derp
Well-known member
Naar aanleiding van het lezen van een topic hier van iemand die last heeft van piekeren en waar o.a. Valeriaan wordt voorgesteld als mogelijk redmiddel.
Er is geen sluitend wetenschappelijk bewijs dat Valeriaan helpt voor stress, piekeren, of slaapgebrek. Uiteraard is er het (reële en aantoonbare) placebo-effect dat optreedt. Stel nu dat iemand Valeriaan neemt, en die heeft het gevoel dat die daar mee minder is beginnen piekeren: ben ik dan niet gewoon een lul wanneer ik kom vertellen dat er eigenlijk geen enkel bewijs is dat die Valeriaan daar iets mee te maken heeft?
Ik heb een redelijk grote aversie voor (o.a.) homeopathie, accupunctuur, osteopaten, neushoornpoederhandelaars, kruidendokters, sterrenwichelaars, helderzienden, sjamanen. Voor mij zijn al die dingen quasi hetzelfde namelijk kwakzalvers en slangenolieverkopers. Ik moet ook altijd diep zuchten wanneer ik door een apotheek loop en er bij wijze van spreken kwakzalverij kris-kras vermengd wordt met middelen die in wetenschappelijke setting hun nut bewezen hebben.
Tegelijkertijd: ik begrijp 100% de aantrekkingskracht van kruidengeneeskunde en ik heb ook een gezonde aversie voor de farmaceutische industrie en het er mee gepaard gaande winstbejag. Ik begrijp ook de wens om controle te hebben over het lichaam, en om uzelf (en uw naasten) te kunnen verzorgen met dingen die niet in pilvorm komen. Er is niks mis met iemand een gemberthee te geven als ze verkouden zijn, op zich zal dat niks afdoen aan een verkoudheid, maar ik vind het wel een ander zaak wanneer de overheid tussenbeide komt om dan een deel van die gemberthee terug te betalen.
Het argument is altijd hetzelfde: 'ik was daar wel echt mee geholpen'. Ik vind mezelf dan ook altijd een beetje een lul wanneer ik merk dat ik de neiging heb om dan te gaan verkondigen dat het hoogstwaarschijnlijk het placebo-effect en het gevoel van gehoord te zijn dat er voor gezorgd heeft dat de klachten verlicht zijn, maar het kost mij wel moeite om dan te zwijgen. Vroeger was ik veel vocaler en begin ik te zwaaien met artikels van Skepp en de James Randi Foundation, maar met ouder te worden leert ge al een beetje beter uw mond te houden af en toe.
Ik heb er wél problemen mee dat er overheidsgeld vloeit naar alternatieve geneeskunde. In de strijd om onze gezondheidszorg betaalbaar te houden lijkt mij dat nu eens echt een no-brainer. Maar is dat wel terecht? Heeft het subsidiëren van alternatieve geneeskunde een netto positief effect op onze samenleving, en vult het ook effectief een nuttige rol in onze maatschappij, daar waar onze traditionele geneeskunde misschien te kil en onpersoonlijk is?
Er is geen sluitend wetenschappelijk bewijs dat Valeriaan helpt voor stress, piekeren, of slaapgebrek. Uiteraard is er het (reële en aantoonbare) placebo-effect dat optreedt. Stel nu dat iemand Valeriaan neemt, en die heeft het gevoel dat die daar mee minder is beginnen piekeren: ben ik dan niet gewoon een lul wanneer ik kom vertellen dat er eigenlijk geen enkel bewijs is dat die Valeriaan daar iets mee te maken heeft?
Ik heb een redelijk grote aversie voor (o.a.) homeopathie, accupunctuur, osteopaten, neushoornpoederhandelaars, kruidendokters, sterrenwichelaars, helderzienden, sjamanen. Voor mij zijn al die dingen quasi hetzelfde namelijk kwakzalvers en slangenolieverkopers. Ik moet ook altijd diep zuchten wanneer ik door een apotheek loop en er bij wijze van spreken kwakzalverij kris-kras vermengd wordt met middelen die in wetenschappelijke setting hun nut bewezen hebben.
Tegelijkertijd: ik begrijp 100% de aantrekkingskracht van kruidengeneeskunde en ik heb ook een gezonde aversie voor de farmaceutische industrie en het er mee gepaard gaande winstbejag. Ik begrijp ook de wens om controle te hebben over het lichaam, en om uzelf (en uw naasten) te kunnen verzorgen met dingen die niet in pilvorm komen. Er is niks mis met iemand een gemberthee te geven als ze verkouden zijn, op zich zal dat niks afdoen aan een verkoudheid, maar ik vind het wel een ander zaak wanneer de overheid tussenbeide komt om dan een deel van die gemberthee terug te betalen.
Het argument is altijd hetzelfde: 'ik was daar wel echt mee geholpen'. Ik vind mezelf dan ook altijd een beetje een lul wanneer ik merk dat ik de neiging heb om dan te gaan verkondigen dat het hoogstwaarschijnlijk het placebo-effect en het gevoel van gehoord te zijn dat er voor gezorgd heeft dat de klachten verlicht zijn, maar het kost mij wel moeite om dan te zwijgen. Vroeger was ik veel vocaler en begin ik te zwaaien met artikels van Skepp en de James Randi Foundation, maar met ouder te worden leert ge al een beetje beter uw mond te houden af en toe.
Ik heb er wél problemen mee dat er overheidsgeld vloeit naar alternatieve geneeskunde. In de strijd om onze gezondheidszorg betaalbaar te houden lijkt mij dat nu eens echt een no-brainer. Maar is dat wel terecht? Heeft het subsidiëren van alternatieve geneeskunde een netto positief effect op onze samenleving, en vult het ook effectief een nuttige rol in onze maatschappij, daar waar onze traditionele geneeskunde misschien te kil en onpersoonlijk is?
Laatst bewerkt: