werkveld ook te veel cliente die niet gaan omdat psycholoog te duur is. Kben blij met dit verhaal, ma echt content! Betaalbare zorg niet enkel medisch, ma ook voor het kopke!
Ik ben er zo blij dat ik bijna mijn lief gaan wakker ben daarvoor. Maar het was omgekeerd, hij kwam in mijn kamer en toen:
Ik: Heb je het al gehoord?
Hij: Ja!
Ik: Goed hé!

Zonder zelfs te moeten zeggen waar het over ging.
 
Vrees nu wel nog grotere wachtlijsten. :(
Goh, veel afgestudeerde psychologen durven de stap niet te zetten naar het werkveld omdat ze te weinig ervaring en netwerk hebben om direct zelfstandig te worden en plaatsjes in groepspraktijken zijn vaak (zwangerschaps)interims. Maar als de vraag groot genoeg is, zullen de groepspraktijken ook meer personeel aanwerven én er zijn wel degelijk heel wat psychologen "op overschot" hoor.
 
Terug
Bovenaan