Dat eerste nummer, het refreintje:
Sorry man, ik kan aan niets anders denken bij dat nummer. And now I wooooooon .... derrrrrr! If I could FALL ... into the skyyyyy tutututu tututututututu
OK, wat serieuzer nu. Ons
@Strijkijzer, naar zijn album was ik wel benieuwd! Ik kon namelijk niet echt voorspellen wat het zou zijn, ik verwachtte wel iets kunstzinnig. Van de band heb ik nog nooit gehoord en ik heb moeten googlen onder wat genre dit valt. "Electronic jazz" of "contemporary jazz" zie ik verschijnen, wel, ook daar heb ik nog nooit van gehoord. Na het luisteren had ik dit misschien gewoon deels onder pop geklasseerd, maar dan niet de Q Music-variant. En deels onder soundtrackmuziek natuurlijk, dat past helemaal. Niet per se de OST van White Chicks hoor, gewoon algemeen.
Ja,
Reykjavik, ik kan er dus niets anders over zeggen, het is sterker dan mezelf, nogmaals mijn excuses en op naar het volgende nummer dan. Die is wat meanderend, de derde track is pure soundtrack voor een wat spannendere sequentie in een film, zit best wat pit in en het lijkt met die opkomende en aanwezige bas ergens heen te willen gaan.
Abyss, samen met
Reykjavik als titel, deed me met die lichte distortion van het geluid naar het einde toe denken aan mijn speeltijd met Death Stranding, dat zou wel passen in dat concept. De drums op de vijfde track, toch het eerste deel ervan, zijn wel typische jazz licks zeker, dat vind ik wel vet. Voor de rest is
Nimbus Part I me wat te steriel, er gebeurt niet veel buiten die drums, zeker niet op piano.
Nimbus Part II swingt al wat meer, één van de meer
poppy nummers, maar uiteindelijk hetzelfde verdict als
Part I vrees ik.
Colophane klinkt breekbaar door enkel de piano, aangevuld met wat synth (denk ik?) en getemperde/minimale drums werkt dat wel. Laatste nummer, ja, zes minuten voor iets dat ik nu toch wel ondertussen al een halfuurtje gehoord heb, dus voor mij was het goed geweest ondanks het leuke einde.
Ik mis hier vocalen. Enkele zanglijntjes, van bij voorkeur een vrouwenstem, hadden dit toch best naar iets kunnen tillen dat blijft hangen? Mooi geluid, sfeervol en duidelijk goede muzikanten, maar in een halfuur kunt ge daar ook maar zoveel mee doen he. Nu dat de classic artists even gepauzeerd zijn, zal ik deze op het einde van de week nog eens opleggen. Als ik niets meer erover post, heb ik daar toch naar geluisterd maar is er niets aan mijn mening veranderd. Ik wil ook nog zeggen dat dit verre van "love it or hate it" is, gewoon ergens tussen de twee in zonder dat het veel losmaakte tijdens het luisteren voor een noob in dit type muziek.
.
