Album of the week Jamie Branch - FLY or DIE LIVE

Kid_C

Cultuur Crew
Crowdfunder FE
Enkele weken geleden stond ik in mijn favoriete platenwinkel te praten met mijn favoriete platenboer. Ik zag een intrigerende hoes aan de muur hangen en vroeg hem of die plaat van Jamie Branch de moeite was. Hij was meteen vol lof, als man die niet houdt van live albums vond hij deze uitzonderlijk goed en een meerwaarde bovenop de studioversies. Jullie favoriete moderator (na @BlackOccult) was meteen geïntrigeerd, kocht de plaat niet maar sloeg het millennialgewijs op op Spotify.

Enkele dagen later lag ondergetekende in de zon zoekende naar een passende soundtrack en botste hij op deze plaat. Ik ging door de tracklist en zag meteen 'Prayer For Amerikkka pt1. & 2 staan. Blijkbaar had ik de studioversie wel al beluisterd want dit nummer was destijds een instant favoriet. Met veel hoop dook in de wondere livewereld van Jamie... and boiiiii, what a trip!

Eigenlijk wil ik niet praten over het genre, noch over het interessante leven dat Branch geleden heeft (ze is helaas recent gestorven). Enerzijds omdat ik op klimreis ben en anderzijds omdat ik vind dat deze plaat het best tot zijn recht komt als je je neerzet en het over je laat walsen. Lachen, huilen, dansen, zweven, woede, verdriet,... het komt allemaal voor in dit anderhalf uur durende live meesterwerkje.


(Ja, het is zondag maar morgenochtend hang ik terug aan een rots en dan beginnen mensen er moeilijk over te doen)

Enjoy! <3

 
Weer zo'n artiest die ik tot op heden totaal niet ken in een genre waar ik niet zoveel affiniteit mee heb, maar die me weet te raken met zijn of haar muziek. Straf spul dat past bij dit fraaie weer.
 
Ik kende dit nog niet dus meteen leuk om iets nieuws te ontdekken.

Het is een hele hoop om in één keer binnen te krijgen (that's what she said *finger guns*). Anderhalf uur was hier vrij snel om omdat er vrij veel afwisseling in zit en Branch haar jazz heel wat moderne toetsen meegeeft. Goeie opbouw in de set ook, geslaagde afwisseling van kortere en langere stukken, af en toe wat gas terug nemen om dan weer naar een intenser hoogtepunt toe te werken. Ik neem aan dat dit zo'n beetje een best of is van haar twee albums, verwerkt naar de live setting. Voor mij werkt het heel goed als live plaat omdat er veel woede in de muziek zit, maar het hier op een vrij feestelijke manier gebracht wordt. Hoogtepunten na één luisterbeurt: A Prayer For Amerikkka, theme 001 en Nuevo Roquero Estéreo.

Kleine side note: eigenlijk toch wel jammer/vreemd dat er al bij al relatief weinig grote politieke statements in de muziek gemaakt werden tijdens de Trump era. Ik had verwacht dat de man de aanstoker voor een hele hoop protestmuziek zou zijn maar ik heb de indruk dat dat wel wat tegen valt. Af en toe bracht een bekendere artiest wel eens een nummer uit maar dat maakte zelden echt veel golven. Het lijkt alsof het vooral kwam van artiesten die zich wat meer in de marge of underground bewogen. Fijn dat Branch wel de traditie binnen jazz verder zette om politieke en sociale problemen aan te kaarten.
 
Laatst bewerkt:
Omdat niet alle bands/artiesten een goeie live reputatie hebben.
In welk geval ik zou verwachten dat je daar geen live albums van luistert/koopt.

voor mij persoonlijk voegt het niets toe, buiten storende artefacten.
improvisaties zijn misschien een voordeel, maar dat is geen zekerheid.
Dat vind ik nogal kort door de bocht tbh. Hangt helemaal af van artiest tot artiest wat ze live brengen, en dat kan iets helemaal anders zijn dan wat ze in de studio opnemen. Is dat daarom geïmproviseerd? Niet noodzakelijk, eerder uitvoerig gerepeteerd, zou ik denken. Neem bijvoorbeeld Bruce Springsteen op het fameuze live compilatie album '75-'85: die nummers klinken vele malen beter live, compleet anders zelfs. Ze zijn langer, voller, uitgebreider, maar zeker en vast niet geïmproviseerd, dat zou Bruce niet toelaten denk ik.

Er zijn ook een heleboel bands waarvan ik niet geïnteresseerd ben in live albums, maar om live muziek in zijn geheel af te schrijven vind ik bijzonder vreemd.
 
Is dat daarom geïmproviseerd? Niet noodzakelijk, eerder uitvoerig gerepeteerd, zou ik denken.
akkoord, was kort door de bocht. maar dit neemt voor mij de inherente nadelen van live optredens niet weg.
ik kan er volledig inkomen dat live optredens voor de meeste mensen beter wordt ervaren, maar niet door mij.
het lijkt me eerder een sociaal gegeven dan effectief een appreciatie voor muziek.
onder andere door die ontbrekende geluidskwaliteit, balans en overdreven luidheid.
maar daarnaast ook door teveel mensen, geen zitplaatsen, geuren en kleuren die ik liever niet heb als ik van muziek wil genieten.

soit zware off topic, het komt gewoon neer op dat de ervaringen verschillen van persoon tot persoon, en van artiest tot artiest.
 
Sommige livealbums vind ik indrukwekkender dan de (nummers op) studioalbums. Made in Japan van Deep Purple en Rock in Rio van Iron Maiden zijn twee bekende voorbeelden.

Maar zoals gezegd: niet elke band heeft een goeie livereputatie. En dan klinkt het in de studio beter dan op podium. Tot slot heb je artiesten die niet live optreden.

En niet zozeer off topic, dit is interessant en relevant. @Kid_C of @BlackOccult zal wel bepalen als het genoeg is.
 
Ik ben er momenteel naar aan het luisteren, en ik heb een beetje hetzelfde probleem als bij Charles Mingus, dat schelle trompetgeluid steekt tegen :unsure:

Maar ben nog maar aan het 3e nummer, dus zal zien hoe het verder gaat.

Over de live album discussie, ik ben over het algemeen ook wel minder fan van live albums, omdat die meestal toch slechtere geluidskwaliteit zijn. Maar ik kom dan ook wel van de black metal scene, waar een gemiddeld live-album zowat het equivalent is van een stofzuiger opzetten. :unsure: Hier lijkt dat wel goed te zitten, het klinkt allemaal wel zeer goed opgenomen.
edit: ik vind wel de mensen die soms 'yeah' (of iets in dien aard) zitten te roepen door de muziek wel irritant :p
 
Laatst bewerkt:
Ik geef het allemaal later deze week nog een eerlijke kans, beloofd!

Maar Prayer... vond ik eerlijk gezegd een nogal sterk "ik roep hier vanop mijn zeepkist in de leegte" - gehalte hebben. Was verwonderd dat het een instant favoriet van je is, Kid. (sorry 🙈)

Ik oriënteer me wel in dezelfde politieke strekking als Jamie, lijkt het. Maar artistiek gesproken geniet ik minder van dergelijke, naar mijn aanvoelen veel te algemene systeemkritieken. Song lyrics zijn voor mij zelden de plaats om die (nodige) discussies te voeren. "America sucks!!" jaja, weknow...
 
Ik geef het allemaal later deze week nog een eerlijke kans, beloofd!

Maar Prayer... vond ik eerlijk gezegd een nogal sterk "ik roep hier vanop mijn zeepkist in de leegte" - gehalte hebben. Was verwonderd dat het een instant favoriet van je is, Kid. (sorry 🙈)

Ik oriënteer me wel in dezelfde politieke strekking als Jamie, lijkt het. Maar artistiek gesproken geniet ik minder van dergelijke, naar mijn aanvoelen veel te algemene systeemkritieken. Song lyrics zijn voor mij zelden de plaats om die (nodige) discussies te voeren. "America sucks!!" jaja, weknow...
Bij herlezen is dit nogal hard verwoord, sorry. Het is niet dat ik tegen politieke statements ben in muziek, dat heeft zeker zijn plaats (ben zware punk-fan ook). Maar ik vond de tekst van Prayer... mij weinig nieuwe inzichten of perspectieven geven, dus dat alles voelde voor mij wat redundant aan. Iets wat ik al zoveel keer heb zien / horen passeren. Dan vind ik dat minder meerwaarde hebben.

Verder heb ik wel genoten van het live album. Is goed opgenomen en muzikaal zat het goed ineen. 2021 is wel het jaar van Floating Points + Pharoah Sanders en ook Nala Sinephro, dus deze FLY OR DIE schaal ik wel een trapje lager in. Maar inderdaad goed gevarieerd, meanderend en groovy.

Jammer te horen dat ze recent is overleden. :(
 
Alles wat voor en na 'Prayer for Amerikkka pt 1 & 2' kwam is de reden waarom ik liveshows aanmoedig (die op Youtube of elders komen en ik zo niet tussen zweterige mensen moet staan, die links en rechts brullen (meezingen).

Het equivalent van een continue x-gangenmenu met allerlei smaken om die tong en het gehemelte te laten onderwerpen aan testpraktijken.
Je zou spontaan alles wat in de slokdarm en maag gleed, terug opborrelen, om het terug te smaken in je mond, omdat je niet voldaan bent na zoveel voedsel.
Beste combo is '...meanwhile' + 'theme 002' en 'nuevo roquero estéreo' mag er ook best zijn.
 
Fantastisch live album, al meermaals beluisterd intussen. Zijn de studio albums ook goed? Dit lijkt me muziek die geboren is om live te ervaren. Als ik niet eerst wat gelezen had over Jamie Branch, zou ik meteen gedacht hebben dat dit NOLA muziek was, het gaf stevige Treme vibes af.
 
Bij het eerste nummer zette ik mijn pinker op en die begon synchroon mee te pinken met de percussie. Geinig. Het ritme zat meteen goed. Daarna met plezier uit geluisterd.

Jazz waar ik niet zenuwachtig van wordt, dikke meevaller :) Al kan ik me niet meteen een setting voor de geest halen waar ik dit live zou willen luisteren.

Met de titel te lezen (wss door de caps ook nog) had ik me ook aan death metal ofzo verwacht :)

Ben er nog niet helemaal door, ik ga het album sowieso nog wat meer kans geven de komende dagen.
 
Dit is inderdaad een zeer goed voorbeeld van een goed live album, puike productie en de kracht van de liveperformance wordt mooi overgebracht in de huiskamer.

Ik heb nog niet de tijd gehad om eens in haar ander werkt te duiken (of in dat van Dinosaur Jr.) maar ik moet het precies wel eens doen. Bij momenten voelt het wat avantgarde aan door het gebruik van cello en af en toe zelf wat soundscapes. Des ondanks dat heel toegankelijk.

Ik volg @clercqie misschien wel een beetje over de politiek maar het was niet de hele tijd dus cava. Ik hou zeker van muziek met een politiek doel maar soms lijkt het wat oppervlakkig. Bij Roger Waters z'n passage in het Sportpaleis enkele weken terug was het soms ook net iets te. Ze is natuurlijk wel Amerikaanse dus haar goed recht om eens op de politiek te kakken :evil:
 
Terug
Bovenaan