Opletten dat je niet de denkfout maakt dat geld dat de overheid binnenkrijgt via een bepaalde belasting, ook meteen richting een voorbestemd doel gaat. Accijnzen op brandstof gaan niet richting verkeer of bestrijding van milieuvervuiling bijvoorbeeld, dat komt in één pot, en die pot wordt onderverdeeld voor verschillende doeleinden.
Pensioenen worden in naam gefinancierd via de RSZ-bijdrage (Rijksdienst voor Sociale Zekerheid) die van je loon wordt afgehouden. Werk je in de privé, dan is dit 13,07% (vermindering bij lage lonen omwille van de werkbonus even buiten beschouwing) maar die dient om meer te financieren dan pensioenen alleen (ziekte- en werkloosheidsuitkeringen). Werk je als vastbenoemd ambtenaar, bv. leerkracht dan betaal je 2 andere percentages (Fonds Overlevingspensioenen en Verzekering Geneeskundige Zorgen) waarvan het totaal iets lager ligt dan 13,07% (met als motivering dat je niet meer moet bijdragen aan de werkloosheidsuitkeringen heb ik me ooit laten wijsmaken, weet niet of dat klopt).
Maar wanneer er tekorten zijn in de sociale zekerheid, wordt de factuur uiteindelijk bijgepast uit de algemene begroting. Door de vergrijzing zullen de tekorten die er nu al zijn, ook alleen maar toenemen. We hebben in België immers een omslagstelsel/piramidespel (afhankelijk van je politieke visie op de zaak) als eerste en voornaamste pensioenpijler.
Mijn (politieke) visie: een rechtvaardige correctie om het profitariaat van de babyboomers te kortwieken zou zijn om de hoogste pensioenen meer te belasten en een aantal vermogensheffingen in te voeren om de vergrijzingsfactuur te betalen (o.a. op grote groepsverzekeringen en verhuur van grote aantallen vastgoed) maar de realiteit is dat dit door het demografische overgewicht van diezelfde generatie in het electoraat, dit er niet snel zal komen.
Afgelopen weekend nog een interessante Youtube-video gezien van hoe de pensioenbom in Italië ook dreigt te ontploffen omdat ze daar ook met een generatie zitten die veel te vroeg op pensioen gegaan is (en verhoudingsgewijs te veel terugtrekt), wat nu als een molensteen rond de nek van de Italiaanse economie hangt en dat zal hier ook gebeuren. Zeker na Johan - het zilverfonds is een lege doos - Vandelanotte of Michel - groenboek/witboek - Daerden als ministers van Pensioenen in het recente verleden, de dreiging van de vergrijzing is tot dusver nog nooit serieus genomen.